Τακτικές-συστήματα-μπαλίτσα

[fon7]

Ας συνεχιστεί εδώ το περί συστημάτων.Ας δούμε και λίγο μπαλίτσα αν είναι.Ας δούμε και παραπέρα από τον ΠΑΣ.Να βλέπουμε γύρω μας τι γίνεται.

[horizonz4]

Προς ΛΑΜΙΑ ΦΑΝΣ

Ο ζαιρο μπορει να παιξει και στις 2 θεσεις λογω της ταχυτητας και της τεχνικης που διαθετει
 ο ακοστα κεντρικο χαφ? Ξερεις τις απαιτησεις που υπαρχουν απο τον κεντρικο χαφ  σε μια ομαδα που θελει να παιξει ποδοσφαιρο κατοχης? Μπορει να οργανωσει παιχνιδι και να περασει καθετες πασες οπως πχ ο ντεβινσεντι?
Λυση αναγκης ειναι.

Μεγαλος coach και ο χιμενεθ θα προλαβει την παρέλαση?Το εχουμε ξαναδει το εργο σε ομαδες που υπαρχουν απαιτησεις για καλο ποδοσφαιρο. Η πορεια του ειναι καθοδικη.
Λογω ονοματος ως ποδοσφαιριστης πηρε ευκαιριες σαν προπονητης στην ισπανια. Απορω με την αεκ που εκανε το ιδιο λαθος μαλλον λυση αναγκης ηταν.

Περα απο αυτο ομως Η αεκ δεν παιζει 3-5-2 μην λες οτι σε συμφερει και παραπληροφορεις εβαλε 3 στοπερ μονο στο χθεσινο παιχνιδι για να φυλαξει τα νωτα του

Μιας και ανεφερες την αεκ, Ο χριστοδουλοπουλος δεν ειναι εξτρεμ?  Στο 4231 και το 4 3 3 καθεται στον παγκο?

Ο gigs, o figo τι ητανε? Αν παιζανε σημερα θα τους ετρωγε ο παγκος λογω συστηματος?

Απαγορευεται τα εξτρεμ να πατανε περιοχή? Απο πότε? Εχουν ολες οι ομαδες ομως παικτες πλαγιους που πατανε περιοχη? Σπανιζουν αυτοί

Καλα ενταξει με το παραδειγμα με τη μπαρτσα το τερματισες.
η κατοχη που εχει η μπαρτσα ειναι 70%

Ενοειται οτι με τετοια ποσοστά κατοχης θελεις οι πλαγιοι να εχουν μπουκα, να πηγαινουν στο 1 vs 1, να πατανε περιοχη και να σκοραρουν οταν ο αντιπαλος ειναι συνεχως ταμπουρωμενος.

Τι να τους κανεις πανω στον ασβεστη που λεει και μια ψυχη?

Ο νειμαρ ειναι παικτης 200 εκατομυριων τι παραδειγμα ειναι αυτό? Εχουν αλλες ομαδες παικτη με τα χαρακτηριστικα του ?
 Δηλαδη ο σουάρες ειναι πλαγιος επιθετικος και ο μεσι σεντερ φορ?
Ο σουαρες ειναι καθαρο φορ ασχετα που εχει την  ικανοτητα να κινειται και απο τα πλαγια αλλαζουν θεσεις μεσα στον αγωνα.


Στο αρθρο του 4 - 2 - 3 - 1 που παρεθεσες εξηγει οτι υπαρχουν 5 μεσοι μαλλον δεν το διαβασες καλά....

Ακομη και σε αυτο για το 4-3-3  εξηγει οτι εχουν μεσοεπιθετικο ρολο

[horizonz4]

Προς PASas

Δωσε μου και εμενα τον τσαμπερλειν να παιξω 352 και ας παιζει και αριστερα . Ο μπουκουβαλας ξερει τι θα πει γραμμη μεγαλης περιοχης ?

Με πορδες δε βαφονται αυγα. Δε μπορει το ροστερ μιας ομαδας με μικρο μπατζετ να προσαρμοστει σε ολα τα συστηματα και να παραξει ποδοσφαιρο αξιωσεων. Αναρωτηθηκες τι κεντρικα χαφ εχουν αυτες οι ομαδες που αναφερεις? Εσενα ποια χαφ πατανε περιοχή?
Αναλογα με τους παικτες που διαθετεις προσαρμοζεις και το συστημα σου ωστε να παρουσιασεις ενα ελκυστικο συνολο.
 Οτι συστημα γουσταρουν παιζουν αυτες οι ομαδες διοτι εχουν παικτες ποιοτητας

μονο που βαθμολογικα δε βγηκαμε ευρωπη με στρουνα. Πηγε το ταμπουρι συννεφο. Ο πανιωνιος και ποδοσφαιρο καλο επαιξε και 5ος τερματισε.

Ο αριστεροποδαρος μιχαηλ επαιζε αριστερο μπακ στο 4231 οπως και ο παντος οταν χρειαζονταν καποιες λιγες φορες με ανασταλτικο ρολο ΜΟΝΟ και οχι στο 352 και ειχανε αλλους παικταραδες να αναλαβουνε το επιθετικο κομμάτι ντεβ, γεωργιου, κοροβεση, ιλιτς,τσουκαλας .
Και βγηκαμε με το σπαθί μας στην ευρώπη

Εσυ εξηγησε μας πως θα επιτεθει η ομαδα με αριστερο χαφ τον μπουκουβαλα?

