Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - midnight

Σελίδες: [1] 2 3 ... 23
1
Αυτό το παιδάκι μου το όμορφο.
Το μικρό ανηψάκι μου, που μεγάλωσε και κατέκτησε τον κόσμο!
Το Ηπειρωτάκι μου!!!

20 χρόνια ο Απόστολος Χρήστου ονειρευόταν, και αγωνιζόταν, και κατέρριπτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Κατακτούσε τα πιό σημαντικά μετάλλια για τον ίδιο και για την χώρα του, χωρίς να απασχολήσει κανέναν η τόσο μεγάλη επιτυχία που έφερνε στην Ελλάδα κάθε φορά.

Χρειάστηκαν μόνο 3ς μέρες για να καταλάβει ο κόσμος τί σημαίνει πραγματικός Αθλητής.
Ένα παιδί με τόση ομορφιά μέσα κι έξω!!
Με ήθος, με πείσμα, με συναισθήματα και με ψυχή χιλίων Λεόντων, ο Αποστόλος Χρήστου κατάπιε την πίκρα του, και χωρίς διαθέσιμα χρονικά περιθώρια, κατάπιε μαζί και τα 200 μέτρα της κούρσας του και ντύθηκε ολόκληρος στο ασήμι!!
Ασημένιος, αλλά κυριολεκτικά ολόχρυσος!!!

Με καθαρά Ηπειρώτικη καταγωγή από τους Χιονιάδες από τον πατέρα του και Αρτινός από την μαμά του, ο Απόστολος Χρήστου, έγραψε όχι απλά ιστορία για την Ελλάδα, αλλά ένα κανονικό κινηματογραφικό σενάριο!!
Είναι ο μυθιστορηματικός Ολυμπιονίκης, ο οποίος στους Ολυμπιακούς αγώνες των Παρισίων, κατέρριπτε όλα τα ρεκόρ της χώρας του, ενώ το μετάλλιο που τόσο πολύ ήθελε, δεν ερχόταν.
Κι όταν αποφάσισε να αγωνιστεί στην κούρσα που δεν ήταν η ειδικότητά του, η θέλησή του ήταν τόσο μεγάλη, που κατέρριψε όλα τα υπόλοιπα ρεκόρ, μαζί με τα δικά του κι έγινε Αργυρός Ολυμπιονίκης.
Ο πρώτος στην ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων για την χώρα του.

Ο Απόστολος Χρήστου είναι από σήμερα ένας μύθος για την Ελλάδα και η διαπίστωση αυτή έγινε μέσα σ' αυτή την πισίνα με τις βιονικές του δυνάμεις!
Κυρίως όμως έγινε πάνω σ' εκείνο το βάθρο, όπου αυτός ο τεράστιος Αθλητής, με τον χαρακτήρα του και με το αυθεντικό του συναίσθημα συγκλόνισε όλον τον κόσμο!!

2
Στις 14/7
Την ημέρα της Ευρωπαϊκής επετείου του ΠΑΣ...

Δεν είμαι ένας από εσάς.
Δεν υπήρξα Γιαννιώτης, ούτε ποτέ ένιωσα, η ζωή με έφερε ανάμεσά σας.
Και ήρθα εδώ με όλες τις προτιμήσεις και τα μπαγκάζια μου έτοιμα από πριν.
Αγάπησα την ομάδα σας, όσο λίγοι, όχι από υποχρέωση να το κάνω επειδή ζούσα εδώ, αλλά από καθαρή αγάπη που μου την μετέδωσε ο ίδιος ο Άγιαξ.
Αποθέωσα την ύπαρξή του μέσα μου και λάτρεψα την ιδέα ότι αυτή η ομάδα μεγαλουργούσε κόντρα σε όλες τις πιθανότητες της εποχής που γεννήθηκε.
Γιατί το υλικό του ήταν κι αυτό σαν εμένα!
Ξένο... και ασυνταίριαστο με το υπόλοιπο υλικό αυτής της πόλης...
Παρακολούθησα την πορεία του από κοντά τα περισσότερα χρόνια της ζωής του και γοητεύτηκα από την λάμψη του, από την ομορφιά του, από το πείσμα του και την δίψα του για ζωή!
Με κέρδισε κι αιχμαλώτισε την καρδιά μου, όπως οι άγνωστοι και μοιραίοι εραστές.
Όμως σήμερα, μετά από 50 χρόνια, όπου εδώ που ζω, έγινε σταθερά ο μοναδικός ανιδιοτελής μου φίλος, αυτός που τίποτε δεν θέλησε ποτέ να μου πάρει, αλλά μόνο να μου δώσει χαρά και το πήρε πίσω σε αληθινό, φανερό κι αιώνιο συναίσθημα... σας το λέω καθαρά, ότι δεν σας άξιζε αυτή η ομάδα.
Σε κανέναν από εσάς!
Γεννήθηκε εδώ κατά λάθος και η μοίρα της κοντά σας, ήταν αυτή στην οποία βρίσκεται σήμερα.
Η ζωή κάποτε δίνει τα δώρα της εκεί που δεν πρέπει.
Το κάνει για να περιπλέκει τα όνειρα με τους εφιάλτες.
Και οι εφιάλτες δυστυχώς είναι αυτοί που κερδίζουν... γιατί είναι ανάπηροι από συναίσθημα, και δεν έχουν την ικανότητα να αγαπήσουν, και ούτε την ανάγκη να ονειρευτούν...

3
Επί 43 χρόνια δεν είδαμε ποτέ ένα του δάκρυ.
Τί κι αν έφερε στην Ελλάδα το ντελίριο της χαράς το '87.
Τί κι αν γνώριζε ότι ήταν ο μεγαλύτερος σούπερ σταρ των Ευρωπαϊκών παρκέ.
Τί κι αν λατρεύτηκε σαν Θεός σε όλο το πέρασμα του.
Τί κι αν το όνομα του δονούσε συθέμελα τα γήπεδα όλης της Ευρώπης.
Ακόμα και τότε που έχασε την γυναίκα του, κράτησε τα δάκρυα μέσα του, κανείς δεν τον είδε να κλαίει.
Ακόμα και στην Γάνδη έμεινε ψύχραιμος.
Στη λήξη της καριέρας του, το ίδιο.
Στο γεγονός ότι ο μεγαλύτερος λευκός μπασκετμπολίστας όλων των εποχών, η ενσάρκωση του αθλήματος, δεν ευτύχησε να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης με την ομάδα της καρδιάς του, αυτός, είχε το σθένος να σταθεί όλα τα χρόνια αλύγιστος.
Στην ονοματοδοσία του γηπέδου "Νίκος Γκάλης" στάθηκε σοβαρός.
Στην Αμερική την πρώτη πατρίδα του επέστρεψε ως αστέρας του Hall of Fame και τον είδαμε γελαστό κι ασορτί στην αμερικάνικη νοοτροπία του.
Γιατί ο Γκάλης ήταν ο γκάνγκστερ. Ένας Θεός χωρίς την  ευαλωτότητα των κοινών θνητών.

