Σαν αύριο πριν 5 χρόνια αποχαιρετίσαμε για στερνή φορά τον συνοπαδό, σύντροφο και καλό φίλο Αλέκο Λύτρα (FTLA).
Έτσι….αύριο Τρίτη
Μετά τις 9 το βράδυ ….Όσοι φίλοι ΠΑΣολέδες βρίσκονται
στην Αθήνα θα μαζευτούν για ένα ποτήρι στον αγαπημένο καφενέ του Αλέκου «
Τσέλιγκας» στα Εξάρχεια.
Οι ΠΑΣολέδες
των Ιωαννίνων που θέλουν να τον τιμήσουν να τον μάθουν λίγο πιο πολύ και να θυμηθούν λίγο από την φιλοσοφία και τον τρόπο ζωής του φίλου και αδερφού Αλέκου, θα μαζευτούμε στον καφενέ «
Τζοβάρας» στην Καλούτσιανη.
Ο Αλέκος θα είναι εκεί μαζί μας ….!!!
Θμάμαι την πρώτη φορά π βρεθήκαμαν...
Δε λέω γνωριστήκαμαν, γιατί παρέα ήμασταν κι ας μην το ξέραμε, στην κερκίδα κι αλλού...
Είχαν προηγηθεί κουβέντες στο ΜιρΚ και στα τελέφωνα αργότερα πολλές.
Να κάνουμε τούτο στο φόρουμ, να κάνουμε τ άλλο στο φόρουμ...
Ε δεν τα λέμε κι από κοντά να γνωριστούμε (είμαι και παράξενος το ξέτε οι πολλοί, θέλω να δω φάτσα να ξέρω τι κρύβεται πίσω απ' τα γραπτά) ...να δω και τι και τι καπνό φουμάρεις (σκέφκα)
Με τον SA και τον Tabi μια και δυό κοσή στα Εξάρχεια (δεν μ έφταναν οι ώρες)
Μας ανοίγει και βρισκόμαστε να κυνηγάμε τη γάτα π πήγε να την κοπανής.
Ράδιο, κουβέντες ...νταξ θκός μας είναι!
Δεν είχε τσίπρο στο πολυτελές γραφείο του.
Οπότε ...Τσέλιγκας (και μεταξύ μας δεν ήταν και πολύ καλό το τσίπρο εκείνη τη μέρα)...
Βραδιάσαμε κι ακόμη (και πάλι μεταξύ μας) εκεί είμαστε.
Για πααίνετε να δείτε το διόρθωσε το τσίπρο;
Αν και νομίζω Τζοβάρα θα προτιμήσει ο Νούμερος, τούπα ότι έχει γαμώ τους ΝτιΤζέιδες και σιάνει και καινούργια κοκτέλια.
Κι ένα
κείμενο ενός φίλου από παλιά, έτσι για να καταλαβαίνετε:
Κάποτε αυτή η ομάδα και αυτό το φόρουμ δημιουργούσε σχέσεις παρεΐστικες, φιλικές, αδερφικές.
Σχέσεις μεταξύ ανθρώπων που συμφωνούν ή διαφωνούν, συμπαθιούνται κ εκτιμούν ο ένας τον άλλον ή όχι και πολύ, αλλά σίγουρα αναγνωρίζουν ο ένας στον άλλο την ίδια κοσμοθεωρία, βάσει της ψυχασθένειας του να υποστηρίζεις κ να ακολουθείς αυτή την ομάδα.
Κι ας είμαστε εχθροί της κ ας χαιρόμαστε όταν χάνει.
Αυτή είναι η κληρονομιά μας.
Αυτό πρέπει να διαφυλάξουμε.
Ελπίζω όταν φτάσω τους αιώνες του ΛΟΚΟ να μπορώ να παρίσταμαι κι εγώ σε κάποιο εκτός έδρας σε μια παρέα νέων πασολέδων 120 εως 147 χρόνια νεώτερων μου.
Το πρόβλημα είναι ότι αν απαξιωθεί κι άλλο το αγωνιστικό κυρίως πιάτο, θα δυσκολευόμαστε περισσότερο να απολαύσουμε τα ορεκτικά...
Γι αυτό
δε θέλω να γίνω Λιβαδειά.Γι αυτό πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσω τη Λιβαδειά.
Υ.Γ.Κύριοι ευχαριστώ πολύ για σήμερα, άλλωστε
Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ Ο ΠΑΣ ΔΕ ΧΑΝΕΙ ΠΟΤΕ.