Η παραπληροφορηση παει συννεφο. Οτι βολεύει ....

[ΛΑΜΙΑ FANS]

O Ακόστα ψηλέ είναι κεντρικό χαφ. -> Κοίτα που τον έχουν στο transfermarkt https://www.transfermarkt.com/noe-acosta/profil/spieler/156896. Τον έχουνε χρεωμένο ως αριστερο χαφ και όχι εξτρεμ γιατί έκει έπαιζε στα νιάτα του αλλά στο γράφημα το έχουν κεντρικό χαφ. Γαιτί εκεί έπαιζε στον ΠΑΣ εκεί θα παίζει και στη Λαμια.

Προσωπικά το trasfermakt το εμπιστευομαι.  Δεν ξέρω για εσένα.

Η αναφορά μου στον Χιμένεθ δεν είναι ως προς την προπονητική του αξία που δεν την θεωρώ επαρκής για ομάδα Πρωταθλητισμού, αλλά ως προς το παίξιμο τπυ 3 - 5 - 2. Δες με ποιους παιζει η Γιουβέντους ή η Εθνικη Ιταλίας.

Στο χθεσινό έπαιξε 3 - 5 - 2. Αλλά έτσι παίζετε το 3 - 5 - 2.

Ο Χριστοδουλοπουλος έχει χαρακτηριστικα εξτρεμ, αλλα και στο 4 - 2 - 3 - 1 και στο 4 - 3 - 3 παίζει εδώ και χρόνια στα πλάγια της επίθεσης. Απόδειξη τουτού πόσο συχνά πατάει περιοχή αλλά που τα χάνει και αυτό είναι το χειροτερό του στοιχείο.

Και οι δύο παιχταράδες που αναφέρεις ήταν στη δεκαετια του 90 ΚΥΡΙΩΣ που μεσουρανούσαν στις αρχεις των 00 που οι ομάδες 4 - 4 - 2  και είχαν εξτρεμ και είχαν εξτρεμ. Το ανέφερα αλλά δεν το πρόσεξες. Αλλή μια τρανή απόδειξη της μη ύπαρξηε ςεξτρεμ στο συγχρονό ποδόσφαιρο είναι ότι τα ταλευταια ονόματα που σου ήρθαν είναι 10 - 15 χρόνια πίσω.

Δεν απαγορεύεται να πατάνε εξτρεμ περιοχη! Που έγραψα ρε μεγάλε τι λέξη "απαγορεύται"; Για δείξε μου! Αλλά αντικειμενικά δεν πατάνε τόσο εύκολα περιοχή όσο οι περιφερειακοί επιθετικοί! Άλλωστε όπως σου απέδειξα εξτρεμ δεν θα βρεις στο σύχρονο ποδόσφαιρο.

Ο Σουάρες όπως φαντάζομαι ξέρεις στο 4 - 3 - 3 της Μπαρτσα επαίζε ο δέξια στην επίθεση. Αυτό έγραψα και τίποτε άλλο. όλα τα άλλα που έγραψες δεν έχουν καμία σχέση με αυτα που συζητάμε.

Μια χάρα το διάβασα το 4 - 2 - 3 -1.  Μπορεί να υπάρχουν σε θέση τακτικής ως μέσοι όταν αμύνεται η ομάδα. Αλλά σε θέση επίθεσης παίζουν οι χαφ μετατρέπονται σε περιφερειακοί επίθετικοί. Παράδειγμα ο βάζελος με π.χ. Λούντ, Εμποκού πολλές φόρες έπαιζε πέρυσι 4 - 5 -1 πέρυσι. Ο Λούντ είναι κεντικός χαφ που βαφτίσητκε από τν Ουζουνίδη αριστερός χαφ και Εμποκού ουδεμία σχέση έχει με εξτρεμ.

Αν μου πεις ότι υπάρχουν εξτρεμ και στο 4 - 3 - 3 θα ζητήσω αυτόγραφο από τον ΧΒ.

Υ.Γ. Καφενειακή κουβέντα κάνουμε και λέμε τις απόψεις μας, όποτε είναι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ άσκοπο να αποδίδεις στους συνομιλητές τους, την "κατηγορία" της παραπληροφόρησης. Δεν έιχαμε άλλη δουλεια νομίζεις με τον PAas να παραπληφορούμε εσας! Αφιερλωνουμε χρόνο να εξηγοούμε και να λέμε την αποψή μας όλοι και αυτό πρέπει να είναι σεβαστό (όταν ξηγείς κάτι). Ας αφήσουμε τους αφορισμούς κατά μέρους λοιπον!

[born_in_drakolimni]

Ας ξεκαθαρίσει κάποιος τη διαφορά(αν υπάρχει) μεταξύ εξτρεμ, περιφερειακων επιθετικών, δεξιοαριστερων χαφ και πλαγιων επιθετικών γιατί μου φαίνεται ότι λέτε τα ιδια, αλλα χρησιμοποιείτε διαφορετικές λέξεις και μπερδεύεστε.στο 4-4-2 και στο 4-2-3-1 ποιες είναι οι θέσεις των εξτρεμ?