Κι όμως χρειάστηκαν 43 χρόνια και η φανέλα με το νούμερο 4 να ανεμίσει στον αέρα, ως λάβαρο ευγνωμοσύνης κι αναγνώρισης, ότι αποτελεί ιερό κειμήλιο... και τότε... σε μία στιγμή, μας επέτρεψε να δούμε 43 ολόκληρα χρόνια αθέατης προσωπικής διαδρομής της Θεϊκής και ταυτόχρονα ανθρώπινης ψυχής του.
Ο ατσάλινος Νίκος Γκάλης, μας φανέρωσε την δισυπόστατη φύση του, όταν εμείς ήμασταν σίγουροι από 10ετίες πριν πως δεν ανήκει στο ευάλωτο είδος μας...
Κ'  ήταν η μόνη αλήθεια.
Απόδειξη τα κρυστάλλινα δάκρυά του κι ένα χαμόγελο καθαρό και εγκάρδιο, μπροστά σε όλον τον κόσμο, που ακόμα δεν θα είχε ιδέα για ποιό άθλημα μιλάμε...

4
Έφυγε ο Πρόεδρος, αυτό ήταν...
 Όσοι μετ' επιτάσσεως του φωνάζανε "ΦΥΓΕ", από σήμερα ξέρουν ότι δεν θα ξαναγυρίσει.
Δεν πρόκειται ποτέ να ξαναπασχολήσει τις Κυριακές τους στο γήπεδο.
Δεν θα ξανατεντώσει τα νεύρα τους με τις επιλογές κ' τις αποφάσεις του.
Δεν θα κάνει άλλα λάθη, ούτε κ' λεκτικά ατοπήματα.
Δεν θα ξανακούσουν από το στόμα του ότι αποτελούν "όχλο", ποτέ δεν πρόκειται να τους ξαναπληγώσει.
Δεν θα τους ξαναδώσει την αφορμή να ξεσπάσουν επάνω του την απερισκεψία των λέξεων που πονάνε ακόμα κ' τους πιο δυνατούς.
Έφυγε κ' έδωσε την ευκαιρία σε όλους να του πουν για μία φορά την αλήθεια που δεν θα άκουγε όσο βρισκόταν ανάμεσά τους.
Προσπάθησε ο Πρόεδρος, με τις δυνάμεις του έκανε το καλύτερο που εκτιμούσε κάθε φορά για τον ΠΑΣ.
Δεν το έκανε με τον τρόπο που θέλαμε εμείς, το έκανε με τον δικό του τρόπο.
Τα τακτοποίησε όλα μέχρι την τελευταία στιγμή κ' μετά έκλεισε τα μάτια του.
Μας άφησε ήσυχους να αναμετρηθούμε με τα χρόνια που πέρασαν...
Να αναλογιστούμε κ' να μετρήσουμε δάκρυα κ' χαρές που μας έδωσε κ' να τα ζυγίσουμε στην ζυγαριά της συνείδησης κ' του χρόνου.
Εκεί πάνω σ' αυτή την παλάντζα θα ακροβατούμε, για να ισορροπήσουμε κ' την δική μας συναίσθηση για την όποια μας στάση.
Έφυγε ο Πρόεδρος κ' δεν θα ξανακούσουμε κανένα του νέο.
Θα τον θυμόμαστε ο καθένας όπως ορίζει η συνείδησή του, όμως η αλήθεια θα παραμείνει ότι αυτά που μας έδωσε, ήταν τα περισσότερα που μας δόθηκαν ποτέ.

5
Να με συγχωρείς Πρόεδρε που άργησα να τρέξω να σε αποχαιρετήσω.
 Έμαθα από νωρίς ότι σήμερα έφυγες για μεγάλο ταξίδι...
Είδα να σε αποχαιρετούν από το πρωί φίλοι κι αντίπαλοί σου, όμως εγώ δεν τα καταφέρνω.
Θέλεις γιατί αντιδρώ με αυτή την εξέλιξη...
Θέλεις γιατί στους αποχωρισμούς, μου στερεύουν οι λέξεις...
Θέλεις γιατί έχω βιώσει αυτή την κατάσταση και παλιά...
Θέλεις γιατί η κοινή μας καταγωγή, μου φορτώνει μια επιπλέον βαθύτερη θλίψη...
Δεν ξέρω...
 Ίσως γιατί μάλλον δεν θέλω να πω "αντίο".
Όπως δεν ήθελες ούτε κι εσύ να το πεις.

Στα πολλά χρόνια που προηγήθηκαν της σημερινής θλιβερής μέρας, καταγράφεσαι στο μυαλό μου σαν μια εμβληματική προσωπικότητα που απασχόλησε καθημερινά τους χιλιάδες Γιαννιώτες και κατ' επέκταση Ηπειρώτες φιλάθλους του ΠΑΣ.
Οι διενέξεις ήταν πολλές, το κλίμα κατά καιρούς τεταμένο, οι σχέσεις σπάνια φιλικές, η κριτική μόνιμα καταπέλτης, η συνύπαρξη όμως μακρά και αδιαμφισβήτητα έντονη όλα τα χρόνια.
Στην 15ετή Προεδρία σου, οι φίλοι του ΠΑΣ, έζησαν όλη την γκάμα των συναισθημάτων που μπορεί να βιώσει ένας φίλαθλος. Από την μεγαλύτερη απογοήτευση, μέχρι την υπέρτατη χαρά.
Στα 15 αυτά χρόνια ο ΠΑΣ, άνοιξε νέο κεφάλαιο στην διαδρομή του, εδραιώθηκε στα σαλόνια της μεγάλης κατηγορίας, απασχόλησε κάθε σεζόν όλον τον ποδοσφαιρικό κόσμο της χώρας, σημείωσε μεγάλες επιτυχίες, αναβίωσε στιγμές από το ένδοξο παρελθόν του, συμπλήρωσε στο βιογραφικό του την πιό ιστορική του σελίδα, την πρώτη του Ευρωπαϊκή συμμετοχή, γι' αυτό και αναμφίβολα καταγράφεσαι ως ο πιό επιτυχημένος πρόεδρος στην ιστορία του ΠΑΣ Γιάννινα.

Καλόν σου Παράδεισο, Πρόεδρε!
Κάτι καλό θα πρέπει να έκανες τελικά τόσα χρόνια και ξαφνικά σου γλυκάναμε όλοι σήμερα...

6
άλλες ομάδες - ποδόσφαιρο / Απ: Pedro Conde
« στις: Κυρ 14 Μάι 2023 00:13  »
Πέδρο Κόντε, μεγάλε παιχταρά! Τραυματίστηκες για 2η φορά στην 2η αγωνιστική κ' επέστρεψες στον  προτελευταίο αγώνα του ΠΑΣ, που τόσο αγάπησες.
Στον τελευταίο αγώνα του, σκόραρες όπως ακριβώς κ' στον πρώτο αγώνα του, πριν τον πρώτο τραυματισμό σου, συνεχίζοντας να κάνεις αυτό για το οποίο είσαι φτιαγμένος.
Η επιστροφή σου συνέπεσε με την τελική του προσπάθεια να σταθεί όρθιος φέτος κ' τα κατάφερε όπως ακριβώς κ' εσύ.
Η στιγμή αυτή σας βρήκε αγκαλιά στο χορτάρι, όπως ήταν δίκαιο, καθώς με το σθένος σας εμπνεύσατε μεταξύ σας ο ένας τον άλλον στην υπεράνθρωπη αντοχή.
Η επανασύνδεσή σας στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία κ' γέμισε με χαρά τον ΠΑΣ, που τόσο πολύ σε αγάπησε κ' ο ίδιος.
Ο αγώνας που δώσατε κ' οι δύο ήταν σκληρός κ' επώδυνος τόσο για εσάς όσο κ' για όλους εμάς που τόσο σας αγαπάμε.
Με την επιμονή κ' το πείσμα σας τα δύσκολα πέρασαν κ' τα εμπόδια προσπεράστηκαν όλα.
Η θέληση νίκησε, το κακό νικήθηκε, η αγάπη θριάμβευσε!

