Αποστολέας Θέμα: Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ - 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΕΝΤΕΛΒΑΪΣ  (Αναγνώστηκε 1580 φορές)

Αποσυνδεδεμένος ΛΑΜΙΑ FANS

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 21.916
  • ΠΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΛΑΜΙΑ!
    • Προφίλ
ΚΕΡΚΙΔΑ ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟ ΛΑΜΟΓΙΑ!!!

Αποσυνδεδεμένος ΛΑΜΙΑ FANS

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 21.916
  • ΠΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΛΑΜΙΑ!
    • Προφίλ
Εξαιρετικό ιστορικό ντοκουμέντο για τις αγριότητες των Γερμανών σε Μουσιωτίτσα, Κεφαόβρυσο, Λιγγιάδες, Άρτα και Κεφαλλονιά, καθώς και τον διωγμό της Εβραϊκής κοινότητας των Ιωαννίνων από τους Γερμανούς.
ΚΕΡΚΙΔΑ ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟ ΛΑΜΟΓΙΑ!!!

Αποσυνδεδεμένος ΛΑΜΙΑ FANS

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 21.916
  • ΠΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΛΑΜΙΑ!
    • Προφίλ
ΚΕΡΚΙΔΑ ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟ ΛΑΜΟΓΙΑ!!!

Αποσυνδεδεμένος pextempalla

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 2.169
    • Προφίλ
Λίγο καθυστερημένο το ποστ αλλά νομίζω είναι πολύ ενδιαφέρον.

Η απόρρητη συνομιλία του Μεταξά με δημοσιογράφους τον Οκτώβριο του 1940: Μη χάσετε το θάρρος σας οτιδήποτε κι αν συμβεί
Δύο ημέρες μετά την ιταλική επίθεση ο δικτάτορας αποκαλύπτει στον Τύπο γιατί είπε το μεγάλο ΟΧΙ και εξηγεί με ειλικρίνεια την κρισιμότητα των στιγμών
29/10/2022 01:03
Κείμενο
Γεώργιος Σαρρής

Είναι πρωί της Τετάρτης 30 Οκτωβρίου 1940. Εδώ και δύο εικοσιτετράωρα ο ελληνικός Στρατός μάχεται λυσσαλέα στα βουνά της Πίνδου, αποκρούοντας με επιτυχία την ιταλική επέλαση. Στην Αθήνα, ο δικτάτορας πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς έχει καλέσει τους διευθυντές και τους αρχισυντάκτες των αθηναϊκών εφημερίδων στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία», που έχει μεταβληθεί σε Γενικό Στρατηγείο. Εκεί, αναφέρει με περισσή ειλικρίνεια στους δημοσιογράφους την κρισιμότητα των στιγμών που ζει το έθνος.

«Κύριοι έχω λογοκρισίαν και ημπορώ να σας υποχρεώσω να γράφετε μόνον ό,τι θέλω. Αυτήν τήν ώραν όμως δεν θέλω μόνον την πέννα σας. Θέλω και την ψυχήν σας. Γι’ αυτό σας εκάλεσα σήμερα για να σας μιλήσω με χαρτιά ανοιχτά. Θα σας ειπώ τα πάντα. Θα σας ειπώ ακόμη και τα μεγάλα μου πολιτικά μυστικά. Θέλω να ξέρετε και σεις όλα τα σχετικά με την εθνικήν μας περιπέτειαν ώστε να γράφετε, όχι συμμορφούμενοι προς τας οδηγίας μου, αλλά εμπνεόμενοι εις την προσωπικήν σας πίστιν από την γνώσιν των πραγμάτων» θα τους πει ξεκινώντας.

Τα εξαφανισμένα στενογραφικά πρακτικά
Τα στενογραφικά πρακτικά της συνάντησης αυτής για πολλές δεκαετίες ήταν εξαφανισμένα και αποκαλύφθηκαν πολλά χρόνια αργότερα, μάλλον συμπτωματικώς. Ο πρόεδρος της κυβέρνησης σε αυτή τη συνάντηση λέει πολλά, υπονοεί πολύ περισσότερα. Το κείμενο με τις απόρρητες ανακοινώσεις είναι βέβαια γνωστό πλέον στους ιστορικούς αλλά όχι ιδιαίτερα στο ευρύ κοινό, παρά το γεγονός ότι σε αυτό αναλύεται το σκεπτικό με το οποίο ο Μεταξάς είπε χωρίς δεύτερο σκέψη το ΟΧΙ στον Ιταλό πρεσβευτή Εμμανουέλε Γκράτσι που τον επισκέφθηκε στην οικία του στην Κηφισιά εκείνην την ιστορική νύχτα της 28ης Οκτωβρίου, προκειμένου να του επιδώσει το ιταμό τελεσίγραφο.

Ο δικτάτορας στη συνομιλία του με τους δημοσιογράφους δείχνει να έχει πλήρη επίγνωση των αποφάσεών του, ξέροντας ότι η χώρα θα έμπαινε σε μια περιπέτεια, αλλά εκτιμούσε ότι η Ελλάς θα έβγαινε «ένδοξη και μεγαλύτερη».

Ωστόσο η άρνηση να εισέλθουν τα στρατεύματα του Μουσολίνι στη χώρα μας, ήταν μονόδρομος για τον ίδιο. Μάλιστα εμφανίζεται πεπεισμένος ότι στο τέλος οι δυνάμεις του Άξονα που είχε σχηματιστεί μεταξύ Γερμανίας, Ιταλίας και Ιαπωνίας (που την ξεχνάμε συνήθως) θα ηττηθούν. Κι όλα αυτά τα έλεγε την ώρα που η μισή Ευρώπη είχε ήδη κατακτηθεί από τα ναζιστικά στρατεύματα και οι κυβερνήσεις συνθηκολογούσαν με τον Χίτλερ η μια μετά την άλλη.

Δεν προχώρησε σε επιστράτευση για να μην προκαλέσει τους Ιταλούς
Αποκαλύπτει επίσης ότι η επίθεση των φασιστικών δυνάμεων της γειτονικής χώρας, που ξεκίνησε δύο ημέρες νωρίτερα βρήκε απέναντί της «ασθενείς» ελληνικές δυνάμεις καθώς, όπως ομολογεί στους εκπροσώπους του Τύπου, δεν προχώρησε νωρίτερα σε επιστράτευση (παρά τις παροτρύνσεις του Γενικού Επιτελείου), για να μην δώσει την οποιαδήποτε αφορμή στους Ιταλούς. Πόνταρε ότι ίσως η Ελλάδα θα μπορούσε να αποφύγει τον πόλεμο. Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μεταξάς καλεί τους διευθυντές και τους αρχισυντάκτες των εφημερίδων να μην χάσουν το θάρρος τους «ο,τιδήποτε κι αν συμβεί» και τους καλεί να συνεργαστούν με την κυβέρνηση «ό,τι κι αν αισθάνονται γι’ αυτήν», για το καλό του έθνους.

Ο πολύπειρος στρατιωτικός και εμπνευστής του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, ανέφερε στους δημοσιογράφους τα εξής, σύμφωνα με τα πρακτικά (αρχείο Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού, Φ.618/ΣΤ/1):

«Σας απαγορεύω να ανακοινώσητε σχετικά το παραμικρόν σ’ οποιονδήποτε απολύτως και για οιονδήποτε λόγον. Κάθε παράβασις αυτής της εντολής μου θα έχη διά τον υπεύθυνον – και να είσθε βέβαιοι ότι θα ευρεθή ο υπεύθυνος – τας συνεπείας τας οποίας πρέπει να έχη σε πόλεμο ζωής ή θανάτου του Έθνους, η προδοσία ενός μεγάλου μυστικού, έστω και αυτό αν έγινε από αφέλεια, χωρίς την παραμικρή κακή πρόθεσι. Φυσικά έχω τον λόγον σας…

Η απόφαση του ΟΧΙ δεν πάρθηκε σε μια στιγμή
Μη νομίσητε ότι η απόφασις του OXI πάρθηκε έτσι, σε μια στιγμή. Μη φαντασθήτε ότι εμπήκαμε στον πόλεμο αιφνιδιαστικά. ΄H ότι δεν έγινε παν ό,τι επετρέπετο και μπορούσε να γίνη διά να τον αποφύγωμε.

Από την εποχήν της καταλήψεως της Αλβανίας το Πάσχα πέρυσι το πράγμα άρχισε να φαίνεται. Από τον περασμένο Μάιο είπα καθαρά στον κ. Γκράτσι (σ.σ. πρεσβευτής της Ιταλίας στην Ελλάδα) ότι αν προσεβαλλόμεθα εις τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, θα ανθιστάμεθα αντί πάσης θυσίας και δι’ όλων των μέσων. Συγχρόνως όμως μου ήρχοντο από την Ρώμην, από την Βουδαπέστην, από τα Τίρανα, από παντού πληροφορίαι αντίθετοι.

Εις τας 16 Αυγούστου έγινεν ο τορπιλλισμός της «ΕΛΛΗΣ». Γνωρίζετε ότι από την πρώτην στιγμήν διεπιστώθη ότι το έγκλημα ήτο Ιταλικόν. Εν τούτοις δεν επετρέψαμεν να γνωσθή ότι είχομεν και τας υλικάς πλέον αποδείξεις περί της εθνικότητος του εγκληματίου. Συγχρόνως όμως διέταξα τα αντιτορπιλλικά τα οποία συνώδευον τα πλοία που μετέφερον τους προσκυνητάς από τήν Τήνον μετά το έγκλημα, αν προσβληθούν από αεροπλάνα ή οπωσδήποτε άλλως τε να κάμουν αμέσως χρήσιν των όπλων των. Διά να αποφύγωμεν τον πόλεμον θα έπρεπε να γίνωμεν εθελονταί δούλοι!

Τι διεμήνυσε ο Μεταξάς στον Χίτλερ
Θα σας αποκαλύψω τώρα, ότι τότε διέταξα να βολιδοσκοπηθή καταλλήλως το Βερολίνον. Μου διεμηνύθη εκ μέρους του Χίτλερ, η σύστασις να αποφύγω οιονδήποτε μέτρον δυνάμενον να θεωρηθή από την Ιταλίαν πρόκλησις. Έκαμα το παν διά να μη μπορούν οι Ιταλοί να εμφανισθούν ως δυνάμενοι να έχουν όχι αφορμάς ευλόγους, αλλ’ ούτε ευλογοφανές παράπονον εκ μέρους μας, αν και από την πρώτην στιγμήν αντελήφθην τι πράγματι εσήμαινεν η όλως αόριστος σύστασις του Βερολίνου. Σεις καλύτερον παντός άλλου γνωρίζετε ότι έκαμα το παν διά να μη δώσωμεν αφορμήν εμφανίσεως της Ιταλίας ως δυναμένης να έχη ευλογοφανείς καν αφορμάς αιτιάσεων. Λόγω του επαγγέλματός σας έχετε παρακολουθήσει εις όλες τις λεπτομέρειες την ιστορίαν των ατελειώτων ιταλικών προκλήσεων δημοσιογραφικών και άλλων, αλλά και την χριστιανικήν υπομονήν την οποίαν ετηρήσαμεν, προσποιούμενοι ότι δεν τις καταλαβαίνουμαι, περιοριζόμενοι μόνον σε δημοσιογραφικάς ανασκευάς των ιταλικών εναντίον μας κατηγοριών.

Προσχώρηση της Ελλάδας στη «Νέα Τάξη»
Ομολογώ ότι εμπρός εις την φοβεράν ευθύνην της αναμίξεως της Ελλάδος εις τέτοιον μάλιστα πόλεμον, έκρινα πως καθήκον μου ήτο να δω εάν θα ήτο δυνατόν να προφυλάξω τον τόπον από αυτόν έστω και διά παντός τρόπου, ο οποίος όμως θα συμβιβάζετο με τα γενικότερα συμφέροντα του Έθνους. Εις σχετικάς βολιδοσκοπήσεις προς την κατεύθυνσιν του Αξονος μού εδόθη να εννοήσω σαφώς ότι μόνη λύσις θα μπορούσε να είναι μία εκουσία προσχώρησις της Ελλάδος εις την «Νέαν Τάξιν». Προσχώρησις που θα εγένετο λίαν ευχαρίστως δεκτή από τον Χίτλερ ως «εραστήν του ελληνικού πνεύματος».

