1
ΕΙΔΗΣΕΙΣ - ΝΕΑ - ΑΠΟΨΕΙΣ για τον ΠΑΣ (και μόνο) / Απ: Θμάμαι (κι άλλα θμάμαι αλλά τα ξέχασα τώρα)
« στις: Δευ 24 Ιούν 2013 21:30 »Έλεγα πως δεν θα έγραφα τίποτε σ' ετούτο το topic,όχι γατί δεν θυμόμουν,
αλλά γιατί ήθελα να ξεχάσω πιά... Ένα ημερολόγιο θλιβερών αναμνήσεων,
με μόνιμο συναίσθημα την ματαίωση και μετά την προσμονή...
ή και αντίστροφα...
Και η καρδιά μου εκεί πάντα κολλημένη... σ' ένα ατελείωτο δικαστήριο με το μυαλό,
να δίνει και να παίρνει πάντα αναστολή και χάρη...
Κι έρχεται ο χρόνος πίσω πάλι... μου μαστιγώνει την ψυχή... σε ένα Μαγιάτικο
βράδυ το 2008... και πάλι σου μιλούσα στο παλιό forum τότε:Παράθεσηmidnight ΗΣΟΥΝ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ…Γράφτηκε: 23 May 2008, 01:12
Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς σε γνώρισα......Είναι πολλά τα χρόνια!!! Πρέπει να ήταν Κυριακή....
Περνούσα έξω από το σπίτι σου και είχες κόσμο!!! Σκέφτηκα θα 'ναι η γιορτή σου!!
Οι πόρτες ήταν ανοιχτές και οι φωνές φτάναν στο δρόμο!!!
Πέρασα το κατώφλι σου και κάθησα. Ποτέ δεν είχα ξαναδεί τόσους καλεσμένους!!!!!!!!!!!!!!
Ολόγυρά σου αυτοί να τραγουδούν και εσύ στη μέση να χορεύεις!!!!!!!!!!!!!!!!
Θάμπωσαν τα μάτια μου, κόπηκε η ανάσα μου, θέλησα κάτι να σου πω και η φωνή μου χάθηκε στο πλήθος!
Χτυπούσαν τα χέρια ρυθμικά οι καλεσμένοι σου και σε φωνάζανε με το χαϊδευτικό σου!Ajax σε φώναζαν!!!
Εγώ λοιπόν ακόμη έτσι σε λέω!!!
Άκουσα τότε να λένε ονόματα παράξενα, από άλλους τόπους!
Μου είπανε, λέει, πως ήταν πρίγκηπες που κάποτε ήρθαν από την άκρη του κόσμου και σαν έφθασαν, ήρθαν αμέσως σε σένα!!
Κι έγινες τότε Βασιλιάς!!!
Και μαγεύτηκαν τα πλήθη απ' την λάμψη σου! Και θαύμασαν οι άνθρωποι την ομορφιά σου! Και σ' αγάπησαν πολύ!!!
Δεν μπόρεσαν ποτέ ξανά να ζήσουν μακρυά σου!!
Και σαν ταξίδευες ερχόταν όλοι μαζί σου!
Ποτέ δεν πήγες μόνος πουθενά!!!
Έτσι λοιπόν σε γνώρισα! Και πέρασαν τα χρόνια...........
Μα σ' ένα ταξίδι σου, είπαν πως προδόθηκες, πως γκρεμίστηκες και έγινες ένας ξεπεσμένος ευγενής...
Και σώπασαν οι άνθρωποι...ερήμωσαν οι καρδιές τους...κι αναρωτήθηκαν που πήγε η ομορφιά σου...
Ούτε που θέλω να σκεφτώ πώς μπορεί να ένιωσες τότε...
Ήρθα στο σπίτι σου και σε είδα μετά από καιρό.
Είχες αλλάξει...Δεν ήσουν όπως παλιά!
Έδειχνες τώρα απελπισμένος, αποκαρδιωμένος, μοναχικός! Παρά το γεγονός ότι το σπίτι σου ήταν και πάλι γεμάτο και ποτέ δεν άδειασε από κόσμο!
Σε πήρα απ' το χέρι και τρέξαμε μαζί να ξαναπιάσουμε τ' όνειρό σου!
Πόσες φορές δεν άφησα στην άκρη τα δικά μου όνειρα για να έρθω μαζί σου!!
Να είμαι εκεί όταν θα χαρείς! Να είμαι εκεί όταν θα πονούσες!
Πόσες φορές δεν πόνεσα ε γ ώ σαν έπεσες και σαν σε είδα ματωμένο κοίταξα όλο αγωνία για να δω αν ζεις ακόμη!!
Μου έφτανε μόνο αυτό, για να σε πάρω και πάλι απ' το χέρι, να επουλώσω τα τραύματά σου και να σε δω να στέκεσαι όρθιος!
