Oxi sta greeklish!
Η ομάδα του ΠΑΣ Γιάννινα δεν είναι… χθεσινή στις ανόδους. Εχει ζήσει στιγμές ευφορίας, αρκετές φορές στο παρελθόν. Εφτά τον αριθμό. Ως γνωστοί θαμώνες του ασανσέρ από την Α’ στη Β’ Εθνική και τούμπαλιν οι φίλοι του ΠΑΣ δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να μπουν στο ίδιο mood με τους αντίστοιχους του Παναιτωλικού, για αυτό και υποδέχτηκαν πολύ χλιαρά την επιστροφή στα – ο Θεός να τα κάνει - σαλόνια του ποδοσφαίρου μας.Οι πολλές περιπτώσεις ανόδου φανερώνουν παράλληλα και αντίστοιχες στιγμές πτώσης. Για αυτό οι Γιαννιώτες φίλαθλοι δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν με μια… απλή επάνοδο στη μεγάλη κατηγορία. Ο κόσμος στην πρωτεύουσα της Ηπείρου θέλει να δει γεγονότα, σημάδια που θα εξασφαλίζουν στην αγαπημένη τους ομάδα (ακόμα κι αν φέτος δεν την ακολούθησαν παντού και πάντα, όπως συνηθίζουν) τις προϋποθέσεις για μακροημέρευση στη Super League. Οπως συνέβη κατά την αδιάλειπτη παρουσία του Αγιαξ της Ηπείρου στην Α’ Εθνική από το 1974 έως το 1984.Ο κόσμος ζητά συγκεκριμένα πράγματα. Επιθυμεί μια διοίκηση που θα κινηθεί με σύνεση και στοχευμένα στις μεταγραφές. Που δεν θα προσλάβει άλλον έναν μισθοφορικό στρατό, αποτελούμενο από περαστικούς και απογοητευμένους δανεικούς των μεγάλων ομάδων. Ο κόσμος θέλει μια διοίκηση ανθρώπινη και προσιτή. Που θα τον βλέπει ως κάτι παραπάνω από μια απλή οικονομική ένεση στα ταμεία της ομάδας. Ο κόσμος θέλει σταθερότητα στην τεχνική ηγεσία, ντόπιους παίκτες, γιορτινή ατμόσφαιρα, έναν ΠΑΣ που θα κοιτάζει όλες τις ομάδες στα μάτια, που δεν θα ακολουθεί κανένα άρμα. Μια ομάδα που θα θυμίζει τον Αγιαξ της Ηπείρου των ‘70’s και όχι τον.. άχρωμο ΠΑΣ της σεζόν 2009-2010.
Ο κόσμος ζητά συγκεκριμένα πράγματα. Επιθυμεί μια διοίκηση που θα κινηθεί με σύνεση και στοχευμένα στις μεταγραφές. Που δεν θα προσλάβει άλλον έναν μισθοφορικό στρατό, αποτελούμενο από περαστικούς και απογοητευμένους δανεικούς των μεγάλων ομάδων. Ο κόσμος θέλει μια διοίκηση ανθρώπινη και προσιτή. Που θα τον βλέπει ως κάτι παραπάνω από μια απλή οικονομική ένεση στα ταμεία της ομάδας. Ο κόσμος θέλει σταθερότητα στην τεχνική ηγεσία, ντόπιους παίκτες, γιορτινή ατμόσφαιρα, έναν ΠΑΣ που θα κοιτάζει όλες τις ομάδες στα μάτια, που δεν θα ακολουθεί κανένα άρμα. Μια ομάδα που θα θυμίζει τον Αγιαξ της Ηπείρου των ‘70’s και όχι τον.. άχρωμο ΠΑΣ της σεζόν 2009-2010.
