"Φευγω, ειπε ο Διδασκαλος, με μια αληθεια που δεν εκφραστηκε ακομη, αυτη η ιδια αληθεια θα με αναζητησει παλι και θα με συναξει, αν και τα στοιχεια μου θα ειναι σκορπισμενα παντου στις σιωπες της αιωνιοτητας και θα ξαναρθω μπροστα σας ωστε να μπορεσω να μιλησω με μια φωνη αναγεννημενη μεσα απο την καρδια αυτων των απεραντων σιωπων".
Οι μαθητες ηταν ασαλευτοι σαν πετρες και κατακαρδα λυπημενοι γιατι ειχε πει "φευγω". Αλλα κανενας δεν απλωσε το χερι του να σταματησει το Διδασκαλο, ουτε εκανε την παραμικρη κινηση να ακολουθησει τα βηματα του.
Και ο Διδασκαλος εξηλθε απο τον κηπο μοναχος, σαν ενα φυλλο που το παρεσυρε ενας δυνατος ανεμος...
Την προδοσια πολλοι αγαπουν και επιθυμουν, τον προδοτη, ομως, κανεις.
Ολοι οι προδοτες εχουν ποικιλοχρωμη συνοδεια τον καιρο της παντοδυναμιας τους.
Τον καιρο του ξεπεσμου ολοι τους φτυνουν καταμουτρα.
Η μοιρα των ανθρωπων ειναι ο θανατος και των θεων η ληθη.
