1
Πρωτάθλημα - Κύπελο 2013-2014 / Απ: Π.Α.Σ. ΓΙΑΝΝΙΝΑ-Καλλονή
« στις: Κυρ 19 Ιαν 2014 19:41 »
ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
Μόνο εγώ κι άλλος ένας, απ' αυτούς που ψήφισαν, είδαν το μεστό, μυαλωμένο και ουσιαστικό παιχνίδι του Μιχαήλ;
Σπουδαία η νίκη για τον ΠΑΣ, καθώς έδιωξε όσες σκιές γεννήθηκαν ύστερα από τη μετριότατη εμφάνιση και τη συνεπακόλουθη ήττα από την Καλλονή. Ο Άγιαξ κατόρθωσε να επικρατήσει έναντι ενός ιδιαίτερα σταθερού και φορμαρισμένου το τελευταίο διάστημα Ατρομήτου, δίχως να θέλξει με το παιχνίδι του, αφήνοντας ωστόσο βάσιμες υποψίες πως διαθέτει όλα τα εχέγγυα για να το πράξει στη συνέχεια του πρωταθλήματος.
Σ’ ένα μοιρασμένο παιχνίδι, δεν πτοήθηκε από το επιθετικό ξεκίνημα του Ατρομήτου, ισορρόπησε γρήγορα κι επιβεβαίωσε –προς ευχαρίστηση του γράφοντος- τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που προσέδωσαν στην προσωπικότητά του οι δύο προηγούμενοι προπονητές του, ο Άγγελος Αναστασιάδης κι ο Γιάννης Χριστόπουλος. Ο ΠΑΣ και τη φετινή χρονιά θα είναι ΟΜΑΔΑ με αρχή, μέση και τέλος, κάτι όχι και τόσο δεδομένο όταν μιλάμε για ελληνικό ποδόσφαιρό, και μάλιστα ομάδα όχι μόνο στο επίπεδο της αγωνιστικής λειτουργίας αλλά και σε πνευματικό και ψυχολογικό επίπεδο. Η νοοτροπία του ΠΑΣ, η mentalité του, όπως σφυρηλατήθηκε τα τελευταία δύο χρόνια, μπορεί και πρέπει να γίνει οδοδείκτης για τη φετινή χρονιά.
Για να το θέσω διαφορετικά, ο ΠΑΣ μέσα στην ατυχία του να διοικείται από έναν άνθρωπο δίχως όραμα και σχέδιο, ευτύχησε να έχει στο τιμόνι του αγωνιστικού τμήματος δύο εξαιρετικούς προπονητές, με τους οποίους ανέβηκε επίπεδο και πέτυχε όμορφα πράγματα. Το σημαντικότερο όμως και η πραγματική παρακαταθήκη των Αναστασιάδη και Χριστόπουλου είναι οι ατελείωτες ώρες που αφιέρωσαν ως πραγματικοί γνώστες του αθλήματος στην προπόνηση, στα αποδυτήρια, στην προετοιμασία των ποδοσφαιριστών πριν από τα κρίσιμα παιχνίδια. Ο Αναστασιάδης ατσάλωστε την ομάδα κι ο Χριστόπουλος τη στεγανοποίησε. Ο μεν Άγγελος την έπεισε πως όπως και στη ζωή έτσι και στο ποδόσφαιρο, απαιτείται τόλμη και φαντασία για να πετύχεις κάτι αξιόλογο, ο δε Γιάννης δίδαξε από την αρχή τα βασικά της τακτικής και τους εμφύσησε, νομίζω, κάτι από τη νηφαλιότητα και την ψυχραιμία του.
