Oxi sta greeklish!
Valencia CF: Το οικονομικό πλάνο μιας ανταγωνιστικής και συνάμα χρεωμένης ομάδαςΗ Βαλένθια ίσως αποτελεί ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό θαύμα. Μία ομάδα η οποία λογίζεται, βάσει τίτλων, ως ο τρίτος ισχυρότερος σύλλογος του ισπανικού πρωταθλήματος, πίσω από τις Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα, η οποία ωστόσο βιώνει απίστευτες δυσκολίες σε ότι αφορά τα οικονομικά της δεδομένα, με αποτέλεσμα να αναγκάζεται κάθε χρόνο να διώχνει σημαντικούς παίκτες από το ρόστερ προκειμένου να μειώσει το υπέρογκο χρέος της. Ωστόσο, παραμένει ανταγωνιστική.Γύρω στο 2008-09 άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε ο σύλλογος. Υπέρογκα ποσά σε μεταγραφές και συμβόλαια και η επιθυμία να δημιουργηθεί ένα νέο στάδιο όπου θα χωρά περισσότερους φίλους των νυχτερίδων, έφτασαν τον σύλλογο κοντά στην οικονομική καταστροφή, με χρέη που υπολογίζονται πως φθάνουν πάνω από τα 400 εκατομμύρια ευρώ, με απλήρωτους παίκτες και τεχνικό επιτελείο και την ομάδα να βρίσκεται σε αγωνιστικό μαρασμό.Για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα η Βαλένθια μείωσε σημαντικά τον πήχη και έπεσε σε αφάνεια. Για μια τριετία η Βαλένθια δεν μπορούσε να διεκδικήσει κάτι παραπάνω από μία θέση στο μέσο του βαθμολογικού πίνακα. Μάλιστα, τη σεζόν 2007/08 μάχονταν μέχρι και για την παραμονή της στη μεγάλη κατηγορία του Ισπανικού Πρωταθλήματος. Το καλοκαίρι του 2009 ανέαβε χρέη προέδρου ο Μανουέλη Γιορέντε με μοναδικό στόχο την οικονομική εξυγίανση της ομάδας.Το έργο του ακόμη και σήμερα δεν έχει ολοκληρωθεί. Ο δρόμος ήταν και είναι δυσβάσταχτος και απαιτούνταν πολλές θυσίες προκειμένου να ορθοποδήσει ο σύλλογος. Ο πρόεδρος της ομάδας προσπάθησε να αφυπνίσει τους φιλάθλους της ομάδας και ήλπιζε πως ο κόσμος θα ανταποκριθεί και θα αγοράσει διαρκείας εισιτήρια. Κάτι που έγινε. Εκτός όμως από αυτό, ο σύλλογος είχε την ανάγκη να βρει παραπάνω έσοδα, πέραν από τηλεοπτικά δικαιώματα, το πριμ συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ και τους πόρους από χορηγίες. Έτσι λοιπόν, προωθήθηκε η λύση της πώλησης παικτών.Το καλοκαίρι του 2010 ο Νταβίντ Βίγια άφηνε την αγαπημένη του Βαλένθια και τον κόσμο που τόσο τον αγάπησε για να μετακινηθεί στη Μπαρτσελόνα. Οι Καταλανοί πλήρωσαν περί τα 40 εκατομμύρια για να φέρουν τον Ισπανό στράικερ στο Καμπ Νου. Την ίδια περίοδο, ένας άλλος Νταβίντ, ο Σίλβα, επιβιβάζεται στο αεροπλάνο με προορισμό το Μάντσεστερ για χάρη της Σίτυ. Το κόστος της μετακίνησης έφτασε τα 33 εκατομμύρια. Έπίσης η Βαλένθια κατάφερε και έδιωξε τον Ζίγκιτς για το ποσό των 7 εκατομμυρίων ευρώ, ο οποίος μετακινήθηκε στη Μπέρμινγχαμ.