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Ας ξεκαθαρίσει κάποιος τη διαφορά(αν υπάρχει) μεταξύ εξτρεμ, περιφερειακων επιθετικών, δεξιοαριστερων χαφ και πλαγιων επιθετικών γιατί μου φαίνεται ότι λέτε τα ιδια, αλλα χρησιμοποιείτε διαφορετικές λέξεις και μπερδεύεστε.στο 4-4-2 και στο 4-2-3-1 ποιες είναι οι θέσεις των εξτρεμ?

Οι εξτρεμ φίλε μου υπηρχαν στο ποδοσφαιρο πριν κάποια χρονια οταν παιζονταν το 4 - 4 - 2 και ήταν οι δυο ακραιοι στο κεντρο. Επαιζαν ΚΥΡΙΩΣ στον ασβέστη, πάτγαν περιοχη φυσικά αλλά όχι κατα συνθηκη.

Πλεον στο 4 - 2 - 3 -1  και 4 - 3 - 3τέτοιας κοπής ποδοσφαιριστές δεν υπάρχουν και αν βάση χαρακτηριστικών υπάρχουν π..χ. Χριστοδουλοπουλος προσαρμοζουν το παιχνιδι τους στο συστημα και γίνονται περιφερειακοι επιθετικοί οι οποιοι έχουν το ρόλο να ειναι πιο κοντα στον έναν επιθετικο και να τον βοηθάνε στο σκοράρισμα και στο επιθετικό κομματι. Επίσης οι περιφερειακοί επιθετικοι έχουν πιο συχνή ΣΥΝΗΘΩΣ επαφή με τα δίχτυα. Και οι εξτρεμ είχαν αλλα κα΄πως λιγότερη.

Σκέψου από τους τελευταίους εξτρεμ ήταν οι Φίγκο, Γκιγκς 15 χρόνια πριν όπως επίσημανε ο σύνταυρος παραπάνω.

[pastakis]

[ΛΑΜΙΑ FANS]

[born_in_drakolimni]

Βλεπεις την αναλυση στο βιντεο και σε πιανει τρομος που εφαρμοζεται αυτο το συστημα στη δικια μας ομαδα
Που δεν νομιζω οτι το εφαρμοζουμε και σωστα οταν εχουμε γαμηθει στη σεντρα και δεν παιζουμε με τη μπαλα κατω

2 παραδειγματα εδειξε ενα με την αποτυχημενη αγγλια του 96
Και φυσικα αποτυχημενη θα ηταν και η αργεντινη του 86 χωρις τον μαραντονα

Το συστημα αυτο ετσι οπως το παιζουμε εμεις ειναι για να φυλας το κολαρακι σου πισω και αν δεν εχεις κατι καλο μεσοεπιθετικα να ερχεσαι συνεχεια ισοπαλια οπως εμεις
Αμα σου κατσει φορμαρισμενος ο κιλερ κοντε και ο σουηδος βγει καλος ,μπορει και να γινει κατι εχοντας 2 επικινδυνους επιθετικους μπροστα
Αλλα θες και τον συνδετικο κρικο αμυνας-επιθεσης που δεν τον εχουμε εμεις αυτη τη στιγμη


 

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Θέλει να φέρει επανάσταση με... 2-7-2 ο Τιάγκο Μότα!

Ο πρώην μέσος των Μπαρτσελόνα, Ίντερ, Παρί και νυν προπονητής της ομάδας U19 των πρωταθλητών Γαλλίας έχει καινοτόμες ιδέες για το ποδόσφαιρο...

Την επανάσταση στο ποδόσφαιρο θέλει να φέρει ο Τιάγκο Μότα!

Ο παλαίμαχος Ιταλοβραζιλιάνος μέσος, που πέρσι ολοκλήρωσε μια σπουδαία καριέρα έχοντας αγωνιστεί μεταξύ άλλων σε Μπαρτσελόνα, Ίντερ και Παρί, ενώ πλέον διατελεί προπονητής της ομάδας U19 της πρωταθλήτριας Γαλλίας, ανέφερε μιλώντας στην Gazzetta dello Sport την καινοτόμο ιδέα του.

Ο Μότα θέλει να φέρει στο άθλημα το σύστημα... 2-7-2 κι όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο πως το άθροισμα των αριθμών είναι 11 αντί 10, ο ίδιος έχει την εξήγηση...

«Επιθετικό ποδόσφαιρο, έντονη πίεση ψηλά και πολλή κινητικότητα με και χωρίς την μπάλα, αυτά θέλω. Θέλω τον παίκτη που κρατάει την μπάλα να έχει τρεις ή τέσσερις επιλογές και τουλάχιστον δύο συμπαίκτες δίπλα του για βοήθεια. Συχνά το δύσκολο μέρος του ποδοσφαίρου είναι να κάνεις τα πράγματα απλά. Βασίζεται στο κοντρόλ, τις πάσες και το ξεμαρκάρισμα», ανέφερε αρχικά και πρόσθεσε:

«Δεν μου αρέσουν τόσο οι αριθμοί γιατί δεν λένε την αλήθεια. Μπορεί να παίξεις τρομερά επιθετικά με 5-3-2 και αμυντικά με 4-3-3, εξαρτάται από τους παίκτες σου, την ποιότητα και τη νοοτροπία τους. Εντούτοις, για μένα το ιδανικό θα είναι ένα 2-7-2».

