μη σκιαζστε δε δαγκων΄νε τα σκλια δκά μ ειν θα μαβλισω
αμανε κι αξα καλά
μερκοι καμπόσοι σαρανταργιά δω πέρα μέσα παραόξω περα τα λάκα ντιπ
καμπόσο γκαιρό απ σας παρατράω
απ πααίντε κι συφωνάτε δγια τν πορδή τσ αλπούς
δγια τ ψύλ τ αμπήδμα
δγια το γκαρτο τσ γουμαρας
κι οπ το ζητμα ειν ζιοματστο κοβετε περα
δε τα βρισκτε τα κομπια
μη κι χαλασνε τν ζαχαρενια
ποιανού;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
όντε λέω ήστενε πασλις
το γλέπω πο τ μινια ράχη ζν άλλη
η τνεχτε χασ τν μπαλα η σας τνε πηραν
δε τσ περάτε τσ εξετασες καλοκεριου
ο Μπίρμπας
ειχενε ειπει επερς πο το εδαφιο i ωσνε το xviii τα παρακάτ ειν σημερνά
i. μερ’κοί μπερδεύνε το γαυρο μι το νταύρο κι πλάνε
πατσιαρ επικίν'ντο πολύ επικίν'ντο π το δίχτ
ii. μερ’κοί ονειρευνται μόν' κι μον' πως να ματειδούν τα
ποκοχουλιγκάνια για τα ντράβαλαiii. ως ζν ακρη τα κόζμ κι
πλέρωσε κιαρατά Χστοβασίλ' κι κάψε ομάδα κι βρόντα γρούνες κι στούμπια
iv. οποιδήποτας ξέρ’ τν ιστορία τ’ Πας κι
τα δεινά απ’ πέρασ’ ο Πας μας καταλαβαίν’ κι το
πώς χτίζ’νται οι ομάδαι – όσ’ αγαπάν μια ομάδα –
v. ο Κιτσιουμπίλς αγγελοκρουητε μι
τόνα ποδάρ’ πιαζμενο στο δοκάνι τοσον τ’ κόφτει απ’ φ’λλάει τν κουραδουκόφτη
vi. να το ξεπιάσ’ το ποδάρ’ τ’ όσο είν’ αγληγορα,
προυτού αρχινίκει η γάγγρινα vii. καμπος καιρό μ’ απέραε πο το μυαλό κι έβανα ιδέα ότ’
οι διοικητ’κές περ’πέτειες τ’ Πας, δε αποσκολνούσαν ιτς ποτες
viii. γλέπω να
έρχ’νται αγκούσις, αμα ο τρανός δε γκούει τσ’ Γιαννιώται κι ακούει τσ’ Πασαλιμανώται
ix. παρατήθκε κι
εφκε αυταντρο το συμβούλιο κι οι πασολέδαι μιταγραφολογάν, νόμσαν οτ΄ ήταν ο Χριστόγλος εκειός απ’ εφκε,
x.
καυμένες ‘πιταγούλες μ’ λέω γώ, απ σας έχω σκορπίσ’ σια δω κι σια
xi. κάθ’μαι τώρα κι παστζιαρίζου μ’ αδειες τζιέπες κι
οι άλλ χαλεύνε τον κόπο τσ’ τσ παράδαι τσ
xii. λ’πάμαι ‘αματις νομίσ’τε ότ’ θα φκιάκ’με ομάδα μι τέτοια μυαλά, επδής καμπόσ'
νοματαίοι βαστάν του λάβαρο τσ γκερκιδαςxiii. η ομάδα π’
ανέβκε κατόπ’ χίλια βάσανα, θκιά μας είν’ η ομάδα δεν είν’ ξένη κι να τνε προστατεψτε
xiv. χέσ’ τσ’ παίχται στο μπάτο μπάτο τσ’ γραφής κι τα καμώματα ολνών τσ’ κι όχι για τν ομάδα απ’ ανέβ’κε,
για τν ομάδα απ’ θέλ’με πέδω πέρα να ειδούμι
xv. λ’πάμαι απ’ μερ’κοί
ειδησιοστραγγαλιστάδες (απ κάθνταν διπλα μ' αχπάν στα δημοσιγραφκά)
τνφεκάνε από μακριά τον Πας κι το παίζνε κι στενοί συγγινείς τ’ Πας
xvi.
