ΤΙΜΗ Σ` ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΙΜΗΣΑΝ

[μπαμΠΑΣ]

Κάπου είδα το αποχαιρετιστήριο παιγνίδι του Μερτσεντάκερ στο Αννόβερο. Συγκινήθηκα και ζήλεψα.
Και κάπως έτσι, σαν εικόνα μπροστά μου, σαν μια τεράστια οθόνη κινηματογράφου,χάζεψα μπροστά σε ένα κατάμεστο "ΖΩΣΙΜΑΔΕΣ", ένα αποχαιρετιστήριο παιγνίδι - ΠΑΡΤΥ, για τους ΛΟΚΟ, ΓΚΛΑΣΜΑΝΗ, ΜΟΝΤΕΖ, ΠΑΣΤΕΡΝΑΚΗ, ΛΙΣΑ, ΜΟΥΦ, ΛΙΑΚΟ, ΤΣΟΥΡΛΙΔΑ και για όποιον άλλο θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στους "μύθους" αυτής της ομάδας.
Μια τρελή γιορτή, για μια ζωή ολάκερη. Φώτα, μουσικές, δρώμενα, γέλια, φωνές, να ακούν, να βλέπουν και να χαίρονται και ο Ντε Φαρία, και ο Αλβαρεζ και ο Γεωργιάδης και ο Πρίσκας και όλοι οι άλλοι "απόντες", και όλα τα παιδιά της κερκίδας, οι σύνταυροι που "έφυγαν" και δεν θα μπορούν να έρθουν σ` αυτό το ΠΑΡΤΥ.
Τώρα όμως, γιατί οι ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ από τους παραπάνω, έχουν ήδη εβδομηνταρίσει και ο προτελευταίος καλπάζει (ακόμη) προς την έβδομη δεκαετία της ζωής του (62).
Ενα ΠΑΡΤΥ, πραγματικά να το ζηλέψει και ο Κηλαηδόνης (από κει ψηλά)...
Σκεφτείτε ... Χωρίς αυτούς θα ήμασταν ένα ακόμη αγρίνιο (μπρρρρ, παναγία μου). Χάρις σε αυτούς μας έμαθαν μέχρι και στο Άμστερνταμ.
Ένα ΠΑΝΗΓΥΡΙ με καλεσμένους,με νέους, γέρους, παιδιά, φίλους, κολλητούς, γνωστούς - μαζί, δίπλα δίπλα, να τραγουδάνε, Πρόεδρας και Παναγί(τσ)α(ς) των Κορινθίων... Και επειδή δεν είμαστε και αχάριστοι, στη γραμμή του κέντρου του γηπέδου σε θέση- σκάλα (όπως αυτή του διαιτητή του Βόλεϊ) και ο Αλεξ, για να φτάνει να βλέπει.
Τώρα, σιμά όμως (το καλοκαίρι ίσως ή στην αρχή του επόμενου πρωταθλήματος;). Ακούει κανείς από την ΠΑΕ ή από τον Ερασιτέχνη;;;
ΥΓ. Ναι, έβαλα και το Λίσα. Πρώτον, γιατί συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία του ΑΓΙΑΞ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ και δεύτερον, γιατί, μολονότι τα "ύστερα τιμούν τα πρώτα" , πρέπει να είμαστε γενναιόδωροι με αυτούς που αγαπήσαμε/λατρέψαμε στη ζωή μας - και γιατί ακόμη, κάποιες φορές φέρνω στο μυαλό μου εικόνες του cool, ψιλόλιγνου, άχαρου, ξανθού μαλλιά με τις κατεβασμένες κάλτσες, να γραπώνει την μπάλα και να την πασάρει αμέσως ξεκινώντας την επόμενη επίθεση ...
Είθε ... Να τους τιμήσουμε όπως τους πρέπει, παντοτινούς "παγουράδες".

[fon7]

Πολλά τέτοια αποχαιρετιστήρια παιχνίδια θα έπρεπε να γίνουν στο πέρασμα των χρόνων.Δυστυχώς δεν είναι στην νοοτροπία του έλληνα κάτι τέτοιο εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων.Οπότε το βλέπω δύσκολο και για εμάς εδώ στα Γιάννινα.Βέβαια καλό θα ήταν να γίνει και σε ένα γεμάτο όσο γίνεται Ζωσιμάδες.Γιατί αν είναι να είναι τα τσιμέντα δεν έχει νόημα.
Επίσης ένα τέτοιο παιχνίδι να μην γίνει ευκαιρία αρπαχτής αλλά ευκαιρία να γίνει γιορτή.Να γίνει ευκαιρία νέοι και γέροι να έρθουν κοντά στον ΠΑΣ.Να μάθουν για τον ΠΑΣ εκτός από τα συνηθισμένα.Να γίνει ευκαιρία να έρθουν πιο κοντά κόσμος και ΠΑΣ.Κάτι που είναι αναγκαίο και με κάθε ευκαιρία να γίνεται.Να ανανεώνεται αυτή η σχέση πόλης και ομάδας.