7
Ένα όμορφο, γλυκό Μαγιάτικο Σαββατόβραδο που έδωσε στον Γιαννιώτικο κόσμο την ευκαιρία να συνδέσει τον εαυτό του ξανά με κάποιο κομμάτι της παλιάς εποχής του στο γήπεδο και να γευτεί μια εικόνα του μέλλοντος σαν αυτή που προσδοκά κάθε αυθεντικός ΠΑΣολές.
Σκόρπια στιγμιότυπα 10ετίας '80 με πολλές υποσχέσεις για το αύριο.
Χαρτάκια από την σακούλα, στα χέρια όλων, κομμάτια κομμένα βιβλία όπως παλιά.
Πιτσιρίκια, ολόκληρος πληθυσμός που κατέκλυσαν τις εξέδρες. Γονείς κ' θείοι με ένα τσούρμο παιδάκια μαζί τους να γεμίζουν ολόκληρες σειρές στα καθίσματα. Εφηβάκια, παρεούλες πέντε και δέκα μαζί να στριμώχνονται στις ουρές κ' να τρέχουν στα σκαλοπάτια να προλάβουν να βρουν σημείο όλα μαζί, να μην κοπούν οι παρέες στα δύο.
Μεγάλοι - μικροί, συντονισμένοι στον ίδιο ρυθμό, στο ίδιο πάθος, στην ίδια συχνότητα, στις ίδιες συντεταγμένες από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό.
Ομάδα και κόσμος σε μια αλλοτινή σύνδεση μεταξύ τους.
Σε μια κρίσιμη ποδοσφαιρική σεζόν για την υπόσταση του ΠΑΣ, ο Θεός ήταν μαζί μας ευτυχώς, ήμασταν όμως κι εμείς όλοι.
Η κατηγορία σώθηκε, η Ομάδα άντεξε, ο κόσμος ανακουφίστηκε, η πόλη θα έχει εκπροσώπηση και του χρόνου στην Α' κατηγορία.
Δυστυχώς είναι λυπηρό κάτι τέτοιο να αποτελεί κατόρθωμα για έναν σύλλογο σαν τον δικό μας. 
Ο ΠΑΣ, ωστόσο, ένωσε ξανά τις γενιές του, έδωσε τον παλμό της ελπίδας σε όλους. Ξεπερνώντας τις αμέτρητες δυσκολίες του, έδειξε τον δρόμο του μέλλοντος που δικαιούται μαζί με τον κόσμο του.
Η επόμενη μέρα θα πρέπει να είναι μια μέρα ευθύνης και σοβαρότητας, απέναντι σε μία Ομάδα κι έναν φίλαθλο κόσμο που απαιτούν επιτέλους αληθινό ενδιαφέρον και πραγματικό σεβασμό.

8
Μόνο μια ανώτερη δύναμη θα μπορούσε να επιδρά τόσο καθοριστικά πάνω σε μια ύπαρξη καταπονημένη, εξαπατημένη, εγκατελειμμένη, παντελώς αβοήθητη και αφημένη στη χειρότερη δυνατή μοίρα.
Μόνο μια ανώτερη δύναμη και μια καρδιά ατσάλινη, ριζωμένη κάπου βαθιά σ' ένα σώμα κομματιασμένο, διαλυμένο και άναρχα ξανασυναρμολογημένο... έτσι που να μην ξεχωρίζεις τί είναι το σώμα, τί είναι τα μέλη του, τί είναι η οντότητα που κάποτε το δομούσαν...
Αυτή η χαρά έχει μια άλλη αίσθηση απόψε. Είναι χαρά που δεν εδράζεται σε καμία ανάμνηση. Δεν υπάρχει συγκριτική μνήμη να την μετρήσεις. Έρχεται μόνη της σαν μία υπόσχεση από το μέλλον που δείχνει να προϊωνίζει την αναπότρεπτη αναδημιουργία μετά την μεγάλη φθορά.
Κι αν ψάξεις την κινητήρια δύναμη που ανατρέπει ακόμα και τα προκαθορισμένα, εδώ θα την βρεις:

Born to walk against the wind
Born to hear my name
No matter where I stand, I am alone

Always one more try
I 'm not afraid to die

Born with a heart of steel

9
Τον είπαν ΑΓΙΑΞ, τον είπαν εφτάψυχο.
Τον έκαναν μύθο, τον είπαν Θεό.
Τον ζήλεψαν, τον φοβήθηκαν, τον θαύμασαν, τον μίσησαν.
Τον πρόδωσαν, τον διέσυραν, τον αποκαθήλωσαν, τον κατέβασαν χαμηλά.
Τον απαξίωσαν, τον εκμεταλλεύτηκαν, τον ενέπαιξαν, τον αποδυνάμωσαν, τον έφεραν στο μηδέν ξανά και ξανά... και ξανά.
Τον χλεύασαν, τον αποδοκίμασαν, τον υποτίμησαν, τον εγκατέλειψαν...

Δεν τους κάνει τη χάρη. Δεν αλλάζει την φύση του.
Υπήρξε πολύ πριν από όλους. Θα μείνει και μετά από αυτούς.
Θα υπάρχει για πάντα!
Θα θυμίζει τον μύθο του σε κάθε γενιά που περνάει, θα φανερώνει ότι ο θρύλος της πόλης του είναι Αυτός και κανείς άλλος!
Θα είναι εδώ σε στιγμές αναπάντεχες και σε στιγμές καθημερινές, να υπερβαίνει κυρίως τις δυνάμεις του, να σπάει τα δεσμά του, να δίνει τις μάχες του, να γυρνάει ακόμα κι από τον Άδη...
Θα αντανακλά το φως και την λάμψη του και θα  απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την αθλιότητα, από την ευτέλεια και την αχρειότητα που βυθίζει την πόλη όλο και γρηγορότερα στην απαξία, στην παρακμή και στον βέβαιο ξεπεσμό της...

10
Ο ΠΑΣ μπορεί να έχασε σήμερα, όμως είναι απίστευτο, πόση παρέα μπορεί να σου κρατήσει κ' μόνο η σκέψη ότι ήρθε μια χαραμάδα να ενωθείς με κάτι ανθρώπινο, μέσα σε όλο το απάνθρωπο κ' απόκοσμο σκηνικό που βιώνουμε πριν χαράξει αυτή η Άνοιξη, που ποτέ δεν ήρθε...
Ο ΠΑΣ έχασε τον αγώνα, αλλά δεν έχει καμιά σημασία σήμερα. Σημασία έχει που υπάρχει.
Που υπάρχει κάτι... έστω κ' κάτι που να σε κάνει για μία ώρα να ασχοληθείς, να νοιαστείς... να μισο-ξεχσστείς, να αποκουμπήσεις... έστω για λίγο... κ' ας έχασε η Ομάδα σου, δεν πειράζει...

