Άϊρτον Σένα: Όταν ο Θεός κρατούσε τιμονι!

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Συμπληρωνονται σημερα 16 χρονια απο το θανατο του κατα την γνωμη μεγαλυτερου πιλοτου που γεννησε αυτος ο πλανητης!

Εκεινη την καταραμενη Πρωτομαγια του 1994 λοιπον, στην πιστα της Ιμολα εχασε την ζωη του ο βραζιλιανος πιλοτος Αϊρτον Σενα. Ενας πιλοτοος με αστειρευτο ταλεντο και εκπληκτικες οδηγικες ικανοτητες! Αν και νομιζω οτι αδικησε τον ευατο του και με τις επιλογες των ομαδων με τις οποιες αγωνιζονταν αλλα και με την προσωπικη του ζωη.

Ο κοσμος της F1 εγινε φτωχοτερος απο εκεινο το απογευμα! Θυμαμαι τοτε ως πιτσιρικας την στεναχωρια που ειχα κανει οταν παρκολουθωντας τον αγωνα ειχα ακουσει την τραγικη ειδηση του θανατου του! Ο θανατος του βυθισε στο πενθος ολοκληρο τον μηχανοκινητο αθλητισμο, αλλα και την χωρα του που λατρευονταν ως λαϊκος ηρωας και οχι αδικα! Δεκαδες χιλιαδες κοσμου ειχε παραβρεθει στην τελετη της κηδειας του για να του πουνε το τελευταιο αντιο!

Γυρω απο τον λογο του θανατου του, εχουνε ακουστει κατα καιρους πολλα! Για εμφραγμα που επαθε καθως οδηγουσε, για προβλημα στον μονοθεσιο της Williams κλπ. Παντως φαινεται στην ληψη της καμερας μεσα απο το κοπιτ του μονοθεσιου οτι οταν παιρνει την στροφη πριν προσκρουσει στον τοιχο εχει γυρει το κεφαλι του στα δεξια, κατι που πιθανως ερμηνευεται οτι ειχε παθει καποιο εμφραγμα και για αυτο το μονοθεσιο εφυγε απο την πορεια του!

Εγω θα πω οτι για ανθρωπους που εζησαν και λατρευτηκαν ως θρυλοι, ειναι σαγηνειτικο και γυρω απο το θανατο τους να υπαρχει ενας θρυλος!

Και ο Αϊρτον ηταν ενας θρυλος!!!     

[astralon]

Accidente Ayrton Senna

Το τραγικό ατύχημα...Πρωτομαγιά 1994

[doorsas]

R.I.P.

[REX]

Μητσαρα, keep in touch, συχνοτερα

[ΛΑΜΙΑ FANS]

1/5/1994 - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

Ayrton Senna Crash Imola (HUN)

[astralon]

-Την είδηση του θανάτου του Σένα
την θυμάμαι σαν τώρα...

-Τραγική η σκηνή
του ακίνητου Σένα μεσα στο κοκ-πιτ...

-Παντού υπάρχει ενας βασιλιάς...

[paslooza]

Δε θα ξεχάσω επίσης και μια μόνιμα αναρτημένη αφίσα σε όλα τα συνεργεία αυτοκινήτων της εποχής (80s - 90s).

Για τους λάτρεις:

Ayrton Senna's Heel-and-toe

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Η ζωή του θρύλου Ayrton Senna (Άιρτον Σένα)

Ο Άιρτον Σένα (Ayrton Senna da Silva, 21 Μαρτίου 1960 – 1 Μαΐου 1994) ήταν Βραζιλιάνος οδηγός της Φόρμουλα 1, ο οποίος αναδείχθηκε τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής. Μέχρι σήμερα θεωρείται ο πιο ταλαντούχος οδηγός όλων των εποχών.

Τα πρώτα χρόνια

O Άιρτον Σένα Ντα Σίλβα, όπως ήταν το πλήρες όνομα του, γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1960 στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Συνήθως οι συμπατριώτες του επιλέγουν το ποδόσφαιρο αλλά αυτός επέλεξε το δεύτερο αγαπητό άθλημα, την Φόρμουλα 1. Από μικρός έδειξε την κλίση του στους μηχανοκίνητους αγώνες. Ο πατέρας του τον στήριζε από τότε καθώς ήταν και ο ίδιος λάτρης των αγώνων ταχύτητας. Το πρώτο του αγωνιστικό καρτ το απέκτησε σε ηλικία 10 ετών και με αυτό συμμετείχε για πρώτη φορά σε τοπικούς αγώνες καρτ μετά από τρία χρόνια, καθώς τότε ήταν πολύ μικρός για να συμμετάσχει. Σ εκείνον τον αγώνα έτρεχαν πολύ ταλαντούχοι και μεγαλύτεροι από αυτόν οδηγοί, όμως ο Σένα κέρδισε το πρωτάθλημα και μαζί και τις εντυπώσεις. Το 1977 σε ηλικία 17 ετών ήρθε πλέον η ώρα να πάρει μέρος στο πρωτάθλημα καρτ Νοτίου Αμερικής. Εκεί εντυπωσίασε, καθώς κέρδισε στους αγώνες. Το 1978 και το 1980 πήρε μέρος και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ, όμως σε αυτό κατετάγη δεύτερος. Παρότι δεν κέρδισε δύο συνεχόμενες φορές τον παγκόσμιο τίτλο, αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να αλλάξει κατηγορία. Έτσι, το 1981 έφυγε από την Βραζιλία για την Ευρώπη και συγκεκριμένα για την Αγγλία. Εκεί πήρε μέρος στο πρωτάθλημα Formula Ford 1600, το οποίο και κατέκτησε. Εκείνη την περίοδο πήρε το όνομα Da Silva, δηλαδή το μητρικό του, κάτι πολύ συνηθισμένο στην Βραζιλία.
Το 1982 κέρδισε και την Βρετανική και την ευρωπαϊκή Formula Ford 2000. Την επόμενη χρονιά έκανε ένα ακόμη βήμα παραπάνω: Μεταπήδησε στην Φόρμουλα 3 με την ομάδα της West Surrey Racing. Σε αυτούς τους αγώνες ως βασικότερο αντίπαλο είχε τον Άγγλο Μάρτιν Μπραντλ (Martin Brundle). Τελικά ο Σένα κέρδισε 9 αγώνες και τον τελευταίο στο Μακάο (Macau) και έτσι κατέκτησε τον τίτλο. Αυτή του η επίδοση έκανε πολλές ομάδες της Φόρμουλα 1 να ενδιαφερθούν γι’ αυτόν: Γουίλιαμς, Μακλάρεν, Μπράμπαμ και Τόλμαν τον διεκδίκησαν. Τελικά κατέληξε στην πιο αδύναμη από όλες δηλαδή στην Τόλμαν (Toleman).

