Ναι mandrakoukos, καλό μου ξωτικό, ο Μαραντόνα ήταν, είναι και θα παραμείνει ο ήρωας των παιδικών μας χρόνων!
Ξέρεις, σε μία εποχή που το ποδόσφαιρο αλλάζει κάθε 5-10 χρόνια περίπου...
Σε μία εποχή που απαιτείται από τους ποδοσφαιριστές να είναι πρώτα δεκαθλητές και μετά οτιδήποτε άλλο...
Σε μία εποχή που η μαγεία χάνεται σιγά σιγά, εάν δεν έχει ήδη εκλείψει εντελώς...
Σε μία τέτοια εποχή εμφανίστηκε ένας κοντός και θαυματουργός μάγος από την Αργεντινή και μας θύμισε ακριβώς αυτόν τον ήρωα των παιδικών μας χρόνων!
Μας θύμισε τί πραγματικά είναι η μπάλα! Η μπάλα είναι μαγεία! Αυτή τη μαγεία έφερε ξανά ο Μέσι!
Τρομερά τα επιτεύγματα του Κριστιάνο, έχει περάσει ήδη στην ιστορία. Αλλά δεν έχει το μαγικό ραβδάκι, αυτό που έχει ο Μέσι δηλαδή, για το κουνήσει μία στον αέρα και να βγούνε αστεράκια! Ξέρεις, αυτά που βλέπαμε στα παραμύθια! Λίγοι, πολύ λίγοι είναι αυτοί που το είχαν το μαγικό ραβδάκι. Ο Πελέ, ο Ροναλντίνιο, το φαινόμενο, ο Ρομάριο, ο Ζιντάν, ο Κρόιφ, ο Κέμπες, ο Σώκρατες, ο Ζήκο, ο Μπατιστούτα, ο Αϊμάρ. Προφανέστατα αυτή τη στιγμή ξεχνώ κάποιους ακόμη και ας με συγχωρήσετε. Οι κορυφαίοι εξ αυτών ήταν πρώτος ο Ντιέγκο και μετά χρονολογικά ήρθε και ο Μέσι.
Ο Κριστιάνο είναι ένας υπεραθλητής. Στη μπάλα όμως δεν φέρεται με στοργή, είναι απότομος μαζί της, σκληρός. Γιατί δεν έχει αυτό το μαγικό άγγιγμα, αυτό το ερωτικό κάλεσμα που απαιτεί η ίδια η μπάλα για να παίξεις μαζί της! Αυτή τη μπάλα έμαθα εγώ και πολύ δύσκολα θα αλλάξω γούστα τώρα... στα γεράματα.
Παικταράδες υπήρξαν πολλοί! Και θα υπάρξουν κι άλλοι!Μάγοι όμως πολύ λίγοι! Κριστιάνοι θα βγουν αρκετοί ακόμη. Είναι ήδη εδώ το τρένο ο Μπαπέ! Είναι ήδη εδώ ο killer Χάαλαντ! Πολύ πιθανό σε επιτεύγματα να ξεπεράσουν και τον Μέσι και τον Μαραντόνα και τον Κριστιάνο. Και προσωπικά ήδη τους θαυμάζω. Όμως, καλέ μου, δεν έχουν τη μαγεία!
Δεν έχουν αυτό που θαυμάζουμε στον Μέσι όταν χαϊδεύει τη μπάλα, 17-18 χρόνια τώρα!
Ξέρεις, το μαγικό ραβδάκι!! Και νιώθω πολύ τυχερός που έζησα στις εποχές του Ντιέγκο και του Λιονέλ!