11
Είναι το πιό ενδιαφέρον ματς των τελευταίων ετών για τον ποδοσφαιρικό κόσμο.
Όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα στο Εθνικό Στάδιο "Ζωσιμάδες".
Όλα τα μάτια θα είναι καρφωμένα στον ΑΓΙΑΞ της ΗΠΕΙΡΟΥ.
Για άλλη μία φορά, οι... σπουδαίοι των Αθηνών, το κατεστημένο ολόκληρο, ο καθείς από την πλευρά του, θα βρίσκεται έρμαιο  στου Ταύρου τις οπλές.
Ο ΠΑΣ υποχρεώνει και πάλι όλο το βρωμερό σύστημα, να μάθει να μην υπολογίζει χωρίς Αυτόν!!
Ο κόσμος του ΠΑΣ, μπορεί να μην είναι μέσα στο γήπεδο, όμως η ανάσα του από κάθε σημείο της πόλης, θα είναι φωτιά που θα καίει στον αέρα των "Ζωσιμάδων".

Θανάση Στάικε,
ξεκίνησες την σεζόν χωρίς το πτυχίο.
Μέχρι στιγμής έχεις πάρει δύο πτυχία.
Τώρα είναι η ώρα να ολοκληρώσεις την συλλογή σου!

12
Μια ευχή και μόνο.
Σιδερένιος και γρήγορα δυνατός ξανά σαν ταύρος! Περαστικά από καρδιάς.

13
"... και στης Λίμνης τα νερά
έπνιξε την "Ομορφιά"
μέσ' του πάθους τη φωτιά...

... και σαν θρήνος τη νυχτιά
έφτασε από βαθιά
σαν κραυγή η συμφορά.... "

14
Με οπαδούς ή χωρίς οπαδούς.
Με παίκτες ή χωρίς παίκτες.
Με προπονητή ή χωρίς προπονητή.
Με πρόεδρο ή χωρίς πρόεδρο.
Με πέναλτυ ή χωρίς πέναλτυ.
Με πίστη ή χωρίς πίστη.
Με την ψυχή στα δόντια!
Με την πλάτη στον τοίχο κολλημένη εντελώς!
Με κόντρα διαιτησία στους αιώνες!

Πώς ακριβώς μας θέλετε, σπουδαίοι των Αθηνών???

Κάποιος να συνοδεύσει την Κυρία εις τας εξόδους!

Ο κόουτς Στάικος αρχίζει να "πετάει" μπόι.

Να περάσει ο επόμενος!

15
Μέσα στο εκπληκτικό κείμενο, τον συντάκτη του οποίου θέλω να συγχαρώ για το οδοιπορικό στην metal απόχρωση της πόλης, από τα ελάχιστα, αν όχι το μόνο που αναφέρεται αμιγώς στο συγκεκριμένο είδος και στην κουλτούρα των οπαδών της, που χρειάστηκε να πενηνταρίσουν ώστε να φύγει από πάνω τους το στίγμα του... "ανθρωποφάγου".

Η σεμνοτυφία και τα χρηστά ήθη της εποχής, ταλαιπώρησαν άδικα μία μεγάλη μερίδα νέων ανθρώπων που απλώς ήταν ακόλουθοι ενός μουσικού ρεύματος και καθόλου αλλόκοτοι, όπως τους ήθελαν οι γνωστές μικροαστικές αντιλήψεις.

Η περιορισμένη εκπαίδευση της προηγούμενης γενιάς, η άγνοια ξένης γλώσσας, η σκληρή-λαϊκή καθημερινότητα, η απαιτητική βιοπάλη, η ελλιπής ή και καθολική απουσία εξωτερικών ερεθισμάτων, η επιτακτική απόρριψη νέων εικόνων, η δεδομένη εσωστρέφεια, η ενασχόληση με τα "καθώς πρέπει" του γείτονα... η φοβία των γονέων στα νέα, ξενόφερτα, άγνωστα πρότυπα, έφερναν τους νέους αυτούς αντιμέτωπους με το οικογενειακό περιβάλλον τους πρώτα και κατ' επέκτασιν με την υπόλοιπη τοπική ή ευρύτερη αποδοχή.

Ο καθωσπρεπισμός της εποχής, ως προς την εικαστική φυσιολογικότητα, υπήρξε ανελέητος.
Η ομοιομορφία ήταν επιβεβλημένη.
Σ' εκείνη την εποχή αρκούσε απλά κάποιος συνάνθρωπος να φοράει γυαλιά για να τεθεί αυτομάτως εκτός ομοιομορφίας.
Η μοναδική ανοχή που υπήρχε από την εγχώρια κοινωνία και αυτό ως... δείγμα φιλάνθρωπης κατανόησης, αφορούσε κάποια επαναπατρισμένα παιδιά Ελλήνων μεταναστών, τα οποία με την έλευσή τους διέφεραν στην νοοτροπία, όμως...  καλύτερα ήταν να παραμένουν μακρυά από τα δικά τους, καθώς εισήγαγαν νέα ήθη στις τοπικές κοινωνίες... και η περιβολή τους όσο και το εικαστικό σύνολο αποτελούσε... γραφικό δείγμα αλλοδαπής κουλτούρας... ενώ τα "ακούσματά" τους διατάρασσαν τρόπον τινά την... κοινή ησυχία.
 
Σε αυτά τα δεδομένα, ήταν μάλλον φιλόδοξο να αξιώνει κανείς αποδοχή σε μία metal κουλτούρα η οποία αντιπροσώπευε την απόλυτη ανομοιομορφία για την εγχώρια αντοχή.

Η ασυνήθιστη περιβολή, τα περικάρπια, τα δαχτυλίδια, τα δερμάτινα, τα σκουλαρίκια, η μακρυά  ατελείωτη αντρική κόμη που αποθέωνε τον χορό των metalάδων, ο σκληρός ήχος, το ακατανόητο της γλώσσας και η "εκρηκτική" ενέργεια όλου αυτού του συνόλου, επιστράτευε εσπευσμένα την επικρατούσα κοινονοικοηθική αντίληψη να αναλάβει δράση...

Μόνο που η ανομοιομορφία της είναι δύσκολο να γίνει διακριτή, καθώς έγκειται στην εξής λεπτομέρεια:
Αυτή την μουσική δεν την διαλέγεις.
Έρχεται μόνη της και σε διαλέγει αυτήν.
Διότι παρά την εκρηκτική της ορμή, απευθύνεται σε ανθρώπους ευαίσθητους και ψυχές ελεύθερες.
Που δεν ταιριάζουν στον καιρό τους και δεν αλλάζουν στον χρόνο.

Τα στατιστικά παρατράγουδα που καταχωρούνται στο "χώρο" είναι αναμενόμενα όπως σε κάθε μαζικό ρεύμα.
 Ο χουλιγκανισμός των '80ς αδίκως χρεώθηκε ολοκληρωτικά και άκριτα στους metalάδες της εποχής, καθώς ήταν βολικά ο μανδύας που φόρεσε τότε η βία στα γήπεδα.
Όπως και άδικα επιχειρήθηκε αργότερα να χρεωθεί ως συνώνυμο του κάθε ποδοσφαιρόφιλου, η παρουσία του στο γήπεδο με τα έκτροπα των επεισοδίων.