Όπως αναμενόταν, ο δημοσιογράφος της Gazzetta dello Sport απόρησε. «Δεν χρειάζεσαι 12 παίκτες για το 2-7-2;» είπε στον Μότα, παίρνοντας την εξής απάντηση:

«Όχι, όχι. Σε αυτό μου το σχήμα ο τερματοφύλακας είναι ένας από τους 7 μέσους! Για μένα, επιθετικός είναι ο πρώτος αμυντικός και τερματοφύλακας είναι ο πρώτος επιθετικός. Ο τερματοφύλακας είναι αυτός που ξεκινά το παιχνίδι, με τα πόδια, ενώ οι επιθετικοί είναι αυτοί που τον πιέζουν για να επανακτήσουν την μπάλα», εξήγησε ο Μότα...

Eρωτώμενος ποια ομάδα είναι πιο κοντά στις δικές του ιδέες, ο Μότα είπε: «Η Μάντσεστερ Σίτι του Γκουαρντιόλα. Απέναντι στη Γιουνάιτεντ σκόραραν με 44 πάσες, το έδειξα ακόμη και στα παιδιά μου. Εμείς, στο Youth League, βάλαμε γκολ με 16. Έχουμε ακόμη δρόμο».

Παράλληλα, ρωτήθηκε και για το παιχνίδι στο οποίο υπέφερε περισσότερο ως ποδοσφαιριστής και ανέφερε μια εκτός έδρας αναμέτρηση με την Ίντερ κόντρα στην Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου: «Έλειπαν Μέσι και Ιμπραΐμοβιτς, αλλά δεν φάνηκε. Έδωσαν περίπου 1.000 πάσες και καμία δεν ήταν άσκοπη. Στο τέλος του αγώνα, δεν ξέραμε τι χρώμα είναι η μπάλα, τρέχαμε χωρίς νόημα κι αυτό μας άφησε κενό μυαλό και ταλαιπωρημένος μύες!»

Πηγή: http://politis.com.cy/article/theli-na-feri-epanastasi-me-2-7-2-o-tiagko-mota

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Η εξήγηση για το 2-7-2 του Μότα

Με βάση την ανάλυση του Tifo Football, εξηγείται το πρωτοποριακό όσο κι αμφιλεγόμενο σύστημα που «πρότεινε» ο Τιάγκο Μότα, βλέποντας αλλιώς τον αγωνιστικό χώρο, επανανοηματοδοτώντας τις αρχές του Γιόχαν Κρόιφ και τη σύγχρονη εφαρμογή του Πεπ Γκουαρδιόλα.

Στα τέλη Νοεμβρίου ο Τιάγκο Μότα, προπονητής της U19 της Παρί Σεν Ζερμέν, παραχώρησε συνέντευξη στη La Gazzetta dello Sport, δηλώνοντας πως το μέλλον του ποδοσφαίρου είναι ένα σύστημα 2-7-2. Στην παρατήρηση πως το άθροισμα 2+7+2 ισούται με 11, εκείνος απάντησε πως θεωρεί και τον τερματοφύλακα ως έναν από τους επτά μέσους! Αμέσως η δήλωσε έκανε «κλικ», προκάλεσε αντιδράσεις, θετικές κι αρνητικές. Κοντολογίς έγινε viral.

0% Γκανιότα* & Συναρπαστικά Ειδικά Στοιχήματα στη Novibet * Αφορά την επιλογή «Νικητής Αγώνα» σε επιλεγμένα παιχνίδια πριν την έναρξη''.

«Η ιδέα μου είναι να παίζουμε επιθετικά. Μια μαζεμένη ομάδα που ελέγχει το παιχνίδι σε κοντινές αποστάσεις, πιέζει ψηλά και κινείται συνέχεια, με ή χωρίς τη μπάλα». Η «μαζεμένη» ομάδα, όπως την έχει στο μυαλό του, είναι αυτή που είναι συμπαγής στον κάθετο άξονα. Και συνέχισε: «Θέλω πάντα ο παίκτης που έχει τη μπάλα να έχει τρεις ή τέσσερις επιλογές για πάσα και δυο συμπαίκτες του κοντά, ώστε να τον βοηθήσουν. Συχνά το δύσκολο στο ποδόσφαιρο είναι να κάνεις το απλό κι αυτό είναι να ελέγχεις τη μπάλα, να πασάρεις και να ξεμαρκαριστείς».


Όσο πρωτοποριακά κι αν ακούγονται τα λόγια του, ουσιαστικά ο Μότα… καρφώνεται ως μανιακός παρατηρητής ή/και θαυμαστής του Γκουαρδιόλα, αισθανόμενος μάλλον άτυχος που δεν μπόρεσε να αγωνιστεί υπό τις οδηγίες του. Ειδικά όσα ακολούθησαν πάνε ακόμα πιο πίσω, στον Γιόχαν Κρόιφ: «Για μένα, ο τερματοφύλακας είναι ο πρώτος επιθετικός και ο σέντερ φορ ο πρώτος αμυντικός. Αυτό γιατί, όταν έχουμε τη μπάλα στην κατοχή μας, ο πρώτος που την ακουμπάει είναι ο γκολκίπερ, ενώ ο φορ είναι εκείνος που ξεκινάει την πίεση στην αντίπαλη άμυνα όταν θέλουμε να την ξανακερδίσουμε».

ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕΤΑ

Και πάλι όμως, η ατάκα για τον τερματοφύλακα που λογίζεται ως μέσος δεν παύει να προκαλεί εντύπωση. Πως θα μπορούσε να παίζει ως έβδομος μέσος; Πόσο μακριά δηλαδή από το τέρμα θα μπορεί να βγαίνει. Αυτό είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να συλλάβει, όσο κι αν φανταστεί το ποδόσφαιρο να αλλάζει.

Η ατάκα έγινε τίτλος και αντικείμενο σχολιασμού, απλά γιατί παρεξηγήθηκε. Στο μυαλό του Μότα το 2-7-2 δεν είναι οργανωμένο κάθετα στο γήπεδο, αλλά οριζόντια. Ας φανταστεί κανείς δηλαδή δυο παίκτες στην αριστερή πλευρά του γηπέδου, επτά στο κέντρο και δυο στη δεξιά πλευρά. Ή το αντίστροφο. Υπό αυτή την έννοια, τότε πράγματι το 2-7-2 δεν ακούγεται τόσο εξωφρενικό και ο τερματοφύλακας όντως είναι ένας από τους επτά κεντρικούς παίκτες.


Αυτό συμβαίνει και με την ομάδα του Βραζιλιάνου, την U19 της Παρί. Αμφότεροι οι τερματοφύλακες που χρησιμοποίησε στο UEFA Youth League, ο Γκάρισον Ίνοσεντ και ο Γουίλ-Σεζάρ Ματίμπου είναι εξαιρετικοί με τη μπάλα στα πόδια, όμως δεν απομακρύνονται από την περιοχή τους. Οι Παριζιάνοι αγωνίζονται με 4-3-3, που σε οριζόντια διάταξη μεταφράζεται σε 2-7-2, με τους δυο κεντρικούς μέσους να γυρίζουν πίσω για να πάρουν τη μπάλα και να φτιάξουν παιχνίδι, τα δυο πλάγια μπακ να ανεβαίνουν πάνω από τη σέντρα και τον αμυντικό μέσο να οπισθοχωρεί για να στηρίξει τους δυο κεντρικούς αμυντικούς.

Όταν η ομάδα αναπτύσσεται, οι πλάγιοι μπακ δίνουν βάθος με τις προωθήσεις τους, ενώ οι κεντρικοί μέσοι εναλλάσονται με τους ακραίους επιθετικούς. Έτσι δημιουργούνται καταστάσεις ανισσοροπίας στην αντίπαλη περιοχή, αφού επιτίθενται οκτώ παίκτες, με κάθε πλευρά να έχει τρεις παίκτες για τρίγωνα και συνολικά πολύ «κόσμο» μεταξύ των γραμμών του αντιπάλου. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα στο παιχνίδι του Γκουαρδιόλα, το tiki-taka έξω από την περιοχή, τα overlaps των μπακ, οι προωθήσεις των κεντρικών μέσων μέσα στην περιοχή, όλη η γκάμα των επιλογών στην υπέροχη Μπαρτσελόνα της περιόδου 2008-2012.

Ο ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΠΑΙΖΕΙ ΜΠΑΛΑ

Ξανά στον τερματοφύλακα. Παίκτες όπως ο Νόιερ, ο Γιορίς, ο Τερ Στέγκεν, ο Έντερσον ή ο Πίκφορντ παίζουν συχνά έξω από την περιοχή, στην πλάτη των στόπερ. Έτσι η άμυνα ανεβαίνει ψηλά και συμπιέζει τις γραμμές του αντιπάλου. Παράλληλα, η ευχέρεια των παραπάνω να παίζουν με τα πόδια τους δίνει τη δυνατότητα να σημαδέψουν από πιο ευνοϊκή θέση την αντίπαλη περιοχή.

Εκτός αυτού, συμβαίνει και το άλλο: οι δυο κεντρικοί αμυντικοί μπορούν να δώσουν πλάτος στην άμυνα, πηγαίνοντας στα πλάγια της μεγάλης περιοχής εκατέρωθεν. Ο τρίτος στόπερ (σε 3-4-3) ή ο αμυντικός μέσος (σε 4-3-3) οπισθοχωρεί, σχηματίζοντας μια τετράδα στη μεγάλη περιοχή της άμυνας, δελεάζοντας την επίθεση να ανέβει και να πιέσει. Εκεί η τεχνική κατάρτιση παίζει σπουδαίο ρόλο, αφού πρωτευόντως δεν πρέπει να χαθεί η μπάλα γιατί… αλίμονο, δευτερευόντως οι πλάγιοι μπακ απελευθερώνονται στον χώρο από την πίεση και μπορούν να γίνουν δέκτες μιας πάσας που θα σημάνει τη γρήγορη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η ομάδα (του Μότα) επιλέγει να μετακινεί τον αντίπαλο, όχι τη μπάλα. Ευνόητα αποκτά τεράστια σημασία στο παιχνίδι και μπορεί με την καλή του απόδοση να δημιουργήσει τρομερές ευκαιρίες για αριθμητική υπεροχή στις ζώνες που πρέπει.


