Αποστολέας Θέμα: Πορτογαλικό ποδόσφαιρο  (Αναγνώστηκε 3059 φορές)

Αποσυνδεδεμένος PAS-o-media

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 5.613
    • Προφίλ
    • Φίλαθλοι ΠΑΣ
Πορτογαλικό ποδόσφαιρο
« στις: Κυρ 05 Ιαν 2014 13:12 »
Παράθεση από: contra.gr
Πέθανε ο Εουσέμπιο!

Σοκ στο πορτογαλικό αλλά και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, από την είδηση του θανάτου του Εουσέμπιο τα ξημερώματα της Κυριακής, σε ηλικία 71 ετών.



Ο μεγάλος αστέρας του πορτογαλικού ποδοσφαίρου που διέπρεψε τη δεκαετία του '60, έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της Κυριακής από καρδιακή ανακοπή.

Η είδηση "σκόρπισε" θρήνο στους ανθρώπους του ποδοσφαίρου, καθώς ο Εουσέμπιο υπήρξε μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές στον χώρο. Ο Πορτογάλος θεωρείται ένας από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών. Στη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας βρισκόταν στην υπηρεσία της Μπενφίκα και της Εθνικής ομάδας της Πορτογαλίας και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξασφάλιση της τρίτης θέσης στην Παγκόσμιο Κύπελλο 1966.

"Μαύρος Πάνθηρας" ήταν το προσωνύμιό του καθώς ήταν παγκοσμίως γνώστες οι αρετές του όπως η ταχύτητα του, η τεχνική του και τι ισχυρό δεξί του πόδι.

Ο Εουσέμπιο κέρδισε 11 τίτλους στο πορτογαλικό πρωτάθλημα, ένα κύπελλο Πρωταθλητριών και τέσσερα κύπελλα Πορτογαλίας. Επτά φορές ήταν ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, ενώ αναδείχτηκε καλύτερος Ευρωπαίος σκόρερ δύο φορές κερδίζοντας δύο φορές το "χρυσό παπούτσι".

www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=7FOYyd6d4uU
Ο PAS-o-media είναι κοινόχρηστος λογαριασμός που χρησιμοποιείται από διάφορα μέλη του forum. Σκοπός του είναι η δημοσίευση ειδήσεων του pas.gr και η αναδημοσίευση/μεταφορά / δημοσιοποίηση κειμένων που αφορούν τον ΠΑΣ, ή ενδιαφέρουν τους φίλους του από διάφορα Μ.Μ.Ε.

Αποσυνδεδεμένος ΛΑΜΙΑ FANS

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 21.793
  • ΠΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΛΑΜΙΑ!
    • Προφίλ
Απ: Πορτογαλικό ποδόσφαιρο
« Απάντηση #1 στις: Δευ 06 Ιαν 2014 21:58 »
Παράθεση
Χιλιάδες Πορτογάλοι είπαν «αντίο» στον Εουσέμπιο

Τα ξημερώματα της Κυριακής η Πορτογαλία έχασε τον θρύλο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, Εουσέμπιο, λόγω καρδιοαναπνευστικών προβλημάτων. Το απόγευμα της Δευτέρας χιλιάδες Πορτογάλοι έδωσαν το παρών στην κηδεία του «μαύρου πάνθηρα» στη Λισσαβόνα. Καθώς περνούσε το φέρετρο από την κεντρική λεωφόρο της πόλης, πλήθος πενθούντων χειροκροτούσε και κουνούσε λουλούδια ως ένδειξη σεβασμού στον άνθρωπο, που περιγράφεται ως «αιώνιο σύμβολο» του πορτογαλικού ποδοσφαίρου. Μάλιστα, αρκετοί φώναξαν: «Ο Εουσέμπιο είναι ο βασιλιάς μας».