Το 2011 είχαμε πωλήσεων συνέχεια. Η τριπλέτα των Βίγια, Σίλβα, Μάτα αποτέλεσε και επίσημα παρελθόν το 2010, όταν έφυγαν οι δύο πρώτοι. Το 2011 έφυγε και το τρίτο μέλος, με τον Ισπανό διεθνή να μετακομίζει στο Λονδίνο για χάρη της Τσέλσι, η οποία έδωσε στη Βαλένθια το ποσό των 28 εκατομμυρίων ευρώ. Παράλληλα, αποχώρησε και ο Χοακίν που μετακινήθηκε στη νεόπλουτη Μάλαγα για 4,5 εκ. ενώ η Μάλαγα αγόρασε και τον Ίσκο, ο οποίος ανδρώθηκε στις ακαδημίες της Βαλένθια, για 6 εκατομμύρια.Είναι λογικό, πολλοί να θεωρήσουν πως όταν ένας σύλλογος χάνει τόσο σημαντικά περιουσιακά στοιχεία, θα βυθιστεί σε μία ατέρμονη αγωνιστική κρίση. Και όμως η Βαλένθια το απέφυγε. Και εκεί συνίσταται το θαύμα που ανέφερα στον πρόλογο. Διότι η Βαλένθια, προτού διώξει παίκτες έχει ήδη αποφασίσει το ποιοι θα είναι οι αντικαταστάτες. Όταν το καλοκαίρι έφυγαν οι Βίγια και Σίλβα, ο σύλλογος απέκτησε τους φθηνότερους Σολδάδο, Τζόνας και Τίνο Κόστα, οι οποίοι συνολικά κόστισαν 18 εκατομμύρια, δηλαδή ούτε καν τα μισά χρήματα της πώλησης του Βίγια. Το 2011 ο Πιάττι υπέγραψε στην Βαλένθια για 7,5 εκατομμύρια, σαν αντικαταστάτης του Μάτα.Παράλληλα, γίνεται δουλειά και στις ακαδημίες του συλλόγου, αλλά και στο τμήμα σκάουτινγκ της ομάδας. Ήδη ανέφερα τον Ίσκο, που μετακινήθηκε στη Μάλαγα, ενώ ετοιμάζεται και νέα φουρνιά ταλέντων, προεξέχοντως του Πάκο Αλκασέρ, ο οποίος λογίζεται ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ισπανίας. Τέλος, το τμήμα σκάουτινγκ είναι υπεύθυνο για τη απόκτηση παίκτων με χαμηλό κόστος και υψηλή συνεισφορά. Τέτοιοι είναι οι Φεγκουλί, που αποκτήθηκε ως ελεύθερος από την γαλλική Γκρενόμπλ, ο Ραμί που κόστισε μόλις 6 εκατομμύρια και αποτελεί στυλοβάτη της άμυνας και ο Τζόνας, που κόστισε 1,25 εκατομμύρια ευρώ.Το καλοκαίρι του 12 ξεκίνησε με μία ακόμη μεγάλη πώληση. Αυτή του Τζόρντι Άλμπα, που μετακινήθηκε στην Μπαρτσελόνα για 14 εκατομμύρια. Ένας παίκτης που κόστισε στη Βαλένθια μόνο 6 χιλιάδες ευρώ! Επίσης έχουν φύγει και άλλοι παίκτες, όπως ο Τοπάλ, ο Αντούριθ και ο Μόχα. Συνολικά, η Βαλένθια έχει βγάλει κοντά στα 23 εκατομμύρια μόνο από τις πωλήσεις παικτών. Και ακόμη βρισκόμαστε στις αρχές της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου. Παράλληλα, η ομάδα έχει κάνει ήδη ορισμένες προσθήκες.Αποκτήθηκε έναντι 2,5 εκ. ο Ζόναθαν Βιέρα, που αγωνίζονταν στην Λας Πάλμας, ομάδα στη δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας, και λογίζεται ως ένας πολύ καλός και ελπιδοφόρος χαφ. Ο αριστερός μπακ χαφ Αντρές Γκουαρντάδο μετακινήθηκε στις νυχτερίδες ως ελεύθερος. Τέλος, για να καλυψουν το κενό στα δεξιά της άμυνας, οι διοικούντες ανακοίνωσαν την απόκτηση του Πορτογάλου Ζοάο Περέιρα, διεθνή με τη πατρίδα, που πέρσι αγωνίζονταν στην Σπόρτινγκ Λισσαβώνας. 3,7 εκ. κόστισε.Το πλάνο της ομάδας είναι σαφές. Πουλάω ακριβά, αντικαθιστώ οικονομικά και ποιοτικά και επενδύω σε ακαδημίες και στο τμήμα σκάουτινγκ. Τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους. Κάθε χρόνο βγαίνει τρίτη στο πρωτάθλημα, εξασφαλίζει τη συμμετοχή της στη κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης (και τα έσοδα αυτής) και παίζει όμορφο ποδόσφαιρο. Πέρσι βγήκε και πάλι τρίτη και έφτασε στα ημιτελικά του Europa League και του ισπανικού κυπέλλου. Φανταστείτε, δηλαδή, να μην είχε οικονομικά προβλήματα η ομάδα.