Η φυγή του Χριστόπουλου για τα κρύα της Ουκρανίας δημιούργησε ερωτήματα για το αν και με ποιο τρόπο θα μπορούσε αφενός να επαναλάβει ο ΠΑΣ ένα τόσο καλό πρωτάθλημα κι αφετέρου να συνεχίζει να χτίζεται, να αναπτύσσεται, να μεγαλώνει ως οργανισμός. Τα κλίμα απορίας –εν μέρει και δικαιολογημένης δυσπιστίας- επέτεινε η πρόσληψη ενός προπονητή που από το 2005 μέχρι σήμερα έχει αλλάξει 10 ομάδες (χωρίς βέβαια να ευθύνεται εν όλω γι’ αυτό), του Σάββα Παντελίδη. Δεν το κρύβω πως και προσωπικά αυτή η πρόσληψη περισσότερο ως πισωγύρισμα μου φάνηκε, ως επιστροφή στις εποχές των αναλώσιμων προπονητών. Ωστόσο, προεξάρχοντος του παιχνιδιού με τον Ατρόμητο, η πραγματικότητα με διαψεύδει ευχάριστα. Ο Παντελίδης σοφά προσπαθεί να διατηρήσει την αγωνιστική φυσιογνωμία της ομάδας δια της επίρρωσης και του χαρακτήρα της, στον οποίο προηγουμένως αναφέρθηκα. Προφανώς και όταν παραλαμβάνεις ένα σύνολο του οποίου το σημαντικότερο προτέρημα είναι η τάση του για ομαδική αντιμετώπιση των αγωνιστικών προκλήσεων, τρίβεις τα χέρια σου από ικανοποίηση και δεν το αλλοιώνεις στο ελάχιστο, κάτι που φαίνεται να αντιλαμβάνεται πλήρως και ο Παντελίδης. Μένουν βέβαια πολλά ακόμη να αποδείξει και σε πολλά επίπεδα (κυρίως οι ικανότητές του στο κοουτσάρισμα και στην προετοιμασία του παιχνιδιού), τον πρώτο σκόπελο πάντως τον πέρασε επιτυχώς.
Με δυο λόγια, όσο η τεχνική ηγεσία φροντίζει να «φτιάχνει» το μυαλό των ποδοσφαιριστών, αναδεικνύοντας τα στοιχεία που ταιριάζουν στην ομάδα, ο ΠΑΣ θα έχει να φοβηθεί την έλλειψη κινήτρων κι ενθουσιασμού, έλλειψη που μοιάζει αρκετά πιθανό να συναντήσουμε κάπου στη διαδρομή και για την οποία θα μιλήσουμε εκτενέστερα σε επόμενη ανάρτηση.
Γιάννενα. Πέμπτη 29/8 και λίγο πριν τις 7, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις (από την Ήπειρο αλλά και τη Θεσσαλονίκη) εισέβαλλαν θεαματικά στους χώρους του παλιού νοσοκομείου «Χατζηκώστα», όπου στεγάζεται και η κατάληψη «Αντιβίωση». Έξι διμοιρίες διαφόρων ειδών και αποχρώσεων (ΜΑΤ, ΥΜΕΤ ) αναπτύχθηκαν επί της οδού Παπανδρέου και με συνοπτικές διαδικασίες εκκένωσαν την κατάληψη καθώς και δυο παρακείμενα κτίρια, όπου διέμεναν μετανάστες. Έξω από το χώρο της κατάληψης συγκεντρώθηκαν από νωρίς δεκάδες αλληλέγγυοι, ενώ κατά τη διάρκεια της επιχείρησης συνελήφθησαν οκτώ μετανάστες.Η επιχείρηση εκκένωσης της επί πέντε χρόνια κατάληψης, στα κτίρια του νοσοκομείου «Γ.Χατζηκώστα», δεν αποτελεί παρά μία ακόμη πράξη του καθεστωτικού έργου νομιμοποίησης της αρπαγής του δημόσιου πλούτου και εκχώρησης του σε ιδιώτες για τη δημιουργία πόλεων - φυλακών, πόλεων του εμπορεύματος και της καταναλωτικής κανονικότητας.