Στο τελευταίο αντίο του Εουσέμπιο παρευρέθηκαν Πορτογάλοι πολιτικοί, καλλιτέχνες, αλλά και άτομα του ποδοσφαίρου, όπως ο ομοσπονδιακός μας προπονητής, Φερνάντος Σάντος. Στο γήπεδο της Μπενφίκα, το Ντα Λουζ, έδωσαν το παρών πάνω από 10.000 άτομα, καταθέτοντας λουλούδια και κασκόλ στο άγαλμα του Εουσέμπιο. Στο συγκεκριμένο γήπεδο ο «μαύρος πάνθηρας» έπαιξε τα 15 από τα 22 χρόνια της καριέρας του, σκοράροντας 638 γκολ σε 614 παιχνίδια. Με τη φανέλα της Εθνικής Πορτογαλίας αγωνίστηκε 64 φορές και σημείωσε 41 γκολ, οδηγώντας μάλιστα την εθνική ομάδα της χώρας του στην τρίτη θέση του Μουντιάλ του 1966, όπου αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 9 τέρματα. Ένα χρόνο πριν, το 1965, ο Εουσέμπιο αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης στον κόσμο.

Η Ελληνική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου έστειλε συλλυπητήρια επιστολή στην αντίστοιχη της Πορτογαλίας, εκφράζοντας τη λύπη της για τον χαμό του Εουσέμπιο.

Η ανακοίνωση της ΕΠΟ:

«Η παγκόσμια ποδοσφαιρική οικογένεια έχασε ένα από τα επιφανέστερα μέλη της. Ο Εουσέμπιο ήταν από τους παίκτες που έκαναν το ποδόσφαιρο δημοφιλέστερο και θα έχει για πάντα μια θέση μεταξύ των κορυφαίων».

από egnatiapost.gr
ΚΕΡΚΙΔΑ ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟ ΛΑΜΟΓΙΑ!!!

Αποσυνδεδεμένος araxthos

  • Sr. Member
  • ****
  • Μηνύματα: 392
    • Προφίλ
Απ: Πορτογαλικό ποδόσφαιρο
« Απάντηση #2 στις: Πεμ 15 Μάι 2014 07:29 »
ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ  8)
« Τελευταία τροποποίηση: Πεμ 15 Μάι 2014 07:50 από araxthos »

Αποσυνδεδεμένος taxidriver

  • Full Member
  • ***
  • Μηνύματα: 123
    • Προφίλ
Απ: Πορτογαλικό ποδόσφαιρο
« Απάντηση #3 στις: Πεμ 15 Μάι 2014 10:55 »
ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ  8)

Άλλα 48 χρόνια μείναν. Θα περάσουν!!!!

Αποσυνδεδεμένος araxthos

  • Sr. Member
  • ****
  • Μηνύματα: 392
    • Προφίλ
Απ: Πορτογαλικό ποδόσφαιρο
« Απάντηση #4 στις: Πεμ 15 Μάι 2014 12:34 »
ε! θα κλαψουν κ αλλες κανα 2 γενιες λουζιτανων κ μετα!  :P

Συνδεδεμένος Mpakoulieros

  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 2.599
    • Προφίλ
    • http://i.imgur.com/Eg6L7Ne.png
Απ: Πορτογαλικό ποδόσφαιρο
« Απάντηση #5 στις: Πεμ 15 Μάι 2014 16:36 »


  Και μετά κλαίτε για τον Π.Α.Σ. και τις κατάρες που τον συνοδεύουν. Πάρτε παράδειγμα από την Μπενφίκα, τη Λίβερπουλ και τον Αρούλη :P.
Ο Π.Α.Σ. ανήκει στα μεγάλα ποδοσφαιρικά αφηγήματα!

Αποσυνδεδεμένος araxthos

  • Sr. Member
  • ****
  • Μηνύματα: 392
    • Προφίλ
Απ: Πορτογαλικό ποδόσφαιρο
« Απάντηση #6 στις: Πεμ 15 Μάι 2014 18:24 »


  Και μετά κλαίτε για τον Π.Α.Σ. και τις κατάρες που τον συνοδεύουν. Πάρτε παράδειγμα από την Μπενφίκα, τη Λίβερπουλ και τον Αρούλη :P.

