Επεισόδια, μαύρο χρήμα, φόνοι και δολοπλοκίες: Ο Ράφα ντι Σέο και το παιχνίδι των θρόνων στην Μπόκα
Σημασία έχει πάντα πώς θα μεταφέρεις μία είδηση. Αν διαβάσεις, για παράδειγμα, «Από τα τσιμέντα και τις εκδρομές, στον προεδρικό θώκο για να σώσει την ομάδα του», αμέσως θα μιλήσει το συναίσθημα και θα φανταστείς ένα ωραίο ποδοσφαιρικό, ρομαντικό παραμύθι. Αν όμως διαβάσεις «Ο σκληρός χούλιγκαν που έκανε φυλακή και κατηγορήθηκε ότι έβγαζε χρήματα από την ομάδα, προσπαθεί να κερδίσεις τις εκλογές του συλλόγου», σίγουρα τα συναισθήματα θα είναι διαφορετικά. Σήμερα λοιπόν, θα ασχοληθούμε με έναν από τους διασημότερους οπαδούς της Λ. Αμερικής, τον διαβόητο Ραφαέλ ντι Σέο, ηγέτη για πολλά χρόνια των μπάρας μπράβας στη “Λα Ντόσε” της Μπόκα.
Για όσους δεν γνωρίζουν, οι μπάρας μπράβας είναι ας πούμε οι αντίστοιχοι ultras, τα firms, οι οργανωμένοι που υπάρχουν σε αρκετές χώρες της Λ. Αμερικής. Οι παλιότεροι αναγνώστες μας θα θυμούνται πολλές αναφορές και κείμενά σχετικά με το πώς λειτουργούν. Πολύ συχνά έχουν τεράστια δύναμη μέσα στον σύλλογο, κάνοντας κουμάντο, βγάζοντας πολλά χρήματα, απειλώντας διοικήσεις που δεν τους κάνουν τα χατίρια, μπλεγμένοι με το κοινό έγκλημα. Η Λα Ντόσε, που σίγουρα θα την ξέρετε από κάποιο τεράστιο πανό στο Μπομπονέρα που γράφει “La 12”, αποτελεί τον 12ο παίκτη της Μπόκα εδώ και δεκαετίες. Και πέρα από όλα τα άσχημα που θα δούμε στη συνέχεια, ευθύνεται και για μια από τις καλύτερες ατμόσφαιρες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1970 και είχε ως πρώτο της ηγέτη τον Ενρίκε Οκάμπος, γνωστό στους φίλους ως “Κίκε ο Χασάπης“. Ο Κίκε ξεκίνησε πουλώντας “βρόμικα” στις εξέδρες του Μπομπονέρα, αλλά στη συνέχεια έφτιαξε το δικό του γκρουπ οπαδών.
Προς αποφυγή παρεξήγησης, αυτοί δεν είναι ο Κίκε και οι φίλοι του στο Μπουένος Άιρες, αλλά ο Τόνι Σοπράνο και το παρεάκι του στο Νιου Τζέρσεϊ
Ο Κίκε άνοιξε γρήγορα ένα μανάβικο και ένα χασάπικο κοντά στο γήπεδο. Εκεί μαζευόταν το παρεάκι του, φέρνοντας στο μυαλό το κρεοπωλείο Satriale’s από τους Sopranos, και μάλιστα συχνά περνούσαν οι ποδοσφαιριστές της Μπόκα Τζούνιορς για να κάνουν τα ψώνια τους. Ο Κίκε γρήγορα απέκτησε μεγάλη δύναμη, δύναμη την οποία χρησιμοποίησε ο τότε ιστορικός πρόεδρος της Μπόκα για να διατηρηθεί στη θέση του για πάνω από 20 χρόνια, έχοντας τη στήριξη και τη φωνή των φανατικών οπαδών. Ο χασάπης με τη σειρά του είχε πρόσβαση στα αποδυτήρια και οι παίκτες συχνά έτρεμαν περισσότερο τον ίδιο παρά τη διοίκηση αν δεν έπαιζαν καλά, καθώς έκανε επισκέψεις για τους τρίξει τα δόντια. Ήταν μια σχέση αμοιβαίας εξυπηρέτησης. Φυσικά, η δύναμη στον σύλλογο μετατράπηκε και σε δύναμη εκτός αυτού, με τη La 12 να προσπαθεί να επιβάλλει την ισχύ της απέναντι σε οπαδούς άλλων ομάδων και τα επεισόδια να είναι συχνά.