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Το πόσο σεβόμαστε και τιμάμε το παρελθόν μας φανερώνει το τι ζούμε στο παρόν μας και τι μας περιμένει στο μέλλον.

Υ.Γ. Κάποιοι από αυτούς, έχουν θέση στην ΠΑΕ, στη θέση του Γενικού Αρχηγού (Π.Χ.)

[ΛΑΜΙΑ FANS]

[μπαμΠΑΣ]

Κάπου είδα το αποχαιρετιστήριο παιγνίδι του Μερτσεντάκερ στο Αννόβερο. Συγκινήθηκα και ζήλεψα.
Και κάπως έτσι, σαν εικόνα μπροστά μου, σαν μια τεράστια οθόνη κινηματογράφου,χάζεψα μπροστά σε ένα κατάμεστο "ΖΩΣΙΜΑΔΕΣ", ένα αποχαιρετιστήριο παιγνίδι - ΠΑΡΤΥ, για τους ΛΟΚΟ, ΓΚΛΑΣΜΑΝΗ, ΜΟΝΤΕΖ, ΠΑΣΤΕΡΝΑΚΗ, ΛΙΣΑ, ΜΟΥΦ, ΛΙΑΚΟ, ΤΣΟΥΡΛΙΔΑ και για όποιον άλλο θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στους "μύθους" αυτής της ομάδας.
Μια τρελή γιορτή, για μια ζωή ολάκερη. Φώτα, μουσικές, δρώμενα, γέλια, φωνές, να ακούν, να βλέπουν και να χαίρονται και ο Ντε Φαρία, και ο Αλβαρεζ και ο Γεωργιάδης και ο Πρίσκας και όλοι οι άλλοι "απόντες", και όλα τα παιδιά της κερκίδας, οι σύνταυροι που "έφυγαν" και δεν θα μπορούν να έρθουν σ` αυτό το ΠΑΡΤΥ.
Τώρα όμως, γιατί οι ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ από τους παραπάνω, έχουν ήδη εβδομηνταρίσει και ο προτελευταίος καλπάζει (ακόμη) προς την έβδομη δεκαετία της ζωής του (62).
Ενα ΠΑΡΤΥ, πραγματικά να το ζηλέψει και ο Κηλαηδόνης (από κει ψηλά)...
Σκεφτείτε ... Χωρίς αυτούς θα ήμασταν ένα ακόμη αγρίνιο (μπρρρρ, παναγία μου). Χάρις σε αυτούς μας έμαθαν μέχρι και στο Άμστερνταμ.
Ένα ΠΑΝΗΓΥΡΙ με καλεσμένους,με νέους, γέρους, παιδιά, φίλους, κολλητούς, γνωστούς - μαζί, δίπλα δίπλα, να τραγουδάνε, Πρόεδρας και Παναγί(τσ)α(ς) των Κορινθίων... Και επειδή δεν είμαστε και αχάριστοι, στη γραμμή του κέντρου του γηπέδου σε θέση- σκάλα (όπως αυτή του διαιτητή του Βόλεϊ) και ο Αλεξ, για να φτάνει να βλέπει.
Τώρα, σιμά όμως (το καλοκαίρι ίσως ή στην αρχή του επόμενου πρωταθλήματος;). Ακούει κανείς από την ΠΑΕ ή από τον Ερασιτέχνη;;;
ΥΓ. Ναι, έβαλα και το Λίσα. Πρώτον, γιατί συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία του ΑΓΙΑΞ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ και δεύτερον, γιατί, μολονότι τα "ύστερα τιμούν τα πρώτα" , πρέπει να είμαστε γενναιόδωροι με αυτούς που αγαπήσαμε/λατρέψαμε στη ζωή μας - και γιατί ακόμη, κάποιες φορές φέρνω στο μυαλό μου εικόνες του cool, ψιλόλιγνου, άχαρου, ξανθού μαλλιά με τις κατεβασμένες κάλτσες, να γραπώνει την μπάλα και να την πασάρει αμέσως ξεκινώντας την επόμενη επίθεση ...
Είθε ... Να τους τιμήσουμε όπως τους πρέπει, παντοτινούς "παγουράδες".

Με αφορμή την απώλεια του ΜΕΓΑΛΟΥ Θωμά Τσουρλίδα, χωρίς να περιμένω πραγματική ανταπόκριση από αυτούς που κρατούν τα ηνία αυτού του τεράστιου συλλόγου (ερασιτέχνης και ΠΑΕ), θα ήθελα να επαναφέρω μία παλιότερη ανάρτησή μου, περισσότερο γιατί συνειδητοποιώ ότι το πάρτι αυτό δεν το έχουν ανάγκη οι μύθοι μας - αυτοί, ούτως ή άλλως, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, βρίσκονται πολύ ψηλά - αλλά εμείς οι ίδιοι οι οπαδοί, που βλέπουμε να "αδειάζει" το ρόστερ των ηρώων μας ...