τη λιβερπουλ ποιος την καταραστηκε???  :-?
πες μου να παω να τον ξεθαψω!  :P

Αποσυνδεδεμένος fon7

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 26.038
    • Προφίλ
Απ: Πορτογαλικό ποδόσφαιρο
« Απάντηση #7 στις: Τετ 19 Δεκ 2018 23:03 »
Παράθεση


Υποκλοπές, κωδικά ονόματα και απαγωγές: Όταν η Μπενφίκα έκλεψε τον Εουσέμπιο

Μέσα Δεκεμβρίου 2018. Στο αεροδρόμιο της Λισαβόνας προσγειώνεται ένα αεροπλάνο που ξεκίνησε από την Αθήνα. Μέσα σ’αυτό βρίσκεται η αποστολή της ΑΕΚ, που σήμερα το βράδυ θα δώσει το τελευταίο της παιχνίδι για το φετινό Τσάμπιονς Λιγκ. Αντίπαλος της θα είναι η Μπενφίκα, η πιο μεγάλη ομάδα της Πορτογαλίας και μια από τις σπουδαιότερες της Ευρώπης τη δεκαετία του 60.

Μέσα Δεκεμβρίου 1960. Στο αεροδρόμιο της Λισαβόνας προσγειώνεται ένα αεροπλάνο που ξεκίνησε από το Λοουρένσο Μάρκες (γνωστό πλέον και ως Μαπούτο), την πρωτεύουσα της Μοζαμβίκης. Μέσα σ’αυτό βρίσκονται αρκετές οικογένειες, στρατιωτικοί που επιστρέφουν σπίτι τους για τις γιορτές, επιχειρηματίες που έχουν στήσει δουλειές στην, τότε, αποικία της Πορτογαλίας και μια κυρία με το όνομα Ρουθ Μαλόσο. Όπως αποδείχτηκε αργότερα όμως, ούτε Ρουθ τη λέγανε, ούτε κυρία ήταν.

Γυρνάμε λίγα χρόνια πριν, στο 1957. Ο Εουσέμπιο ντα Σίλβα Φερέιρα είναι 15 χρονών και έχει κουραστεί να παίζει ξυπόλητος στους δρόμους με αυτοσχέδιες μπάλες που μετά από μερικά σουτ διαλύονται. Έτσι αποφασίζει παρέα με τους καλύτερους του φίλους να δοκιμάσουν να γραφτούν σε μια κανονική ομάδα. Η πρώτη τους επιλογή είναι η Ντεσπορτίβο και ο λόγος είναι απλός: H ομάδα έχει στενές σχέσεις με την Μπενφίκα και είναι αυτή από την οποία είχε ξεκινήσει ο Μάριο Κολούνα, που είναι το ίνδαλμα τους. Η προσέγγιση όμως δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα.

“Ζητήσαμε να μας δοκιμάσουν αλλά δεν δέχτηκαν. Παρ’όλο που ένιωσα θιγμένος μετά από λίγο καιρό δοκίμασα ξανά αλλά δεν μου απάντησαν ποτέ. Τότε αναγκαστικά στράφηκα σε άλλες λύσεις. Το μόνο που ήθελα ήταν να παίξω μπάλα” δήλωσε μετά από πολλά χρόνια ο Εουσέμπιο. Οι “άλλες λύσεις” στις οποίες αναφέρεται ήταν η Σπόρτινγκ Λοουρένσο Μάρκες, που όπως είναι εύκολα αντιληπτό, ήταν η ομάδα της Μοζαμβίκης που συνεργαζόταν με τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας.



