Μετά τη ΛΟΥΤΣΑ από την Άρσεναλ, όπου παρεμπιπτόντως έμαθε και βασικούς κανόνες περί φάουλ - πέναλτι κλπ, επιστροφή στο ελληνικό ποδόσφαιρο για τον θρήνο, όπου ισχύουν άλλοι κανόναι - ελληνικοί.
Π.χ. αν είσαι παίχτης του μόνιμου "πρωταθλητή" μπορείς να σπρώχνεις ελεύθερα, το πολύ πολύ να δει κόκκινη κάνας αντίπαλος, γιατί και μέσα στη μικρή περιοχή να αμπώξεις εσύ τα κοράκια σφυρίζουν μεν, αδιάφορα δε. Ή ξαναπχ. μπορείς να κάνεις βουτιές όταν είσαι στη περιοχή, ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας παίρνεις μόνον πέναλτι ή και κιτρινοκόκκινες αντιπάλου.
Άλλοι κανόνες που διέπουν το (πολύ μπροστά) ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ότι αν κάποια ομάδα πρέπει να κερδίσει (χελιδόνα π.χ.), το ματς μπορεί να λήξει στο πρώτο ημίχρονο με 6-7 λεπτά καθυστέρηση και στο δεύτερο με καμιά δεκαριά.
Υπάρχουν και οι μονίμως κωλόφαρδοι (βάζελος π.χ.) που αντί να βρεθούν πίσω στο σκορ ή να ισοφαριστούν, τα βάνουν.
Τα χανούμια επίσης επιστρέφουν δριμύτερα, διδάσκοντας ότι αν παίχτης σε θέση οφσάιτ παρεμβληθεί στη φάση κάνοντας τσαλιμάκια (βρίσκοντας ή όχι τη μπάλα) απαγορεύεται να σηκωθεί σημαία.
Όμορφο ποδόσφαιρο ελληνικά πλασμένο.
Να το χαίρεστε.