Μετά από καμία δεκαετία περίπου, όπως συχνά γίνεται και στις συμμορίες, εμφανίστηκε νέο αίμα. Δυο νέες ομάδες άρχισαν να αποκτούν δύναμη στις εξέδρες και μία εξ αυτών, με ηγέτη τον Χοσέ Μπαρίτα, με παρατσούκλι «ο Παππούς» εξαιτίας του λευκού μαλλιού του, έκανε τις κινήσεις της. Το 1981 έγινε ο πρώτος εμφύλιος στους οργανωμένους της Μπόκα και η ομάδα του Παππού κέρδισε την πρώτη μάχη με τις μπουνιές και τη δεύτερη κουβαλώντας και όπλα. Η Λα Ντόσε άλλαξε… διοίκηση και μπήκε σε μια νέα εποχή, ο Κίκε πέρασε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και έζησε κοντά στην Μπόκα μέχρι τα γεράματά του ως απλός οπαδός. Νέα εποχή και νέες ευκαιρίες. Ο Μπαρίτα φάνηκε πιο εντρεπρενούρ από τον Οκάμπος. Έβαλε αρκετούς από τους δικούς του σε έμμισθες θέσεις μέσα στον σύλλογο, ενώ με την δικαιολογία των αγαθοεργιών, δημιούργησε ένα Ίδρυμα από το οποίο υπήρχαν αρκετά έσοδα. Παράλληλα, άρχισε να ασχολείται και με το κοινό έγκλημα, όπως για παράδειγμα τη διακίνηση ναρκωτικών. Πρωτοπαλίκαρα του Παππού ήταν τα αδέρφια ντι Σέο.
&t=219s
Το παρεάκι του ντι Σέο ετοιμάζεται για ένα ντέρμπι με τη Ρίβερ. Ένα από τα πιο καλτ οπαδικά βίντεο που δυστυχώς λόγω ηλικίας δεν είναι σε καλή ποιότητα.
Κλου το ξύλο που δίνει ο Ράφα στους δικούς του με υπόκρουση… συρτάκι (!!)
Μαζί με τα έσοδα αυξήθηκαν και οι φασαρίες, φτάσαμε να έχουμε και νεκρούς σε φασαρίες. Ο Παππούς έκανε φυλακή για εκβιασμό και άλλα αδικήματα και τελικά έφυγε από τη ζωή μόλις στα 48 του χρόνια το 1994. Για περίπου μια διετία, η Λα Ντόσε είχε εσωτερικές έριδες, αυτό το power vacuum που λένε στο χωριό μου. Το 1996 όμως, ο Ραφαέλ ντι Σέο αναδείχθηκε νικητής και μεγάλος αρχηγός μιας από τις μεγαλύτερες οργανώσεις οπαδών παγκοσμίως. Η βία ξέφυγε από εκεί και πέρα, όχι φυσικά με υπαίτιους μόνο τα παλικάρια του ντι Σέο. Παράλληλες ιστορίες συνέβαιναν (και συμβαίνουν) σε πολλές ομάδες της Αργεντινής. Οι μάχες σώμα με σώμα και το «απλό» ξύλο μετατράπηκαν σε επεισόδια με πυροβολισμούς, συχνά ανάμεσα και σε οπαδούς των ίδιων ομάδων. Είναι προφανές ότι αυτές οι ομάδες ανθρώπων δεν είχαν σχέση με το ποδόσφαιρο ή μάλλον το ποδόσφαιρο ήταν η επίφαση. Μιλάμε για συμμορίες. Ο Ράφα ντι Σέο εμπλέκεται σε ένα σωρό περιστατικά και εγκλήματα. Επί αρχηγίας του, οι βάσεις που είχε βάλει ο Παππούς εξελίχθηκαν κι άλλο, τόσο σε χρήμα, όσο και σε αίμα. Ένα από τα δεξιά του χέρια βρέθηκε σε κάποιο σημείο να διαθέτει ένα σπίτι αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων, το οποίο δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί κάπως. Η βία πηγαίνει αγκαζέ με το χρήμα. Ο ντι Σέο γίνεται διασημότητα, αναγνωρίσιμος σε όλη τη χώρα.