Ασφαλώς, το οικονομικό πλάνο που ακολουθεί η Βαλένθια μόνο εύκολο δεν είναι σε εφαρμογή. Όπως ανέφερα, η ομάδα πέρασε από μία σημαντική περίοδο αγωνιστικής κρίσης και η πίεση του κόσμου ήταν μεγάλη. Ωστόσο η πίστη στο πλάνο και η αφοσίωση των διοικούντων σε αυτό έχουν ως αποτέλεσμα αυτό που βλέπουμε σήμερα. Μία ομάδα η οποία έχει καταφέρει να ισοσκελίσει έσοδα και έξοδα, που δαπανά για μεταγραφές λιγότερα από όσα αποκομίζει και που καταφέρει να είναι ανταγωνιστική. Με απλά λόγια, είναι άξια συγχαρητηρίων.
Ανέλαβε μια Βαλένθια 12η, με συνεχείς αλλαγές προπονητών και μια ομάδα χωρίς αρχή και τέλος. Απόψε, ο Μαρθελίνο έκανε στον τελικό του Κόπα ντελ Ρέι την πρώτη του νίκη επί της Μπαρσελόνα μετά από 20 ματς και έφερε το Κόπα ντελ Ρέι στο Μεστάγια, τον πρώτο τίτλο της ομάδας ύστερα από 11 χρόνια.Μαρθελίνο Γκαρσία Τοράλ: το νέο αφεντικό του ΜεστάγιαΗ προπονητική είναι μια δύσκολη δουλειά γιατί έχεις απέναντί σου ένα κοινό που δεν είναι απλά πελάτης, αλλά πιστός οπαδός που δεν χρειάζεται να έχει καμία γνώση για να σε κριτικάρει ή ακόμα και να σε γιουχάρει με κίνδυνο της ίδιας σου της θέσης. Κι αν από μόνη της η περιγραφή της συγκεκριμένης δουλειάς είναι δύσκολη, υπάρχουν κάποιοι πάγκοι που τρομάζουν. Ένας από αυτούς είναι της Βαλένθια, εκεί όπου το Μεστάγια αποτελεί φόβο και τρόμο αντιπάλων, αλλά πολύ συχνά και των ίδιων των προπονητών των νυχτερίδων. Ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια με τη νέα διοίκηση που έκανε το ένα μετά το άλλο εγκληματικά λάθη, το να αναλάβεις τις νυχτερίδες ισοδυναμεί με επαγγελματική αυτοκτονία.Όταν πριν λίγους μήνες ανακοινώθηκε από τη Βαλένθια το όνομα του Μαρθελίνο Γκαρσία Τοράλ, πολλοί μίλησαν για μια ιδανική επιλογή, έναν άνθρωπο με τα χαρακτηριστικά να αλλάξει την κατάσταση. Ο Μαρθελίνο είπε το ναι σε έναν πάγκο στον οποίο οι επευφημίες μπορούν γρήγορα να γίνουν αποδοκιμασίες και το γήπεδο να γεμίσει με τα κλασσικά άσπρα ισπανικά μαντίλια. Στα 51 του δεν είναι κάποιος που ξεκινάει τώρα, έχει περάσει από πολλούς πάγκους, με πολλές επιτυχίες, αλλά και αποτυχίες. Τα κατάφερε εξαιρετικά στην Ουέλβα που την ανέβασε και την έβγαλε 8η παίρνοντας το βραβείο του καλύτερου προπονητή της Πριμέρα το 2007, οδήγησε τη Σανταντέρ στη συνέχεια στην καλύτερη θέση στην ιστορία της και μια έξοδο στην Ευρώπη, ανέβασε τη Σαραγόσα αλλά απολύθηκε, απέτυχε και στη Σεβίλλη.