Η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΜΠΑΓΕΡΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΕΡΟΥΣ ΠΛΑΓΙΟΥΣ

Τέτοιες ζώνες, έξω από το «κουτί», σκέφτηκε ο Πεπ στη Μπάγερν. Με την ποιότητα των πλάγιων παικτών που είχε, όπως τον Ριμπερί, τον Ρόμπεν και τον αγαπημένο του Κίμιχ, συνήθιζε να μεταφέρει τους 2+7 παίκτες του (σε οριζόντια διάταξη) στη μια πλευρά του γηπέδου, ας πούμε την αριστερή. Έτσι έφερνε τον αντίπαλο εκεί και με μια μπαλιά ή με γρήγορες πάσες, οι Βαυαροί μπορούσαν να μεταφέρουν τη μπάλα στα δεξιά, όπου οι δυο που απέμεναν απολάμβαναν τη… μοναξιά τους. Αν ξαφνικά οι επτά κεντρικοί άλλαζαν πλευρά και πήγαιναν δεξιά, τότε υπήρχε τρομακτικό πλεονέκτημα μεταξύ των γραμμών του αντιπάλου, που έπρεπε αμυντικά να έχει τεράστια ποιότητα για να προλάβει αν προσαρμοστεί, πριν δει τη μπάλα στα δίχτυα.

Φυσικά έτσι αν είχε τη μπάλα ο τερματοφύλακας, τότε ο Μότα θα… κρεμόταν από πάνω του, ώστε με σωστές μεταβιβάσεις να έστελνε τη μπάλα στην αδύναμη πλευρά του αντιπάλου. Άρα θα ήταν όντως ένας από τους επτά κεντρικούς, άρα… όσα έλεγε ο Βραζιλιάνος μιλάει με λογική.

Όσο περίεργη κι αν ακούστηκε αρχικά η ατάκα για τον έβδομο μέσο, δεν είναι. Ο τερματοφύλακας βοηθάει στο «χτίσιμο» της επίθεσης, αλλάζει τους κανόνες ισορροπίας στον αγωνιστικό χώρο, δέχεται πίεση, βγάζει την ομάδα του στην επίθεση. Λειτουργεί εντελώς σαν μέσος, δίχως μάλιστα να βγαίνει από την περιοχή του παρά μόνο για μερικά μέτρα. Στην οριζόντια διάταξη του 2-7-2, αυτό βγάζει νόημα.

Όλα λοιπόν ξανά στο τραπέζι. Ο Μότα είναι πολλά υποσχόμενος, «διάδοχος» μιας σχολής προπονητών που συμπεριφέρονται ως επιστήμονες, αναλύουν εξαντλητικά τακτικές, συστήματα και τρικ και προχωρούν τακτικά τα πράγματα ένα βήμα παραπάνω. Το 2-7-2 κέντρισε την προσοχή του κοινού, αλλά μάλλον για λάθος λόγο. Μένει να φανεί αν ο σωστός λόγος είναι τόσο αξιοπρόσεκτος, όσο και η ατάκα για επτά μέσους μαζί με τον τερματοφύλακα, που ουσιαστικά είναι παρεξηγημένη.

Επιμέλεια / Μετάφραση: Δημήτρης Ρούσσος

http://www.gazzetta.gr/planetfootball/analyseis/article/1310507/i-exigisi-gia-2-7-2-toy-mota

k

[fon7]

Η υποτιμημένη τέχνη της άμυνας

Καλώς ή κακώς στην εκ των υστέρων τηλεοπτική κάλυψη ενός ποδοσφαιρικού αγώνα υπάρχει μόνο ένας πρωταγωνιστής: το γκολ. Ο χρόνος είναι πολύτιμος για να τον ξοδεύεις σε αντιεμπορικά (ή και εμπορικά) ονόματα που σέρνουν τα λερωμένα τους σορτσάκια στο χόρτο με σκοπό να χαλάσουν τη δημιουργία του επιτιθέμενου, το ρεπορτάζ δεν γίνεται να είναι μεγάλο γιατί τα δικαιώματα κοστίζουν πανάκριβα, ας τελειώνουμε με τα γκολ, να βγει το σεμνό, ψηλό κορίτσι να μας πει πόσα μποφόρ θα έχει στο βορειοανατολικό Αιγαίο δείξει ποια ρούχα και ποια αξεσουάρ διάλεξε με κόπο να συνδυάσει, να πέσουν οι διαφημίσεις, να βγάλει το κανάλι λεφτά για να τα βάλουν στις τσέπες τους οι ιδιοκτήτες μπας και ενδιαφερθούν να ψάξουν στο μέλλον για νέο δάνειο από κάποια χρεοκοπημένη τράπεζα.

Η μόνη περίπτωση να καταφέρει να εισχωρήσει στα σύντομα στιγμιότυπα ενός δελτίου ειδήσεων ένα σωτήριο τάκλιν είναι να το έχει κάνει ο Μέσσι, αφού προηγουμένως έχει κάνει σπριντ από την άλλη εστία σε χρόνο που αμφισβητεί το παγκόσμιο ρεκόρ του Μπολτ. Σε αγώνα που δεν παίζει καν η Μπαρτσελόνα.

Ευτυχώς για τους αμυντικούς, στον κόσμο υπάρχουν άγνωστοι, καθημερινοί τύποι με άπλετο ελεύθερο χρόνο και τρέλα για το ποδόσφαιρο και το μοντάζ που είναι διατεθειμένοι να μειώσουν, έστω και λίγο, αυτό το χάσμα προβολής φτιάχνοντας εξαιρετικά βιντεάκια όπως το παρακάτω:

sombrero.gr

[fon7]

Tactical analysis
Tactical Analysis: Οι μαεστρικές αλληλοκαλύψεις της Αταλάντα που «πνίγουν» τον αντίπαλο (vid)

Αν τα 93 γκολ που έχει σημειώσει η Αταλάντα στη φετινή Serie A σου φαίνονται εντυπωσιακά ως αριθμός, ο τρόπος παιχνιδιού της θα σε καθηλώσει. Η ομάδα του Τζιαν Πέτρο Γκασπερίνι είναι μια ομάδα που μισεί την στατικικότητα. Δεν κάθεται, δεν περιμένει, δεν ξεκουράζεται ούτε λεπτό. Κινείται, και κινείται συμμετρικά.