Το 2007 θα μπει (επιτέλους) στη φυλακή για ένα περιστατικό από το μακρινό 1999, όταν σε έναν φιλικό αγώνα μαζί με κάποια από τα παλικάρια του έστησαν ενέδρα σε οπαδούς της Τσακαρίτα Τζούνιορς, τραυματίζοντας 14 από αυτούς. Είναι η μοναδική φορά και η μοναδική κατηγορία από την οποία ο γκριζομάλλης ντι Σέο δεν μπόρεσε να ξεφύγει. Θα μπει στη φυλακή για τέσσερα χρόνια. Όπως συχνά συμβαίνει και γνωρίζουμε από σειρές και ταινίες, ο κόσμος συνεχίζει να γυρίζει όταν το αφεντικό μπει φυλακή και συχνά αλλάζει αρκετά. Εκμεταλλευόμενος την απουσία του Ραφαέλ, του αδερφού του και γενικά της πρώτης γραμμής των χουλιγκανέων, το νέο ταλέντο που εμφανίστηκε στις εξέδρες ήταν ο Μάουρο Μαρτίν, χαμηλότερα στην ιεραρχία μέχρι τότε, αλλά έμπιστος του Ραφαέλ. Και πριν κάποιος κακεντρεχής ρωτήσει “τι θέση παίζει;“, θα απαντήσουμε: αριστερός μαχαιροβγάλτης, αλλά μπορεί να παίξει και πιο κεντρικά. Η γνωριμία τους θα γίνει το 2000. Ο ντι Σέο πηγαίνει για μποξ στην οικογενειακή επιχείρηση των Μαρτίν. Εκεί θα μάθει ότι ο νεαρός Μάουρο έχει μπλέξει. Η οικογένεια γνωρίζει ότι ο ντι Σέο έχει παντού γνωριμίες και ζητάει τη βοήθειά του. Ο Μάουρο κατηγορείται για ένοπλη ληστεία σε ένα κινέζικο σούπερ μάρκετ. Ο ντι Σέο βρίσκει έναν καλό δικηγόρο, χρησιμοποιεί τις γνωριμίες του και τελικά η κατηγορία θα μετατραπεί ως διά μαγείας σε “επίθεση με ψεύτικο όπλο”. Από τότε, ο νεαρός Μάουρο γίνεται προστατευόμενός του.