ντροπή για αυτηνούς ολνούς – ξερνε μαναχοι τσ’ ποιοι είν’ αυτήνοι -ξέρνε μον’ φημερίδα, λάσπ’ κι κοκα κολα
xvii. η νκοκυρα
απ δε θελ να ζμωσ όλ μέρα το ξεγαλιζ το κιχρι τσ για να περνε ματ τα νηστκα κ να λεν κι σα δε μας το διν καλα ειν κ απ μας το δειχν
xviii. ο κιτσιομαης
θα γεν Πας όντες γεν ο Μπίρμπας παπας, δγιοτ είν τσ μπίζνας ο τζες κι συντηράει τ μαγαζιά τα τονα τα άλλο
xix. μι αφηντε τα προβατομουρδες τσ λυκοι απ το παιζνε πασολεδαι να σας συγκιναν κι να σας ενθουζιαζνε μι συθήματα κι μι συσπειρωζματα, ειν μεσα πο το συστμα ειν φιδγια μι κερατα
xx. ο Αγγιλος
ερθε δγια εξ μηναι κι να φυγει κι παραυτηνα
τ γουσταρσε κατοπ στα Γιανν’να κι τηραε να βρει μινια νακρη να κατσ κι εκατς αχπαν τ νάρκη μι στ αφραγγειαι
xxi. τα ταμεια ειν σα τα κονιζματα στα Τέμπια απ τα τζιεπωναν τα λεφτα οι επιτροπ δγια συγγενεις κ φιλς κι δγια κανα
μπορντέλο τσ πολυτελια κι δγια γουναι κ παλτα τσ γκομεναι τσ μονιμαι
xxii.
η αδγεια βηκε απεκει απ δε κατέραε κανενας δγιοτ κι ταχαμ ταχαμ τνε θελαν αδγεια κι όντες επιακαν χαμπαρ οτ η αδγεια βηκε μοναχοι τνε τζινσαμαν τη δλεια
xxiii. ομαδαι απ πηραν τν αδγεια κ βγαίν’νε ευρωπ
ειν καταφερμα τσ γενκης εκτίμσης απ γεντε κι στα υπόλπα κρατη
λογον απ ειν η κρίσ κι γιαταύτο ο βαρδινογιανς εδωκε παραδαι κ άλλος σι μπαρτιλωνα εκαμε το ίδγιον
xxiv. παραυτητα γλεπω ν ανακατωντε τα πράματα κι
τα χαρτιά να πεφτε σωροβολιο ζν ελλαδα λογον περαζμεναι προθεζμιες κ πο τα περσνά τα στμενα κι δν τα αποκλήω θεωρητκα ο Πας Γιάνν’να να παιξ ζν ευρωπ το μεσοκαλοκερο απ ειν μπροστα, τοποιον δε γουσταρζαν μερκοι
xxv.
οι τρανοι διχτιωμεν ειν για το χαβατσ δν εχνε το νου τσ ζν ομαδα κ σ τν προκοπη τα κ καταπος ταιργιαζ στν Αζαξ καταπως λειτουργαν κ κωλοσφουγκιζντε μον κακο καν’νε κ στηριζνε τσ προεδριαι
xxvi. οι
δημοσιογραφ ειν λογικοι εχνε μεγαλο ζηλον δγια τν Πας απ διν ψωμι σουλα πτηνά κ τα σερπετα κι καν’νε τν δλεια απ εκαναν ανανταμ παπανταμ οι πατεραδαι τσ κι ουλον το σναφι τσ οι μπανταλοι οι αχμακδες οι ζαμζεν ειν ολ αυτηνοι απ τσ ακουν κι τσ διαβαζνε κ κρεμτε πο το στομα τσ στα ραδια κ τσ τελεορασες τοποιον
προκ’ται δγια αρβυλα μηχανηματα απ σταζνε ψεφτια ξυδ κ χολη δγια τν Πας
xxvii.
ολ η ιστορια τα Πας ειν ένα ψεμα κ άλλο ψεμα αχπαν το ψεμαxxviii. λπουμε δγια τν εαφτο μ κ το αυτό δγια τν αδιρφο μ το Πασπας απ μας συνδεν χιλιαδγυο στα Γιανν'να κ μπαραζια κ
δγια τα παιδγια απ ξερω τν γκαρδια τσ αποξω κ ανακατωτά τοποιον σε ποια μεργια εχνε κ φλανε τν Πας Γιάνν’να
xxix. ωσονε κ υπαρχνε αδιαφανια κ αλογοδοσια
θα βγαιν’νε λαμογιαxxx. στν Πας
οσνοι τρεχε μέσα ειν για να παρνε κ οσνοι τρεχνε τ απόξω ειν για δοσνε ψχη κ να παρνε πικρα κ κοραηδία
xxxi. παραυτηνα κ
μι εχοντας άλλο να καμω ελπιζω εντελ κ σ αυτηνο απ λεν <κάθε μπόδγιο σι καλο> κ να βαλνε τα νεα παιδγια κ να γραψνε κ πο τν αλβανια καμποσα ακομ κ εχμε κεφαλ απ εχει μεσα μυαλο να το σκωσμε εδαλιως να το κρατησμε κατ μι τν ντροπη μας απ αφηκαμαν τν Πας κ τν αλεθνε οι πραματαεφτάδαι κ μπουρμπουτσιαλεοι περα τα χωρα
xxxii. αστοησα
τα πλεο σοφαροτερα να ειπω αλλ φορα να μη μαζωντε πολα κ βγαντε τα ματια σας δγιοτ τα φλατε δγια να σας τα βγανε αλλ
Μπίρμπας Χαρίλαος πο τν Κλειδονιάδοστα Κόντσας κ πο τν Καρδιτσα κανα γκαιρο παλια ανανταμ παπανταμ Ηπειρωται