Συγχρόνως όμως μου εδόθη να εννοήσω ότι η ένταξις εις την Νέαν Τάξιν προϋποθέτει προκαταρκτικήν άρσιν όλων των παλαιών διαφορών με τους γείτονάς μας, και ναι μεν αυτό θα συνεπήγετο φυσικά θυσίας τινάς διά την Ελλάδα, αλλά αι θυσίαι θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως «ασήμαντοι» εμπρός εις τα «οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα» τα οποία θα είχεν διά την Ελλάδα η Νέα Τάξις εις την Ευρώπην και εις την Βαλκανικήν. Φυσικά, με πάσαν περίσκεψιν και ανεπισήμως επεδίωξα δι’ όλων των μέσων να κατατοπισθώ συγκεκριμένως ποίαι θα ήσαν οι θυσίαι αυταί, με τας οποίας η Ελλάς θα έπρεπε να πληρώση την ατίμωσίν της εξ ιδίας θελήσεως προσφοράς της, να υπαχθή υπό την Νέαν Τάξιν. Με καταφανή προσπάθειαν αποφυγής σαφούς καθορισμού μού εδόθη να καταλάβω ότι η προς τους Ελληνας στοργή του Χίτλερ ήτο η εγγύησις ότι αι θυσίαι αυταί θα περιορίζοντο εις το ελάχιστον δυνατόν.

Όταν επέμεινα να κατατοπισθώ, πόσον επί τέλους θα μπορούσε να είναι αυτό το «ελάχιστον» τελικώς, μας εδόθη να καταλάβωμεν ότι τούτο συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικώς μέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς την Βουλγαρίαν ανατολικώς μέχρι Δεδεαγάτς.

Για να αποφύγουμε τον πόλεμο θα έπρεπε να γίνουμε «εθελονταί δούλοι»
Δηλαδή θα έπρεπε διά να αποφύγωμεν τον πόλεμον, να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν… (!) με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμόν από την Βουλγαρίαν. Φυσικά δεν ήτο δύσκολον να προβλέψη κανείς ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν οι Άγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος. Και με το δίκαιόν των. Κυρίαρχοι πάντοτε της θαλάσσης δεν θα παρέλειπον, υπερασπίζοντες πλέον τον εαυτόν των, έπειτα από μίαν τοιαύτην αυτοδούλωσιν της Ελλάδος εις τους εχθρούς των, να καταλάβουν την Κρήτην και τας άλλας νήσους μας τουλάχιστον.

Το συμπέρασμα αυτό δεν προέκυπτεν μόνον από την πλέον απλήν λογικήν, αλλά και από ασφαλείς και βεβαίας πληροφορίας εξ Αιγύπτου, καθ’ ας είχεν ήδη προμελετηθή και αντιμετωπισθή η ενέργεια που θα έπρεπε να γίνη ως φυσικόν επακόλουθον πάσης τυχόν εκουσίας ή ακουσίας συνεργασίας της Ελλάδος με τον Αξονα, εις τας ελληνικάς νήσους και προς παρεμπόδισιν εν περιπτώσει της δυνατότητος διά τον άξονα να τας χρησιμοποιήση. Ο ελληνικός λαός θα εστρέφετο εναντίον της κυβερνήσεως αν τον είχε καταδικάσει εις εθελουσίαν υποδούλωσιν.

Πώς θα αντιδρούσε η Αγγλία
Δεν δύναμαι αφ’ ετέρου να μη παραδεχθώ ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν το δίκαιον δεν θα ευρίσκετο με το μέρος της Κυβερνήσεως των Αθηνών και να μη αναγνωρίσω, ότι όταν ένας λαός, όπως ο αγγλικός, αμύνεται διά την ζωήν του, θα ήτο πλήρως δικαιολογημένος να κάνη τα ανωτέρω. Αλλά τότε ο ελληνικός λαός δικαίως θα ετάσσετο εναντίον της κυβερνήσεως η οποία διά να τον προφυλάξη από τον πόλεμον θα τον κατεδίκαζε εις εθελουσίαν υποδούλωσιν μετ’ εθνικού ακρωτηριασμού.

Αυτή η δήθεν προφύλαξις θα ήτο διά την τύχην της εις το μέλλον ελληνικής φυλής, πλέον ολεθρία και από τας χειροτέρας έστω συνεπείας οποιουδήποτε πολέμου. Το δίκαιον, λοιπόν, δεν θα ήτο με το μέρος της Κυβερνήσεως των Αθηνών, εάν η τελευταία ενήργει κατά τας υποδείξεις του Βερολίνου που ανέφερα. Το δίκαιον θα ήτο με το μέρος του ελληνικού λαού, ο οποίος θα κατεδίκαζεν αυτήν, και των Αγγλων οι οποίοι υπερασπίζοντες την ύπαρξίν των, επίσης δικαίως θα ελάμβανον τα μέτρα που εφέροντο έχοντες μελετήσει, εισακούοντες άλλωστε τας δικαίας αιτιάσεις των Ελλήνων, οίαι θα προέκυπτον εν καιρώ αν εδίδετο η εύλογος αυτή αφορμή.

Δύο «όχι» και τρεις Ελλάδες
Θα εδημιουργούντο έτσι όχι δύο, όπως το 1916, αλλά τρεις αυτήν την φοράν Ελλάδες. Πρώτη θα ήτο η επίσημος των Αθηνών η οποία είχε φθάσει εις την πόρωσιν και το κατάντημα διά να αποφύγη τον πόλεμον, να δεχθή να γίνη εθελοντής δούλος, πληρώνουσα μάλιστα την τιμήν αυτήν και με την συγκατάθεσίν της να αυτοακρωτηριασθή τραγικώτατα, παραδίδουσα εις την δουλείαν πληθυσμούς αμιγώς ελληνικούς και μάλιστα δύναμαι να είπω τους ελληνικώτερους των ελληνικών τοιούτους. Δευτέρα θα ήτο η πραγματική Ελλάς. Δηλαδή η παμψηφία της κοινής γνώμης του Εθνους, το οποίον ποτέ δεν θα απεδέχετο την εκουσίαν του υποδούλωσιν πληρωνομένην μάλιστα με εθνικόν ακρωτηριασμόν αφόρητον και ισοδυναμούσαν με οριστικήν ατίμωσιν και μελλοντικήν βεβαίαν εκμηδένισιν του Ελληνισμού ως εννοίας και οντότητος, εκμηδένισιν πρώτον ηθικήν, και δεύτερον εν συνεχεία της ηθικής και υλικήν.

Το Έθνος ουδέποτε θα συνεχώρει εις τον Βασιλέα και την Εθνικήν Κυβέρνησιν της 4ης Αυγούστου, τοιαύτην πολιτικήν. Τρίτη τέλος θα προέκυπτε μία ακόμη Ελλάς, η Ελλάς την οποίαν δεν θα παρέλειπον να δημιουργήσουν, φυσικά με την επίκλησιν του δημοκρατισμού οι δημοκρατικοί Ελληνες υπό την κάλυψιν του βρεττανικού Στόλου εις τας νήσους, Κρήτην και εις τας άλλας. H τρίτη αυτή Ελλάς, η «Δημοκρατική» θα είχε με το μέρος της όχι μόνον την πρόθυμον υποστήριξιν της Αγγλίας εις την οποίαν θα έδιδε το δικαίωμα να καλύψη τας νήσους μας, καλυπτομένη και η ιδία εις την Βόρειον Αφρικήν, αλλά θα είχε με το μέρος της και το Εθνικόν δίκαιον. H ηθική της δύναμις λοιπόν θα απερρόφα μοιραίως την επίσημον Ελλάδα, διότι θα διέθετεν η τρίτη αυτή Ελλάς, την ανεπιφύλακτον έγκρισιν και ενίσχυσιν της ανεπισήμου της «Δευτέρας» Ελλάδος, της Εθνικής Δημοσίας γνώμης εν τη παμψηφία της.

Έζησα κύριοι την περίοδον του Εθνικού Διχασμού, που εδημιουργήθη το 1916 όταν από την κατάστασιν εκείνην προέκυψαν δύο Ελλάδες, η των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Τον κίνδυνον από μίαν νέαν διαίρεσιν της Ελλάδος προκύπτουσαν συνεπεία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως η διαίρεσις του 1916 προέκυψε συνεπεία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μίαν νέαν διαίρεσιν μάλιστα, πολύ τραγικωτέραν, διότι όπως την εσκιαγράφησα δεν θα είναι καν διχασμός, αλλά τριχοτομισμός.

Οι Γερμανοί δεν μπορούν να νικήσουν
Τον κίνδυνον αυτόν τον θεωρώ κύριοι, διά το Έθνος και το μέλλον του ασυγκρίτως χειρότερον από τον πόλεμον, έστω και αυτόν τον πόλεμον, από τον οποίον είναι δυνατόν και δουλωμένη ακόμη να βγη προσωρινώς η Ελλάς. Λέγω προσωρινώς, διότι πιστεύω ακράδαντα ότι τελικώς η νίκη θα είναι με το μέρος μας. Γιατί οι Γερμανοί δεν θα νικήσουν. Δεν μπορεί να νικήσουν. Υπάρχουν πολλά εμπόδια.

Η Ελλάς είναι αποφασισμένη να μην προκαλέση μεν, με κανέναν τρόπο κανένα, αλλά και με κανέναν τρόπο να μην υποκύψη. Προ παντός είναι αποφασισμένη να υπερασπίση τα εδάφη της, έστω και αν πρόκειται να πέση. Ηδη, δε, η απόφασίς της αυτή και η πολιτική της αυτή, χάρις εις την οποίαν απρόκλητα προσεβλήθη, χάρισαν στον τόπο και στον λαό μας το πλέον ανεκτίμητον των αγαθών και το μεγαλύτερον στοιχείον της δυνάμεώς του: Αυτή η πολιτική έδωσεν εις τον λαόν την απόλυτη ψυχική και πανεθνική ένωσί του.

Ακολουθώ την πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου
Σήμερα, όμως επί πλέον υπάρχουν και μερικοί άλλοι παράγοντες που προδικάζουν την τελική μας νίκη. H Τουρκία δεν είναι όπως το 1916 σύμμαχος των Γερμανών. Είναι σύμμαχος των Άγγλων. H Βουλγαρία βέβαια ενεδρεύει και τώρα, όπως και τότε, αλλ’ εν πάση περιπτώσει αυτήν την εποχήν τουλάχιστον προς το παρόν δεν τολμά. O καιρός όμως δεν δουλεύει για τον άξονα. Δουλεύει για τους αντιπάλους του. Τέλος, διά την Γερμανίαν η νίκη θα ήτο εν πάση περιπτώσει δυνατή μόνο με κοσμοκρατορίαν.

Ακολουθώ την πολιτική του αειμνήστου Βενιζέλου και όχι του αειμνήστου βασιλέως Κωνσταντίνου.
Αλλά η κοσμοκρατορία διά την Γερμανίαν κατέστη οριστικά αδύνατος στη Δουνκέρκη. O πόλεμος διά τον άξονα έχει χαθή, από την στιγμήν που η Αγγλία διεκήρυξε: Θα πολεμήσωμεν έστω και μόνον εις το νησί μας και πέραν των θαλασσών, θα πολεμήσωμεν μέχρι της νίκης. Αλλά επί πλέον και ημείς οι Έλληνες πρέπει να γνωρίζωμεν ότι δεν πολεμούμεν μόνον διά την νίκην, αλλά και διά την δόξαν. Δεν ξέρω αν κανείς αντιβενιζελικός από σας είναι πάντοτε και αδιάλλακτος.

– Είμαι εγώ, κύριε Πρόεδρε, απήντησεν ο παριστάμενος παλαίμαχος και αδιάλλακτος αρθρογράφος του αντιβενιζελικού Τύπου κ. Κρανιωτάκης.

Λοιπόν ακούτε για να συνεννοηθούμε. Εγώ, κύριοι, όπως επαρκώς σας εξήγησα, ετήρησα μέχρι σήμερον την πολιτικήν του αειμνήστου Βασιλέως Κωνσταντίνου, δηλαδή την πολιτικήν της αυστηράς ουδετερότητος. Εκαμα το παν διά να κρατήσω την Ελλάδα μακράν της συγκρούσεως των μεγάλων κολοσσών. Να πάρετε μαζί σας τη δική μου βεβαιότητα ότι τελικώς θα νικήσωμεν.