Κι όμως, ο Μαρτίν δεν απευθύνεται σε αντιπάλους, αλλά στο παρεάκι τού μέντορά του που ζητάει πίσω τον θρόνο
Όταν το 2011 ο ντι Σέο βγήκε από τη φυλακή, δήλωσε γεμάτος χαρά ότι θέλει να αναλάβει εκ νέου την αρχηγία. Ο Μάουρο Μαρτίν όμως δεν είχε καμία διάθεση να επιστρέψει τον θρόνο. Στην αρχή όλα φάνηκε να κινούνται σε έναν… υγιή ανταγωνισμό, αλλά κανείς δεν πίστευε ότι αυτό θα κρατούσε για καιρό. Ο Μαρτίν κράτησε την κεντρική σκηνή, την “καλή” κερκίδα, ο ντι Σέο εμφανίστηκε σε μια άλλη εξέδρα με τα δικά του παλικάρια και οι δύο εξέδρες έκαναν διαγωνισμό για το ποιοι θα φωνάξουν πιο δυνατά και θα κερδίσουν τη μάχη της φωνής. Όλα αυτά σε ένα σουρεάλ παιχνίδι του 2011 απέναντι στην Ατλέτικο Ραφαέλα. Οι διαφορετικές ομάδες τραγουδούσαν διαφορετικά συνθήματα και είχαν άλλα διακριτικά. Η ευγενής άμιλλα κράτησε για λίγο όμως. Οι απειλές και οι χειρονομίες όπως στην παραπάνω φωτογραφία δεν άργησαν να έρθουν στις κερκίδες και να μεταφερθούν εκτός αυτών. Από τότε ξεκίνησε ένας νέος εμφύλιος που έφερε και μια απόπειρα δολοφονίας για τον Μαρτίν. Το κονβόι με τους οπαδούς της Μπόκα κατευθυνόταν προς τη Σάντα Φε για ένα ματς με την Ουνιόν. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, σε μια γέφυρα βρέθηκαν σαράντα (!!) τύποι με όπλα που άνοιξαν πυρ στα εννιά οχήματα με τους άνδρες τους Μαρτίν. Ο ίδιος ο Μαρτίν δέχθηκε μια σφαίρα στο παχύ έντερο και τελικά οι γιατροί έσωσαν τη ζωή του στο νοσοκομείο. Οι κόντρες συνεχίστηκαν, το ίδιο κι οι πυροβολισμοί και είχαμε και τους πρώτους νεκρούς πριν από ένα ματς με τη Σαν Λορένσο το 2013. Πάνω από 150 σφαίρες και τελικά δύο νεκροί ήταν ο απολογισμός. Πολλοί μπάρας μπράβας και από τις δύο πλευρές μπήκαν στη φυλακή.
Μέσα στον χαμό, ο Μάουρο Μαρτίν θα μπει κι αυτός για λίγο στη φυλακή. Κάπως έτσι εμφανίστηκε ένα νέο όνομα, ο Φίντο που πήρε αυτός την ηγεσία. Ο εχθροί βλέπουν να κινδυνεύουν και αποφασίζουν να θάψουν το τσεκούρι. Μέντορας και μαθητής πραγματοποιούν συνάντηση μεταξύ την αποφυλάκιση του Μαρτίν. Αποφασίζουν να ρίξουν τον Φίντο και να αναλάβουν αυτοί την ηγεσία. Για έναν μήνα έπεφταν σφαίρες, μαγαζιά καίγονταν, συγγενείς και φίλοι δέχονταν απειλές. Ο Φίντο όμως άντεχε, μέχρι που τελικά ο ντι Σέο άρχισε να εκμεταλλεύεται τις πολλές, πάρα πολλές, γνωριμίες του. Άρχισε να παίζει σε άλλο επίπεδο. Σε επίπεδο πολιτικών και διοικούντων της Μπόκα. Με τις εκλογές να έρχονται στον σύλλογο, η διοίκηση δεν ήθελε η διαμάχη να βλάψει τα ποσοστά της και ο πόλεμος έπρεπε να τελειώσει. Η κατάσταση θυμίζει Μαφία. Ένας από τους υπεύθυνους ασφαλείας της Μπόκα, προσκαλεί τον Φίντο σε συνάντηση σε ένα σπίτι. Εκεί αρχικά τον ρωτάει γιατί η Λα Ντόσε συνεχίζει τα συνθήματα κατά της διοίκησης. Στη συνέχεια, το κουδούνι χτυπάει και είναι οι Μαρτίν και ντι Σέο. Η τέλεια ενέδρα. Οι διηγήσεις από τα ΜΜΕ της Αργεντινής λένε ότι αρχικά η κουβέντα ξεκίνησε για τη δυνατότητα μιας τριαρχίας. Ο Φίντο αρνήθηκε, παρά τις πιέσεις και της διοίκησης, και τελικά αποχώρησε από το σπίτι. Λίγο πιο πέρα τον περίμεναν τα παλικάρια των άλλων δύο. Ο Φίντο ξυλοκοπήθηκε με το μήνυμα: «Αυτή τη φορά θα σε αφήσουμε να φύγεις με μερικές μελανιές. Την άλλη φορά θα σε σκοτώσουμε».