Το μεγάλο κατόρθωμα του Γκασπερίνι είναι πως όταν βλέπεις την Αταλάντα, νομίζεις πως οι ποδοσφαιριστές μεταξύ τους είναι δεμένοι με ένα σκοινί. Λες και ο ένας παρασύρει τον άλλον προκειμένου όταν δεν έχουν η μπάλα να «πνίξουν» τον αντίπαλο και τον οδηγήσουν το λάθος.



Και όλη αυτή η συμμετρία που βλέπεις στην πίεση, μετατρέπεται σε συμμετρία προστασίας της μπάλας, για τη μεταφορά της στην αντίπαλη εστία…



Ακολουθεί το βίντεο με τον τρόπο που εφάρμοσε η Αταλάντα το 3-4-1-2 στην αναμέτρηση με τη Γιουβέντους, στην οποία προηγήθηκε δυο φορές, με τους πρωταθλητές να αποφεύγουν την ήττα καθώς βρήκαν τρόπο να ισοφαρίσουν στο τελικό 2-2.

https://streamable.com/z2tqsv
repress.gr

[fon7]

Η εξαιρετική ανάλυση του Γκουαρντιόλα για το «τρικ» με τον αριστερό μπακ (vid)

Η ολοκλήρωση της δεύτερης αναμέτρησης της Μάντσεστερ Σίτι με την Γκλάντμπαχ βρήκε τον Πεπ Γκουαρντιόλα να απαντά σε ερωτήσεις του Γκάρι Λίνεκερ. Ο βετεράνος άσος και νυν τηλεσχολιαστής ζήτησε από τον Καταλανό τεχνικό να εξηγήσει τους λόγους που έχει μετατρέψει (και) τον Κανσέλο σε έναν αριστερό μπακ που συγκλίνει στο κέντρο, θυμίζοντας του πως αυτό τον «νεοτερισμό» τον παρουσίασε για πρώτη φορά στη Μπάγερν με τον Κίμιχ.

«Ναι, αυτό μου ήρθε στη Γερμανία. Εκεί, όταν χάναμε τη μπάλα, μας… σκότωναν στην κόντρα. Όταν ήμουν στην Μπαρτσελόνα είχα μια ομάδα που χρειαζόσουν τρία πιστόλια και 100 σφαίρες για της πάρεις τη μπάλα. Απλά, εκείνοι, δεν την έχαναν.

Στη Γερμανία τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Χρειαζόμουν περισσότερους παίκτες στο κέντρο. Αν ο ακραίος δεν ήταν στο κέντρο, όποτε έχανες τη μπάλα, σε τελειώνανε…

Στην Αγγλία το έκανα πρώτα με τον Ντελφ, στη χρονιά που συγκεντρώσαμε 100 βαθμούς. Το έκανα και με τον Ζιστσένκο και τώρα με τον Κανσέλο.

Ο κύριος λόγος είναι να έχεις παίκτες στο κέντρο για να ελέγχεις τη μπάλα. Θέλω να έχουμε τη μπάλα και τον έλεγχο του παιχνιδιού με τέσσερις, πέντε, έξι παίκτες στο κέντρο.

Η μεγάλη ιδέα είναι αυτή. Να αμυνόμαστε με τη μπάλα στα πόδια. Να είμαστε δυναμικοί με τη μπάλα στα πόδια, ακόμα πιο δυναμικοί όταν δεν την έχουμε και να κάνουμε πάσες, πάσες, πάσες, πάσες για να έρθουν οι φάσεις»
https://repress.gr/i-exairetiki-analysi-toy-gkoyarntiola-gia-to-trik-me-ton-aristero-mpak-vid/

[fon7]

Το δημιουργικό χάος της Φλουμινένσε και ο Ντινίζ ως «ιερέας» του relationism


Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για τη νέα τάση στη τακτική του ποδοσφαίρου, τις βασικές αρχές του relationism play και τον άνθρωπο που «γέννησε» και εμπιστεύεται μία διαφορετική ιδέα.
To σύγχρονο ποδόσφαιρο γνώρισε την επίδραση του Πεπ Γκουαρδιόλα, ο οποίος ως συνεχιστής των ιδεών του ενός και μοναδικού Γιόχαν Κρόιφ που εξέλιξε την αρχική ιδέα του Ρίνους Μίχελς, κυριάρχησε με το positional play, το οποίο έγινε η βασικότερη τακτική έκφραση αυτή την στιγμή στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Τι είναι το positional play?