Πρόκειται αναμφίβολα για επίδειξη καθεστωτικού τσαμπουκά από πλευράς του υπουργού Δημόσιας Τάξης Δένδια, τσαμπουκά ο οποίος σκοπεύει, ανάμεσα στα άλλα, να νομιμοποιήσει την παρουσία της ακροδεξιάς και του δόγματος «νόμος και τάξη» στον δημόσιο χώρο μιλώντας δήθεν για «εστίες ανομίας». Η «Αντιβίωση», όπως και δεκάδες άλλες καταλήψεις και ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι στην Ελλάδα, λειτούργησε ως τόπος παραγωγής αντισυστημικού λόγου, ως πείραμα μίας διαφορετικής, αυτοοργανωμένης διαχείρισης της ζωής, ως τόπος φιλοξενίας κι έμπρακτης αλληλεγγύης στις κοινωνικές ομάδες που η εξουσία στοχοποιεί. Παράλληλα, έθεσε δυναμικά το ζήτημα της στέγασης σε μια πόλη όπου οι «ευάλωτοι» στενάζουν από την ασυδοσία της αγοράς των ακινήτων, τα δυσβάσταχτα ενοίκια, τις πολιτικές φορολόγησης των τοπικών και κεντρικών αρχών, σε μια περίοδο όπου στα μεγάλα αστικά κέντρα ο αριθμός των αστέγων έχει αυξηθεί δραματικά.Οι εξαγγελίες περί αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας μοιάζουν φαιδρές, τη στιγμή που εκπορεύονται από τις δημοτικές και περιφερειακές αρχές που στο ιστορικό τους έχουν την εκχώρηση του «Ξενία» στα μεγάλα ξενοδοχειακά συμφέροντα, τη σκανδαλώδη εγκατάλειψη της Όασης, την ανάπλαση της κεντρικής πλατείας με όρους αγοράς.Εντολοδόχοι ενός κράτους έκτακτης ανάγκης, που ποινικοποιεί ό, τι εκφεύγει της κανονικότητας και αξιοποιεί «ξεπουλώντας» τη δημόσια περιουσία, ο διοικητής του νοσοκομείου Χατζηκώστα, Φώτης Βάββας κι ο αστυνομικός διευθυντής Ιωαννίνων, Ανδρέας Παπιγκιώτης, εφάρμοσαν τις ρητές εντολές των πολιτικών τους προϊσταμένων Γεωργιάδη και Δένδια. Αντιστοίχως υπεύθυνοι ο δήμαρχος Ιωαννίνων Φ. Φίλιος και ο περιφερειάρχης Ηπείρου Αλ. Καχριμάνης που κάλυψαν πολιτικά την επίθεση, μεθοδεύοντάς τη μάλιστα με πομφόλυγες περί αξιοποίησης των κτιριακών εγκαταστάσεων του κληροδοτήματος Χατζηκώστα, φυσικά χωρίς καμία διάθεση δημόσιας διαβούλευσης. Έστω και τώρα, ας ρωτήσουν τη γειτονιά για το πώς βίωσε τη σχέση της με την κατάληψη.Ωστόσο, σήμερα που το κράτος εφορμεί σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διασωθεί ως ρυθμιστική αρχή της συλλογικής ζωής, η κοινωνία έχει ήδη τις δικές τις απαντήσεις. Τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι, τα δίκτυα αλληλεγγύης, οι καταλήψεις στέγης ριζώνουν κι αναπαράγονται ως πρακτικές παρά και εκτός του κράτους και της αγοράς. Η κυριαρχία προσπαθεί να μας πείσει πως πρόκειται για έναν ψίθυρο, ωστόσο εμείς ακούμε μια κραυγή.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΟΚΤΩ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ
Πολλαπλά σημαντική η νίκη με το Λεβαδειακό. Κατ’ αρχάς, βαθμολογικά η τρίποντη ανάσα ήταν κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενη στο στρατόπεδο του Άγιαξ, καθώς είχε μείνει αρκετά πίσω με τις διαδοχικές ήττες από Ολυμπιακό και Βέροια. Έπειτα, διότι κέρδισε χρόνο-χρυσάφι ο Χριστόπουλος, ώστε να δουλέψει πάνω στο πλάνο του για τα επόμενα παιχνίδια, με ηρεμία και χωρίς υπερβολική πίεση. Τέλος, παρά τις σημαντικότατες απουσίες, αποδείχθηκε πως στις τάξεις του ΠΑΣ υπαρχούν εφεδρείες που έχουν τα φόντα να βοηθήσουν αποτελεσματικά τη συνολική προσπάθεια και, γιατί όχι, να εξελιχθούν και στους μελλοντικούς πρωταγωνιστές της ομάδας. Κακά τα ψέματα, ήταν ανέλπιστα καλή η εμφάνιση του Οικονόμου, ενώ κι ο Κοροβέσης –επιτέλους ένας αριστεροπόδαρος!- μπορεί να μην απέφυγε κάποια λαθάκια, αλλά έδωσε οντότητα στην αριστερή πτέρυγα και, το σημαντικότερο, σκόραρε.