Κι αν είπαμε καμιά κουβέντα παραπάνω, κι αν ρίξαμε καμιά μαχαιριά, κι αν ρίξαμε και καμιά σφαίρα πάνω στα νεύρα, και αν σκοτώθηκαν και τέσσερις, πέντε, έξι, εφτά νοματαίοι, ψωμί κι αλάτι. Περασμένα ξεχασμένα βρε αδερφέ.
(φωτογραφία των δύο φίλων που έγιναν εχθροί και ξανά φίλοι)
Τελικά ο Φίντο κατάλαβε ότι έπρεπε να κάνει πίσω και η Λα Ντόσε πέρασε στην ας πούμε από κοινού διοίκηση ντι Σέο-Μαρτίν. Από τότε οι δυο τους έκαναν κουμάντο, έστω και από μακριά. Βλέπετε στην Αργεντινή εφαρμόστηκε το λεγόμενο “δικαίωμα της εισόδου“, ένα μέτρο της κυβέρνησης σύμφωνα με το οποίο γνωστοί χούλιγκαν έμπαιναν σε μια λίστα με επικίνδυνους μπάρας μπράβας που δεν είχαν δικαίωμα να μπουν στο γήπεδο. Επίσημα λοιπόν, Μαρτίν και ντι Σέο δεν μπορούσαν να βλέπουν την ομάδα τους. Το έκαναν σε κάποια ματς διεθνών διοργανώσεων (το 2017 στην Κολομβία κυκλοφόρησαν φωτογραφίες τους), αλλά μέχρι και πρόσφατα έμεναν απ’ έξω. Παρά τις προσπάθειές τους να επανέλθουν πιο γρήγορα, αυτό δεν έγινε δεκτό από τα δικαστήρια και εξέτισαν ολόκληρη την ποινή της εξαετίας τους.
Και κάπως έτσι, η ποινή τους έληξε τον περασμένο Απρίλιο. Λίγο πιο πριν, ο ντι Σέο είχε αθωωθεί για πολλοστή φορά. Στο παρελθόν είχε γλιτώσει μεταξύ άλλων από κατηγορίες για παράνομη οργάνωση, ως ο υποκινητής μιας επίθεσης σε έναν οπαδό, ότι κάλυψε μια απαγωγή και έναν εκβιασμό. Τελευταία δίκη για εκείνο το επεισόδιο με τους νεκρούς το 2013 πριν το ματς με τη Σαν Λορένσο. Σε μια δίκη παρωδία, με αστυνομικούς να μην θυμούνται, μάρτυρες να αλλάζουν καταθέσεις και προϊσταμένους της αστυνομίας να μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για μπάρας μπράβας, ο ντι Σέο κινδύνευε με ισόβια και τελικά έφυγε ελεύθερος. Μαζί του και οι άλλοι κατηγορούμενοι, ανάμεσά τους κι ο φίλος μας ο Φίντο. Και καθαρός πλέον από νομικές περιπέτειες και με το δικαίωμα της εισόδου να επιστρέφει, ο ντι Σέο μπορούσε να εμφανιστεί ξανά στο Μπομπονέρα. Θεωρητικά, η διοίκηση της Μπόκα θα μπορούσε να του απαγορέψει την είσοδο. Αλλά ας είμαστε σοβαροί. Ντι Σέο και Μαρτίν επέστρεψαν τον περασμένο Απρίλιο στις εξέδρες του Μπομπονέρα, έγιναν δεκτοί εν μέσω αποθέωσης, έκαναν το σήμα της νίκης (σαν να ήταν τίποτα πολιτικοί κρατούμενοι και όχι χούλιγκαν που τους είχε απαγορευτεί η είσοδος στο γήπεδο) και κάπως έτσι επέστρεψε η κανονικότητα στη La 12.