Φόρμουλα 1

Toleman
Η ομάδα της Τόλμαν είναι πολύ αδύναμη. Παρόλα αυτά ο Σένα κάνει ό,τι μπορεί. Τον πρώτο του βαθμό θα καταφέρει να τον πάρει στις 7 Απριλίου 1984 στο Γκραν Πρι της Νότιας Αφρικής. Όμως η μεγάλη επιτυχία ήρθε την ίδια αγωνιστική περίοδο, στο Γκραν Πρι του Μονακό. Στις κατατακτήριες δοκιμές κατέλαβε μόλις την 13η θέση. Μολονότι η θέση αυτή δεν ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκή, κατά την διάρκεια του αγώνα ξέσπασε καταιγίδα και, ενώ ήταν αρκετά πίσω, ξαφνικά άρχισε να ανεβάζει ρυθμό. Πολλοί οδηγοί άρχισαν να εγκαταλείπουν την προσπάθεια τους για να τερματίσουν, εκείνος όμως συνέχισε να κινείται με τον ίδιο ρυθμό όπως όταν ήταν στεγνό το οδόστρωμα. Ο αγώνας τελικά τελείωσε νωρίτερα λόγω της ισχυρής βροχόπτωσης και το τέλος του βρήκε τον 24χρονο τότε Σένα στην δεύτερη θέση. Θα μπορούσε να είχε καταλάβει ακόμα και την πρώτη, αν οι αγωνοδίκες δεν σταματούσαν τον αγώνα. Παρόλα αυτά η αξία του ως οδηγού είχε πλέον επιβεβαιωθεί. Εκείνη την ημέρα απόκτησε και την φήμη που τον ακολούθησε μέχρι τον θάνατο του. Στο βρεγμένο οδόστρωμα, ήταν πραγματικά ανίκητος.

Lotus
Οι εκπληκτικές εμφανίσεις του (9ος στο πρωτάθλημα) έκαναν κάποιες ομάδες να κινηθούν κρυφά για τον αποκτήσουν. Μια από αυτές ήταν και η Λότους, η όποια τον απέκτησε την αμέσως επομένη αγωνιστική περίοδο (αν και είχε συμβόλαιο για τρία χρόνια με την Τόλμαν). Με την Λότους πήρε την πρώτη του νίκη στην Πορτογαλία, αλλά και την πρώτη του pole position μπροστά στους συμπατριώτες του στην Βραζιλία. Δεν κατάφερε, όμως, να τερματίσει λόγω τεχνικού προβλήματος στο μονοθέσιο του. Το 1985 και 1986 τερμάτισε 4ος ενώ το 1987 3ος . Συνολικά μέχρι το 1987 είχε επιτύχει μόνο έξι νίκες στην Φόρμουλα 1. Η 3η θέση που κατέλαβε το 1987 τον έφερε στην μετέπειτα πρωταθλήτρια ΜακΛάρεν-Χόντα.

ΜακΛάρεν Χόντα
Στην Μακλάρεν ο Σένα συνάντησε τον δυο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή Αλέν Προστ (Alain Prost). Ο Σένα έδειξε ότι δεν θα συμβιβαζόταν με το να είναι δεύτερος οδηγός και από την πρώτη του περίοδο στην McLaren πέτυχε 13 pole positions, κατέκτησε 8 νίκες και κατέκτησε το Πρωτάθλημα. Έτσι, δημιουργήθηκε ένταση και τριβή ανάμεσα στους δυο οδηγούς. Το 1989 Προστ και Σένα, αν και στην ίδια ομάδα, ανταγωνίζονταν έντονα για το Πρωτάθλημα. Τελικά το κέρδισε ο Προστ, αφού ο Σένα ακυρώθηκε στην ιαπωνική πίστα της Σουζούκα (Suzuka). Το 1990 ο Προστ αλλάζει στρατόπεδο, πηγαίνοντας στην Φερράρι, η οποία εκείνη την περίοδο δεν φάνηκε ικανή να διεκδικήσει με αξιώσεις τον τίτλο, ενώ συναθλητής του Σένα πλέον στην ομάδα είναι ο Αυστριακός Γκέραρντ Μπέργκερ (Gerhard Berger). Έτσι, το 1990 και 1991 ο Σένα κερδίζει και πάλι το πρωτάθλημα.
Την επόμενη χρονιά όμως τα πράγματα άλλαξαν δραματικά στην Φόρμουλα 1, καθώς η Γουίλιαμς σημείωσε θεαματική άνοδο με τον Mansel, κατέκτησε το Πρωτάθλημα.To 1993 η Honda αποχώρησε και η ΜακΛάρεν, χωρίς πλέον να διαθέτει τους κινητήρες της Χόντα, έχασε την μεγάλη λάμψη που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Το 1993 η Γουίλιαμς θέλησε να ενώσει ξανά τον Σένα με τον Προστ στην ίδια ομάδα, όμως ο Γάλλος άσκησε βέτο στην απόκτηση του Σένα. Έτσι, ο Σένα το 1992 τερμάτισε 4ος. Το 1993 όμως, ο Σένα κατάφερε με μία μη ανταγωνιστική ομάδα να τερματίσει 2ος, πίσω από τον Προστ και μπροστά από τον ανερχόμενο τότε Μίχαελ Σουμάχερ, που οδηγούσε για την Μπένετον.

