Η μέρα της μαρμότας. Αγαπητοί/τές συνδιαλεγόμενοι /νες στην ενότητα «Η μέρα της μαρμότας.»
Με αφορμή τα γραφόμενά σας στην παραπάνω ενότητα, τα οποία ενδεικτικά και με επιφύλαξη παραθέτω:
«Δεν ξέρω αν χτύπησαν πετρελαιάδες ή τρογαλάδες αλλά ξέρω πως το φόρουμ σήμερα είναι σαν τη μέρα της μαρμότας!»
«Το φόρουμ έφαγε hack γερό...»
«τα λαμογια που μπαινουν και κανουν οτι κανουν φταινε...»
«...αστς να βαράν....Κρατάμε αντίγραφα» Σας ρωτάω λοιπόν τι έχει συμβεί; Κάποιο πραξικόπημα; Γιατί όλα αυτά ακούγονται κάπως εριστικά, φραξιονιστικά, αστυνομικά και προβοκατόρικα. Είμαστε σε γιάφκα και δεν το ξέρουμε; Ειλικρινά αν έχετε την ευχέρεια - γιατί την ΠΑΣκαλοσύνη την έχετε - δώστε κάποιες διευκρινίσεις, θα ήταν απαραίτητα χρήσιμες, τουλάχιστο σε μένα προσωπικά για την καλή μας ΠΑΣδιάθεση.
Σε ό,τι αφορά τη «μέρα της μαρμότας» ο συγγραφές και ο σκηνοθέτης απόδωσαν τα παρακάτω *, κατά συνέπεια το γενικό σκεπτικό σας μπορεί μεν να είναι σχετικά συναφές, αλλά δημιουργεί εντυπώσεις για το χαρακτήρα, για το πρωτόκολλο, για αδιάβλητο και για το κύρος του Pas.gr forum γενικά.
Μήπως πρόκειται για αστείο που δε το πιάνω;
Με εκτίμηση
και αυθορμήτως ειλικρινά
χωρίς άλλα εμβλήματα
ksp
* Η «μέρα της μαρμότας»
http://skorpialogia.com/index.php?Itemid=41&id=126&option=com_content&task=viewΗ «μέρα της μαρμότας» είναι μια συμπαθητική κωμωδία παραγωγής 1993 με πρωταγωνιστή τον Μπιλ Μάρρεϋ. Είναι η ιστορία ενός παρουσιαστή του δελτίου καιρού ο οποίος παγιδεύεται στο χρόνο, ζώντας ξανά και ξανά τη 2η Φεβρουαρίου, όταν ταξιδεύει στο Πανξατόνι της Πενσιλβάνιας. Σ’ ένα ανιαρό χωριό στην καρδιά του χειμώνα με αποστολή να καλύψει ένα ανόητο έθιμο της περιοχής. που έχει να κάνει με το αν μία μαρμότα θα αναγγείλει τον ερχομό της άνοιξης ή θα τον αναβάλλει για 2 μήνες ακόμη.
Ο Φιλ Κόνορς είναι ο κατ' εξοχήν άνθρωπος χωρίς μέλλον. Κολλημένος στην άχαρη δουλειά του, περιμένει την προαγωγή που ποτέ δεν έρχεται και ροκανίζει τις μέρες με γκρίνια και κυνισμό, μέχρι που ο χρόνος αποφασίζει να τον εμπλέξει σε ένα παράξενο παιχνίδι. Κάθε πρωί που το ρολόι δείχνει έξι η ώρα, το ραδιόφωνο θα παίζει το ίδιο τραγούδι, η εκνευριστικά ευγενική κυρία του ξενοδοχείου θα ρωτά τα ίδια πράγματα, ένας παλιός του συμμαθητής θα του γίνεται κολιτσίδα και ο κόσμος θα τρέχει στο πάρκο για να γιορτάσει τη "Μέρα της Μαρμότας". Στις σαράντα και παραπάνω μέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων τα γεγονότα και οι καταστάσεις θα επαναλαμβάνονται χωρίς ο υπόλοιπος κόσμος να το αντιλαμβάνεται, ο Φιλ θα περάσει από τον εκνευρισμό στην ανία και από τη ρουτίνα στη δημιουργικότητα. Θα κάνει πράγματα που άλλοι δεν προλαβαίνουν σε δύο και τρεις ζωές και θα συνειδητοποιήσει ότι είναι στο χέρι του καθενός να βρίσκει ή να χτίζει τις μικρές και μεγάλες χαρές της καθημερινότητας.
Ένα ευρηματικό και έξυπνο σενάριο που καταφέρνει να μην μείνει απλά στην επιφάνεια των φαινόμενων. Αναπόφευκτα ο θεατής ταυτίζει τον εαυτό του και την καθημερινότητα του με τον πρωταγωνιστή. Δεν είναι ανάγκη να ζείς μια μέρα της μαρμότας για να ζείς τα ίδια πράγματα. Πόσες φορές βιώνουμε μια ανιαρή επανάληψη ξανά και ξανά, νομίζοντας ότι η ζωή προχωρά και οι καταστάσεις αλλάζουν. Καταβάθος όμως συμμετέχουμε παθητικά σε μια στείρα εναλλαγή καταστάσεων . Ο πρωταγωνιστής της ταινίας αναγκάζεται στο τέλος να βρεί την ουσία των πραγμάτων που κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα, και μόνο όταν ο ίδιος τα καταφέρει , αλλάζει και η ζωή του και «απελευθερώνεται» από τη μέρα της μαρμότας . Όσο εφησυχαζόμαστε σ’αυτή τη φαινομενική ποικιλομορφία της καθημερινότητας μας, απλά βουλιάζουμε σε μια βραχυκυκλωμένη χρονοπαγίδα. Ένα χρόνιο déjà vu που τελικά πολλοί βιώνουν αλλά λίγοι αντιλαμβάνονται. Η μόνη λύση, η μόνη διέξοδος δεν είναι να φύγεις μακριά, αλλά να μπεις μέσα στον πυρήνα του προβλήματος. Να καταδυθείς στη ουσία των πραγμάτων. Εκεί που κρύβονται «τα γιατί της κάθε διαδρομής» και να ανακαλύψεις ότι μόνος σου εγκλωβίζεσαι σε καταστάσεις. Ότι δεν πρέπει να ψάχνεις πάντα το αλλού. Το αλλού είναι εδώ. Μέσα σου. Τα πράγματα, οι άνθρωποι, οι καταστάσεις , αλλάζουν μόνο αν αλλάξει ο τρόπος που εσύ τα βλέπεις. Είναι η «κεντρικότητα» του Κουνέλλη. Ο «προορισμός» του Καβάφη, και ο «εαυτός που γύρευες» του Ελύτη. Ο μόνος τρόπος να βγείς από την τιμωρία της «Μέρας της μαρμότας»
Θέμα: Φορουμ: η μέρα της μαρμότας (Αναγνώστηκε 7457 φορές)