Και μετά ήρθε το καλύτερο πρότζεκτ του. Αυτό στα κίτρινα υποβρύχια της Βιγιαρεάλ. Μια ακόμα ομάδα που ανέβασε από τη Σεγούντα και κατάφερε να τη φτάσει στα ημιτελικά του Κόπα ντελ Ρέι, στα ημιτελικά του Γιουρόπα Λιγκ, στην έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ και σε τρεις θέσεις μέσα στην εξάδα σε τρεις σεζόν. Όλα αυτά με ένα σφιχτό 4-4-2. Σε κάποια πράγματα η Βιγιαρεάλ έμοιαζε με την Ατλέτικο και ο Μαρθελίνο ένας μικρός Σιμεόνε. Το Δεκέμβριο του 2015 η Βιγιαρεάλ κέρδιζε τη Ρεάλ στο Μαδριγάλ με 1-0. Με το ρολόι να δείχνει το 76′ ο Έρικ Μπαγί σε ανύποπτη φάση τραυματίζεται στον ώμο. Η Βιγιαρεάλ δεν έχει αλλαγή, ο Ιβοριανός ζητάει να βγει γιατί πονάει. Ο Μαρθελίνο του λέει να συνεχίσει, ο αρχηγός Μπρούνο λέει ότι δεν μπορεί, ο Μαρθελίνο απαντάει «αν δεν έχει βγει ο ώμος, μπορεί να παίξει», αδιαφορεί για τη γνώμη του αρχηγού: «να παίξει, να παίξει» φωνάζει. Ο δόλιος Μπαγί συνεχίζει, δεν μπορεί να εκτελέσει πλάγιο, ο Μαρθελίνο σε ρόλο γιατρού του λέει να το κουνάει και το πάει στο φιλότιμο: «έλα Έρικ, σε παρακαλώ, είναι 10 λεπτά, 10 λεπτά που η ομάδα σε χρειάζεται». Ο Μπαγί συνεχίζει για αρκετά λεπτά και σε μια διεκδίκηση με τον Μαρσέλο σωριάζεται. Αποχωρεί από το ματς, περνάει μπροστά από τον Μαρθελίνο και αυτός ούτε καν του δίνει το χέρι. Το παιχνίδι τελειώνει, η Βιγιαρεάλ κερδίζει. Ο σκακιστής ήταν ικανός να θυσιάσει το πιόνι του.Το “σήκω και πάτα το” παίρνει άλλο νόημα με τον ΜαρθελίνοΗ Βιγιαρεάλ τα καταφέρνει με αυτόν τον τρόπο. Οι γραμμές κοντά, η μπάλα στον αντίπαλο, οι αντεπιθέσεις φωτιά. Στόχος το κλέψιμο και η κόντρα. Παρά τις ομοιότητες με την Ατλέτικο δεν βασίζεται σε τόσο μεγάλο βαθμό σε γκολ από σέντερ μπακ, σε στημένα ή σε φορ που ματώνουν, ούτε σε τσαμπουκάδες. Γρήγοροι παίκτες, άπλωμα του παιχνιδιού, ποδόσφαιρο με τη μία, γρήγορη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση. Η Βιγιαρεάλ είχε από τα χαμηλότερα ποσοστά κατοχής στην Πριμέρα, αλλά χαιρόσουν να τη βλέπεις σε πολλά παιχνίδια της, οι αντεπιθέσεις μπορούν να είναι όμορφες.Ο μήνας του μέλιτος τελείωσε όμως αρκετά άδοξα. Το καλοκαίρι του 2016, λίγο πριν η ομάδα παίξει στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ η Βιγιαρεάλ ανακοίνωσε τη λήξη της συνεργασίας. Οι φήμες πολλές, οι βασικότεροι λόγοι δύο. Ο πρώτος ότι ο Μαρθελίνο είχε αρχίσει να χάνει τα αποδυτήρια και να έρχεται σε κόντρα με σημαντικούς παίκτες. Ο δεύτερος κάτι που είχε συμβεί την τελευταία αγωνιστική. Όταν η αδιάφορη Βιγιαρεάλ ταξίδεψε στη Χιχόν, την ομάδα στην οποία ξεκίνησε ο Μαρθελίνο να παίζει και υποστηρίζει από παιδί. Η Βιγιαρεάλ έχασε εύκολα σχετικά κι η Χιχόν σώθηκε. Ο πρόεδρός της Ράγιο που έπεσε έκανε πολύ σκληρές δηλώσεις, κατηγορώντας το Μαρθελίνο ότι κατέβασε τη Βιγιαρεαλ για να χάσει. Δε βοήθησε καθόλου και το tweet της γυναίκας του κόουτς που χαιρέτισε τις Αστούριας με το μήνυμα «εμείς κάναμε τη δουλειά μας και φεύγουμε». Παρ’ ότι αρχικά η Βιγιαρεάλ κάλυψε τον κόουτς, φαίνεται ότι αργότερα έπαιξε το ρόλο του και αυτό. Η Βαλένθια τον ήθελε, αλλά ο κανονισμός της Πριμέρα θεωρούσε ότι ο Μαρσελίνο είχε ήδη προπονήσει ένα σύλλογο και δεν μπορούσε να πάει σε δεύτερο την ίδια σεζόν. Ο γάμος μεταφέρθηκε για φέτος.