Η τελευταία αγωνιστική του περίοδος / Williams Renault
Το 1994, ο Προστ σταματά την καριέρα του ως οδηγός. Έτσι ότι δεν έγινε 2 χρόνια νωρίτερα, έγινε εκείνη την περίοδο και η Γουίλιαμς απέκτησε τον Σένα. Όλοι στην αρχή της περιόδου είχαν εκτιμήσει άνετη επικράτηση της Γουίλιαμς, όμως τα πράγματα δεν θα ήταν έτσι, καθώς αν και είχε τρεις pole positions στους τρεις πρώτους αγώνες, όχι μόνο δεν είχε νίκη, αλλά ούτε καν τερμάτισε. Το μονοθέσιο του Σένα είχε εμφανές πρόβλημα υποστροφής και υπερστροφής. Ο Σένα είχε δηλώσει πως τα μονοθέσια είναι πολύ ασταθή, αφότου είχε αφαιρεθεί η ηλεκτρονικά ελεγχόμενη ανάρτηση και πως τα μονοθέσια είχαν γίνει πολύ δύσκολα στην οδήγηση. Έδειχνε απογοητευμένος και ξένος στη Γουίλιαμς – έφυγε από την Μακ Λάρεν με στόχο να ξαναπάρει το πρωτάθλημα και αντί αυτού βρέθηκε σε μία ομάδα με ένα αυτοκίνητο “σκέτο κούτσουρο”, προσπαθώντας μαζί με τους μηχανικούς να διορθώσει τα σοβαρά προβλήματα.

Το ατύχημα

Την 1η Μαΐου 1994, θα γινόταν το Γκραν Πρι του Σαν Μαρίνο στην πίστα της Ίμολα. Τις δύο προηγούμενες μέρες είχαν συμβεί δυο σοβαρά ατυχήματα: το πρώτο την Παρασκευή με τον νεαρό τότε Ρούμπενς Μπαρικέλο (R.Barrichello) ο όποιος τραυματίστηκε σοβαρά. Την επόμενη ημέρα ο Ρόλαντ Ράτζενμπεργκερ (Roland Ratzenberger) (Αυστριακός οδηγός της Βρετανικής MTV Simtek Ford στην πρώτη του χρονιά στην Φόρμουλα, 34 ετών τότε) δεν είχε την τύχη του Μπαρικέλο και βρήκε ακαριαίο θάνατο στην πίστα καθώς έπειτα από σφοδρή σύγκρουση με ταχύτητα 314,9 χλμ/ώρα, τραυματίστηκε σοβαρά στον αυχένα.

Η σύντροφός του Σένα, η Αντριάνα, εκμυστηρεύτηκε ότι μετά το θανατηφόρο ατύχημα του Ρόλαντ Ράτζενμπεργκερ είχε δει τον Άιρτον να κλαίει και να παρακαλάει να αναβληθεί ο αγώνας, έχοντας ένα παράξενο κακό προαίσθημα. Παρόλα αυτά, όμως, ο αγώνας έγινε κανονικά.
Στην πρώτη θέση της εκκίνησης, για τρίτη συνεχόμενη φορά εκείνη την χρονιά, ήταν ο Σένα. Στον έβδομο γύρο, στη στροφή Tamburello, για αδιευκρίνιστους μέχρι σήμερα λόγους, έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του και έπεσε στον τοίχο. Δύο ώρες αργότερα, ο Σένα έφυγε από την ζωή. Μέχρι σήμερα ακούστηκαν πολλά σενάρια για το πώς έγινε το ατύχημα, όμως κανένα δεν έγινε δυνατό να αποδειχτεί. Μετά τον θάνατό του η ομάδα του, (Γουίλιαμς), δικάστηκε για το αδικαιολόγητο σπάσιμο του τιμονιού της FW16. Μετά από δικαστικές διαμάχες που διήρκεσαν μερικά χρόνια, τελικά αθωώθηκε.
Η είδηση του θανάτου διαδόθηκε με αστραπιαία ταχύτητα παγκοσμίως, πυροδοτώντας θρήνο στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Σάο Πάολο. Χιλιάδες θαυμαστές του πήγαν στο πατρικό του σπίτι κλαίγοντας. Ο πρόεδρος της Βραζιλίας Ιταμάρ Φράνκο, ανακοινώνοντας τον θάνατό του από την τηλεόραση, κήρυξε την χώρα σε τριήμερο εθνικό πένθος, ενώ έθεσε το προεδρικό αεροπλάνο στην διάθεση της οικογένειάς του για να μεταφέρουν τη σορό του στην Βραζιλία.
Ο Σένα σε ηλικία 34 ετών, ο μεγαλύτερος σύγχρονος πιλότος και αστέρας της Formula 1, είχε περάσει στην αιωνιότητα.

e-erotokritos

Ayrton Senna death onboard camera 1994

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Άιρτον Σένα: Η Google τιμά τον άνθρωπο που έγραψε ιστορία στην F1

O Άιρτον Σένα Ντα Σίλβα, όπως ήταν το πλήρες όνομα του, γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1960 στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας

Ο Άιρτον Σένα (Ayrton Senna da Silva, 21 Μαρτίου 1960 - 1 Μαΐου 1994) ήταν Βραζιλιάνος οδηγός της Φόρμουλα 1, ο οποίος αναδείχθηκε τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής. Μέχρι σήμερα θεωρείται ο πιο ταλαντούχος οδηγός όλων των εποχών.