Χωρίς να μπούμε σε πολλές-αχρείαστες για την ουσία του κειμένου- λεπτομέρειες, το παιχνίδι θέσης, είναι μία τακτική αρχή, κατά την οποία οι ποδοσφαιριστές παίρνουν θέσεις στο γήπεδο για να δημιουργήσουν αριθμητικά πλεονεκτήματα, τρίγωνα ή διαμάντια, με στόχο να προχωρήσουν στα τρίτα του γηπέδου, στις ισάριθμες φάσεις της επιθετικής ανάπτυξης(build up-progression-finishing) και για να δημιουργήσουν χώρους. Όλοι οι παίκτες θα πρέπει να ακολουθούν αυστηρούς κανόνες σχετικά με τις θέσεις που καταλαμβάνουν σε σχέση με τους συμπαίκτες, τους αντιπάλους και την μπάλα.

Tον τελευταίο χρόνο ολοένα και περισσότερο οι παρατηρητές του ποδοσφαίρου ασχολούνται με μία διαφορετική τακτική ιδέα, με έναν νεοτερισμό που εφαρμόζει ο Βραζιλιάνος προπονητής της Φλουμινένσε, Ροντρίγκο Ντινίζ. Η ονομασία του; Relationism και ως τακτική φιλοσοφία μπορούμε να πούμε πως πρεσβεύει πράγματα εντελώς διαφορετικά από το positional Play, αν και αμφότερα στοχεύουν στη κυριαρχία μέσα από την κατοχή της μπάλας.

Στο «ποδοσφαιρικό χάος» όπως έχουν χαρακτηρίσει το τακτικό σχέδιο του Ντινίζ, οι κινήσεις χωρίς την μπάλα και οι μεταβιβάσεις δεν γίνονται με βάση τον χώρο και την δημιουργία αυτού για την προώθηση του παιχνιδιού αλλά προτάσσονται οι σχέσεις συνεργασίας μεταξύ των παικτών, οι ατομικές ελευθερίες στο παιχνίδι χωρίς να υπάρχει κάποια συγκεκριμένη δομή στον αγωνιστικό χώρο.

Πως, λοιπόν, οι ομάδες μπορούν να δημιουργούν πάνω στο χορτάρι, χρησιμοποιώντας το relationism play; Ποιές είναι οι βασικές αρχές; Πάμε να τις δούμε:

Touch and go: Πάσα και άμεση κίνηση στον χώρο.
Tabelas: Το γνώριμό μας «1-2», με την πορτογαλική λέξη να σημαίνει «τραπέζι», εννοώντας την συνεργασία ανάμεσα στους δύο παίκτες για να δημιουργήσουν. Φυσικά το «1-2» υπήρχε και θα υπάρχει πάντα στο ποδόσφαιρο ανεξάρτητα από το τακτικό κομμάτι αλλά στο relationism play, αποτελεί βασική αρχή υπεροχής.
Οι «σκάλες»: H δημιουργία διαγώνιων γραμμών πάσας και διαγώνιων μεταβιβάσεων ώστε η μπάλα να «ανέβει» προς την αντίπαλη εστία.
Tilting: Από την στιγμή που η κεντρική ιδέα βασίζεται στις κοντινές συνεργασίες των ποδοσφαιριστών, πολλές φορές εμφανίζεται στη Φλουμινένσε η υπερφόρτωση της μίας πλευράς. Με έξι ακόμη και με επτά παίκτες σε μικρό χώρο.
The «Yo-yo»: Ακόμη και αν στην απέναντι πλευρά υπάρχει και χώρος και διαθέσιμη επιλογή, η βραζιλιάνικη ομάδα προσπαθεί να «τρυπήσει» την αντίπαλη άμυνα από την πλευρά της υπερφόρτωσης. Συνήθως βλέπουμε τα σύνολα να προσπαθούν από δεξιά να μεταφέρουν την μπάλα αριστερά και αντίστροφα για να εκμεταλλευθούν τον χώρο.
Στο relationism play αυτό δεν υπάρχει, δίνοντας παράλληλα και μια μεγαλύτερη ασφάλεια στην αποφυγή των κόντρα επιθέσεων, καθώς ο αντίπαλος δεν έχει πολλές επιλογές, με την Φλουμινένσε να έχει πολλούς παίκτες κοντά στην μπάλα, παλεύοντας για την άμεση επανάκτησή της. Έτσι λοιπόν όταν η μπάλα φεύγει από δεξιά και περνά στον άξονα, ο κεντρικός χαφ δεν αλλάζει το παιχνίδι αλλά επαναφέρει την μπάλα και πάλι στην ίδια πλευρά.

Στο ποδόσφαιρο, λοιπόν, που «γέννησε» ο Ντινίζ οι ποδοσφαιριστές απολαμβάνουν περισσότερες ελευθερίες, έρχονται πιο κοντά στη μπάλα, γίνονται εκείνοι υπεύθυνοι την ώρα του παιχνιδιού για το διάβασμα του αντιπάλου. Το σχέδιο αυτό τους δίνει την ελευθερία να κινηθούν πιο κοντά στην μπάλα και να αναζητήσουν καταστάσεις στις οποίες οι «σχέσεις» μπορούν να οδηγήσουν σε μια ευκαιρία επίθεσης.

«Η ιστορία μας δεν έχει να κάνει με τους χώρους, αλλά με τους παίκτες». Mε αυτή την φράση οι θιασώτες του «Ντινίζμο» προσπαθούν με λίγες λέξεις να εξηγήσουν την νέα φιλοσοφία, η οποία αρχίζει και βρίσκει θιασώτες και στη γηραιά Ήπειρο, με τον Xέντρικ Ρίντστρομ να εφαρμόζει την συγκεκριμένη τακτική στη Μάλμε.

gazzetta.gr