Για την Ελλάδα, φυσική φίλη είναι η Αγγλία
Ήδη μετά την άδικον επίθεσιν της Ιταλίας, η πολιτική την οποίαν ακολουθώ είναι η πολιτική του αειμνήστου Βενιζέλου. Διότι είναι η πολιτική του συνταυτισμού της Ελλάδος με την τύχην της δυνάμεως, διά την οποίαν η θάλασσα είναι ανέκαθεν όπως είναι και διά την Ελλάδα, όχι το εμπόδιον που χωρίζει, αλλά η υγρά λεωφόρος που συνδέει. Βέβαια εις την ιστορίαν μας την νεωτέραν δεν είχομεν μόνο ευγνωμοσύνης λόγους και αφορμάς διά την Αγγλίαν, της οποίας άλλως τε η μεταπολεμική πολιτική των τελευταίων ιδίως ετών, είναι πολιτική μεγίστων και ιστορικών αγγλικών ευθυνών. Αλλά τας ευθύνας της αυτάς η Αγγλία τας αποδίδει σήμερον με την υπερήφανον αποφασιστικότητα λαού μεγάλου, σώζοντος την ελευθερίαν του κόσμου και του πολιτισμού. Διά την Ελλάδα η Αγγλία είναι η φυσική φίλη και επανειλημμένως εδείχθη προστάτρια, ενίοτε δε η μόνη προστάτρια. H νίκη θα είναι και δεν ημπορεί παρά να είναι δική μας. Θα είναι νίκη του αγγλοσαξωνικού κόσμου, απέναντι του οποίου η Γερμανία η οποία αφού έως τώρα δεν ηδυνήθη να επιτύχη οριστικόν αποτέλεσμα, είναι καταδικασμένη να συντριβή.

Διότι από τώρα και πέρα ο ορίζων δεν πρέπει να θεωρείται διά τον άξονα ανέφελος ούτε προς Ανατολάς και η Ανατολή είναι πάντοτε μυστηριώδης. Πάντοτε ήτο, αλλά σήμερον ειπέρποτε είναι γεμάτη απρόοπτα και μυστήριο. Τελικώς λοιπόν θα νικήσωμεν. Και θέλω φεύγοντες από την αίθουσαν αυτήν να πάρετε μαζί σας όλην την δική μου απόλυτη βεβαιότητα, ότι θα νικήσωμεν. Εν τούτοις πρέπει να σας επαναλάβω ό,τι επισημότερον διεκήρυξα από την πρώτην στιγμήν. H Ελλάς δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά διά την Δόξαν. Και διά την τιμήν της. Έχει υποχρέωσιν προς τον εαυτόν της να μείνει αξία της ιστορίας της.

Η Ιταλία είναι μεγάλη δύναμη
Η Ιταλία είναι μεγάλη δύναμις, όταν δε προχθές έγινεν η πρώτη αεροπορική επιδρομή, ομολογώ ότι με έκπληξιν ήκουσα εις σχετικήν ερώτησίν μου την απάντησιν, ότι τα επιδραμόντα αεροπλάνα ήσαν μόνον ιταλικά. Αυτό φθάνει να σας δώση να καταλάβετε με ποιες ιδέες μπήκα στον πόλεμο. Αλλά υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλει να μείνει μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήση, έστω και χωρίς καμίαν ελπίδα νίκης. Μόνον διότι πρέπει.

Γνωρίζω ότι ο ελληνικός λαός θα ήτο αδύνατον να δεχθή άλλο τι αυτήν την στιγμήν. Διότι είναι ελεύθερος και απερίσπαστος εις την φυσικήν ευθικρισίαν και υπερηφάνειαν, εφ’ όσον δεν εδόθη ευκαιρία να θολωθή η κρίσις του δι’ αγοραίων θορύβων και παραπλανητικών εκστρατειών. Εκάμαμεν ό,τι ήτο δυνατόν διά να μη έχωμεν το παραμικρόν άδικον. Και θα εξακολουθήσωμεν την ιδίαν τακτικήν μέχρι τέλους. Σας έχω στο τραπέζι μερικά έγγραφα. Είναι όλαι οι αποδείξεις της ιταλικής ενέδρας εκ προμελέτης. Οταν τελειώσω μπορείτε να τα δήτε. Περιττόν να πάρετε σημειώσεις. Συντομότατα θα δημοσιευθούν εις την λευκήν βίβλον, η οποία διέταξα να εκδοθή το ταχύτερον.

Η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη
Δεν σας κρύβω, κύριοι, ότι η κατάστασις είναι εξαιρετικά δύσκολη. Μας περιμένουν μάλιστα δοκιμασίαι μεγάλαι. Διά να μη δώσω ευκαιρίαν προς την επιζητουμένην διά παντός τρόπου αφορμήν κατασυκοφαντήσεώς μας ευρέθην υποχρεωμένος να πάρω μίαν απόφασιν εξόχως σοβαράν.
Να μη κάμω την επιστράτευσιν όταν από καιρού την εζήτησε και εξηκολούθησεν επανειλημμένως να μου την ζητά το Επιτελείον…

O ιταλικός όγκος λοιπόν ευρήκεν απέναντί του δυνάμεις πάρα πολύ ασθενείς, τουλάχιστον διά την κρούσιν των πρώτων ημερών. O ρόλος σας είναι σήμερον μεγάλος και επισημότατος. Μη χάνετε το θάρρος σας, οτιδήποτε κι αν γίνη, διότι άλλως αδύνατον να φανήτε άξιοι του λαού σας και του λαού σας και του καθήκοντός σας, το οποίον είναι να συντηρήσετε την ιερή φλόγα του ελληνικού λαού, να βοηθήσητε τον μαχόμενον Στρατόν, να υπάρξητε συνεργάται της Κυβερνήσεως, ότι και αν αισθάνεσθε δι’ αυτήν. Πρέπει να πιστεύσητε σεις για να μπορέσετε να μεταδώσητε την πίστην εις το κοινόν σας, μολονότι αυτήν την φοράν έχομεν όλοι μας να πάρωμεν από τον ελληνικόν λαόν, και από το απερίγραπτον θάρρος του και όχι να του δώσωμεν.

Η Ελλάδα θα εξέλθει ένδοξη και μεγαλύτερη
Θέλω ακόμη να σας ειπώ κάτι. Ξέρω με βεβαιότητα, ότι από την φοβεράν αυτήν δοκιμασίαν η Ελλάς θα υποφέρη. Ξέρω όμως επίσης με βεβαιότητα, ότι τελικώς θα εξέλθη όχι μόνον ένδοξος, αλλά και μεγαλύτερη. Θα προσέξατε το τηλεγράφημα του κ. Τσώρτσιλ το οποίον εδημοσιεύθη σήμερον στας εφημερίδας, ανακοινωθέν από το Υπουργείον Εξωτερικών. Λοιπόν επιθυμώ να σας τονίσω τούτο: Εκείνοι οι οποίοι εις το τηλεγράφημα αυτό δεν βλέπουν γραπτήν την επιβεβαίωσιν αγράφου συμφωνίας διά τα Δωδεκάνησα, δεν ξέρουν να διαβάζουν μέσα από τις γραμμές… Και κάτι άλλο ακόμη. Τα Δωδεκάνησα προδικάζουν…».

Ο Γεώργιος Σαρρής είναι δημοσιογράφος – μέλος της ΕΣΗΕΑ, τιμηθείς από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το Βραβείο Αθ. Μπότση για την αντικειμενική και με πληρότητα παρουσίαση ιστορικών πολιτικών θεμάτων.

https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/9083588/i-aporriti-synomilia-metaxa-me-dimosiografous-ton-oktovrio-tou-1940-mi-chasete-to-tharros-sas-otidipote-ki-an-symvei

Αποσυνδεδεμένος pextempalla

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 2.169
    • Προφίλ
Τα πρακτικά του κρίσιμου πολεμικού συμβουλίου που συγκάλεσε ο Μουσολίνι πριν την επίθεση στην Ελλάδα το 1940

Τι ειπώθηκε μεταξύ στρατηγών στο Παλάτσο Βενέτσια της Ρώμης - Οι τοποθετήσεις και οι διάλογοι πριν την εισβολή
29/10/2022 01:09
Κείμενο
Γεώργιος Σαρρής

Η άφρων -όπως αποδείχθηκε ακολούθως- απόφαση των Ιταλών να επιτεθούν κατά της χώρας μας τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ελήφθη σύμφωνα με τα ιστορικά ντοκουμέντα της εποχής, δεκατρείς ημέρες νωρίτερα, στη Ρώμη. Ήταν Πέμπτη 15 Οκτωβρίου όταν ο δικτάτορας πρωθυπουργός και ηγέτης του φασιστικού κόμματος της Ιταλίας Μπενίτο Μουσολίνι δήλωνε κατά τη διάρκεια μυστικής σύσκεψης που είχε συγκαλέσει στο γραφείο του (στο επιβλητικό Παλάτσο Βενέτσια), πως «αναλαμβάνω την ευθύνη πολέμου εναντίον της Ελλάδος».

Ο υπερφίαλος τρόπος σκέψης των Ιταλών
Τα πρακτικά αυτού του σημαντικού πολεμικού συμβουλίου, αποκαλύπτουν τον υπερφίαλο τρόπο σκέψης που διακατείχε την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, η οποία εκτιμούσε ότι η νίκη θα ήταν εύκολη, καθώς οι Έλληνες «δεν διαθέτουν άρματα και αξιόμαχη αεροπορία», ενώ «μπορούν να παρατάξουν το πολύ μέχρι 30.000 άνδρες, ενώ εμείς 70.000, χώρια τις συμμορίες των Τσάμηδων (υποομάδας Αλβανών, κυρίως μουσουλμάνων στο θρήσκευμα, που κατοικούσαν στην περιοχή της Ηπείρου)». Δεν υπολόγισαν όμως την ψυχή και το σθένος του Έλληνα στρατιώτη που πολεμούσε για να μην κατακτηθεί ο τόπος του.

Παράλληλα φανερώνεται η δολιότητα που χρησιμοποιήθηκε από τους Ιταλούς για να δικαιολογηθεί η εισβολή, μέσω μιας σειράς προβοκατόρικων ενεργειών που εξυφάνθηκαν. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι όπως προκύπτει από τους διαλόγους, αρχικά είχε αποφασιστεί ως ημέρα γενικής επίθεσης εναντίον μας, η 26η Οκτωβρίου 1940, αλλά τελικά κρίθηκε σκόπιμη η αναβολή για 48 ώρες. Αυτό έγινε για λόγους τακτικής, προκειμένου να υπάρξει η μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση της προβοκάτσιας που στηνόταν, και γίνεται αναφορά σε αυτή από τους παριστάμενους της σύσκεψης, αλλά και για συναισθηματικούς λόγους, προκειμένου να μην συμπέσει με την 18η επέτειο δημιουργίας του φασιστικού κινήματος.

Ποιοι συμμετείχαν στο πολεμικό συμβούλιο
Το πολεμικό συμβούλιο ξεκίνησε στο Παλάτσο Βενέτσια στις 11:00 το πρωί της 15ης Οκτωβρίου του 1940 («το φασιστικό έτος XVIII», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, δηλαδή το 18ο από τη δημιουργία της Φασιστικής Ιταλίας) και διήρκεσε μιάμιση ώρα.

Σε αυτό μετείχαν:

ο «Ντούτσε» Μπενίτο Μουσολίνι (Benito Mussolini), δικτάτορας πρωθυπουργός της Ιταλίας,
ο κόμης Γκαλεάτσο Τσιάνο (Galeazzo Ciano), υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας και γαμπρός του Μουσολίνι,
ο Πιέτρο Μπαντόλιο (Pietro Badoglio), στρατάρχης – αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού,
ο Ουμπάλντο Σοντού (Ubaldo Soddu), στρατηγός, υφυπουργός του Υπουργείου Πολέμου και μετέπειτα διοικητής των ιταλικών δυνάμεων στην Αλβανία,
ο Φραντσέσκο Τζακομόνι (Francesco Jacomoni), κυβερνήτης (γενικός τοποτηρητής) του ιταλικού προτεκτοράτου της Αλβανίας,
ο Μάριο Ροάττα (Mario Roatta), στρατηγός – υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού
και ο Βισκόντι Πράσκα (Visconti Prasca), στρατηγός – διοικητής των ιταλικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Αλβανία (και ακολούθως αρχιστράτηγος του ελληνοϊταλικού πολέμου).
Χρέη γραμματέα επιτελούσε ο αντισυνταγματάρχης Γιόζεφ Τρομπέττι (Joseph Trombetti).