Και μιας ο λόγος για την παρουσία τους στο "ιερό" του ναού των "Ζωσιμάδων",  όποιος έχει μακρά παρουσία και παλαιά στο γήπεδο, θα θυμάται καλά ότι με την πενιχρή διαθέσιμη αστυνομική δύναμη, τα "φρικιά" της 7 ήταν αυτοί που ανέλαβαν ουκ ολίγες φορές να διαφυλάξουν την σωματική ακεραιότητα των φιλάθλων μας, εντός και εκτός γηπέδου.
Οι καυγάδες υπήρξαν ομηρικοί μεταξύ ροκάδων και ντισκόβιων σε συγκεκριμένα σημεία της πόλης, κυρίως τα Σαββατόβραδα, όμως το άλλο πρωί, μια αγκαλιά όλοι μαζί, βρισκόταν από κοινού στις επάλξεις για να υποστηρίξουν την τοπική Ομάδα και τους κατοίκους της πόλης, από τις ορδές των πραγματικών χούλιγκανς που συχνά κατέφθαναν με "ανώμαλες" διαθέσεις...

Είχαν προσωνύμια, ήταν wild boys, ήταν καλοί φίλοι και πολλοί παραμένουν ακόμα.
Μαζί μοιραστήκαμε πολλές συζητήσεις, αξέχαστες μουσικές διαδρομές, πολλά χρόνια συνύπαρξης στο γήπεδο και στα στέκια και έναν εγκάρδιο αλληλοσεβασμό που διατηρείται μέχρι και σήμερα.
Προσωπικά, διατηρώ την ίδια φιλία και τον ανάλογο σεβασμό και με τους τότε ντισκόβιους, αλλά και με τους λαϊκούς θαμώνες της εποχής, καθώς εκτιμώ όλα τα είδη της μουσικής τέχνης, με διακριτή προτίμηση στην heavy metal σκηνή της δεκαετίας '80.

Τα ακούσματα της δεκαετίας αυτής, τα συγκροτήματα, η προσμονή των καινούργιων δίσκων τους είναι αξεπέραστα, ο ήχος τους δεν επαναλαμβάνεται, ούτε η θέρμη του κοινού τους, που με τόσα εμπόδια κατάφερνε να προσεγγίσει για λίγο ένα τραγούδι ή ένα κουπλέ όλο κι όλο της συγκεκριμένης μουσικής σε φιλικά μπαρ τις αργές πάντα ώρες...
Τα συγκροτήματα της πόλης διένυσαν εξαιρετική πορεία και οι δημιουργοί τους παραμένουν αυθεντικοί  βετεράνοι heavy metalάδες που μεταλαμπαδεύουν την metal κουλτούρα στην γενιά των παιδιών τους και στα δικά μας παιδιά.

Ωστόσο, οι "παλιοροκάδες" σε γενικότερο όρο, της πόλης, οι οποίοι ταλαιπωρήθηκαν αρκετά για να βρουν ένα μόνιμο στέκι, τα τελευταία 25 χρόνια, έχουν το δικό τους αυθεντικό και θρυλικό INDIAN Hardrock Bar στο οποίο απολαμβάνουν τον αειθαλή metalικό ήχο, σημείο συνάντησης όλων των παλιών κυρίως, αλλά και νεότερων metalάδων που αποτελεί πλέον Πανελλήνιο, όσο και διεθνή πόλο έλξης και μέθεξης.

16
Ο Πελέ για τα παιδιά της δεκαετίας του '70 ήταν το μυθικό όνομα πάνω στο οποίο οικοδόμησαν όλη τους την λατρεία για το ποδόσφαιρο.
Η φήμη του κατέκλυζε τον πλανήτη σε μια εποχή, που η εικόνα  ήταν πραγματική πολυτέλεια.
Ωστόσο, αρκούσαν μόνο λίγα λεπτά τηλεθέασης για να αντιληφθείς ότι αυτός ήταν ένας αληθινός μάγος που, αντί να εξαπολύει ξόρκια με μια φωτεινή σφαίρα μπροστά του, το έκανε με μία απλή μπάλα στα πόδια του και μάγευε όλον τον κόσμο!
Τον γνωρίσαμε μέσα από την ασπρόμαυρη τηλεόραση και μέσα από μία εικόνα λιτή και πιό γρήγορη από την φυσική της ροή, αλλά χαραγμένη με ανεξίτηλες ασπρόμαυρες και γκρι αποχρώσεις στα παιδικά μας μάτια.
Τον "κυνηγήσαμε" και τον κολλήσαμε με ευλάβεια στα ποδοσφαιρικά άλμπουμ της εποχής, ώστε να μην τσαλακώσει ούτε χιλιοστό της φωτογραφίας του...

Είχαμε ίσως την ατυχία να τον προλάβουμε στη δύση της καριέρας του, αλλά πολλοί από εμάς θα θυμούνται ακόμα τον σκεπτικισμό, έως αρνητισμό, με τον οποίο μεγάλη μερίδα των φιλάθλων της εποχής υποδέχτηκε το καινούριο τότε 16χρονο ταλέντο που άκουγε στο όνομα Μαραντόνα, ο οποίος και έμελλε να αποτελέσει το ίνδαλμα των αιώνων!
Το ερώτημα του 20ου αιώνα για το ποιος από τους δύο ήταν ο καλύτερος, ήταν το μόνιμο ενδιαφέρον παλαιών και νεότερων ποδοσφαιρόφιλων.
Το βέβαιο είναι ότι σήμερα έκλεισε η ποδοσφαιρική ιστορία του 20ου αιώνα.

Ο Πελέ θα μονοπωλεί για πάντα τις ασπρόμαυρες αναμνήσεις μας, σαν ένα φιλμ νουάρ, όπου θα είναι για πάντα ο μοναδικός πρωταγωνιστής και ο μόνος κινηματογραφικός αστέρας της ποδοσφαιρικής μας ταινίας.

Η μυθική παρέα των ουρανών υποδέχεται τον μεγάλο αρχιερέα της.

17
Το φωνάζει με όλες του τις δυνάμεις!
Το διαλαλεί με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο!
Συνεχίζει να ζητάει βοήθεια και να αναπνέει ακόμα και χωρίς οξυγόνο!
Σηκώνει ανάστημα και αρνείται να παραδώσει τα όπλα που του αρπάζουν μεθοδικά οι επιτήδειοι απ' τα χέρια.
Ο ΠΑΣ Γιάννινα δείχνει να ζει πέρα από κάθε τυπική λογική και υποχρεώνει ξανά τον ποδοσφαιρικό κόσμο να στρέψει το βλέμμα επάνω του!
Ο Άγιαξ της Ηπείρου βασιλεύει ακόμα στη γη των Ηπειρωτών και στέλνει την ομαδούλα των δισεκατομμυρίων με σκυμμένο κεφάλι στο σπίτι της!
 
Το πνεύμα των Αργεντίνων πλανάται ακόμα στους αιθέρες των "Ζωσιμάδων"!
Κι αλίμονο σε όποιον το υποτιμήσει...

Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε.
Αυτό έχω μόνο να σας πω.
Τα όνειρα των εραστών δεν σβήνουν!!