O Άιρτον Σένα Ντα Σίλβα, όπως ήταν το πλήρες όνομα του, γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1960 στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Από μικρός έδειξε την κλίση του στους μηχανοκίνητους αγώνες. Ο πατέρας του τον στήριζε από τότε καθώς ήταν και ο ίδιος λάτρης των αγώνων ταχύτητας. Το πρώτο του αγωνιστικό καρτ το απέκτησε σε ηλικία 10 ετών και με αυτό συμμετείχε για πρώτη φορά σε τοπικούς αγώνες καρτ μετά από τρία χρόνια, καθώς τότε ήταν πολύ μικρός για να συμμετάσχει. Το 1977 σε ηλικία 17 ετών ήρθε πλέον η ώρα να πάρει μέρος στο πρωτάθλημα καρτ Νοτίου Αμερικής. Εκεί εντυπωσίασε, καθώς κέρδισε στους αγώνες. Το 1978 και το 1980 πήρε μέρος και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ, όμως σε αυτό κατετάγη δεύτερος. Παρότι δεν κέρδισε δύο συνεχόμενες φορές τον παγκόσμιο τίτλο, αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να αλλάξει κατηγορία. Έτσι, το 1981 έφυγε από την Βραζιλία για την Ευρώπη και συγκεκριμένα για την Αγγλία. Εκεί πήρε μέρος στο πρωτάθλημα Formula Ford 1600, το οποίο και κατέκτησε. Εκείνη την περίοδο πήρε το όνομα Da Silva, δηλαδή το μητρικό του, κάτι πολύ συνηθισμένο στην Βραζιλία.

Την 1η Μαΐου 1994, θα γινόταν το Γκραν Πρι του Σαν Μαρίνο στην πίστα της Ίμολα. Τις δύο προηγούμενες μέρες είχαν συμβεί δυο σοβαρά ατυχήματα: το πρώτο την Παρασκευή με τον νεαρό τότε Ρούμπενς Μπαρικέλο (R.Barrichello) ο όποιος τραυματίστηκε σοβαρά. Την επόμενη ημέρα ο Ρόλαντ Ράτζενμπεργκερ (Roland Ratzenberger) δεν είχε την τύχη του Μπαρικέλο και βρήκε ακαριαίο θάνατο στην πίστα καθώς έπειτα από σφοδρή σύγκρουση με ταχύτητα 314,9 χλμ/ώρα, τραυματίστηκε σοβαρά στον αυχένα.

Στην πρώτη θέση της εκκίνησης, για τρίτη συνεχόμενη φορά εκείνη την χρονιά, ήταν ο Σένα. Στον έβδομο γύρο, στη στροφή Tamburello, για αδιευκρίνιστους μέχρι σήμερα λόγους, έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του και έπεσε στον τοίχο. Δύο ώρες αργότερα, ο Σένα έφυγε από την ζωή. Μέχρι σήμερα ακούστηκαν πολλά σενάρια για το πώς έγινε το ατύχημα, όμως κανένα δεν έγινε δυνατό να αποδειχτεί.

Μετά τον θάνατό του η ομάδα του, (Γουίλιαμς), δικάστηκε για το αδικαιολόγητο σπάσιμο του τιμονιού της FW16. Μετά από δικαστικές διαμάχες που διήρκεσαν μερικά χρόνια, τελικά αθωώθηκε.

protothema.gr

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Ayrton Senna: Why he's the best - Monaco GP 1984

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Imola 1994

[ΛΑΜΙΑ FANS]

20 χρόνια από το θάνατο του Σένα! (vid & pics)

Σαν σήμερα πριν από 20 χρόνια ο Άιρτον Σένα έχασε τη ζωή του σε μια στιγμή που έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη όλων όσων ασχολούνται με τη Formula1 και όχι μόνο.

20 χρόνια, πλέον, συμπληρωμένα από τον θάνατο του Άιρτον Σένα και το... κοντέρ συνεχίζει να γράφει! Η Πρωτομαγιά του 1994 έμελλε να είναι μοιράια για τον Βραζιλιάνο, ο οποίος έχασε τη ζωή του όχι από ένα πρόβλημα υγείας ή λόγω ηλικίας, αλλά μέσα στις πίστες.

Πιο συγκεκριμένα ήταν σε αυτή της Ίμολα στο Σαν Μαρίνο, όπου ο Βραζιλιάνος υπέστη το τραγικό δυστύχημα, με αποτέλεσμα να φύγει από τη ζωή σε ηλικία 34 ετών. Όλα έγιναν στον έκτο γύρο του αγώνα, όταν στη στροφή Ταμπουρέλο έχασε τον έλεγχο της Williams και κατέληξε με δύναμη στον τοίχο, κάτι που αποδείχτηκε μοιραίο για τον ίδιο.

Αμέσως μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στο νοσοκομείο, όμως εκεί υπέκυψε στα πολύ σοβαρά τραύματά του για να ανακοινωθεί λίγες ώρες αργότερα ο θάνατός του. Γεγονός που σκόρπισε θλίψη στον κόσμο της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού και όχι μόνο.

Πιλότοι και παράγοντες ευχήθηκαν συλλυπητήρια και βρέθηκαν δίπλα στην οικογένειά του, τη στιγμή που κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει τι είχε συμβεί. 20 χρόνια μετά κανείς δεν τον έχει ξεχάσει και ό,τι συνέβη στην Ίμολα το 1994 έχει μείνει ως η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της F1, καθώς μία ημέρα νωρίτερα είχε χάσει τη ζωή του ο Ρόλαντ Ρατζενμπέργκερ.

Η καριέρα του Σένα

Ντεμπούτο στην F1: Γκραν Πρι Βραζιλίας 1984

Πρώτη νίκη στην F1: Γκραν Πρι Πορτογαλίας 1985

Τελευταία νίκη στην F1: Γκραν Πρι Αυστραλίας 1993

Ομάδες: Toleman, Lotus, McLaren, Williams

Εκκινήσεις: 161

Νίκες: 41

Πρωταθλήματα: 3 (1988, 1990, 1991)

Παρουσίες στο βάθρο: 80

Pole Position: 65

Ταχύτεροι γύροι: 19

Βαθμοί καριέρας: 610

από Gazzetta.gr

F1 San-Marino 1994 Crash Ayrton Senna

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Η F1 ΕΓΙΝΕ ΦΤΩΧΟΤΕΡΗ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΣΕΝΑ

H μέρα που σκοτώθηκε ο Αϊρτον Σένα

Εχουν περάσει 21 χρόνια από τον τραγικό θάνατο του Σένα αλλά κανείς ακόμα δείχνει να μην το έχει πιστέψει. Το gazzetta.gr αναπολεί τον κορυφαίο Βραζιλιάνο οδηγό.