Προτού αναφερθούμε στο ματς της Κυριακής με τον Πανιώνιο, αξίζει να σταθούμε ακόμη στην πολύ καλή αμυντική προσπάθεια του ΠΑΣ, τόσο ατομικά όσο –κυρίως- ομαδικά. Ο Χριστόπουλος, υποψιασμένος για την επιθετική δεινότητα του Λεβαδειακού, παρουσίασε μια ομάδα συμπαγή, αρκετά τετράγωνη, με τις γραμμές να τηρούν σωστές αποστάσεις, προσηλωμένη στην κάλυψη των χώρων. Συνεπικουρούμενος απ’ τη μαχητικότητα των ποδοσφαιριστών, κατάφερε να σπάσει επιτέλους το κακό σερί του. Επίσης, η καλή εμφάνιση του Κοροβέση παρέχει μια ορθολογική επιλογή για την, απούσα στα πρώτα παιχνίδια, αριστερή πτέρυγα.
Στα της Κυριακής τώρα, ο Πανιώνιος, αναμφίβολα, εκπλήσσει ευχάριστα μέχρι στιγμής. Μολονότι πρόκειται για ένα σύνολο με πολλούς νεαρούς και άπειρους ποδοσφαιριστές, κατορθώνει σε αξιοπρόσεκτο βαθμό να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες των αντιπάλων του και να παίρνει πολύτιμες νίκες στις λεπτομέρεις. Ο Ελευθερόπουλος εμπνέει του παίχτες του και δεν παίρνει τίποτα λιγότερο απ’ το μέγιστο της προσπάθειας και απόδοσής τους. Ωστόσο, η βαθμολογική του συγκομιδή λέει τη μισή αλήθεια. Ο Πανιώνιος παραμένει μια ομάδα σε μεγάλο βαθμό δέσμια της απειρίας και της έλλειψης παραστάσεων του προπονητή και της πλειονότητας των ποδοσφαιριστών της. Ας θυμηθούμε ότι στο μοναδικό παιχνίδι που βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και κλήθηκε να αντιδράσει, έχασε πανηγυρικά και με κατεβασμένα τα χέρια (3-0 από το Λεβαδειακό). Με οδηγό αυτό, θεωρώ πως ο ΠΑΣ θα έχει μεγάλη τύχη, εάν πιέσει εξαρχής την άμυνα του Πανιωνίου και –βέλτιστα- ένα πετύχει κάποιο γρήγορο τέρμα.
Τι κρίμα, όμως, αυτή του η προσπάθεια να πραγματοποιείται μπροστά σε μίζερες, μισοάδειες κερκίδες! Δυστυχώς, για διαφόρους λόγους, που πρέπει να απασχολήσουν και να συζητηθούν ανοιχτά στη δημόσια σφαίρα του ΠΑΣ, φέτος βιώνουμε μια πρωτόγνωρη, αποκαρδιωτική κατάσταση. Ο κόσμος του ΠΑΣ κραυγάζει δια της απουσίας του ότι κάτι πάει στραβά. Το πλέον απογοητευτικό, βέβαια, είναι ότι κάποιοι ξεχνούν ή παραβλέπουν πως η σχέση αυτής της ομάδας με την πόλη, τους οπαδούς και φίλους της είναι που την κάνει ξεχωριστή. Άλλωστε, στο DNA της και στις συλλογικές μνήμες δεν είναι εγγεγραμμένες σπουδαίες επιτυχίες και τρόπαια αλλά η περηφάνια μιας κοινωνίας, μιας κοινότητας, που εκφράστηκε κι εκφράζεται, υποστηρίζοντας το καμάρι της, τον Άγιαξ της Ηπείρου.