Τα πρακτικά έχουν ως ακολούθως:

«ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΣΚΕΨΕΩΣ 15ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Απόρρητο ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΣΚΕΨΕΩΣ

Η σύσκεψη έλαβε χώρα στην αίθουσα συνεδριάσεων του «Ντούτσε» στο Παλάτσο Βενέτσια την 15η Οκτωβρίου 1940 – (φασιστικό έτος XVIII ) – Ώρα 11:00.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Ο σκοπός της συσκέψεως αποβλέπει στην αποσαφήνιση του τρόπου ενεργείας, τον οποίο σε γενικές γραμμές έχω αποφασίσει να εφαρμόσω εναντίον της Ελλάδος. Η ενέργεια αυτή σε ένα πρώτο χρόνο πρέπει να προβλέπει αντικειμενικούς σκοπούς τόσο στη θάλασσα όσο και στην ξηρά. Οι εδαφικοί σκοποί είναι να καταλάβουμε ολόκληρη την έναντι των Ιονίων Νήσων ακτή, ως και τας νήσους αυτάς (Ζάκυνθο, Κεφαλλονιά, Κέρκυρα) καθώς και τη Θεσσαλονίκη. Όταν εκπληρώσουμε τους σκοπούς αυτούς, θα έχουμε βελτιώσει τις έναντι των Άγγλων θέση μας στη Μεσόγειο.

Σε δεύτερο χρόνο ή σε συνδυασμό με αυτές τις ενέργειες, θα επιδιώξουμε την ολοκληρωτική κατάληψη της Ελλάδος, θέτοντάς την εκτός μάχης, προκειμένου να διασφαλίσουμε, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, την παραμονή της στον δικό μας πολιτικοοικονομικό χώρο. Έτσι, προσδιορίζοντας σαφώς το θέμα, έχω καθορίσει ακόμη και την ημερομηνία, η οποία πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να καθυστερήσει ούτε μια ώρα: την 26η του παρόντος μηνός (σ.σ. Οκτωβρίου 1940).

Αυτή είναι μια ενέργεια την οποία επεξεργάζομαι εδώ και μήνες, πριν ακόμη από τη συμμετοχή μας στον πόλεμο και την έκρηξη του πολέμου (σ.σ. δηλαδή πριν τις 3 Σεπτεμβρίου 1939, άρα η κατάληψη της Αλβανίας καταδεικνύεται πως είχε άμεση σχέση με την επίθεση κατά της Ελλάδας περίπου ενάμιση χρόνο αργότερα). Αφού καταχωρήθηκαν αυτά τα βασικά σημεία, τώρα ήρθε η ώρα να εξετάσουμε πώς θα πρέπει να εξελιχθεί αυτή η ενέργεια και γι’ αυτό κάλεσα τον τοποτηρητή μας στην Αλβανία (σ.σ. τον Τζακομόνι) και τον στρατιωτικό διοικητή των δυνάμεών μας στην Αλβανία (σ.σ. τον Βισκόντι Πράσκα), για να μας χαράξουν ένα σχέδιο πολιτικό και στρατιωτικό, ούτως ώστε να καταλήξουμε σεις προσφορότερες μεθόδους και τους καταλληλότερους χρονικούς προσδιορισμούς για την επιτυχία των σκοπών μας. Προσθέτω ότι δεν βλέπω περιπλοκές στον Βορρά. Η Γιουγκοσλαβία έχει κάθε συμφέρον να παραμείνει αμέτοχη, όπως άλλωστε έχουν δημόσια διακηρύξει τα επίσημα όργανά της, τα οποία αποκλείουν την περίπτωση εμπλοκής της, εκτός εάν πρόκειται για την άμυνα της χώρας.

Επίσης, προβλήματα από τουρκικής πλευράς τα αποκλείω, ειδικά από τότε που οι μεν Γερμανοί έχουν εγκατασταθεί στη Ρουμανία, η δε Βουλγαρία έχει ενισχυθεί. Η τελευταία μπορεί να παίξει τον ρόλο του πιονιού στη σκακιέρα μας και θα προβώ στα απαραίτητα διαβήματα για να μη χαθεί αυτή η μοναδική ευκαιρία να πραγματοποιήσει τις βλέψεις της στη Μακεδονία και στην έξοδό της στη θάλασσα. Καλώ τον τοποτηρητή μας στην Αλβανία να εκθέσει τις απόψεις του.

ΤΖΑΚΟΜΟΝΙ: Στην Αλβανία αναμένουν την ενέργεια με ανυπομονησία. Η χώρα έχει ξεσηκωθεί, διακατέχεται από πλήρη ενθουσιασμό (σ.σ. δεν εννοεί από τον λαό αλλά από την πολιτικοστρατιωτική διοίκηση, που απαρτίζεται από Ιταλούς). Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ο ενθουσιασμός τους είναι τόσο ζωηρός, που τον τελευταίο καιρό έχουν κάπως δυσαρεστηθεί επειδή η ενέργεια δεν έχει ακόμη εκδηλωθεί. Έχουμε λάβει σοβαρότατα μέτρα για τον ανεφοδιασμό της χώρας. Υπάρχει ο κίνδυνος του «λιμένα του Δυρραχίου», υπό την έννοια ότι αν βομβαρδισθεί θα έχουμε δυσκολίες στους ανεφοδιασμούς. Το πρόβλημα των οδικών συγκοινωνιών έχει αισθητά βελτιωθεί και δυνάμεθα να θεωρήσουμε ότι το θέμα έχει λήξει. Ποια είναι η κατάσταση της Ελλάδος από αλβανικής πλευράς τώρα.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Αυτό ακριβώς θέλουμε να μάθουμε.

Το ενδεχόμενο εμπλοκής των Άγγλων
ΤΖΑΚΟΜΟΝΙ: Είναι πολύ δύσκολο να το διευκρινίσω. Η κοινή γνώμη (σ.σ. στην Αλβανία) είναι προδήλως αδιάφορη. Είχαμε δημοσιεύσει την είδηση ότι είχε δολοφονηθεί με απάνθρωπο τρόπο (από Έλληνες) η ανιψιά ενός γνωστού Αλβανού πατριώτη, αλλ’ οι Έλληνες μας διέψευσαν (σ.σ. αναφέρεται στο ανακοινωθέν του Αθηναϊκού Πρακτορείου της 28ης Σεπτεμβρίου 1940). Πάντως, από πληροφορίες πρακτόρων μας προκύπτει ότι, ενώ πριν δύο μήνες οι Έλληνες δεν φαίνονταν διατεθειμένοι να προβάλουν σοβαρή αντίσταση, τώρα παρουσιάζονται αποφασισμένοι να αντιδράσουν στην ενέργειά μας (λέγοντας «πριν δύο μήνες», αναφέρεται στον τορπιλισμό του καταδρομικού «Έλλη» ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου στην Τήνο). Ο μυστικός ραδιοφωνικός πομπός που έχουμε εγκαταστήσει στο Αργυρόκαστρο, με τον οποίο αναπτύσσουμε μια δραστήρια προπαγάνδα, ακούγεται πολύ και έχει αποτελέσματα. Πιστεύω ότι η ελληνική αντίδραση θα επηρεασθεί αναλόγως του ρυθμού της δράσεώς μας: αν δηλαδή αυτή είναι ταχεία, αποφασιστική και επιβλητική ή βραδεία και περιορισμένη. Δέον επίσης να ληφθεί υπόψη ποια βοήθεια θα έχουν οι Έλληνες από τους Άγγλους από τη θάλασσα (σ.σ. αναφέρεται στις βρετανικές εγγυήσεις της 13ης Απριλίου 1939).

ΝΤΟΥΤΣΕ: Αποκλείω με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την αποστολή ενισχύσεων εις άνδρας (σ.σ. από τους Άγγλους). Ακόμη και η Αεροπορία τους δεν έχει δυνάμεις αποτροπής.

ΤΖΑΚΟΜΟΝΙ: Η μοναδική ανησυχία θα μπορούσε να προκύψει από τη μερική μόνο κατάληψη της Ελλάδας, επειδή οι Άγγλοι, από τις εναπομείνασες βάσεις, θα ήταν σε θέση να εξαπολύουν αεροπορικές επιθέσεις, τόσο κατά της νότιας Ιταλίας όσο και κατά της Αλβανίας. Η Ελληνική Αεροπορία διαθέτει 144 αεροσκάφη, αριθμός που δεν μας φοβίζει σοβαρώς.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Ποια είναι η κατάσταση του ηθικού του ελληνικού πληθυσμού;

ΤΖΑΚΟΜΟΝΙ: Φαίνεται σοβαρώς αποκαρδιωμένος.

ΤΣΙΑΝΟ: Υπάρχει ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ του πληθυσμού και μιας ηγετικής τάξεως πολιτικών και πλουτοκρατών η οποία εμπνέει την αντίσταση και καλλιεργεί το αγγλόφιλο πνεύμα στη χώρα. Η μικροτάτη αυτή τάξη είναι πλουσιοτάτη. Ο λοιπός πληθυσμός είναι αδιάφορος για όλα τα συμβαίνοντα, συμπεριλαμβανομένης και της (επικείμενης) εισβολής μας.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Καλώ τον διοικητή των εις Αλβανία δυνάμεων να εκθέσει την στρατιωτική κατάσταση.

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Έχουμε προπαρασκευάσει μια επιχείρηση κατά της Ηπείρου, η οποία θα είναι έτοιμη να διεξαχθεί στις 26 Οκτωβρίου υπό αισιοτάτους οιωνούς. Η γεωγραφική διαμόρφωση της Ηπείρου δεν παρέχει τη δυνατότητα σε άλλες (σ.σ. πέραν των υπαρχόντων) ελληνικές δυνάμεις να παρέμβουν, επειδή από τη μια πλευρά είναι η θάλασσα και από την άλλη μια δυσπρόσιτη αλπική ζώνη (Πίνδος). Το επιλεγέν σχέδιο προβλέπει μια σειρά μέτρων παραπλανητικών των Ελληνικών Δυνάμεων -υπολογιζόμενων περί που τους 30.000 άνδρες – δεδομένο το οποίο μας δίδει τη δυνατότητα καταλήψεως της Ηπείρου σε βραχύ χρονικό διάστημα, 10 έως 15 ημερών. Αυτή η επιχείρηση – που πιθανόν να μας επιτρέψει να εξοντώσουμε όλες τις ελληνικές δυνάμεις – έχει προπαρασκευασθεί μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια και είναι κατά το ανθρωπίνως δυνατόν, τέλεια. Η επιτυχία της επιχείρησης θα μας επέτρεπε να βελτιώσουμε τις θέσεις μας, θα μας έδινε ασφαλέστερα σύνορα καθώς και την απόκτηση του λιμένος της Πρέβεζας, η οποία θα άλλαζε πλήρως την κατάσταση υπέρ μας. Αυτή θα ήτο η πρώτη φάση των δράσεών μας, επιχειρητέα εντατικώς και κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εν τούτοις, η ενέργεια υπόκειται στις καιρικές συνθήκες. Εντός ολίγων εβδομάδων η εποχή των βροχών θα μπορούσε να μας προκαλέσει σοβαρές δυσχέρειες στην κατάκτηση της Ηπείρου και της βάσεως της Πρέβεζας.

Επίσπευση της εισβολής
ΝΤΟΥΤΣΕ: Η ημερομηνία ενάρξεως των επιχειρήσεων, δυνατόν να επισπευσθεί αλλά όχι να επιβραδυνθεί.