 
Ήρθε, φώτισε τον κόσμο της Formula και έφυγε. Πολύ νωρίς... Όχι τόσο όμως όσο να μην προλάβει να αφήσει ανεξίτηλο το πέρασμά του από τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, σε σημείο να θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος.

Ο Βραζιλιάνος πιλότος που οδήγησε τα μονοθέσια των Τοleman, Lotus και Williamς οδήγησε για τελευταία φορά σαν σήμερα, πριν από 21 χρόνια. Ήταν 1 Μαΐου του 1994 όταν το πέρασμά του από τον τοίχο της στροφή Ταμπουρέλο (με τη Williams) με ταχύτητα 217 χμ. την ώρα, ήταν η... γέφυρα για τον άλλο κόσμο.

«Αν ποτέ έχω κάποιο ατύχημα που τελικά θα μου στοιχίσει τη ζωή μου, θα ήθελα να γίνει μια και έξω. Δεν θα ήθελα να περάσω ούτε στιγμή σε αναπηρικό καρότσι. Ούτε θέλω να καταλήξω σε κάποιο νοσοκομείο, υποφέροντας από κάποια τραύματα. Αν είναι να ζήσω, θέλω να ζήσω έντονα μια ζωή πλήρη», είχε πει μερικούς μήνες πριν από τον θάνατό του. Τα λόγια του αποδείχτηκαν τελικά προφητικά...

Για δέκα σεζόν οδήγησε στη μεγάλη κατηγορία ο Σένα και έφτασε να αναδειχθεί τρεις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Συμμετείχε σε συνολικά 161 Grand Prix, πήρε 65 pole positions, είχε 41 μία νίκες στο ενεργητικό του, ενώ μάζεψε 610 βαθμούς στη σύντομη όσο και... μεγάλη διαδρομή του από τις πίστες.



Το δυστύχημα στην Ίμολα

Οι οιωνοί ήταν αρνητικοί από κάθε άποψη πριν τον τραγικό χαμό του Βραζιλιάνου αστέρα της F1. Μία μόλις ημέρα πριν άλλωστε, στα δοκιμαστικά, ο Ρολάντ Ρατζενμπέργκερ άφησε επίσης την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο, κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών. Ο Αυστριακός έχασε τον έλεγχο και έριξε το μονοθέσιο της Simtek στις προστατευτικές μπάρες. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό, αφού την ίδια στιγμή νοσηλευόταν στο νοσοκομείο ο Ρούμπενς Μπαρικέλο σε κρίσιμη μάλιστα κατάσταση, έχοντας τραυματιστεί στις ελεύθερες δοκιμές της Παρασκευής.

Πριν την εκκίνηση δε εκείνης της ημέρας, άρχισε η καταρρακτώδης βροχή που οδήγησε τον αγώνα σε καθυστέρηση. Τότε μάλιστα συγκρούστηκαν ο Λαμί με τον Λέτο, απόρροια του οποίου ήταν να τραυματιστούν πέντε θεατές από τα λάστιχα που εκτοξεύτηκαν. Έπειτα από λίγο όμως, στην έβδομη στροφή, έγινε και το... ακόμα πιο μοιραίο. Ήταν η τελευταία άλλωστε για τον Άιρτον Σένα, πριν καρφωθεί στον τοίχο Ταμπουρέλο.

Ξαφνικά σιγή... Το αίμα πάγωσε, τα βλέμματα το ίδιο. Ενώ περίμεναν όλοι από τον Βραζιλιάνο να δείξει σημάδια ζωής, αυτό δεν έγινε ποτέ. Ο Σένα είχε ήδη ανοίξει τα φτερά του και πετούσε για τους «αιώνιους» ουρανούς.


Η καριέρα του Σένα

Ο Άιρτον Ντα Σίλβα Σένα, γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1960, στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, ενώ για πρώτη του φορά οδήγησε σε ηλικία 4 ετών! Ήταν ένα καρτ, δώρο από τον πατέρα του και από τα 13 του κιόλας συμμετείχε σε αγώνες! Αντίπαλοί του μάλιστα μεγαλύτεροι και με περισσότερη εμπειρία οδηγοί.

Το πρώτο πρωτάθλημα σε αγώνες καρτ, κατακτήθηκε από τον Σένα σε ηλικία 17 ετών (1977) κι επρόκειτο για αγώνες της Νοτίου Αμερικής, παίρνοντας μάλιστα και τη 2η θέση στον κόσμο εκείνη τη χρονιά! Το μεγάλο βήμα ωστόσο στην καριέρα του έγινε το 1983, όταν οι ιθύνοντες της Toleman τον εμπιστεύτηκαν το μονοθέσιο της εταιρείας για το πρωτάθλημα του 1984. Στην παρθενική του συμμετοχή πήρε την 9η θέση, αλλά κατά τη διάρκεια της χρονιάς είχε καταφέρει να βρεθεί για πρώτη φορά στο βάθρο στο Grand Prix του Μονακό, όπου ήταν 2ος.

Έπειτα ακολούθησε η μεταγραφή στη Lotus, με την οποία βγήκε δύο φορές 4ος, ενώ μία φορά κατέκτησε την η θέση. Το 1988 ο Βραζιλιάνος μετακόμισε στη McLaren-Honda, όπου τότε βρισκόταν και ο δύο φορές Γάλλος πρωταθλητής, Άλεν Προστ, αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να ανέβει στην 1η θέση του παγκόσμιου βάθρου από την πρώτη κιόλας σεζόν! Η κόντρα μεταξύ των δύο πιλότων ωστόσο δεν άργησε να έρθει, σε σημείο ο δεύτερος να αποχωρήσει, πηγαίνοντας στη Ferrari. Πριν φύγει βέβαια ο Προστ είχε προλάβει να στεφθεί πρωταθλητής, αλλά οι δύο επόμενες χρονιές (1990 και 1991) ανήκαν ξανά στον Σένα.