18
άλλες ομάδες - ποδόσφαιρο / Απ: Lionel Messi
« στις: Τρι 20 Δεκ 2022 14:18  »
18 Δεκεμβρίου 2017:

Παράθεση
Μαραντόνα: Το «Θέλω να δω την Αργεντινή όπως το 1986» που εκπληρώθηκε ακριβώς πέντε χρόνια μετά!

https://www.gazzetta.gr/football/moyntial-2022/2180866/marantona-thelo-na-do-tin-argentini-opos-1986-poy-ekplirothike

18 Δεκεμβρίου 2022:











Το παιδάκι από το Ροζάριο που δεν ψήλωνε, έγινε τελικά ο πιο θεόρατος άνθρωπος του πλανήτη!

Γιατί η "μαγεία" των παραμυθιών Crimson, δεν μένει για πάντα φυλακισμένη στα παιδικά όνειρα... Παίρνει ζωή, ευτυχώς, κάποτε μέσα στα όνειρα των μικρών παιδιών και γίνετται αληθινός θρύλος!




19
Υπήρχαν μόνο δυο χέρια ταιριαστά γι' αυτήν την κούπα.
Κ' εκείνη το ήξερε...
Για έναν ολόκληρο μήνα τα μάτια της ήταν επάνω του καρφωμένα, κάθε φορά που τον έβλεπε να μονομαχεί για λογαριασμό της...
Ήξερε ότι ήταν η τελευταία τους ευκαιρία.
Κάθε φορά που η παλάντζα της νίκης ταρακουνιόταν, εκείνη καρδιοχτυπούσε μαζί με έναν ολόκληρο λαό που της "έστρωνε" τις αυλές και τους δρόμους.
Ήθελε μόνο αυτόν να την αγκαλιάσει. Ήθελε μόνο αυτόν να την ταξιδέψει.
Να την φτάσει μέχρι τους χρυσούς ουρανούς!
Εκεί που κατοικεί ο αιώνιος Θεός της!!
Ο Μέσι έκανε το χρέος του και τίμησε τον αιώνιο Θεό της μπάλας, που απόψε δραπετεύει απ' τους ουρανούς του και κατηφορίζει για τους αιθέρες της Αρτζεντίνας...
Ο Λιονέλ, πήρε την κούπα στα χέρια του σαν να ήτανε το μωρό του, την αγκάλιασε... την χάιδεψε σαν να ήταν το αγγελούδι του.
Κι αυτή πήρε ψυχή και σφυγμό, για μία ακόμη φορά μετά από 36 ολόκληρα χρόνια...

20
Ο κόσμος ξεχνάει.
Μεγάλη αλήθεια.
Πολλές φορές ξεχνά κ' αυτά που δεν πρέπει. Ξεχνάει τα πρόσφατα, ξεχνάει τα τρέχοντα...  ενώ άλλες ξεχνάει κ' τα δυσάρεστα σαν να μην έγιναν...
Είναι περίεργη η διαδικασία της επιλεκτικής μνήμης...
Ο κόσμος πληγώνεται από παντού κ' φορές ξεσπά υπερβολικά, ακόμα κ' άδικα, ενώ άλλες δεν αντιδρά αποτελεσματικά κ' δηλώνει αντίρρηση σπασμωδικά πριν μαζευτεί πάλι πίσω...
Οι αποδοκιμασίες στον επαγγελματία Μεταξά, που την θέση του κάλυψε κ' κατέχει ένας ερασιτέχνης, είναι το εύκολο... το στιγμιαίο, το μπορετό, το κούφιο ξέσπασμα, απέναντι στην μεθοδική, την επαναλαμβανόμενη υποβάθμιση της δυναμικής του συλλόγου κ' κατ'επέκτασιν του γοήτρου του.
Ο Μεταξάς απόψε δεν έχασε από τον Στάικο.
Απόψε νίκησε ο Ταύρος που ποτέ δεν κάνει εκπτώσεις στην μνήμη του!! 
Ανέλαβε δράση ο πληγωμένος εγωισμός του, που δικαίως  δεν ξεχνάει ποτέ του, την απανωτή... την μεμονωμένη... την δικαιολογημένη... την επαγγελματική ή την τυφλή εγκατάλειψη.
Απλά απαντάει ο ίδιος, σε κάθε μνηστήρα που του χαλάει τον αρραβώνα για κάποιον πιό πλούσιο "γαμπρό"...

21
άλλες ομάδες - ποδόσφαιρο / Απ: Pedro Conde
« στις: Τετ 31 Αύγ 2022 14:23  »
Τα δάκρυα του Pedro Conde σπάραξαν την καρδιά όλων μας.
Η διαβολική επανάληψη της ίδιας εικόνας, την ίδια αγωνιστική, στο ίδιο γήπεδο, με τον ίδιο πρωταγωνιστή, εξοργίζει το θυμικό μας, ενώ παράλληλα μας αφήνει απαρηγόρητους για την νέα περιπέτεια του λατρευτού Pedro, αλλά κ' την εμμονή της μοίρας να μας τον ξαναστερεί με τον ίδιο τρόπο.
Είναι περίεργο το συνοθύλευμα συναισθήματος που μας κυριεύει αυτή την φορά.
Δεν βρίσκουμε τα λόγια που θα παρηγορούσαν τον ίδιο... λόγια που θα πρέπει να είναι πιο δυνατά από πέρυσι κ' συγχρόνως πιό ήπια κ' περισσότερο βοηθητικά στον καινούριο του Γολγοθά...
Πώς να μιλήσεις κ' πώς να εκφραστείς, ακόμα κ' παραμερίζοντας την δική σου την λύπη για τον νέο αποχωρισμό πριν την επανασύνδεση, προκειμένου να μην επιβαρύνεις την ψυχολογία του ανθρώπου κυρίως κ' κατ' επέκτασιν του αθλητή?...
Τι να του πεις παραπάνω από την αγάπη που δεν τελειώνει κ' την ζωή που δεν σταματά...
Πώς να του πεις ξανά ότι ξέρεις να περιμένεις αρκεί να τον δεις όρθιο κ' δυνατό χωρίς να περιμένεις κ' τίποτε παραπάνω?...
Η αλήθεια γιατρεύει με τον καιρό της τα τραύματα της ψυχής που της χαράσσει το σώμα.
Κ' η αλήθεια αυτή τη φορά είναι πως η αναθεματισμένη στιγμή έβαλε στην καρδιά μας σφραγίδα αγάπης χωρίς όρια για τον άνθρωπο Pedro κ' υπογραφή διαχρονικής λατρείας για τον αθλητή Conde.
Θα πρέπει να του δοθούν όλες οι ευκαιρίες από την διοίκηση να μείνει κ' να παραμείνει, σε οποιαδήποτε πόστο, ως σύμβολο δύναμης κ' παντοτινής συνένωσης με την Ομάδα, την φανέλα κ' την πόλη που ποτέ δεν κοιμάται κ' ποτέ δεν ξεχνά.

22
άλλες ομάδες - ποδόσφαιρο / Απ: Ηρακλής Μεταξάς
« στις: Τρι 07 Ιούν 2022 23:46  »
Ο Ηρακλής εδώ κ' καιρό φλερτάρει να ενδυθεί τον χιτώνα της Δηιάνειρας...

Το μυστικό του χιτώνα είναι στο ποιός του τον πρόσφερε ή αν τον υφαίνει με τα χέρια του ο ίδιος...

