Νίκο Καρανίκα σε ευχαριστώ για την προσφορά σου στην ομάδα μας.
Υπήρξαν φορές (κάποιοι θα πουν πολλές) που το αναμφισβήτητο ταλέντο σου (ειδικά στον επιθετικό τομέα) ΔΕΝ συμβάδισε με το μυαλό σου, ή μάλλον, που το μυαλό σου δεν οδήγησε τις ποδοσφαιρικές σου ικανότητες.
Τουλάχιστον για εμένα όμως, το πάθος και η θέληση να κάνεις το καλύτερο - ασχέτως αν το πέτυχες ή όχι - δεν σου έλειψε ποτέ, όπως ΔΕΝ σου έλειψε ποτέ ο τσαμπουκάς και η διάθεση να κοντραρισθείς με πολλά από τα κακομαθημένα, προβεβλημένα παιδάκια της κατηγορίας (και όχι μόνο) - εσένα και το Μπέριο έχω να θυμάμαι, και πιο πριν, στο πρόσφατο παρελθόν (και σταματάω εδώ), τον Κούσα.
Τέλος, ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γιατί ήσουν ένα από τα παιδιά μας, που κάνατε τα όνειρά μας πραγματικότητα, μας ταξιδέψατε σε δρόμους φωτεινούς (ευρωπαικούς) που μόνο στον ύπνο των πιο παλιών είχαν εμφανιστεί, και αντικειμενικά, μια από τις καλύτερες - αν όχι η καλύτερη - ήταν η εμφάνισή σου στη μεγαλύτερη - μέχρι σήμερα - ευρωπαική νίκη της ομάδας μας.
Σου εύχομαι τα καλύτερα για την καριέρα σου και τη ζωή σου, και συναισθηματικά, και ίσως όχι ρεαλιστικά ορμώμενος, θα ήθελα να πω και ένα "εις το επανιδειν".