Η επόμενη χρονιά βρήκε τον Σένα 4ο, με τη Honda να έχει αποχωρήσει στο ενδιάμεσο, ενώ το 1993 2ος, πίσω από τον Προστ, αλλά μπροστά από τον Μίχαελ Σουμάχερ, που μόλις είχε ξεκινήσει ανατέλλει το αστέρι του. Την επόμενη σεζόν ο Βραζιλιάνος αφήνει μετά από έξι χρόνια τη Mac-Laren, για χάρη της Williams, η οποία βέβαια τον ήθελε από την προηγούμενη χρονιά, αλλά ο Προστ που βρισκόταν τότε στην ομάδα, είχε ασκήσει βέτο.

από Gazzetta.gr

https://www.youtube.com/watch?v=F2Nh8irpaFQ

https://www.youtube.com/watch?v=luLFMoW1IuE

https://www.youtube.com/watch?v=PMEv_XC6ObQ

[ΛΑΜΙΑ FANS]

www.youtube.com/watch?v=UuxMLLPxKL0

[PAS and stale bread]

Senna (2010)
http://www.imdb.com/title/tt1424432/ 


Συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ. Όποιος δεν το είδε να το δει οπωσδήποτε!

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Ο γύρος του θανάτου μ’ έναν «μηχανοκίνητο» ΘεόΣαν σήμερα «έφυγε» ένας θρύλος! Σαν σήμερα έφυγε ο Άιρτον Σένα...

Γράφει ο Δημήτρης Πετρίδης

Είναι τόσο, μα τόσο περίεργο: βλέπεις παντού κόσμο να συρρέει στην πίστα, τ’ αστραφτερά φλας των φωτογράφων, τα μονοθέσια να έχουν πάρει θέση στη γραμμή εκκίνησης- τερματισμού, τους πιλότους να τεστάρουν το γκάζι. Στο βάθος ο Ρον Ντένις συνομιλεί με τον Μπέρνι Έκλεστοουν, το κοινό στις εξέδρες παραληρεί, βλέπεις τον αλυτάρχη να δίνει σε κάποιον την καρό σημαία, όμως…

Όμως, δεν ακούς απολύτως τίποτα. Είναι λες και κάποιος έχει πατήσει μ’ ένα κολοσσιαίο τηλεκοντρόλ το mute κι αντί της συνήθους βαβούρας πριν από την έναρξη ενός grand prix, τα πάντα έχουν καλυφθεί από ένα άηχο πέπλο.

Αίφνης, χωρίς καμιά προειδοποίηση, κάποιος σου δίνει ένα κράνος. Είναι κίτρινο- πράσινο μπροστά και η όλη σχεδίασή του «αποπνέει» Βραζιλία. «Φόρεσέ το», ακούς τα λόγια του να ρίχνουν μια γροθιά στην απόλυτη σιγή, όμως δεν μπορείς να καταλάβεις ποιος είναι- το πρόσωπό του καλύπτεται από ένα τόσο δυνατό φως που σ’ αναγκάζει να χαμηλώσεις το βλέμμα.


Χωρίς να το πολυσκεφτείς, φοράς το κράνος και τον ακολουθείς σα μαγεμένος. Τον βλέπεις να κουμπώνει την κόκκινη πυρίμαχη φόρμα του και να μπαίνει στο κόκπιτ ενός μονοθέσιου. Σου κάνει νόημα να καθίσεις πίσω του, στο «φτερό» του αυτοκινήτου.

Σε ρωτάει «Είσαι έτοιμος να πάμε μια βόλτα;» κι εσύ, σα να ζεις μέσα σ’ ένα τετράτροχο όνειρο, απλά κουνάς το κεφάλι σου καταφατικά. Το υπόλοιπο σκηνικό πίσω σας- ο κόσμος, οι άλλοι πιλότοι, οι φωτογράφοι- παραμένουν πεισματικά βουβοί.

Δεν έχει σημασία. Εκείνο που μετράει είναι αυτός. Κουμπώνει την πρώτη στο κιβώτιο ταχυτήτων κι έπειτα το ταξίδι ξεκινά…

«Οι αγώνες, ο ανταγωνισμός είναι στο αίμα μου. Είναι μέρος του εαυτού μου»

Δεν ξέρεις πώς μπορεί να οδηγεί σ’ αυτό το ρυθμό και να μιλάει παράλληλα- ούτε πώς στο καλό φτάνουν τα λόγια του στ’ αυτιά σου μιας και δεν έχετε κάποιου είδους ενδοεπικοινωνία- όμως σημασία έχει ότι γίνεται.

Σου αφηγείται, λοιπόν, την ιστορία του: «Οι αγώνες ήταν στο αίμα μου κι αυτό το κατάλαβα από πολύ μικρός. Μόλις στα 4 είχα το δικό μου καρτ- η οικογένειά μου ήταν αρκετά πλούσια και μπορούσε να  με στηρίξει οικονομικά- ενώ στα 10 μου οδηγούσα ήδη ένα αγωνιστικό μονοθέσιο. Βέβαια, τότε απαγορευόταν να τρέχουμε κάτω των 13, οπότε έπρεπε να περιμένω μια ολόκληρη τριετία για να πάρω μέρος στο τοπικό πρωτάθλημα.

Η πρώτη μου μεγάλη διάκριση ήρθε το 1977 στους αγώνες νοτίου Αμερικής, όταν και πήρα τον τίτλο, ενώ την τριετία 1978-1980 συμμετείχα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ και παρά το γεγονός πως δεν ανέβηκα στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου αλλά στο δεύτερο, τα ψήγματα του ταλέντου μου (διότι περί ψηγμάτων επρόκειτο εκείνη την περίοδο…) μου έδωσε το εισιτήριο για να τρέξω στη Formula Ford 1600 το 1981.

Την αμέσως επόμενη σεζόν έκανα το double στη Βρετανική και Ευρωπαϊκή Formula Ford 2000, ενώ το 1983 ήμουν ο πρωταθλητής στη Φόρμουλα 3- πράγμα που σήμαινε πως μπορούσα να σταματήσω, πλέον, τα παιχνίδια.