Το πρώτο βήμα, για να πραγματοποιήσεις το οτιδήποτε, είναι να μπορείς να το φανταστείς. Ο ΠΑΣ, όπως αρχικά φάνηκε στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό κι ακόμη περισσότερο στο κυριακάτικο ναυάγιο στη Βέροια, δυσκολεύεται εξαιρετικά να φανταστεί τον τρόπο ή τους τρόπους, ώστε να πάρει αυτό που θέλει κι εν πολλοίς δικαιούται: ζεστούς, λαχταριστούς βαθμούς δηλαδή. Στο σημείο αυτό κάνει απρόσκλητη την εμφάνισή της η δεδομένη απειρία του Χριστόπουλου. Ο συμπαθής προπονητής αδυνατεί μέχρι στιγμής να καταστρώσει ένα πλάνο, ένα σχέδιο νίκης. Διόλου τυχαίο ότι, συμπεριλαμβανομένου και του περσινού του περάσματος, ακόμη δεν έχει φύγει με το αέρα του νικητή απ’ το γήπεδο.
Το πρόβλημα εντοπίζεται στο στήσιμο της ομάδας, κυρίως όσον αφορά το επιθετικό της πλάνο. Δεν έχει βρεθεί ακόμη ο ιδανικός σχηματισμός στη μεσαία γραμμή, ούτε κι ένας τρόπος ορθολογικότερης αξιοποίησης των πλάγιων μπακ –η εικόνα του Πάντου στα αριστερά είναι αποκαρδιωτική και μάλιστα όχι με δική του ευθύνη. Μοιραία η μπάλα φτάνει, όποτε και αν φτάνει, με κακές προϋποθέσεις στους μπροστινούς, κι οι επιλογές περιορίζονται αρκετά, εάν σκεφτούμε ότι στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων ο ΠΑΣ επιτίθεται μονάχα με τέσσερις παίχτες. Ελλείψει κι ενός φορ περιοχής, απ’ αυτούς που δεν κάνουν σπουδαία πράγματα μα που τους νιώθει η αντίπαλη αμυντική γραμμή, ο ΠΑΣ προϊόντος του παιχνιδιού δείχνει ελάχιστα επικίνδυνος. Δυστυχώς, επειδή όπως και στη ζωή έτσι και στο ποδόσφαιρο η ψυχολογία είναι πολύ σημαντική, μια ομάδα που δεν απειλείται φυσιολογικά παίρνει μέτρα στο γήπεδο και κυνηγά το γκολ με περισσότερη σιγουριά. Ας αναλογιστούμε τι συμβαίνει στο μπάσκετ, όταν ο αμυνόμενος καλείται να αντιμετωπίσει κάποιον επιτιθέμενο που δεν φημίζεται για το καλό του σουτ από μέση ή μακρινή απόσταση ∙ του δίνει τότε κάποια μέτρα, κλείνοντας προς τα μέσα κι εξασφαλίζοντας καλύτερη ισορροπία για την άμυνά του. Αυτός είναι ο κίνδυνος!
Απέχει πολύ ωστόσο η σημερινή εικόνα του ΠΑΣ απ’ το να είναι τελεσίδικα αρνητική, πόσο μάλλον απογοητευτική ή τραγική. Στα μέσα Σεπτεμβρίου κάποια πράγματα θα λειτουργούν καλά και κάποια άλλα όχι και τόσο. Ο Χριστόπουλος καλείται να λύσει έναν ενδιαφέροντα γρίφο: να βρει λύσεις στην επίθεση, να καταλήξει στα πρόσωπα της αμυντικής γραμμής, να ξεδιαλύνει το τι είδους χαφ χρειάζεται ώστε να επιλέξει στη συνέχεια τα προσήκοντα και, τέλος, να μην ξεχνά να ρίχνει και μια ματιά στο σύνολο του ρόστερ, διότι η χρονιά είναι μεγάλη κι αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει νέα πρόσωπα. Και είπαμε, χωρίς φαντασία και πίστη δεν πάμε πουθενά, και στη ζωή και στο ποδόσφαιρο.