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Το ηθικό του στρατεύματος είναι υψηλότατο και ο ενθουσιασμός στον ανώτερο δυνατό βαθμό. Ουδέποτε είχα παράπονα για τα στρατεύματά μας της Αλβανίας. Η μοναδική εκδήλωση απειθαρχίας την οποία συνάντησα ήταν η ανυπομονησία των αξιωματικών και των στρατιωτών να βαδίσουν προς τη μάχη.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Πόσες δυνάμεις διαθέτετε;

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Περίπου 70.000 άνδρες και επιπλέον τα ειδικά τάγματα (σ.σ. εννοεί τις συμμορίες των Τσάμηδων). Εν συγκρίσει με τις δυνάμεις του αντιπάλου, που διαθέτουν περίπου 30.000 άνδρες, έχουμε μια υπεροχή δύο προς ένα.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Και όσον αφορά στα μέσα, τεθωρακισμένα άρματα και αμυντική οργάνωση του εχθρού;

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Η μοναδική ανησυχία έγκειται στην υποστήριξη την οποία θα μπορούσε να παράσχει στον αντίπαλο η αγγλική αεροπορία, αφού η ελληνική για μένα δεν ανύπαρκτη. Όσον αφορά στο μέτωπο προς τη Θεσσαλονίκη, απαιτείται μια επιφύλαξη λόγω της εποχής. Θα πρέπει να δοθεί όλη η προσοχή μας στην ενέργεια προς Ήπειρο.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Η ενέργεια προς Θεσσαλονίκη είναι σημαντική, γιατί είναι ανάγκη να εμποδίσουμε τη μετατροπή της σε αγγλική βάση (σ.σ. ο Ντούτσε ήξερε ότι ο Χίτλερ ανησυχούσε μήπως οι Βρετανοί καταλάμβαναν τη Θεσσαλονίκη και τη μετέτρεπαν σε αεροπορική βάση μέσω της οποίας θα έστελναν αεροπλάνα να βομβαρδίσουν τις πολύτιμες για τους Γερμανούς πετρελαιοπηγές στη Ρουμανία).

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Γι’ αυτήν την ενέργεια απαιτείται κάποιος χρόνος. Ο λιμένας εκκινήσεως, το Δυρράχιο, απέχει από τη Θεσσαλονίκη περίπου 300 χιλιόμετρα. Συνεπώς θα χρειασθεί χρόνος περίπου δύο μηνών.

«Οι Έλληνες δεν είναι άνθρωποι που θα τους άρεσε να πολεμήσουν»
ΝΤΟΥΤΣΕ: Είναι δυνατόν εντούτοις να εμποδισθούν οι Άγγλοι να αποβιβασθούν στη Θεσσαλονίκη. Είναι σημαντικό να κατευθυνθούν σ’ αυτό το μέτωπο δύο (σ.σ. επιπλέον) μεραρχίες, ώστε να προκαλέσουμε τη βουλγαρική συνδρομή.

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Ακόμη, για να αρχίσουμε την πορεία προς την Αθήνα, βάση των πάντων είναι η κατάληψη της Ηπείρου και του λιμένος της Πρέβεζας.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Και η κατάληψη των τριών νήσων Ζακύνθου, Κεφαλληνίας και Κερκύρας.

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Βεβαίως.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Αυτές οι ενέργειες πρέπει να εξελιχθούν συγχρόνως. Γνωρίζετε ποιο είναι το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών;

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Δεν είναι άνθρωποι που θα τους άρεσε να πολεμήσουν.

ΝΤΟΥ͂ΤΣΕ: Τώρα, θα θέσω ένα ζήτημα ακόμη. Έχοντας καθορίσει την ημερομηνία, θα πρέπει να δούμε την εντύπωση ότι η ενέργειά μας ήταν μοιραία. Μία γενική δικαιολογία είναι ότι η Ελλάδα είναι σύμμαχος των εχθρών μας (σ.σ. της Αγγλίας), οι οποίοι χρησιμοποιούν τις βάσεις της κ.λπ. Χρειάζεται όμως και ένα επεισόδιο, με βάση το οποίο θα ισχυρισθούμε ότι εισβάλαμε για να επιβάλλουμε την τάξη. Εάν αυτό το επεισόδιο μπορούμε να το σκηνοθετήσουμε, έχει καλώς, εάν όχι, θα προσποιηθούμε ότι δημιουργήθηκε, οπότε είναι το ίδιο.

ΤΖΑΚΟΜOΝΙ: Εγώ δύναμαι να δημιουργήσω κάτι στα σύνορα, όπως επεισόδια μεταξύ των κατοίκων της Τσαμουριάς (Θεσπρωτίας) και των ελληνικών αρχών.

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Έχουμε στη διάθεσή μας όπλα και χειροβομβίδες γαλλικής προελεύσεως προκειμένου να σκηνοθετήσουμε μια επίθεση.

Στήσιμο προβοκατόρικου επεισοδίου
ΝΤΟΥΤΣΕ: Όλα αυτά έχουν επουσιώδη αξία για μένα. Πρόκειται μόνο για δώσουμε ένα προπέτασμα καπνού. Παρ’ όλα αυτά είναι καλό αν μπορέσετε να προκαλέσετε το άναμμα του «φιτιλιού».

ΤΣΙΑΝΟ: Πότε επιθυμείτε να λάβει χώρα το επεισόδιο;

ΝΤΟΥΤΣΕ: Στις 24 (σ.σ. Οκτωβρίου).

ΤΣΙΑΝΟ: Στις 24 να είσθε βέβαιος ότι θα υπάρχει το επεισόδιο.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Κανένας δεν θα πιστέψει σ’ αυτήν τη μοιραία σύμπτωση, αλλά για μια δικαιολογία μεταφυσικού χαρακτήρα, μπορεί να λεχθεί ότι ήταν αναγκαία κατάληξη. Εκείνο το οποίο επιβάλλεται σε αυτού του είδους τις ενέργειες είναι να δράσουμε με τη μέγιστη δυνατή αποφασιστικότητα, διότι αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας, ακόμη και έναντι εκείνων που θα ηδύναντο να βοηθήσουν τον εχθρό (σ.σ. εννοεί τυχόν βοήθεια της Ελλάδας από τους Άγγλους). Πρέπει να δημιουργήσουμε αυτό το «άλλοθι» ώστε να μπορούμε να πούμε: «Δεν γίνεται πλέον τίποτε. Θέλετε να βοηθήσετε ανθρώπους που είναι ήδη ηττημένοι;». Αυτή είναι μια άποψη την οποία οι Τούρκοι θα μπορούσαν να διατυπώσουν και την οποία ακόμη και οι Άγγλοι θα εύρισκαν βολική.

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Η επιχείρηση είναι προπαρασκευασμένη κατά τρόπο ώστε να δοθεί η εντύπωση μιας ραγδαίας επιτυχίας εντός ολίγων ημερών.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Λόγω της ευθύνης που αναλαμβάνω στην υπόθεση αυτή, σας λέγω να μην φεισθείτε ανθρωπίνων απωλειών, αν και ενδιαφέρομαι για τη ζωή και του τελευταίου Ιταλού στρατιώτη. Το λέγω αυτό, επειδή υπάρχουν στρατιωτικοί ηγέτες που σταματούν μπροστά στο κόστος των απωλειών.

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Η διαταγή μου είναι, τα τάγματα να επιτίθενται πάντα, ακόμη και εναντίον μεραρχιών.

ΜΠΑΝΤΌΛΙΟ: Το θέμα έχει δύο ζητήματα. Το ένα είναι το ελληνικό και το άλλο το αγγλικό. Προσωπικά, συμφωνώ απολύτως με την αντίληψη ότι σχεδόν αποκλείεται η περίπτωση αποβιβάσεως αγγλικών ενισχύσεων. Οι Άγγλοι είναι πολύ περισσότερο απορροφημένοι με την Αίγυπτο παρά με την Ελλάδα, την οποία θα μπορούσαν να βοηθήσουν μόνο με την αεροπορία τους και όχι αποστέλλοντας στρατό σ’ αυτήν.

Για το λόγο αυτό, πρέπει να συνδυάσουμε την επίθεση μας κατά της Ελλάδας με ταυτόχρονη επίθεση μας στην Μάρσα Ματρούχ (σ.σ. πόλη της Αιγύπτου με στρατηγικής σημασίας λιμάνι). Έτσι, θα είναι δύσκολο για τους Άγγλους να αφαιρέσουν αεροπλάνα από την Αίγυπτο για να τα στείλουν στην Ελλάδα. Τη δε 26η Οκτωβρίου δύναται και ο Γκρατσιάνι (σ.σ. επικεφαλής των ιταλικών δυνάμεων στην Αίγυπτο) να είναι έτοιμος να επιτεθεί.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Εγώ θα ήμουν υπέρ της επισπεύσεως κατά μερικές ημέρες της δράσεως του Γκρατσιάνι. Η κατάκτηση της Μάρσα Ματρούχ θα καταστήσει ακόμη δυσχερέστερη τη δυνατότητα αγγλικής (σ.σ. αεροπορικής) αρωγής προς την Ελλάδα, δεδομένου μάλιστα ότι δεν θα σταματήσουμε την προέλασή μας. Άμα χάσει την Αίγυπτο, κι αν ακόμη κρατηθεί το Λονδίνο, η αγγλική αυτοκρατορία θα βρεθεί σε κατάσταση ήττας. Οι Ινδίες διέρχονται μια κατάσταση αστάθειας και οι Άγγλοι δεν θα μπορούν πλέον να λάβουν ενισχύσεις από τη Νότιο Αφρική και από την Ερυθρά Θάλασσα. Προσθέτω και μια ψυχολογική άποψη: ότι η αφρικανική επιτυχία θα ενθάρρυνε τους στρατιώτες μας στην Αλβανία. Ιδού γιατί επιθυμώ ένα συγχρονισμό των δύο ενεργειών, με ελαφρά προτεραιότητα της αφρικανικής.

Σχεδιασμός κατάληψης Πελοποννήσου και Κρήτης
ΜΠΑΝΤΟΛΙΟ: Εξετάζοντας ήδη το ελληνικό πρόβλημα, επισημαίνω ότι η κατάληψη μόνο της Ηπείρου δεν ικανοποιεί τα σχέδιά μας. Δεν υπερβάλλω λέγοντας ότι εάν θέλουμε να καταλάβουμε την Ελλάδα, πρέπει να καταλάβουμε και την Κρήτη και την Πελοπόννησο. Η σχεδιασμένη από τον Βισκόντι Πράσκα επιχείρηση στην Ήπειρο, βαίνει καλώς. Αφού θα έχουμε εξασφαλίσει την αριστερή μας πτέρυγα (σ.σ. τη Δυτική Μακεδονία), οι δυνάμεις του αντιπάλου δεν θα μας δημιουργήσουν πολλές δυσκολίες. Έχουμε και την Αεροπορία…

ΝΤΟΥΤΣΕ: Θα ρίξουμε στις επιχειρήσεις τουλάχιστον 400 αεροπλάνα προκειμένου να καλύψουμε και την ενδεχόμενη αγγλική αρωγή.

ΜΠΑΝΤΟΛΙΟ: Πρέπει να καταλάβουμε ολόκληρη την Ελλάδα αν θέλουμε να ρυθμιστεί το πρόβλημα. Προς τούτο, απαιτούνται 20 μεραρχίες, ενώ στην Αλβανία έχουμε εννέα και μια ιππικού. Είναι φανερό ότι υπ’ αυτές τις συνθήκες, απαιτείται χρόνος τριών μηνών (σ.σ. για τη συγκέντρωση και τη μεταφορά τους).

ΡΟΑΤΤΑ: Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα προαναφερθέντα, μπορούμε να υπολογίζουμε σε μία δύναμη ισοδύναμη με 11 μεραρχίες. Για να μη σταματήσουμε με την κατάληψη μόνο της Ηπείρου, παρίσταται ανάγκη να εντείνουμε τον ρυθμό της αποστολής στρατευμάτων. Αυτό, ακόμη και για να μη δώσουμε την εντύπωση ότι δεν έχουμε πλέον δυνάμεις για να συνεχίσουμε την προώθησή μας. Γι’ αυτό ας εξετάσουμε ευθύς αμέσως το πρόβλημα της πλήρους καταλήψεως της Ελλάδος.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Έχοντας καθορίσει την έναρξη των επιχειρήσεων για την 26η (σ.σ. Οκτωβρίου) και προβλεπομένης της εκκαθαρίσεως της Ηπείρου περίπου στις 10 – 15 Νοεμβρίου, έχουμε έως τότε άλλο ένα μήνα για την αποστολή νέων στρατευμάτων.

