Τωρα και (για) παντα. Αχιλλεα, μια φορα μοναχα ζουμε. Πολλες οι πικρες και οι χαρες λιγες, παντα, στιγμες μοναχα μεσα στο ολον. Αυτο μου το ειχες πει το 2003 τον οκτωβριο, οδος Δημοσθενους, Καλλιθεα με αφορμη το... ολον. Στιγμες λοποιν, μεσα στις μπορες ουρανια τοξα και παλι απο την αρχη. Μακρυς και ατελειωτος ο δρομος για ολους μας, ειπαμε ηπειρωτης χωρις φευγιο ΔΕΝ γινεται. Και οσα λεμε και γραφουμε εδω μεσα ανηκουν σε ΟΛΟΥΣ. Οπως και ο ΠΑΣ. Ανηκει στον προεδρο, στον προπονητη, στους παιχτες, στον κοσμο. Ειναι και κατι ομως που διαφοροποιει τα πραγματα. Ολοι οι αλλοι εκτος απο τον κοσμο ειναι ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ. Ο κοσμος ως εννοια ειναι η αξια και η περιουσια της ομαδας εις το διηνεκες. Υπο την προυποθεση, βεβαιως, οτι θα υπαρχει παντα κοσμος. Αυτη η ομαδα ειχε παντα τον κοσμο διπλα της και ειναι η μοναδικη ομαδα χωρις ΤΙΤΛΟΥΣ, με τοσο ισχυρο λαικο ερισμα για ενα και μονο λογο. Γιατι παντοτε εβγαζε τη γλωσσα στους ¨μεγαλους¨ του ελληνικου ποδοσφαιρου, τους κοιταζε στα ματια και ΜΑΧΟΝΤΑΝ. Προχθες δεν δοθηκε μαχη. Αυτο ειναι που ενοχλει. Η ιστορια δεν αλλαζει και η ιστορια του πρωτου ημιτελικου εχει πλεον γραφτει. Μενει ο δευτερος. Το σκορ του πρωτου παιχνιδιου ΔΕΝ ειναι απαγορευτικο. Ολα παιζονται, ολα ειναι ανοιχτα. Τα παιχνιδια που σε φερνουν μια ανασα απο ΤΙΤΛΟ και τα παιχνιδια τιτλου, τα παιρνει αυτος που τα θελει πιο πολυ. Ειναι θεμα ψυχης και χαρακτηρα. Ολα τα αλλα πανε στην ακρη. Το ιδιο ισχυει και για τα τρια παιχνιδια πρωταθληματος που μενουν. Δεν υπαρχουν επιλογες η ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ειναι μονοδρομος. Ειμαστε αναγκασμενοι να κυνηγησουμε το 4/4 χωρις πολλα λογια. Ολα παιζονται τιποτα δεν τελειωσε ακομη. ΨΗΛΑ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ.
