1
EuroPA'S League 2016-17 / Απ: AJAX of Epirus against AZ of Alkmaar
« στις: Παρ 05 Αύγ 2016 14:38 »
Ήταν η πρώτη μου εκδρομή με την ομάδα.
Μέσα στο λεωφορείο είδα όσες γενιές θα μπορούσα να φανταστώ ότι υποστήριζαν τον ΠΑΣ.
Γέμισα εμπειρίες και, παρά το γεγονός ότι πήγαινα γήπεδο τόσα χρόνια, πρώτη φορά ένιωσα ότι ο ΠΑΣ δεν ήταν μόνο ένα κομμάτι μου, αλλά πολλά παραπάνω, μια αρρώστια, μια τρέλα, μια ιδέα, που λύγισε τον ρεαλισμό και με έκανε να πιστεύω σε όνειρα.
Όταν φτάσαμε στο Περιστέρι, μπήκα στο γήπεδο. Ευρωπαικό γήπεδο, αλλά το Ζωσιμάδες με κάποιες προσθήκες μπορεί να το φτάσει. Ανυπομονούσα για το μάτς να αρχίσει και μόλις οι ομάδες βγήκαν για προθέρμανση τα όνειρα μου είχαν θηριέψει μέσα μου και μαζεύονταν όλα σε μια σκέψη ''Αυτός είναι ο ΠΑΣ μου! Αυτός είναι ο Άγιαξ μας!''. Η ίδια σκέψη ξύπνησε και πάλι στο 10'. Στο 29' δεν σταμάτησε, ούτε στο 36'. Συνέχισε να ζεί μέχρι το τέλος. Και εκεί από το 75'-80', η σκέψη μου έγινε βρυχηθμός, ένας βρυχηθμός ενός ολόκληρου λαού, που κατάπιε τα χιλιόμετρα για να βρεθεί κοντά σου. Με περηφάνια και δύναμη, ο ταύρος βρυχήθηκε και πάλι. Όπως και στην Ολλανδία, όπως και στην Νορβηγία, όπως και σε κάθε άλλη άκρη του κόσμου, που ο ΠΑΣ και ο λαός του κατέκτησαν. Αυτή η ομάδα ξεκινάει πρώτα και από εμάς και φέτος πάει για μεγάλα πράγματα, μακάρι να βγώ σωστός, αλλά μπορεί και πιο μεγάλα από τα φετινά. Οι παίκτες πείσμωσαν, ο πρόεδρος έμαθε, ο κόσμος έμαθε και τώρα ήρθε η στιγμή...
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΣ
Υ.Γ.1: Άν ήμουν πολύ γραφικός, σύνταυροι, συγνώμη...
Υ.Γ.2: Η Αλκμάαρ με την Βοιβοντίνα...
Τι ωραία εκδρομή θα κάναμε!
Μέσα στο λεωφορείο είδα όσες γενιές θα μπορούσα να φανταστώ ότι υποστήριζαν τον ΠΑΣ.
Γέμισα εμπειρίες και, παρά το γεγονός ότι πήγαινα γήπεδο τόσα χρόνια, πρώτη φορά ένιωσα ότι ο ΠΑΣ δεν ήταν μόνο ένα κομμάτι μου, αλλά πολλά παραπάνω, μια αρρώστια, μια τρέλα, μια ιδέα, που λύγισε τον ρεαλισμό και με έκανε να πιστεύω σε όνειρα.
Όταν φτάσαμε στο Περιστέρι, μπήκα στο γήπεδο. Ευρωπαικό γήπεδο, αλλά το Ζωσιμάδες με κάποιες προσθήκες μπορεί να το φτάσει. Ανυπομονούσα για το μάτς να αρχίσει και μόλις οι ομάδες βγήκαν για προθέρμανση τα όνειρα μου είχαν θηριέψει μέσα μου και μαζεύονταν όλα σε μια σκέψη ''Αυτός είναι ο ΠΑΣ μου! Αυτός είναι ο Άγιαξ μας!''. Η ίδια σκέψη ξύπνησε και πάλι στο 10'. Στο 29' δεν σταμάτησε, ούτε στο 36'. Συνέχισε να ζεί μέχρι το τέλος. Και εκεί από το 75'-80', η σκέψη μου έγινε βρυχηθμός, ένας βρυχηθμός ενός ολόκληρου λαού, που κατάπιε τα χιλιόμετρα για να βρεθεί κοντά σου. Με περηφάνια και δύναμη, ο ταύρος βρυχήθηκε και πάλι. Όπως και στην Ολλανδία, όπως και στην Νορβηγία, όπως και σε κάθε άλλη άκρη του κόσμου, που ο ΠΑΣ και ο λαός του κατέκτησαν. Αυτή η ομάδα ξεκινάει πρώτα και από εμάς και φέτος πάει για μεγάλα πράγματα, μακάρι να βγώ σωστός, αλλά μπορεί και πιο μεγάλα από τα φετινά. Οι παίκτες πείσμωσαν, ο πρόεδρος έμαθε, ο κόσμος έμαθε και τώρα ήρθε η στιγμή...
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΣ
Υ.Γ.1: Άν ήμουν πολύ γραφικός, σύνταυροι, συγνώμη...
Υ.Γ.2: Η Αλκμάαρ με την Βοιβοντίνα...
Τι ωραία εκδρομή θα κάναμε!