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Η αποστολή επιπροσθέτων δυνάμεων εξαρτάται από την εξέλιξη του σχεδίου (επιχειρήσεων) και δεν μπορούν να αποσταλούν παρά μόνον αφού καταληφθεί η Ήπειρος. Δεν θα πρόκειται για μια σαρωτική ενέργεια, αλλά για μια επιχείρηση ασφαλείας. Σ’ αυτήν την εποχή δεν μπορούν να διεξαχθούν επιχειρήσεις, παρά μόνον στη νότιο Ελλάδα. Διατηρώντας το Δυρράχιο ως βάση για να προωθηθούμε στη Θεσσαλονίκη, χρειαζόμαστε ένα μήνα για την αποστολή κάθε (σ.σ. νέας) μεραρχίας.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Για να αποσαφηνίσουμε τα εκτιθέμενα θέματα, ερωτώ, πώς αντιμετωπίζεται η προέλαση προς προς την Αθήνα, αφού θα έχει καταληφθεί η Ήπειρος.

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Δεν τη βλέπω δυσχερή. Μία (πρόσθετη) δύναμη 5 ή 6 μεραρχιών θα ήταν επαρκής.

ΜΠΑΝΤΟΛΙΟ: Εγώ θεωρώ επείγουσα την προέλαση προς την Αθήνα παρά προς τη Θεσσαλονίκη, ιδίως από τη στιγμή που δεν φαίνεται ως πιθανή εκεί μια αποβίβαση αγγλικών δυνάμεων στη Θεσσαλονίκη.

ΤΣΙΑΝΟ: Περισσότερο πιθανή θεωρείται μια επέμβαση των Βουλγάρων.

POATTA: Χρειάζεται μια άσκηση πιέσεως και προς αυτήν την πλευρά.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Εκτιμάτε ότι δύο (σ.σ. επιπλέον) μεραρχίες είναι αρκετές (σ.σ. για την προέλαση προς τη Θεσσαλονίκη);

POATTA: Ναι.

Συζήτηση για τη μορφολογία της Πίνδου
ΝΤΟΥΤΣΕ: Τώρα, μου φαίνεται ότι οι ιδέες μας αποκρυσταλλώνονται. Ήτοι, επιχείρηση προς Ήπειρο. Θεσσαλονίκη, πιθανή βουλγαρική επέμβαση. Πλήρης συμφωνία για την κατάληψη της Αθήνας.

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Κατόπιν, μετά την Αθήνα μπορούμε να επιτεθούμε στη Θεσσαλονίκη, πηγαίνοντας εκεί από την ελληνική πρωτεύουσα.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Ποια είναι η απόσταση από το νοτιότερο σημείο της Ηπείρου μέχρι την Αθήνα;

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: 250 χιλιόμετρα, σ’ ένα μετρίας καταστάσεως οδικό δίκτυο.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Και πώς είναι το έδαφος;

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Ψηλοί και τραχείς λόφοι.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Και η κατεύθυνση των κοιλάδων;

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Εξ ανατολών προς δυσμάς, ήτοι κατάλληλος για την προέλαση προς την Αθήνα.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Τούτο είναι σπουδαίο.

POATTA: Αυτό είναι σωστό μέχρις ενός σημείου, γιατί σε ένα ορισμένο σημείο απαιτείται η διάβαση οροσειράς ύψους 2.000 μέτρων (σ.σ. στο σημείο αυτό δείχνει στον ντούτσε Μπενίτο Μουσολίνι έναν στρατιωτικό χάρτη της περιοχής με τα βουνά της Πίνδου).

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Είναι εδάφη με αρκετούς ημιονικούς δρόμους.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Τους έχετε διασχίσει αυτούς τους δρόμους;

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Ναι, πολλάκις.

ΝΤΟΥ͂ΤΣΕ: Τώρα, ας δούμε δύο άλλα ζητήματα. Έχοντας καθορίσει όλα αυτά, πόσες επιπλέον μεραρχίες νομίζετε ότι απαιτούνται να στείλουμε στην Αλβανία για να καταλάβουμε όλη την περιοχή μέχρι την Αθήνα;

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Σε ένα πρώτο χρόνο εκτιμάται ότι είναι αρκετές τρεις ορεινές μεραρχίες, αν κι αυτό θα το καθορίσουν οι πραγματικές συνθήκες. Τα στρατεύματα αυτά θα μπορούσαν να μεταφερθούν στον λιμένα της Άρτας (σ.σ. κάνει λάθος, εννοεί την Πρέβεζα) μέσα σε μια νύχτα.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Δίνω σημασία στην αλβανική συνδρομή, τόσο σε τακτικό στρατό όσο και σε συμμορίες.

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Για το θέμα αυτό έχουμε καταρτίσει ανάλογο σχέδιο. Προτείνουμε την οργάνωση συμμορίες ατάκτων από 2.500 έως 3.000 άνδρες, καθοδηγούμενες από αξιωματικούς μας.

ΤΖΑΚΟΜOΝΙ: Οι αιτήσεις τους (σ.σ. των Τσάμηδων για κατάταξη) είναι άπειρες. Αλλά δεν πρέπει να στείλουμε πολλούς μουσουλμάνους, για να αποφύγουμε τις πολυάριθμες πράξεις εκδικήσεων εκ μέρους τους.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Συνεπώς δύνασθε να οργανώσετε κάποιον αριθμό συμμοριών.

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Όλα είναι οργανωμένα. Έχω ήδη στείλει σχετική διαταγή να ετοιμασθούν τα πάντα και να ειδοποιηθούν τα άτομα (σ.σ. με ατομικές προσκλήσεις).

ΝΤΟΥΤΣΕ: Πώς θα τους εξοπλίσετε;

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Με ελαφρά μυδραλιοβόλα και βόμβες (σ.σ. εννοεί χειροβομβίδες).

ΝΤΟΥΤΣΕ: Τώρα, μια άλλη πλευρά της καταστάσεως. Ποια μέτρα έχετε λάβει σύνορα με τη Γιουγκοσλαβία;

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Έχουμε δύο μεραρχίες και ένα τάγμα καραμπινιέρων και τελωνοφυλάκων. Στην ουσία, μια ικανή προκάλυψη.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Δεν πιστεύω ότι θα δεχθούμε επίθεση από αυτήν την πλευρά. Άλλωστε τα στρατεύματά μας καλύπτονται από τα αμυντικά έργα που έχουν ήδη κατασκευασθεί.

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Θα πρέπει επίσης να προστεθεί ότι το έδαφος εκεί προσφέρεται για άμυνα. Θα μπορούσε να υπάρξει κάποια διείσδυση μικρών αποσπασμάτων δια μέσου των θάμνων, αλλά δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε επειδή φρουρούμε όλα τα σύνορα: Υπάρχει ένα φυλάκιο τελωνοφυλάκων ανά 500 ή 600 μέτρα.

ΤΖΑΚΟΜOΝΙ: Στην Αλβανία θα ήταν επιθυμητή κάποια πρόσκληση μερικών κλάσεων (σ.σ. στρατευσίμων οπλιτών).

ΝΤΟΥΤΣΕ: Τί αποδίδει κάθε κλάση;

ΤΖΑΚΟΜΟΝΙ: Περίπου 7.000 άνδρες.

«Μια μικρή συμβολή των αλβανικών στοιχείων θα ήταν πρόσφορη»
ΝΤΟΥΤΣΕ: Αυτό πρέπει να το δούμε με προσοχή. Δεν πρέπει να αγνοήσουμε τις δυνάμεις αυτές, αλλά και δεν πρέπει να υπερτιμήσουμε την βοήθεια τους, ώστε να νομίζουν ότι αυτές κατέλαβαν την Ήπειρο. Μια μικρή συμβολή των αλβανικών στοιχείων θα ήταν πρόσφορη. Εγώ θα καλούσα δύο με τρεις κλάσεις. Επίσης πρέπει να προσέξουμε την αντιαεροπορική άμυνα ώστε να αποφευχθούν βομβαρδισμοί των πετρελαιοφόρων περιοχών της Αλβανίας. Γι’ αυτό πρέπει να τοποθετηθούν αποτελεσματικά αντιεροπορικά μέσα ικανών διαστάσεων και κατ’ επέκταση, λόγω ενδεχομένης απειλής, να βελτιώσουμε την αντιαεροπορική προστασία των πόλεων της Απουλίας (σ.σ. της ανατολικής περιοχής της Ιταλίας που βρέχεται από το Ιόνιο και την Αδριατική θάλασσα). Συνεπώς πρέπει να τοποθετηθούν αντιαεροπορικά μέσα ικανών διαστάσεων.

ΣΟΝΤΟΥ: Έχω ήδη λάβει μέτρα να αποσταλούν 75 (σ.σ. πυροβόλα) Skoda, που είχαμε παραλάβει από τη Γερμανία.

ΒΙΣΚΟΝΤΙ ΠΡΑΣΚΑ: Η αντιαεροπορική άμυνα των Τιράνων περιορίζεται σε δύο ομάδες (σ.σ. μοίρες), ενώ σε όλη την Αλβανία υπάρχουν μόλις πέντε ομάδες.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Χρειάζονται για την Αλβανία, τουλάχιστον 100 αντιαεροπορικά πυροβόλα για να αποφευχθεί η απώλεια του ηθικού από (σ.σ. εχθρικούς) βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στείλτε όλα τα πυροβόλα Skoda και Airlikon.

ΣΟΝΤΟΥ: Δεν τα έχουμε ακόμη παραλάβει όλα. Μόλις φθάσουν θα τα στείλω. Τα Airlikon θα τα στείλω αεροπορικώς.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Πρέπει να προστεθούν στην άμυνα και τα καταδιωκτικά αεροσκάφη. Ευτυχώς, έχουμε αρκετά διαθέσιμα. Την 1η Οκτωβρίου υπήρχαν στην Αλβανία 87 αεροπλάνα, από τα οποία 52 αμέσως διαθέσιμα.

ΤΣΙΑΝΟ: Είναι καθ’ οδόν και ο 14ος στολίσκος (σ.σ. αεροπλάνων που σχεδιαζόταν να σταλούν στην Αλβανία).

ΝΤΟΥΤΣΕ: Μου φαίνεται ότι εξετάσαμε όλες τις πλευρές του προβλήματος.

ΜΠΑΝΤΟΛΙΟ: Οι λεπτομέρειες (σ.σ. για την επιχείρηση κατά της Ελλάδος) θα καθορισθούν από το Γενικό Επιτελείο.

ΝΤΟΥΤΣΕ: Ανακεφαλαιώνω: Επίθεση στην Ήπειρο. Πίεση προς Θεσσαλονίκη και σε δεύτερο χρόνο, προέλαση προς την Αθήνα.

Η σύσκεψη τελείωσε στις 12.30 μ.μ.
Το παρόν κείμενο εγκρίθηκε από τον Ντούτσε στο Παλάτσο Βενέτσια την 16η Οκτωβρίου 1940 – XVIII, την 14.00 ώρα.

Ο Γραμματέας, αντισυνταγματάρχης Τρομπέττι».

Το 1955 έγινε η πρώτη δημοσιοποίηση των διαλόγων
Τα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στην εφημερίδα «Tempo» της γειτονικής χώρας, στις 14 Ιουνίου 1955. Στην ελληνική γλώσσα έγιναν γνωστά στο ευρύ κοινό από το βιβλίο «Διπλωματική Ιστορία του Ελληνικού Πολέμου 1940 – 1945» του πρέσβη Βασίλειου Π. Παπαδάκη που εκδόθηκε το 1956, ενώ υπάρχουν και ως παράρτημα στον Δ’ τόμο του Ημερολογίου του δικτάτορα πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά που κυκλοφόρησε το 1960 από τις εκδόσεις Ίκαρος. Τέλος τα πρακτικά εμπεριέχονται και στο βιβλίο «Η αρχή του τέλους – Η επιχείρηση κατά της Ελλάδος» (1980, εκδόσεις Εστία), που έγραψε ο Εμμανουέλε Γκράτσι, ο πρέσβης της Ιταλίας στην Αθήνα, όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος του 1940.