Εκεί τους προϋπάντησε ο Νούνο Μάρτινς, που δέχτηκε να τους δοκιμάσει. Μέσα σε λίγη ώρα ο Μάρτινς κατάλαβε ότι το ψηλόλιγνο παιδί που μιλούσε εκ μέρους όλης της παρέας, είναι πολύ πιο χαρισματικό από τα υπόλοιπα. Στο τέλος της προπόνησης τους ανακοίνωσε ότι ο Εουσέμπιο μπορεί να μείνει, οι υπόλοιποι όμως κόβονται. Ο Εουσέμπιο δεν ικανοποιήθηκε από την ετυμηγορία. “Ή μένουμε όλοι, ή φεύγουμε όλοι”. Ο εντυπωσιασμένος Νούνο Μάρτινς απάντησε στο πείσμα του μικρού με ένα μεγάλο χαμόγελο και έδωσε εντολή στο βοηθό του να ετοιμάσει δελτία και για τους πέντε.

Καλοκαίρι 1960. Στα τρία χρόνια που είναι στην τοπική Σπόρτινγκ, ο Εουσέμπιο τραβάει όλα τα βλέμματα με το δυναμικό του παιχνίδι και την ταχύτητα του. Οι μετρήσεις δείχνουν ότι μπορεί να τρέξει τα 100 μέτρα σε 11 δευτερόλεπτα! Δεν είναι όμως απλά ένας γρήγορος παίκτης. Η εκτελεστική του δεινότητα είναι τρομακτική. Τα γκολ διαδέχονται το ένα το άλλο. Ένα από τα ‘θύματα’ του είναι η βραζιλιάνικη Φεροβιάρια, που εκείνη την εποχή έκανε περιοδεία στην Αφρική. Προπονητής στην λατινοαμερικάνικη ομάδα είναι ο Χοσέ Κάρλος Μπάουερ, πρώην διεθνής με την εθνική Βραζιλίας. Ο Μπάουερ εντυπωσιάζεται από τα προσόντα του πιτσιρικά και τον προτείνει στην Σάο Πάουλο, την ομάδα από την οποία προερχόταν. Οι Βραζιλιάνοι όμως δεν είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν να δώσουν λεφτά για έναν άσημο 18χρονο Αφρικανό.

Επόμενος σταθμός της περιοδείας της Φεροβιάρια είναι η Πορτογαλία. Τις μέρες που η ομάδα βρίσκεται στη Λισαβόνα ο Μπάουερ θα επισκεφτεί ένα κουρείο. Εκεί τον περιμένει μια ευχάριστη έκπληξη. Στο διπλανό κάθισμα πετυχαίνει τον Μπέλα Γκούτμαν, τον οποίο ήξερε προσωπικά αφού δυο χρόνια πριν ο Ούγγρος προπονητής καθόταν στον πάγκο της Σάο Πάουλο. Πάνω στην κουβέντα, ο Γκούτμαν ενημερώνει τον Μπάουερ πως είναι πλέον προπονητής της Μπενφίκα και πως ψάχνει νέα ταλέντα, καθώς έχει προχωρήσει σε ριζική ανανέωση του ρόστερ (έδιωξε μέσα σε λίγους μήνες 20 παίκτες). Ο Μπάουερ του απαντάει ότι στη Μοζαμβίκη υπάρχει ένας νεαρός που μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πολύ σπουδαίο και εκεί, σ’εκείνο ακριβώς το σημείο, σ’ένα τυχαίο κουρείο της Λισαβόνας, η ιστορία του Εουσέμπιο αλλά και της Μπενφίκα αλλάζουν.







“Μια μέρα ήρθε και με πήρε ο Χιλάριο για να πάμε να δούμε μια ταινία στον κινηματογράφο. Ο Χιλάριο έπαιζε στη Σπόρτινγκ αλλά κάναμε παρέα γιατί κι αυτός προερχόταν από την ίδια πόλη στη Μοζαμβίκη. Στα μισά της διαδρομής μου είπε ότι ξέχασε τα λεφτά του και γι’αυτό έπρεπε να κάνουμε μια παράκαμψη. Όταν φτάσαμε στο σπίτι του όμως, μας περίμενε εκεί ο Ντουάρτε, που ήταν υπεύθυνος της Σπόρτινγκ, με μια βαλίτσα γεμάτη χρήματα. Μου πρόσφερε τα διπλά απ’όσα μου είχε δώσει η Μπενφίκα. Την άφησε στο τραπέζι και μου είπε ότι είναι όλα δικά μου, αν υπογράψω γι’αυτούς. Του απάντησα ότι δεν είμαι τρελός για να υπογράψω και δεύτερο συμβόλαιο και από το φόβο μου άρχισα να φωνάζω. Ευτυχώς μας άκουσε ένας γείτονας που ήταν οπαδός της Μπενφίκα και κάλεσε στα γραφεία της ομάδας. Μέσα σε λίγη ώρα έφτασε ο γενικός διευθυντής που με πήρε από εκεί”.