 Όσο κανείς παρακολουθεί τα τεκταινόμενα της χρονιάς, αλλά κ' προηγούμενων χρόνων, βλέπει ξεκάθαρα το αδιέξοδο νέων προπονητών, που έρχονται εδώ κ' δουλεύουν ξεκρέμαστοι.
Που εργάζονται στον αέρα, χωρίς υποδομές, που ξεμένουν από παίκτες οι οποίοι πωλούνται κ' δεν αντικαθίστανται...
Που αναγκάζονται να υπερβούν τα ανθρώπινα, χωρίς παραπέρα αντίκρυσμα...
Που χάνουν το έδαφος κάτω απ' τα πόδια τους όταν δικαστικές αποφάσεις τους αφαιρούν τους βαθμούς που κερδίζουν ή τους κόβουν τον δρόμο για την Ευρώπη, όσο οδεύουν ή όταν έχουν ολοκληρώσει το θαύμα...
Που η επιτυχία τους, φέρνει στο αφεντικό τους αμηχανία...

Στο συναισθηματικό μέρος, εμάς μας μένει ξανά η εγκατάλειψη, αλλά το ρίχνουμε στο... άκομψο της φυγής, όχι ότι είναι κ' λίγο...

Στην πραγματικότητα όμως, εκείνο που μας χολώνει είναι η σταθερή επανάληψη της ίδιας κατάληξης, με πολύ λίγες παραλλαγές κάθε φορά.
Γεγονός που επιβεβαιώνει την άκομψη νοοτροπία της ΠΑΕ περισσότερο, παρά των εργαζομένων της, αφού ουσιαστικά τους ωθεί να φεύγουν για να ξεφύγουν από το αδιέξοδο εργασιακό περιβάλλον...

... κ' εν τέλει να μπλέκουν σε κάτι χειρότερο, που ούτε καν το φαντάζονταν...

Πάντως ένα έμπειρο μάτι, στην διάρκεια της σεζόν, θα διέβλεπε από διάφορες αντιδράσεις, την δικαιολογημένη επιθυμία του για αποχώρηση.

Στο παρελθόν ο Γιαννίκης κ' ο Χριστόπουλος, άξιζαν περισσότερες επιτυχίες. Το ίδιο κ' ο Μεταξάς τώρα.
Η ιστορία των προκατόχων του έδειξε ότι η  επιτυχία ήρθε μόνο εδώ, ενώ φεύγοντας έζησαν απίστευτο κ' άδικο Γολγοθά κ' οι δύο...
Κ' εδώ είναι που προκύπτει κ' το επιβεβαιωμένο παράδοξο της υπόθεσης.

Ουδείς γνωρίζει εάν  η παράδοση θα συνεχιστεί, προσωπικά το απεύχομαι.
Ούτε χολώνομαι που ένας νέος επαγγελματίας θέλησε να φροντίσει το μέλλον του. Το σέβομαι, παρότι πιστεύω πως ο Αστέρας Τρίπολης για τον Ηρακλή Μεταξά είναι βήμα τυφλό.
Τον ευχαριστώ που μαζί με τους παίκτες του μας χάρισαν μια σπουδαία χρονιά κ' του εύχομαι να έχει υγεία κ' επιτυχία ανάλογη με την αξία του, την φιλοδοξία, την εργατικότητα κ' τις επιθυμίες του, απλά προσδοκούσα από τον Ηρακλή, λίγη παραπάνω ευθύτητα στα ξεκαθαρίσματα, για τον φίλαθλο κόσμο.
Βεβαίως, αυτό όφειλε να το κάνει πρώτιστα η ΠΑΕ, η οποία προσβάλλει το κοινό αίσθημα των φιλάθλων με την παρατεταμένη σιωπή της στο θέμα.


Ο ΠΑΣ, στη θητεία Χριστοβασίλη, ανέδειξε αρκετούς χαρισματικούς - πολλά υποσχόμενους αλλά δυσαρεστημένους νεοφανείς προπονητές με αξιόμαχες ποδοσφαιρικές παρουσίες της Ομάδας στην Λίγκα.

Ο ΧΒ δημιούργησε σχολή ταχείας ανάδειξης επιτυχημένων καινούργιων προπονητών, σε ειδικά - ταχύρυθμα - "καταδρομικά" τμήματα σπουδών, χοντρικά ενός έτους στην Α' κατηγορία προσαρμοσμένα απόλυτα σε ολιγόμηνη φοίτηση εξ αιτίας της εξαντλητικής μεθόδου εκπαίδευσης...
Η επιτυχής αποφοίτηση δεν εξασφαλίζει την διάρκεια των προσώπων στους κόλπους του συλλόγου, το αντίθετο μάλιστα, καθώς περαιτέρω πρόοδος απόφοιτων κ' Ομάδας από κοινού, δεν είναι ζητούμενο.
Πρόκειται απλώς για ένα talent show χωρίς πρόσθετο κίνητρο.

Αυτό είναι έργο μονοκόμματης τακτικής κ' νοοτροπίας της διοίκησης σε μια εξοντωτική, αχαρτογράφητη, διαρκή κατάσταση, ορεξάτων αρχικά, ταλαντούχων - εργατικών - ικανών - ανύποπτων προπονητών κ' τελικά μπριζωμένων, πελαγωμένων κ'  αποστραγγισμένων ανθρώπων που εγκαταλείπουν κακήν-κακώς το διαφαινόμενο διαρκές μπλέξιμο...

Το σίγουρο είναι ότι το σενάριο τρίτωσε.
Το ζήτημα είναι ότι όσο αυξάνονται οι περιπτώσεις των καταρτισμένων - φιλόδοξων επαγγελματιών που φεύγουν μετά την επιτυχία, τόσο κ' περισσότερο διαρρέονται στην προπονητική πιάτσα κ' οι λεπτομέρειες που τους ωθούν στην φυγή από την Ομάδα.

Ο ΠΑΣ ωφελείται προσωρινά μόνο, από αυτή την κατάσταση, ενώ το ερώτημα είναι αν μόνο αυτό δικαιούται, αλλά κ' ως πότε, δεδομένων των αλλεπάλληλων περιστατικών, θα αποτελεί πόλο έλξης ριψοκίνδυνων, θαρραλέων φερέλπιδων..


23
ΠΑΣ - ΠΑΟΚ 3-0

Μην διαβάζετε τα fake news της σήψης κ' της αηδίας.
Μην πιστεύετε τα παραπλανητικά αποτελέσματα της απάτης του ελληνικού πρωταθλήματος.
Μην τους ξοδεύετε σάλιο ούτε για φτύσιμο.

3-0 ΠΑΣ - ΠΑΟΚ κ' ένα εξαφανισμένο πέναλτυ στον Σσνάιντααα που με το γερμανικό κρύο αίμα του, έστειλε με τον δευτεραθλητή του ελληνικού κλεφτοσφαίρου, τα χαιρετίσματα στον πρωταθλητή της σαπίλας.

Ο Ηρακλής Μεταξάς κ' οι παίκτες του έχουν περάσει ήδη στο πάνθεον των μύθων της πόλης.

Σ' ευχαριστώ Ομαδάρα μου!
Σ' ευχαριστώ για όλες τις δύσκολες ώρες που μου έχεις χαρίσει.
Σ' ευχαριστώ για όλες αυτές τις "στιγμές" που με έκανες περήφανο άνθρωπο με την ψυχή μου να τρυπάει τον ουρανό καθώς φεύγει από μέσα μου, μέχρι να ξαναγυρίσει πίσω στον κόσμο!