Ο Γεώργιος Σαρρής είναι δημοσιογράφος – μέλος της ΕΣΗΕΑ, τιμηθείς με το Βραβείο Αθ. Μπότση για την αντικειμενική και με πληρότητα παρουσίαση ιστορικών πολιτικών θεμάτων

https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/9099072/ta-praktika-tou-krisimou-polemikou-symvouliou-pou-sygkalese-o-mousolini-prin-tin-epithesi-stin-ellada-to-1940

Αποσυνδεδεμένος pextempalla

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 2.169
    • Προφίλ
Το κλίμα των πρώτων ημερών του πολέμου στα βουνά της Αλβανίας μέσα από ανταποκρίσεις της εποχής

Οι πρώτοι δημοσιογράφοι έφθασαν από την Αθήνα στο μέτωπο, όταν ο Ελληνικός Στρατός ξεκίνησε την αντεπίθεση κατά των ιταλικών δυνάμεων
29/10/2022 01:14
Κείμενο
Γεώργιος Σαρρής

Όταν ξέσπασε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος τον Οκτώβριο του 1940, μόνο στην Αθήνα κυκλοφορούσαν δεκαοκτώ εφημερίδες και άλλες τρεις στη Θεσσαλονίκη. Τηλεοπτικά κανάλια δεν υπήρχαν, ενώ ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών έκανε τα πρώτα του δειλά βήματα στις υπόγειες εγκαταστάσεις του Ζαππείου Μεγάρου.

Για την ιστορία, στην πρωτεύουσα κυκλοφορούσαν (κατά αλφαβητική σειρά): τα Αθηναϊκά Νέα (τα σημερινά Νέα), η Ακρόπολις, η Απογευματινή, ο Ασύρματος, η Βραδυνή, το Έθνος, η Ελευθερία, το Ελεύθερον Βήμα (το σημερινό Βήμα της Κυριακής), το Ελληνικό Μέλλον, η Καθημερινή, η Κοινωνία, η Νέα Ελλάς, οι Νέοι Καιροί, ο Νέος Κόσμος, η Νίκη, η Πειραϊκή, τα Πρωϊνά Νέα και ο Τύπος, ενώ στη συμπρωτεύουσα η Μακεδονία, η Νέα Αλήθεια και το Φως.

Ο Στρατής Μυριβήλης και άλλοι δημοσιογράφοι στο μέτωπο
Μόλις δόθηκε η σχετική έγκριση από το Γενικό Επιτελείο Στρατού, βρέθηκαν στο μέτωπο κάποιοι από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Τύπου εκείνης της εποχής, όπως ήταν ο ήδη καταξιωμένος πεζογράφος Στρατής Μυριβήλης (τακτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ από το 1936), ο σημαντικός χρονογράφος Παύλος Παλαιολόγος (το πρόσωπο του οποίου εντυπώθηκε σε γραμματόσημο που κυκλοφόρησε το 2015), ο αεικίνητος Θωμάς Μαλαβέτας (που έστελνε ανταποκρίσεις για λογαριασμό της εφημερίδας Έθνος και παρά το γεγονός ότι γλίτωσε από τις ιταλικές οβίδες, δολοφονήθηκε στα Δεκεμβριανά του 1944 από κομμουνιστές) και μια σειρά άλλων προσώπων: ο Πολύμερος Μοσχοβίτης, ο Επαμεινώνδρας Μπαμπούρης, ο Τάκης Παπαγιαννόπουλος, ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, ο Γιάννης Ταχογιάννης, ο Νίκος Αναστασόπουλος, ο Γιώργος Ανδρουλιδάκης, ο Σπύρος Αυλωνίτης, ο Νίκος Γιοκαρίνης, ο Σόλων Γρηγοριάδης, ο Δημήτρης Δεβετζής, ο Κώστας Δημάδης, ο Θόδωρος Δογάνης, ο Κώστας Ζαφειρόπουλος, ο Ευστάτιος Θωμόπουλος, ο Ανδρέας Ιωσήφ, ο Παντελής Καψής, ο Χρήστος Κολιάτσος, ο Μιχάλης Κυριακίδης, ο Γεώργιος Λυδίας, ο Γιώργος Μανιατάκος, ο Βάσος Τσιμπιδάρος και ο Αλέκος Λιδωρίκης.

Οι πρώτοι ανταποκριτές μεταβαίνουν στις 18 Νοεμβρίου
Η πρώτη ομάδα των Αθηναίων δημοσιογράφων μετέβη από τα Ιωάννινα στο μέτωπο, τη Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 1940. Η χρονική συγκυρία χορήγησης επίσημης άδειας μετάβασης των δημοσιογράφων στο μέτωπο (που παρεμπιπτόντως σχεδόν κανείς δεν είχε εμπειρία από πόλεμο), δεν ήταν τυχαία. Από τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου έως και τις 13 Νοεμβρίου ο Ελληνικός Στρατός απωθούσε επαρκώς τις πολυπληθείς και καλύτερα εξοπλισμένες φασιστικές δυνάμεις. Από τις 14 Νοεμβρίου μάλιστα, προς έκπληξη της διεθνούς κοινής γνώμης, οι Έλληνες περνούσαν από την αντίσταση στην αντεπίθεση με οκτώ μεραρχίες πεζικού, δύο ταξιαρχίες πεζικού και μια μεραρχία ιππικού. Οι Ιταλοί που δεν περίμεναν τέτοια εξέλιξη, έδειχναν να τα έχουν χαμένα, υποχωρώντας όλο και πιο πολύ στο αλβανικό έδαφος. Στο στράτευμά μας υπήρχε μια γενική ευφορία, αν και οι συνθήκες στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου ήταν απελπιστικές. Υπήρχε δριμύ ψύχος που εναλλασσόταν με βροχή και οι μπότες πατούσαν συνεχώς σε λάσπες. Τα πρώτα φονικά κρυοπαγήματα είχαν κάνει την εμφάνισή τους σε πολλές μονάδες και οι απώλειες δεν ήταν αμελητέες.

«Ο ήρως τα Μάροβα»
Η πρώτη ανταπόκριση από τα όρια της πρώτης γραμμής του μετώπου εστάλη στις 20 Νοεμβρίου για να ακολουθήσει ένας καταιγισμός από κείμενα. Για να αντιληφθούμε τον τρόπο γραφής και μετάδοσης των γεγονότων εκείνη την εποχή, αξίζει να σταθούμε σε κάποια χαρακτηριστικά κείμενα των εφημερίδων. Ο απεσταλμένος της Πρωίας (μιας από τις μεγαλύτερες τότε αθηναϊκές εφημερίδες) Γιώργος Ν. Δρόσος βρέθηκε στην Κορυτσά (στη νοτιοανατολική Αλβανία) αμέσως μόλις τελείωσε η αποφασιστική μάχη στους ορεινούς όγκους της Μόροβα (ή Μάροβα) που διήρκεσε από τις 13 έως τις 22 Νοεμβρίου 1940 βρέθηκε στην περιοχή. Θυμίζουμε ότι χάρις σε αυτή τη μάχη έσπασε η «ραχοκοκαλιά» των ιταλικών δυνάμεων, με αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος για την προέλαση των μονάδων της Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας προς τη Βόρειο Ήπειρο, σε βάθος έως και 80 χιλιομέτρων.

Ο πολεμικός ανταποκριτής, στο κείμενό του με τίτλο «Ο ήρως της Μάροβας», επιχειρεί να παρουσιάσει στο φύλλο της Πρωίας την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 1940 μια σειρά από ατομικές ανδραγαθίες των ημερών που προηγήθηκαν. Γράφει χαρακτηριστικά: «Εάν δεν ήσαν οι φαντάροι μας, οι λασπωμένοι αρρενωποί και με τη φλόγα της μάχης ζωγραφισμένη στα μάτια τους, θα ενόμιζε κανείς ότι η Κοριτσά είνε κάποια πόλις στην Νότιο Αμερική ή στην Αυσταλία, μακρυά από τον πόλεο και από το κανονίδι. Τίποτα μέσα στην πόλη δεν προδίδει ότι γύρω της έγιναν μάχαι σκληραί, τίποτα δεν ενθυμίζει τον αγώνα που λίγες μέρες πριν έγινεν εδώ. Κανένα κτίριο δεν έχει καταρρεύσει, κανένα κατάστημα δεν έχει κλείσει, καμία μεταβολή δεν επήλθεν εις τον κανονικόν ρυθμόν της πόλεως. Ο κόσμος κυκλοφορεί ήσυχος εις τους δρόμους, τα καφενεία είνε γεμάτα και αι Κοριτσαίαι αι οποίαι θεωρούνται αι κομψότεραι γυναίκες της Αλβανίας, επισκέπτονται όπως πριν τους οίκους νεωτερισμών και κάνουν τα ψώνια τους εις τα εμπορικά της πόλης. […] Οι Έλληνες στρατιώτες κυκλοφορούν και χαζεύουν στους δρόμους, με ύφος κάθε άλλο παρά κατακτητή, αλλά απλώς με το ύφος ανθρώπων οι οποίοι εκτέλεσαν τη δουλειά τους καλά και δικαιούνται τώρα να κάνουν με την ησυχία τους μια βόλτα στην πόλη που για πρώτη φορά επισκέπτονται.

Εκεί λοιπόν, σε ένα καφενείο, συναντήσαμε τον ήρωα της Μάροβας. Ποιος είναι, πώς τον λένε, από πού έρχεται ούτε τον ρωτήσαμε ούτε σημασία έχει το πράγμα. Τι βαθμό φέρει; Είναι απλώς στρατιώτης. Ένα κακοδεμένο παιδί 25-26 ετών, με καστανά μάτια, με σπασμένα δύο τρία δόντια από κάποιο γλίστρημα επάνω στους βράχους της Μάροβας, με λασπωμένες μπότες, με ένα διαρκές μειδίαμα στα χείλη και με μια σεμνότητα και συστολή που τον κάνει καταφανώς να στενοχωρείται όταν μιλεί για τον εαυτό του

-Είμαι, λέγει, ο πρώτος, μα ο εντελώς πρώτος Έλληνας στρατιώτης που μπήκε μέσα στην Κορυτσά. Όταν ο λόχος μας με τον λοχαγό επικεφαλής μπήκε μέσα στην πόλη, πρώτος εγώ βγήκα από τη γραμμή, έτρεξα δίπλα στο λοχαγό και οι δυο μας μπήκαμε μαζί. Μάλιστα, εγώ πήγαινα ένα βήμα πιο μπροστά από το λοχαγό. Με άφησε, ξέρετε, γιατί ήταν ευχαριστημένος από εμένα. Φαίνεται πως πολέμησε καλά…

-Και πού πολέμησες;

-Να σας πω… Και εγώ καλά καλά δεν ξέρω. Δεν ρωτούσα το όνομα των διαφόρων τοποθεσιών. Ξέρω όμως ότι πολεμούσα συνεχώς επί εννέα μέρες. Ότι επί εννέα μέρες έτρωγα μόνο ψωμί και τυρί. Ότι τις νύχτες κοιμόμουν δύο ή τρεις ώρες, ντυμένος, μέσα σε μια κουβέρτα, με το όπλο μου αγκαλιά, και ότι συχνά και αυτόν τον λίγο ύπνο τον διέκοπταν αιφνιδιαστικές τουφεκιές. Εάν μου λέγατε, λίγους μήνες πριν, ότι θα έκανα αυτή τη ζωή για εννέα ημέρες, θα σας έλεγα ότι πριν περάσει μια εβδομάδα θα είχα πεθάνει από εξάντληση. Και όμως, δόξα τω Θεώ, δεν έπαθα τίποτα και αισθάνομαι πολύ καλά. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι ωραίο πράγμα είναι να νικήσει κανείς, και πώς μπροστά στη νίκη όλα τα άλλα, πείνα, νύστα και άνεση, φαίνονται μικρά και ασήμαντα πράγματα.