Είχε φτάσει η στιγμή να μπω στον αγώνα με τους πραγματικούς πιλότους».

«Το να είσαι δεύτερος σημαίνει ότι είσαι ο πρώτος από τους ηττημένους»

«Ωστόσο, όταν ξεκίνησα την καριέρα μου στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, τη Φόρμουλα 1, δεν ήμουν ούτε καν ο πρώτος ηττημένος: η φτωχή αγωνιστικά Τόλεμαν μου έδωσε την ευκαιρία ν’ αγωνιστώ με τους κορυφαίους το 1984, όμως το μονοθέσιό της μετά βίας κινείτο ταχύτερα από βαρυφορτωμένο φορτηγό με 3 τροχούς αντί για 4 και πρόβλημα στον κινητήρα.

Ακόμα κι έτσι, όμως, πήρα τον πρώτο μου βαθμό στο grand prix της Νοτίου Αφρικής και στο λατρεμένο μου Μονακό τρύπησα τον ουρανό των προσδοκιών ακόμα και του πιο αισιόδοξου οπαδού μου (από τους 2 που είχα ανά τον κόσμο εκείνη την περίοδο): στα δοκιμαστικά κατετάγην 13ος, όμως την επόμενη μέρα στον αγώνα, με την καταρρακτώδη βροχή να μετατρέπει σταδιακά την πίστα σε ασφάλτινη λίμνη, κέρδιζα συνέχεια θέσεις, έφτασα μέχρι τη 2η κι αν οι αγωνοδίκες δεν έβγαζαν κόκκινη σημαία λόγω της πιθανότητας σοβαρού ατυχήματος, είναι σίγουρο ότι θα κέρδιζα.

Ήταν τότε που άπαντες κατάλαβαν τι μπορώ να κάνω στο βρεγμένο.

Ήταν τότε που κάποιος με αποκάλεσε για πρώτη φορά “Βασιλιά της βροχής”».

«Ο φόβος είναι συναρπαστικό συναίσθημα για μένα»

«Μόλις, όμως, η Λότους στα τέλη του 1984 μου έκανε πρόταση απάντησα άφοβα “ναι”. Την επόμενη τριετία αγωνιζόμενος με τα χρώματά της πέτυχα την πρώτη μου νίκη (στην Πορτογαλία το 1985), πήρα την πρώτη μου pole position μπροστά στους συμπατριώτες μου (στη Βραζιλία το 1986) και κατάφερα να τερματίσω 4ος το 1986 και 3ος το 1987 στη γενική κατάταξη- δύο αλλεπάλληλα αγωνιστικά θαύματα, μπορεί να πει κανείς, δεδομένης της δυναμικής του μονοθέσιού μου.

Κάπου εκεί, μετά από 6 νίκες στο σύνολο, είχε φτάσει να συναντήσω το πεπρωμένο μου.

Η «ανάβασή» μου στο θρόνο δε χωρούσε άλλη αναβολή».

«Δεν έχω γεννηθεί για να έρχομαι 2ος ή 3ος. Είμαι γεννημένος για να κερδίζω»

«Και αυτό, ξέρεις, φρόντισα να το καταστήσω σαφές ακόμα και σ’ έναν παγκόσμιο πρωταθλητή- τον ομόσταυλό μου στη ΜακΛάρεν- Χόντα (στην οποία πήρα «μεταγραφή» το 1988) Αλέν Προστ.

Ο “Καθηγητής” νόμιζε πως είχε να κάνει μ’ ακόμα ένα σχολιαρόπαιδο, αλλά στο τέλος της χρονιάς τον άφησα εγώ μετεξεταστέο: 13 pole positions, 8 νίκες και ο τίτλος κατέληξε στα δικά μου χέρια. Ήμουν, επιτέλους, και με τη βούλα ο καλύτερος πιλότος του grid, τη στιγμή που ο Γάλλος έψαχνε τρόπο να φάει εντέχνως τα συκώτια του.

Το 1989 με κέρδισε μιας και ακυρώθηκα στον τελευταίο αγώνα στη Σουζούκα, το 1990 πήρα το αίμα μου πίσω και ανέβηκα εκ νέου στον Κολοφώνα της δόξας πληρώνοντάς τον με το ίδιο νόμισμα, ενώ το 1991 το 2 αντικαταστάθηκε από το 3 δίπλα στην ένδειξη “world champion” στο βιογραφικό μου.

Μπορεί με τον Γάλλο να μας χώριζαν πάρα πολλά, να ήμασταν δύο διαφορετικοί κόσμοι, όμως η κόντρα μας απογείωσε ολόκληρο το άθλημα. Αν δεν υπήρχε αυτός, δε θα ήμουν ο ίδιος. Αν δεν υπήρχα εγώ, δε θα ήταν ο ίδιος.

Διάολε, ολόκληρη η F1 δε θα ήταν η ίδια».

«Δεν ξέρω άλλον τρόπο για να οδηγώ πέραν του ριψοκίνδυνου. Κάθε οδηγός έχει τα όριά του. Απλώς τα δικά μου είναι λίγο πιο πέρα από των υπολοίπων».

«Άφησέ με, σε παρακαλώ, να κάνω μια μικρή παρένθεση εδώ- θα συνεχίσουμε τη βόλτα μας σε λίγο. Και, συγγνώμη αν αυτά που θα σου πω ακουστούν λίγο εγωιστικά, απλά να… Ήθελα να καταλάβεις εσύ κι όλοι όσοι δεν πρόλαβαν να με δουν ν’ αγωνίζομαι για ποιο λόγο ήμουν ξεχωριστός.