Προεκλογικός αγώνας στη Λα Μπόκα. Αφίσες και πανό του ντι Σέο και στο βάθος του Ρικέλμε.
Ακριβά εστιατόρια, φιλικά ματσάκια των μπάρας μπράβας στο προπονητικό της ομάδας (οι πόρτες είναι ανοιχτές γι’ αυτούς), ένας στρατός περίπου οχτακοσίων ατόμων, μαύρο χρήμα, γνωριμίες με πολιτικούς και επιχειρηματίες, χρήματα από την πώληση εισιτηρίων, αλλά και από τουρνέ στο γήπεδο. Ο ντι Σέο απολαμβάνει τη δημοσιότητα, τα κανάλια τον κυνηγάνε, ο ίδιος έχει δηλώσει ότι στη ζωή του έχει δώσει περισσότερα αυτόγραφα από τους παίκτες της Μπόκα και γενικά είναι τύπος που λατρεύει να παίζει σε πρωτοσέλιδα. «Δεν μπορούν να χτυπήσουν τον πρόεδρο και χτυπάνε εμένα», θα πει το 2017 όταν κατηγορήθηκε για τους θανάτους. Πριν μερικούς μήνες (και πριν αθωωθεί) έβαλε ως εγγύηση ένα σπίτι εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων, ώστε να τον αφήσουν οι αρχές να ταξιδέψει στο Ντουμπάι για να δει την Μπόκα. Αλλά ακόμα και όλα αυτά φαίνεται ότι δεν είναι αρκετά για τον ίδιο, καθώς πριν λίγες ημέρες έσκασε μία είδηση που λίγοι θα περίμεναν. Ο Ράφα ντι Σέο υποψήφιος για την προεδρία της Μπόκα. Μια μέρα έσκασαν μηνύματα και αφίσες στα social media, πανό που ανέβηκαν στους δρόμους γύρω από το Μπομπονέρα και όσο απίστευτο και αν ακούγεται, ο γκριζομάλλης ισχυρός άντρας της Λα Ντόσε από το 1996 (με μερικές διακοπές όπως είδαμε) φαίνεται ότι θέλει να κάνει το βήμα παραπάνω. Σύμφωνα με τον δικηγόρο του, από τις 12 Φεβρουαρίου δεν υπάρχει κάποιο νομικό κώλυμα που δεν θα του επέτρεπε να κατέβει ως υποψήφιος. Μέχρι τη στιγμή που γράφεται το κείμενο, δεν ξέρουμε αν θα υπάρχει επίσημα υποψηφιότητα και αν θα είναι για τη θέση του προέδρου. Αλλά ο προεκλογικός αγώνας έχει ξεκινήσει. Υπάρχουν ήδη τρεις υποψήφιοι για τις εκλογές του Δεκεμβρίου, ενώ από την τωρινή διοίκηση φαίνεται ότι επιλέγεται ο σημερινός αντιπρόεδρος Χουάν Ρομάν Ρικέλμε (που ποτέ δεν είχε ιδιαίτερες σχέσεις με τη Λα Ντόσε). Μόνο στην Αργεντινή θα μπορούσε να υπάρξει μονομαχία για την προεδρία ενός συλλόγου ανάμεσα σε έναν ζωντανό θρύλο του αθλήματος, έναν άνθρωπο που την έχει οδηγήσει σε ιστορικές επιτυχίες, και σε έναν καταδικασμένο εγκληματία.
El Sombrero
blog.stoiximan.gr