Απ' την αρχή! Δυνατός κι έτοιμος να μου πεις πως δεν μ 'άφησες μόνο!!
Και κύλησε ο χρόνος...........Αμείλικτος! Χωρίς σταματημό...Και χωρίς ν 'αλλάξει κάτι...
Επιστρέφοντας πίσω, βλέπω πόσο βαθιά κρύψαμε κι οι δυό μας την αλήθεια...
Εσύ δεν θέλησες ποτέ να μου την πεις! Κι εγώ δεν θέλησα ποτέ να την ακούσω!
Ωστόσο η αλήθεια, ήτανε πάντα εκεί!!
Είχες αλλάξει από τότε...........
Δεν άντεξες ποτέ την προδοσία! Κι ενώ αργοπέθαινες εγώ δεν θέλησα ποτέ μου να το δω, γιατί παρέμεινες πάντα φιλόξενος, ευγενής, αξιοπρεπής!
Συχνά ευάλωτος- ευκολόπιστος- ρομαντικός...
Στην πραγματικότητα, ήσουν αδύναμος χαρακτήρας...
Πώς μπορώ να σε κατηγορήσω γι' αυτό???
Μήπως κι εγώ δεν ήμουνα το ίδιο???
Αρνήθηκα να δω το πόσο σου στοίχησε εκείνη η προδοσία! Ότι σε σκότωσε και δεν έζησες ποτέ μετά απ' αυτό...
Δεν βρήκα τη δύναμη να διώξω μακρυά σου, όλους αυτούς που σε πρόδωσαν, που σε ντρόπιασαν!!
Πίστεψα όλους τους άλλους, που σου έδωσαν ψεύτικες υποσχέσεις, που σε μεταχειρίστηκαν, που σε κομμάτιασαν...
Σου συγχώρεσα όλα σου τα λάθη όσο κι αν με πλήγωσαν και δεν σου το είπα ποτέ, γιατί δεν ξέρω αν μπορούσες να τα αποφύγεις!
Και η μόνη μου δικαιολογία σε όλα αυτά, είναι η φυσική μου αδυναμία μπροστά στον φόβο μου να μην σε χάσω ολοκληρωτικά!!!
Να μην μείνω μόνος χωρίς εσένα! Χωρίς τον μύθο σου! Έστω ακόμη και χωρίς το φάντασμά σου! Γιατί ακόμη κι αυτό με έκανε να ελπίζω σε σένα!!!
Μπήκα περαστικός στο σπίτι σου για μια στιγμή κι έμεινα εδώ για πάντα! Δεν έφυγα ΠΟΤΕ!!!
Δεν μπόρεσα να ζήσω μακρυά σου και είναι πολύ αργά για να σε εγκαταλείψω τώρα!
Θα μείνω για πάντα εδώ για να σου θυμίζω ποιός είσαι!
Θα φωνάζω το όνομά σου και δεν θα σταματήσω, μέχρι να ζωντανέψω την κουρασμένη σου καρδιά!
Κι αν δεν τα καταφέρω, θα σε ζωντανεύω στα όνειρά μου, στο μυαλό μου, στους παλιούς σου μύθους
και θα ελπίζω μάταια πως κάποτε θα ξαναζήσεις στ' αλήθεια......
Α, ρε κερατάδες όλοι σας διαχρονικά... τί εχετε κάνει...
Τον προδώσατε, τον παραδώσατε, τον περιπλανήσατε, τον βασανίσατε...
Τον ''σταυρώσατε'', τον σκοτώσατε, τον θάψατε...
Κι ύστερα... τον περιφέρατε ως άλλο ''θαυματουργό λείψανο'' επί 30 χρόνια...
και με το αζημείωτο πουλήσατε παρηγοριά κι ελπίδα στους τεθλιμμένους ''συγγενείς''
και φίλους του,που ζούσαν με την ανάμνησή του...
Κι ΑΥΤΟΣ που άκουγε δεκαετίες ολόκληρες τις φωνές τους,τις προσμονές τους,
το βουβό και εκωφαντικό τους κλάμα... τις ικεσίες,τις προσευχές,τις κραυγές... Τις ενοχές,
τις συγγνώμες,τις διηγήσεις... ''ζωντάνεψε'' κι ''αναστήθηκε'' από τους ''νεκρούς'',
για να σας ξεβρακώσει όλους σας! Να δικαιώσει την ιστορία και την μνήμη του
πριν προλάβετε να τον αποτελειώσετε οριστικά..
Τί έχετε κάνει ρε αλήτες και δεν μου δώσατε ποτέ λογαριασμό... γιατί με βρήκατε
βολικό κι ευκολόπιστο...
Είσαι ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ WORLDEWIDE EVER!!!!!!!! και αποτυπώνεις την πραγματικότητα αλλά και τα συναισθήματα όλων μας,όπως κανένας άλλος!!!!