Πρώτα- πρώτα, κανείς δεν ήταν πιο εμμονικός με τη νίκη απ’ ότι εγώ- το γεγονός, φερ’ ειπείν, πως το 1992 και το 1993 η ΜακΛάρεν μου δεν ήταν ανταγωνιστική και αναγκάστηκα να παραδώσω τα σκήπτρα ήταν κάτι που με «σκότωνε» (σε μεταφορικό, μέχρι εκείνη την ώρα, επίπεδο). Έπειτα, ξέρεις, ήμουν αυτός που το 1988 στο Μονακό, όντας 55 ολόκληρα δευτερόλεπτα μπροστά από τον Προστ συνέχιζα να πιέζω στο όριο, ενώ θα μπορούσα κάλλιστα να τερματίσω πρώτος ακόμα και με τα πόδια.
Όπως μπορείς να δεις, «καρφώθηκα» στις μπαριέρες εντελώς βλακωδώς και πέταξα τη νίκη, όμως, το δήλωσα ήδη, ήταν ο μόνος τρόπος που είχα για ν’ αγωνίζομαι.

Ή, ακόμα, μερικά μικρά πράγματα- όπως, ας πούμε, εκείνη η κίνηση να βάλω όπισθεν στη Βαρκελώνη το 1991 προκειμένου ν’ αποφύγω την σύγκρουση με τα επερχόμενα αυτοκίνητα. Αλήθεια, πες μου, πότε έχεις ξαναδεί κάποιον να κάνει κάτι τέτοιο;

Για να μη μακρηγορώ- το τέλος είναι κοντά πια, το βλέπω- αυτό που με διαφοροποιούσε από όλους τους υπόλοιπους δεν είναι πως είχα, μιλώντας με αμιγώς «αποστειρωμένα» αγωνιστικά κριτήρια, το πλήρες πακέτο (αυτός ήταν ο Μίκαελ Σουμάχερ) ούτε διέθετα την ψυχρή υπολογιστική προσέγγιση του Προστ, αλλά έκανα κάτι που ουδείς άλλος έχει κάνει στα χρονικά της Φόρμουλα 1.

Όλοι τους οδηγούσαν με το μυαλό.

Εγώ οδηγούσα με την καρδιά».

«Αν τύχει ποτέ και έχω ένα ατύχημα που μπορεί να μου κοστίσει τη ζωή, καλύτερα να είναι μια κι έξω. Δεν θέλω να ζήσω σε αναπηρική πολυθρόνα»

«Και, κάπως έτσι, φτάνουμε στο 1994. Έχω μεταπηδήσει στην ανίκητη, τις δύο προηγούμενες χρονιές, Γουίλιαμς προκειμένου να γίνω για 4η φορά παγκόσμιος πρωταθλητής. Η σεζόν, όμως, δεν ξεκινάει καλά: έχω εγκαταλείψει στους πρώτους 3 αγώνες και ο Μίκαελ κάνει πάρτι στη βαθμολογία.

Αντί να με πάρει από κάτω, δηλώνω ευθαρσώς πως στο Σαν Μαρίνο ξεκινάω την αντεπίθεσήμου για τον τίτλο. Αλλά δυστυχώς, το grand prix έχει εξαρχής ένα ερεβώδες μαύρο να καλύπτει τα πάντα: στις δοκιμές της Παρασκευής ο Ρούμπενς Μπαρικέλο χτυπάει σοβαρά και πέφτει σε κώμα, ενώ στις κατατακτήριες ο  Ρόλαντ Ράτζενμπεργκερ έχει ατύχημα κινούμενος με 315 χιλιόμετρα και βρίσκει ακαριαίο θάνατο.

Παρά το γεγονός πως παίρνω την pole, εκμυστηρεύομαι στους δικούς μου πως έχω κακό προαίσθημα για τον αγώνα. Τους λέω ότι δε θέλω να πάρω μέρος, όμως η Ένωση Οδηγών αποφασίζει να τρέξουμε κανονικά.

Ξεκινάω, όπως έκανα πάντα, με το πόδι κολλημένο στο γκάζι, μεγαλώνω ολοένα και περισσότερο τη διαφορά μου από τον Σουμάχερ, συνεχίζω ν’ αλλάζω ταχύτητες και να στρίβω το τιμόνι προκειμένου να φανώ συνεπής στο ραντεβού με την αθανασία και μετά…»

Εντελώς απότομα, σταματά να μιλάει. Γυρίζει προς το μέρος σου: «Εδώ κατεβαίνεις», σε διατάζει. Υπακούς μηχανικά, αλλά πριν προλάβει ν’ απομακρυνθεί του φωνάζεις «Δε μου είπες ποιος είσαι! Δε μου είπες καν το όνομά σου!».

Ψελλίζει «Με λένε Άιρτον Σένα» και χάνεται για πάντα.

«Άιρτον», δοκιμάζεις τη λέξη. Χωρίς να ξέρεις το γιατί, δάκρυα κυλούν στα μάγουλά σου.

«Αντίο, Άιρτον».

από menshouse. gr

[ΛΟΚΟ]

Μετά μ λες οδηγάς ...ΧΑ

Υ.Γ.
Το σκαρπίνι μλείπ, μη παρεξηγηθώ 

[ΛΑΜΙΑ FANS]

24 Χρόνις χωρίς τον μεγαλύτερο πιλότο στην ιστορία της F1.

[ΛΑΜΙΑ FANS]

1/5/1994 - 1/5/2019

[ayuto1966]

Για εμενα ο καλυτερος οδηγος της φορμουλα ενα και ας εχει λιγοτερα τροπαια
Οταν στην εποχη του η φεραρι μεσοουρανουσε και ειχε αντιπαλους με αρχιδια τοτε

Αςμην ξεχναμε πως στα ξεκινηματα του Σουμαχερ που υπηρχε ο Σενα και ο Προστ ενταξει με μονοθεσιο λιγοτερο ευγνωσμενης αξιας ηταν αναμεσα σε 7-10 θεση

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Remember, remember......

[apnea73]

Remember, remember......

Δεν ξεχνιέται ο ΘΕΟΣ... AYRTON...

[fon7]

Φωτογραφία στην οποία σταματάει ο χρόνος.
Ο Ayrton Senna παρακολουθεί το τρομερό θανατηφόρο ατύχημα του Roland Ratzenberger στην Imola το 1994 στην τηλεόραση.
Μόλις 24 ώρες αργότερα, την 1η Μαΐου 1994, έχασε τη ζωή του και ο Σένα.

Dieci