Δεν μπορούν να σε δουν!
Δεν έχει κανένας τους το σθένος να σε αντιμετωπίσει στα ίσα.
Είναι ανίκανοι να σε κοιτάξουν στα μάτια γιατί πετρώνουν από φόβο επί τόπου κ' ρεζιλεύονται!
Τους ντροπιάζεις τα Πρωταθλήματα κ' τα Κύπελλα που έχουν μοιράσει μεταξύ τους μισό αιώνα τώρα κ' τους πετάς κατάμουτρα την ξεφτίλα τους!
Αν μπορούσαν θα γύριζαν πίσω στο χρόνο να εξοντώσουν την στιγμή που γεννήθηκες για να γλυτώσουν οριστικά από σένα.

 Όσο θα υπάρχεις αυτό θα γίνεται.
Αυτό που γινόταν πάντα:
Αυτοί θα σε πολεμούν κ' εσύ θα τους νικάς! Όλους!

Καλή επιστροφή στον ΠΑΟΚ στην συμπρωτεύουσα.
Καλές Ευρώπες στους πρωταθλητές, δευτεραθλητές κ' λοιπούς εκπροσώπους της ποδοσφαιρικής απατεωνιάς.

24
- Το παράξενο θα ήταν να κρατηθεί ο σωστός χρόνος, να τηρούνται οι κανονισμοί προς όλες τις ομάδες, να κερδίζει η καλύτερη ομάδα κάθε φορά, να έχουν όλες οι ομάδες τις ίσες ευκαιρίες.
- Το περίεργο θα ήταν να βλέπαμε πραγματικά ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.
- Το σίγουρο είναι ότι κάτι τέτοιο δεν θα το δούμε ποτέ!
- Το γεγονός είναι ότι ο ΠΑΣ είναι η μόνη Ομάδα που πραγματικά παίζει ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, αλλά με το καθεστώς που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτό θα γίνεται αντιληπτό μόνο μέσα από στατιστικά παράδοξα και συμβολικές συνθήκες.


Ηρακλή Μεταξά:

Την ώρα που εσύ  υπέγραφες το συμβόλαιο με τον ΠΑΣ Γιάννινα, την ίδια στιγμή σε ένα παράλληλο αρχαιοελληνικό παρελθόν, ο μυθικός συνονόματός σου, καθισμένος στο σταυροδρόμι της ζωής, έπαιρνε την απόφαση να ακολουθήσει τον δρόμο της Αρετής.

Στην συνέχεια ο Ήρωας της Ελληνικής Μυθολογίας επιδόθηκε σε ένα πλήθος από ασύλληπτα κατορθώματα, αλλά και 12 εξαναγκαστικούς - υποχρεωτικούς άθλους τους οποίους και πραγματοποίησε όλους στο χρονοδιάγραμμα που του ανατέθηκε.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ως σύγχρονος ήρωας μέσα στο μυθικό όνομά σου, κλήθηκες να φέρεις  εις πέρας στο παρόν, αναρίθμητα κατορθώματα και αμέτρητους άθλους, τους οποίους και πραγματοποίησες έναν - έναν μέσα σε μία και μόνο σεζόν και που μόνο μία σύγχρονη αθλητική Μυθολογία θα μπορούσε να συμπεριλάβει, να καταγράψει και να χωρέσει.

Τα ανδραγαθήματά σου ήταν εφάμιλλα και ισάξια με του μυθικού ήρωά μας.
Η κόπρος του Αυγεία όμως, Ηρακλή Μεταξά, δεν καθαρίζεται!
Γιατί οι Αυγείες εργάζονται από κοινού νυχθημερόν προκειμένου να την διατηρήσουν πηχτή και ακαθάριστη.
Ακόμα και ο μυθικός Ηρακλής στο μακρινό παρελθόν του, όχι μόνο δεν ανταμείφθηκε αλλά δικάστηκε και εκδιώχθηκε όταν μέσα σε μία μόνο μέρα πραγματοποίησε αυτόν του τον άθλο.

Ο Ηρακλής αναφέρεται μέχρι σήμερα ως ο μεγαλύτερος ήρωας της Ελληνικής Μυθολογίας, ο δυνατότερος από όλους τους ανθρώπους.
Εξολόθρευσε άγρια θηρία και τέρατα.
 Ήταν ατρόμητος και ανίκητος και τα κατορθώματά του έμειναν για πάντα αξέχαστα.

Από τον ΠΑΣ αναδείχθηκες ως ένας σύγχρονος ήρωας, με το μυθικό όνομα να έρχεται ξανά στο προσκήνιο, καθώς ο δρόμος της Αρετής που μέσω του Άγιαξ της Ηπείρου διάλεξες να πάρεις είναι ένας δρόμος δύσκολος, γεμάτος κοφτερές πέτρες και αγκάθια, στενός και δύσβατος που τον διαβαίνεις δύσκολα, αλλά κερδίζεις στο τέλος την αναγνώριση από τους συνανθρώπους σου.

Η αδιαπέραστη Ήπειρος, Ηρακλή Μεταξά, με τους παιδεμένους, περήφανους ανθρώπους μόνο τέτοιους ανθρώπους ικανούς και επίμονους εκτιμά και αναγνωρίζει.

25
Η ΑΕΚ με διαιτητική επικουρία υφάρπαξε τους 3 βαθμούς που ήθελε.
Με την Αθηναϊκή της λεζάντα, εξασφάλισε την βοήθεια που χρειαζόταν σε κομβικά σημεία της αναμέτρησης.

 Έτσι λοιπόν, η ΑΕΚ έβαλε 3 ακούραστα γκολ.
Ο ΠΑΣ έβαλε άλλα 3  που μόνο εξωγήινοι θα μπορούσαν να βάλουν κάτω από τέτοιες συνθήκες.

Ο ΠΑΣ τελικά έχασε 3 βαθμούς, ενώ η ΑΕΚ συμπλήρωσε στην βαθμολογία της τρεις επιπλέον προκειμένου να βγει στην Ευρώπη.

 Τις μεγάλες ομάδες στον βαθμολογικό πίνακα του ελληνικού πρωταθλήματος τις έφτιαχναν πάντοτε κάτι "μελανές σημαδούρες" που έτρεμαν ή ωφελούνταν από μερικά γερά πορτοφόλια...

Μόνο που οι πραγματικά μεγάλες ομάδες, είναι αυτές που μέσα στην μόνιμη σήψη της κοινωνίας τους, καταφέρνουν διαχρονικά να ξεχωρίζουν, να απασχολούν, να ενοχλούν και συστηματικά, με την αξία τους και το πείσμα τους, να αποκαθηλώνουν την μεγαλειότητα των δήθεν σπουδαίων. 
 
"Πλούσιοι άνθρωποι και φτωχά παιδιά..."
Ηχεί στο μυαλό μου ακόμα μία φορά, η ατάκα του φίλου μου του Δαμιανού από την Ρουμανία, που μου έλεγε πριν 30 χρόνια, κάθε φορά που συναντούσε μπροστά του την αδικία της φτώχειας...

Σελίδες: [1] 2 3 ... 23