Για αυτούς που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην εγχώρια οπαδική σκηνή δε θα κομίσουμε κάτι το καινούριο. Από τη λήξη της σαιζόν 14’-15’ δεν ανεβαίνει πανί με την υπογραφή ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ στους Ζωσιμάδες, το blog είναι ανενεργό, ανακοινώσεις δε βγαίνουν. Όλα όσα σας είχαμε συνηθίσει, ήδη από το 2008, δεν υφίστανται πια.
Οι ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ υπήρξαν ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής. Σε μια εποχή που ο οπαδός είχε χάσει το βασικό του προσανατολισμό -δηλαδή από την κερκίδα προς το χορτάρι- και την αξιοπρέπεια του –προεδρία Κούγια-, κάποιοι παλαβοί αποφάσισαν να φτιάξουν κάτι καινούριο. Δεν έχει σημασία να βγάλουμε μια λίστα με τα όσα –σαν παρέα στην αρχή και σαν στεγασμένος σύνδεσμος στη συνέχεια- προσπαθήσαμε να πετύχουμε. Όσοι είναι πραγματικοί οπαδοί, ασχέτου απόχρωσης, τα είδαν, τα πληροφορήθηκαν και τα γνωρίζουν.
Ας κρατήσουμε μόνο μια λιτή αναφορά: εισαγωγή νέας κουλτούρας στην κερκίδα, χρώμα και φαντασία στις εμφανίσεις μας, οπαδικό φεστιβάλ επί 7 συνεχόμενα έτη, συντονισμός με άλλους οπαδούς για τα κοινά μας προβλήματα, κινήσεις αλληλεγγύης και παρουσία σε κοινωνικές δράσεις, στήριξη των ερασιτεχνικών τμημάτων, οπαδικό ημερολόγιο, επαφές με οπαδούς του εξωτερικού, αξιοπρέπεια και σταθερότητα στις συναναστροφές με όσους αποτέλεσαν την ομάδα –ασχέτως θετικών ή αρνητικών αποτελεσμάτων-, προσπάθεια δημιουργίας μιας γενιάς που δε θα ασπάζεται τις αρχές του χουλιγκανισμού.
Τον Αύγουστο του 2015, όταν σκοτώθηκε ο φίλος και αδερφός μας Μήτσος, δεχτήκαμε ένα ανεπανόρθωτο χτύπημα. Χάσαμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας. Εκ των πραγμάτων είχαμε ανάγκη να βάλουμε μια τελεία. Για κάποιους ήταν άνω τελεία, με την ελπίδα για εκ νέου ενεργοποίηση όταν η καρδιά και η ψυχή θα το επέτρεπαν. Για άλλους από εμάς η τελεία ήταν τελεσίδικη. Για λόγους που επιθυμούμε να κρατήσουμε μόνο για εμάς, αποφασίζουμε σήμερα –κάτι λιγότερο από 2 έτη μετά- να βάλουμε την οριστική παύλα, δίπλα στην τελεία.
Οι ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ και επισήμως δεν υπάρχουν. Αυτή θα είναι η τελευταία τους ανακοίνωση. Ουδείς θα έχει δικαίωμα να τους «αναβιώσει», να τους «αναστήσει», να τους «ξανα-ιδρύσει» στο μέλλον. Για το λόγο αυτό καταστρέφουμε μόνοι μας όλα μας τα πανιά, τα πλακάτ και τις σημαίες, επιτρέποντας στους εαυτούς μας να κρατήσουμε μερικά μόνο κομμάτια αυτών, αποκλειστικά για προσωπική χρήση. Ίσως στο μέλλον, σε ένα οπαδικό μουσείο, που θα φτιάξουν οι οπαδοί για τους οπαδούς, να τους αξίζει μια ταπεινή γωνία.
Όσο για τους ανθρώπους που αποτέλεσαν τους ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ; Η ιστορία τους δε σβήνει, η διαδρομή τους δε διαγράφεται, η αγάπη τους για τον ΠΑΣ και την κερκίδα δεν εξανεμίζεται. Όλους θα τους βρεις σε κάποια εκδρομή, σε κάποιο κομμάτι της κερκίδας, σε κάποιο πέταλο, σε κάποιο κάγκελο. Άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο, πάντα όμως ανάμεσα στους οπαδούς, και μόνο.
Κάπου τα καταφέραμε και κάπου όχι. Άλλοι μας μίσησαν κι άλλοι μας αγάπησαν. Άλλοι μας σεβάστηκαν κι άλλοι μας βάλανε τρικλοποδιές. Άλλοι μας αντιμετώπισαν σαν ισότιμους και άλλοι θεώρησαν πως θα μας χρησιμοποιήσουν. Κάποιοι θα χαρούν με το τέλος μας και κάποιοι θα λυπηθούν. Φίλοι και εχθροί, ας ξέρουν όλοι τους ένα πράγμα: αμοιβαία τα αισθήματα…
Sing Loud Stand Proud
τα μέλη των ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ, 11/4/2017
υ.γ.1. Γνωρίζουμε καλά πως διάφοροι καλοθελητές θα βρούνε ευκαιρία να μιλήσουν και να γράψουν για την ιστορία των ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ. Όσα ψέματα και κακοήθειες κι αν αναπαράξουν, όσο κι αν προσπαθήσουν να μας προβοκάρουν, έχουμε συνειδητά αποφασίσει πως αυτή είναι η τελευταία συλλογική φωνή που βγαίνει από το κορμί και την ψυχή των ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ.
υ.γ.2. Τελεία και παύλα._
http://sfapeirotan.blogspot.gr/2017/04/blog-post.html?spref=fb