“Μας είχε καλομάθει με τις εξωγηπεδικές της δράσεις πρωτοβουλίες η Αυτόνομη Θύρα 10. Στο τελευταίο επεισόδιο βρίσκεται στο πλευρό των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕΤ και στην προσπάθειά τους για ανάκτηση κι αυτοδιαχείριση του εργοστασίου. Μάλιστα υπό την εγίδα της, θα οργανωθούν και εκδηλώσης υποστήριξης του εγχειρήματος. Kudos! “
Οι αλλεπάλληλοι αγώνες της «Αυτόνομης Θύρας 10» τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με την φιλανθρωπική της δράση, αλλά και αυτό που εκφράζει ο Ηρακλής στο πέρασμα των 104 ετών της ιστορίας του, έχουν δώσει την απαραίτητη ώθηση στον σύλλογο, ώστε ξεπεράσει τα αθλητικά όρια και να μετατραπεί σε ένα κοινωνικό κίνημα στο οποίο θα μπορεί ο οποιοσδήποτε να εκφράσει άφοβα τις απόψεις του, να συνταχθεί με αυτό και να διεκδικήσει τα δικαιώματα που η τρόικα και οι πολιτικοί της χώρας του έχουν αφαιρέσει.
Στο πλαίσιο αυτό, ο σύνδεσμος αναλαμβάνει άλλη μία σημαντική πρωτοβουλία και στέκεται στο πλάι των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής. Για όσους δεν γνωρίζουν, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση που υπάρχει στην ιστοσελίδα του σωματείου εργατοϋπαλλήλων του εργοστασίου (biom-metal.blogspot.gr)…«οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής αγωνιζόμαστε για να περάσει το εργοστάσιο από τα χέρια του κεφαλαίου στα χέρια των εργαζομένων!
Απλήρωτοι από το Μάιο του 2011 και σε επίσχεση εργασίας με μεγάλα προβλήματα επιβίωσης αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε μια πολύ δυναμική επιχείρηση παραγωγής δομικών υλικών ζωντανή και τους εργαζόμενους με αξιοπρέπεια και με ανορθωμένο το ανάστημα απέναντι στη λαίλαπα του ξένου και του ντόπιου κεφαλαίου!
Αγωνιζόμαστε να κάνουμε πράξη ότι εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε χωρίς τα αφεντικά! Αγωνιζόμαστε να αποδείξουμε πως αν δε μπορούν αυτοί εμείς μπορούμε χωρίς αυτούς και θα το καταφέρουμε!»
Αξίζει να σημειωθεί, ότι το φαινόμενο της αυτοδιαχείρησης εργοστασίων που αφέθηκαν στην τύχη τους ελέω της οικονομικής κρίσης και στη συνέχεια πέρασαν στα χέρια των εργαζομένων, εφαρμόστηκε με επιτυχία στην Αργεντινή, στο διάστημα που η τελευταία μαστίζονταν από παρόμοια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα.
Μάλιστα στο πλαίσιο αυτό, πριν από λίγες μέρες, τους εργαζόμενους επισκέφθηκε ο εκπρόσωπος των αυτοδιαχειριζόμενων εργοστασίων στην Αργεντινή, Ερνέστο Λάλο Παρέτ, ο οποίος στην ομιλία του σημείωσε: «Δεν είναι εύκολο να περάσουμε από ένα μοντέλο εργασίας που κάποιος μας λέει τι να κάνουμε σε ένα άλλο που εμείς οι ίδιοι πρέπει να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε, να γίνουμε δηλαδή εμείς οι δημιουργοί της μοίρας μας.
Στην Αργεντινή, όπως και στη Ελλάδα, είναι συχνό φαινόμενο οι εργαζόμενοι να μην συζητούν μεταξύ τους, να θεωρούν ότι η άποψή τους δεν είναι σημαντική. Έτσι, ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν να συνεννοηθούμε μεταξύ μας και να δουλέψουμε όλοι μαζί σε έναν καινούριο τρόπο οργάνωσης της παραγωγής που σε πολλές περιπτώσεις σήμαινε ότι έπρεπε να αλλάξουμε τα πάντα στο εργοστάσιο.