Μια μικρή σιωπή, μερικές ερωτήσεις για τη μαχητικότητα των Ιταλών και μια διαβεβαίωση, η οποία, από το στόμα που προέρχεται, δεν επιδέχεται ούτε αμφιβολία ούτε αντίρρηση:

-Πολεμήσαμε σκληρά. Κάθε σπιθαμή γης που πήραμε, την κερδίσαμε με αγώνα. Τίποτα δεν πήραμε τσάμπα. Οι Ιταλοί αντιστέκονται και είναι καλά οπλισμένοι. Μόνο στον αγώνα στήθος προς στήθος δεν αντέχουν. Φαίνεται ότι τους λείπει το ψυχικό σθένος. Έτσι την πήραμε όλη τη Μάροβα. Τουφεκίδι, κανονίδι και κατόπιν ξιφολόγχη. Έπειτα πάλι από την αρχή. Ο εχθρός έμπαινε σε οχυρά και χαρακώματα. Σιγά σιγά όμως καθαρίσαμε ολόκληρο το βουνό. Μια φορά πήραμε διαταγή να περάσουμε από κάτι κατσάβραχα για να βάλουμε στη μέση κάτι Ιταλούς. Έπρεπε να πηδήξουμε ένα βράχο εφτά μετρά ύψος. Πώς τον πηδήξαμε και εγώ δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι είτε γλιστρώντας είτε με σχοινιά τον πηδήξαμε όλοι και το κόλπο έπιασε. Έτσι φτάσαμε ως εδώ που με βλέπετε και πίνουμε το καφεδάκι μας στον κεντρικό δρόμο της Κορυτσάς».

«Το παρόν τηλεγράφημα το έχω συντάξει επί χάρτου δημοσίας ιταλικής υπηρεσίας»
Στην ελευθερωμένη από τον ελληνικό Στρατό Κορυτσά βρέθηκε και ο δραστήριος Αθηναίος δημοσιογράφος Γιώργος Ανδρουλιδάκης για λογαριασμό της εφημερίδας «Η Πρωία». Όπως αναφέρει σε κείμενό του που δημοσιεύτηκε στις 24 Νοεμβρίου 1940 (σελ. 4), «έφθασα σήμερον εις την Κορυτσάν, την απελευθερωθείσα υπό τον στρατού μας, ο οποίος ήδη διώκει τον πανικόβλητον ιταλικόν στρατόν εκείθεν της λίμνης Μαλίκης. Αι στρατιωτικαί αρχαί και η χωροφυλακή εγκατεστάθησαν ήδη εντός της πόλεως. Και οργάνωσαν την ασφάλειαν, η οποία αποκατεστάθη τάχιστα. Ήδη φροντίζουν διά τον ανεφοδιασμόν της πόλεως εις τρόφιμα, των οποίων υπάρχει μεγάλη έλλειψης. Σήμερον, επίσης, εγκατεστάθη η νέα δημοτική αρχή υπό τον Έλληνα δήμαρχον Επαμεινώνδα Χαρισιάδην και δημοτικόν συμβούλιον, το οποίον αποτελείται εκ 4 Αλβανών και 11 Ελλήνων, οίτινες απολαμβάνουν της γενικής εμπιστοσύνης και εκτιμήσεως του πληθυσμού. Ο πρώην δήμαρχος, όργανον των Ιταλών, ηκολούθησε τους φυγάδας.

Ο πληθυσμός της Κορυτσάς με ειλικρινή ενθουσιασμόν πανηγυρίζει την απελευθέρωσίν του από τον φασιστικόν ζυγόν διά κωδωνοκρουσιών και πανδήμων εκδηλώσεων. Αύριον (σήμερον) θα τελεσθή δοξολογία εις τον καθεδρικός ναόν. Σήμερον οι κάτοικοι της Κορυτσάς είχαν ρυθμίσει τα ραδιόφωνα των εις το κύμα του σταθμού Αθηνών διά να ακούσουν το διάγγελμα του Βασιλέως. Οι Ιταλοί, φεύγοντες εκ της Κορυτσάς, εγκατέλειψαν στρατιωτικόν υλικόν παντός είδους, αξίας δεκάδων εκατομμυρίων. Τοιαύτη ήτο η σπουδή της φυγής, ώστε εις τα δημόσια γραφεία εγκατέλεψαν άθικτον και αυτήν την γραφικήν ύλην. Το παρόν τηλεγράφημά μου το έχω συντάξει επί χάρτου δημοσίας ιταλικής υπηρεσίας. Εις την Κορυτσάν ανεύρον προκηρύξεις εις την ιταλικήν, αλβανικήν και ελληνικήν, προοριζομένας διά τας ελληνικές πόλεις, τας οποίας «θα» κατελάμβανον οι Ιταλοί, και περιεχούσας εντολάς προς τον ελληνικόν λαόν διά τον τρόπον με τον οποίον θα έπρεπε να ζη υπό την ιταλικήν κατοχήν. Ο αλβανικός λαός εγνώριζε την προέλασιν του ελληνικού στρατού ακροώμενος μυστικά εις το ραδιόφωνον και ως εκ τούτου ουδεμίαν έδιδε πίστιν εις τα φληναφήματα των Ιταλών, οι οποίοι τέσσαρας ακόμη ώρας πριν εγκαταλείψουν την πόλιν επίστευον ότι ο ιταλικός στρατός βαδίζει προς την Θεσσαλονίκην.
Ήδη εις την Κορυτσάν, εις τους δρόμους και τα κέντρα της, κυριαρχεί το ελληνικόν χακί και ουδέν ενθυμίζει την ιταλικήν κατοχήν, εξαιρέσει των καταξεσχισμένων προσωπογραφιών του Μουσσολίνι και διαφόρων επιγραφών, τας οποίας οι Ιταλοί είχαν χαράξει εις τους τοίχους των κτιρίων. Ελληνικαί σημαίαι ευρίσκονται παντού. Η κατάληψης της Κορυτσάς παρέσχε μίαν απόδειξιν της ευστοχίας της ελληνικής αεροπορίας. Το αεροδρόμιον της Κορυτσάς έχει καταστεί άχρηστον και επ’ αυτού είναι κατεσπαρμένα τα συντρίμματα των καταστραφέντων ιταλικών αεροπλάνων, ενώ οι στρατώνες έχουν επιμελώς «γαζωθή» από τα πολυβόλα των αεροπόρων μας, χωρίς να θιγή πολύς ή πολύς. Οι μετακινηθέντες βεβαίως υπό των Ιταλών αλβανικοί πληθυσμοί επανέρχονται εις τα απελευθερωθέντα χωρία των και σειρά βοϊδαμαξών γεμίζει της δημοσίας οδούς. Η διαδρομή από των ελληνικών συνόρων μέχρι της Κορυτσάς υπήρξε συγκινητικοτάτη. Το πρώτον παραμεθόριον φυλάκιον, όπου ευρίσκεται μια λαξευτή επί του τοίχου κεφαλή του Μουσολίνι, με την επιγραφήν «Ζήτω ο Ντούτσε», κατέχεται ήδη υπό των Ελλήνων στρατιωτών και επ’ αυτού κυματίζει η ελληνική σημαία. Ολόκληρος η ευρεία λεωφόρος, την οποία είχαν κατασκευάσει Ιταλοί διά να κινήσουν επ’ αυτής τας τόσον διαφημισθείσας μηχανοκινήτους δυνάμεις των εναντίον της Ελλάδας, είναι ήδη πλήρης εγκαταλελειμμένον υλικού, το οποίον είναι άθικτον από τας ιταλικας βόμβας, τας ριφθείσας διά να το καταστρέψουν. Και απλώς έκαιγε τους πέριξ αγρούς. Οι Έλληνες στρατιώται, αφού ηγωνίσθησαν ηρωικώς επί των επάλξεων του θρυλικού πλέον Μάροβα και του Ιβάν, κατήλθον και σχηματίζουν τα φυλάκια, τα οποία φρουρούν και την οδόν ταύτην. Παρά τους κόπους και τας θυσίας των, κατέχονται υπό αφθάστου ενθουσιασμού και ορμητικότητος. Είναι πλήρεις χαράς και εκφράζονται με περιφρόνησιν διά την μαχητικήν ικανότητα των Ιταλών, διά την οποίαν άλλως τε και οι Αλβανοί δεν έχουν διάφορον γνώμιν, τονίζοντες. «Αυτοί μόνον για ξύρισμα και κολώνια είναι…».

Η πρώτη ανταπόκριση από το ελεύθερο Αργυρόκαστρο
Τέλος, δύο εβδομάδες αργότερα, ένας από τους τρεις απεσταλμένους του Δημοσιογραφικού Συγκροτήματος Λαμπράκη, ο Νίκος Γιοκαρίνης, στέλνει στις 8 Δεκεμβρίου στα Αθηναϊκά Νέα, την πρώτη ανταπόκριση Έλληνα δημοσιογράφου από το ελεύθερο πλέον Αργυρόκαστρο.

Γράφει χαρακτηριστικά: «Γελαστή ξημερώνει η σημερινή μέρα! Απ’ άκρου σ’ άκρο χαρμόσυνες φωνές και τραγούδια ακούγονται… «Τ’ Αργυρόκαστρο έπεσε!». Ο στρατός, μαζί με τους Έλληνες της Αλβανίας, γιορτάζει πανηγυρικά την καινούργια νίκη. Βρισκόμαστε στην Πολίτσανη (σ.σ. εθνοτικώς ελληνικό χωριό μέχρι σήμερα, που βρίσκεται εντός της περιοχής Πωγωνίου που εκτείνεται τόσο την Ελλάδα όσο και στην Αλβανία). Εδώ συναντάμε και τα υπόλοιπα κλιμάκια του εφοδιασμού μας και παίρνουμε εντολή να τραβήξουμε για την νεοκαταληφθείσα πόλη και να εφοδιαστούμε από κει τροφές και πυρομαχικά. Απόγευμα. Ξεκινάμε ακολουθώντας τον δημόσιο δρόμο της χαράδρας, που πάει για τ’ Αργυρόκαστρο. Η κακοκαιρία μας εξαναγκάζει να διακόψουμε την πορεία μας. Ένας παρατημένος μύλος μες στη χαράδρα μας χρησιμεύει για καταφύγιο. Η νύχτα περνάει γύρω απ’ τη μεγάλη φωτιά που διατηρούμε ως το πρωί. Χαράζει… Ξεκινάμε… Το νερό δεν παύει ούτε λεπτό. Καταραμένο μέρος η Αλβανία! Όλο νερό, νερό και λάσπη… Βρέχει!… Βρέχει!… Η γη έχει σαπίσει κι όπου πατάς βουλιάζεις και κολλάς:… Μετά τέσσερις ώρες ακόμα κοπιαστική πορεία, φτάνουμε στ’ Αργυρόκαστρο.
Επιτέλους!.. Βλέπουμε κόσμο!… Κίνηση!… Βλέπουμε χτίρια τριώροφα και τετραώροφα, μαγαζιά με βιτρίνες κι επιγραφές, σπίτια με σοβατισμένες προσόψεις, δρόμους ασφαλτοστρωμένους, αυτοκίνητα, ηλεκτρικά, κινηματογράφο, γυναίκες με… ευρωπαϊκά φορέματα. Νιώθουμε δηλαδή πως μπαίνουμε σε πόλη, σε κόσμο πολιτισμένο… Αλήθεια!.. Τι παράξενο κόσμο συναντήσαμε στην Ήπειρο, στα Ζαγοροχώρια κι εδώ στ’ Αρβανιτοχώρια. Άλλες συνήθειες, άλλα ήθη κι έθιμα, που σε μας τους «πρωτευουσιάνους» χτυπούσαν πολύ άσχημα. Τι ιδιότροπα ντυμένες οι γυναίκες, με τις μακριές φούστες τους, με τα «σιγκούνια» και τα «τσαπράζια» τους.

Τα «τσεμπέρια» εδώ αντικαταστούνε τα καπέλα και τους χρωματιστούς φιλέδες, και οι «κουντούρες», τα «τσόκαρα» και τα στιβάλια» τα γοβάκια και τα μοντέρνα φελλά…».

*Ο Γεώργιος Σαρρής είναι δημοσιογράφος – μέλος της ΕΣΗΕΑ, τιμηθείς με το Βραβείο Αθ. Μπότση για την αντικειμενική και με πληρότητα παρουσίαση ιστορικών πολιτικών θεμάτων.

https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/9102345/to-klima-ton-proton-imeron-tou-polemou-sta-vouna-tis-alvanias-mesa-apo-antapokriseis-tis-epochis