Ο Αστουριανός τεχνικός έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά. Ασχολείται συνεχώς με τους παίκτες. Ένας από τους τομείς που δίνει βάρος είναι η διατροφή και οι παίκτες πήραν ρητές οδηγίες αμέσως. Δύο λίτρα νερό την ημέρα, καθόλου αλκοόλ, πολλά περισσότερα φρούτα και λαχανικά, ψητά και τηγανιτά στη μαύρη λίστα, όπως και γλυκά και αρκετά γαλακτοκομικά. Υδατάνθρακες μετρημένοι και συνεχής παρακολούθηση του βάρους, αλλά και εξετάσεις αίματος. Οι παίκτες του Τοράλ χάνουν λίπος, αποκτούν όγκο. Ταυτόχρονα ποδοσφαιριστές κλικαδόροι έφυγαν και τα αποδυτήρια του Μεστάγια “καθάρισαν”.Τα πράγματα φαίνεται να αλλάζουν γενικά στην λειτουργία της Βαλένθια. Τα μανατζεριλίκια ελαττώθηκαν, από την πρώτη σεζόν της περιόδου Λιμ έχουν απομείνει μόλις πέντε παίκτες, οι διάφοροι τοποτηρητές δεν ασχολούνται τόσο με το ποδοσφαιρικό τμήμα, η Βαλένθια απέκτησε έναν αρκετά έμπειρο παράγοντα, τον Ματέου Αλεμάνι, υπεύθυνο της Μαγιόρκα στα χρυσά της χρόνια, για να βοηθήσει τον κόουτς. Ο λόγος του Μαρσελίνο είναι νόμος, οι μεταγραφές περνούν από αυτόν και δεν έρχονται πλέον παίκτες μόνο από το γνωστό μάνατζερ Μέντες που είχε κάνει τη Βαλένθια τσιφλίκι του.Μια εύκολη νίκη απέναντι στη Λας Πάλμας και μια εξαιρετική εμφάνιση και ισοπαλία στο Μπερναμπέου ήταν τα πρώτα θετικά δείγματα. Είναι αρκετό αυτό; Σίγουρα όχι. Αλλά οι αλλαγές γίνονται. Παίκτες που ήταν τελειωμένοι, όπως ο Ντάνι Παρέχο, παίρνουν ευκαιρίες και στηρίζονται από τον Μαρσελίνο, ενώ η δουλειά είναι καθημερινή πάνω φυσικά στο αγαπημένο 4-4-2. Και φυσικά με πολλή πίστη σε παιδιά από την καντέρα. Ο Γκαγιά στα 22 του παίρνει παραπάνω χρόνο, Νάτσο Χιλ και Νάτσο Βιδάλ ανεβαίνουν στην 1η ομάδα και παίζουν, Λάτο και Κάρλος Σολέρ έχουν συμμετοχή στο 1ο γκολ του Μπερναμπέου. Παιδιά από 19 ως 22 που πέφτουν στα βαθιά απευθείας.Τα μεγάλα λόγια κι οι υποσχέσεις απουσιάζουν. Οι οπαδοί της Βαλένθια έχουν δει πολλές αποτυχίες, πολλά λάθη τα τελευταία χρόνια. Αυτό που επιζητούν για αρχή είναι η επιστροφή στην κανονικότητα. Μπορεί η Βαλένθια να γίνει ομάδα με αρχή και τέλος; Να διεκδικήσει έξοδο στην Ευρώπη; Ας μην ξεχνάμε ότι τις δύο τελευταίες σεζόν τερμάτισε 12η. Ο Μαρθελίνο ήρθε για δύο χρόνια και όπως λένε όλοι, βρέξει χιονίσει θα μείνει, δεν αντέχει ο σύλλογος έβδομη αλλαγή προπονητή από το 2015. Αν καταφέρει να αναμορφώσει και τη Βαλένθια τότε θα έχει κατακτήσει το μεγαλύτερο παράσημο στην καριέρα του.
Ο Βιθέντε Ναβάρο με κάρτα μέλους της Βαλένθια με νούμερο 18, πέρασε μια ολόκληρη ζωή στις κερκίδες του Μεστάγια. Ακόμα κι όταν έχασε την όραση του, στα 54 του, φρόντιζε να μη λείπει από κανένα παιχνίδι. Όταν έφυγε από τη ζωή η Βαλένθια τον τίμησε φτιάχνοντας ένα άγαλμα στη θέση που καθόταν πάντα και η μοίρα το έφερε έτσι που σήμερα στο Μεστάγια ο μοναδικός οπαδός στην κερκίδα θα είναι αυτός.