Στην αρχή υπήρχαν πολλές αμφιβολίες σχετικά με το αν το πείραμα θα πετύχει. Οι εργαζόμενοι, όμως. γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι σε κατάσταση κρίσης. όπου η καθεστηκυία τάξη είναι και η ίδια σε κρίση και αδυνατεί να προσφέρει θέσεις εργασίας και να παράξει πλούτο, δεν υπήρξε διάθεση από την πλευρά της να αντιταχθεί στην προσπάθειά αυτή και να προχωρήσει σε διαδικασίες έξωσης των εργαζομένων από τα εργοστάσια. «Είναι αυτό που λέτε και εσείς “Αν δεν μπορείτε εσείς μπορούμε εμείς”. Σε αυτό το σύνθημα βρίσκεται το διακύβευμα και το μόνο που μπορείς να κάνεις για αυτό είναι να ρισκάρεις».
«Θέλουμε να δουλέψουμε εμείς το εργοστάσιο»
Στο θέμα αναφέρθηκε ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων της ΒΙΟ-ΜΕΤΑΛ (και φίλος του Ηρακλή), μιλώντας στην ραδιοφωνική εκπομπή της «Αυτόνομης Θύρας 10».
Συγκεκριμένα δήλωσε: «Η Βιομηχανική Μεταλλευτική ανήκει επί της ουσίας στη Φίλκεραμ – Τζόνσον η οποία κήρυξε πτώχευση, αλλά η δική μας εταιρεία ήταν επικερδής. Παρ’ όλα αυτά η ιδιοκτησία, την παράτησε. Από τότε έχουν περάσει 17 μηνές και δεν μας έχει δώσει ούτε ένα σημάδι. Δεν έχουμε πάρει, ούτε ευρώ. Μας ζήτησαν να υπογράψουμε απολύσεις χωρίς να πάρουμε λεφτά.
Να ξέρετε εμείς λειτουργούμε μόνο με γενικές συνελεύσεις και αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μέρα-νύχτα στο εργοστάσιο προκειμένου να φυλάξουμε τα μηχανήματα. Μέσα από τις συνελεύσεις λοιπόν, οι άνθρωποι ωρίμασαν και κάπου εκεί έπεσε η ιδέα να το δουλέψουμε εμείς. Να κινηθούμε στο σύνθημα «αφού δεν μπορείτε εσείς, μπορούμε εμείς».
Το δικαστικό κομμάτι έχει προχωρήσει και μένει το πολιτικό. Ζητάμε ένα νομικό πλαίσιο από το υπουργείο ανάπτυξης. Μάλιστα ζητήσαμε και τις μετοχές από την ιδιοκτησία, αλλά δεν μας τις παρέδωσε. Εν’ ολίγοις αυτό που κάνουμε είναι το παν για να δουλέψουμε εμείς το εργοστάσιο. Για να μην χάσουμε την εργασία, να μην χάσουμε την αξιοπρέπειά μας. Πρακτικά δηλαδή, σημαίνει ότι είμαστε 60-65 άτομα, παίρνουμε από μία μετοχή και συμμετέχουμε και στις αποφάσεις, αλλά και στην λειτουργία του».
Οι εκδηλώσεις και η συναυλία στο Ιβανώφειο
Όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων του εργοστασίου στην εκπομπή της Αυτόνομης Θύρας 10, σύντομα η πρώτη κινητοποίηση θα αφορά ένα καραβάνι αλληλεγγύης που θα ξεκινήσει την Πέμπτη (11/10) από την Αλεξανδρούπολη και την επομένη θα φτάσει στην Θεσσαλονίκη, όπου εκτός από την πορεία που θα γίνει, θα διοργανωθεί και συναυλία στο Ιβανώφειο. Στη συνέχεια το Καραβάνι θα συνεχίσει και με ενδιάμεσες στάσεις σε διάφορες πόλεις της χώρας (Βόλος, Χαλκίδα) θα φτάσει στην Αθήνα, προκειμένου να διοργανωθεί μία ακόμη συναυλία αυτή τη φορά στο Σύνταγμα.
Από την πλευρά τους οι οπαδοί του Ηρακλή, έχουν έρθει σε επαφή με την ΠΑΕ, ώστε να διοργανωθεί ένα φιλικό στήριξης με τους βετεράνους ποδοσφαιριστές της ομάδες, γεγονός που αναμένεται να οριστικοποιηθεί τις επόμενες μέρες.
από δω: http://www.bluearena.gr/index.php/diafora/2009-10-14-13-40-26/17233-h-qaytonomi-thyra-10q-sto-pleyro-tis-viomixanikis-metalleytikis