Θορυβημένοι από την κίνηση της Σπόρτινγκ και πεπεισμένοι ότι οι αντίπαλοι τους θα έφταναν ακόμα και στην απαγωγή του για να αποσπάσουν την υπογραφή του, οι άνθρωποι της Μπενφίκα αποφασίζουν να ‘εξαφανίσουν’ τον παίκτη για ένα διάστημα. Έτσι, κάτω από συνθήκες άκρας μυστικότητας, τον στέλνουν για 12 μέρες σ’ένα απομακρυσμένο ξενοδοχείο στο Λάγος, στα νότια της Πορτογαλίας. Η κατάσταση είχε ξεφύγει τόσο που ο Εουσέμπιο έφτασε να φοβάται ακόμα και για τη ζωή του. “Με πήρε τηλέφωνο ο Κολούνα και με συμβούλευσε να προσέχω πολύ όταν κυκλοφορώ έξω από το ξενοδοχείο, γιατί είναι ικανοί ακόμα και να με πατήσουν με το αμάξι. Τότε πήρα τηλέφωνο τη μητέρα μου και της είπα ότι θέλω να γυρίσω πίσω. Ευτυχώς με καθησύχασε και με έπεισε να περιμένω λίγο ακόμα”.

Η περιπέτεια του ανθρώπου που αργότερα έγινε γνωστός ως ‘Μαύρος Πάνθηρας’ έληξε έξι ολόκληρους μήνες μετά τη μέρα που πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στη Λισαβόνα, ύστερα από γραφειοκρατικούς αγώνες, καταγγελίες στη Γενική Διεύθυνση Αθλητισμού, ακόμα και πρωτοσέλιδα που έλεγαν ότι τα δεδομένα άλλαξαν και τελικά ο παίκτης καταλήγει στη Σπόρτινγκ. Ήταν 13 Μαΐου 1961 όταν η Σπόρτινγκ σήκωσε ουσιαστικά τα χέρια ψηλά και η θυγατρική της ομάδα στη Μοζαμβίκη δέχθηκε τα 400 κόντος που της πρόσφεραν οι Πορτογάλοι και έστειλε τα χαρτιά του παίκτη. Ο Εουσέμπιο άνηκε, επιτέλους, επίσημα στη Μπενφίκα.

Στην πρώτη προπόνηση του με τη νέα του ομάδα, ο Μπέλα Γκούτμαν γύρισε κάποια στιγμή στο βοηθό του και του ψιθύρισε στο αυτί: “Νομίζω ότι βρήκαμε χρυσό”. Δέκα μέρες αργότερα, τον ξεκίνησε βασικό σε ένα φιλικό με την τοπική Ατλέτικο. Το ματς έληξε 4-2 με τον Εουσέμπιο να πετυχαίνει τα πρώτα τρία από τα 473 γκολ που σημείωσε με τη φανέλα της Μπενφίκα. Το πορτογαλικό ποδόσφαιρο είχε αλλάξει για πάντα.

sombrero
blog.stoiximan.gr

Αποσυνδεδεμένος fon7

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 26.038
    • Προφίλ
Απ: Πορτογαλικό ποδόσφαιρο
« Απάντηση #8 στις: Πεμ 14 Φεβ 2019 21:22 »
Παράθεση
Η Μπενφίκα ανακοίνωσε εχθές πως τα ενεργά μέλη της είναι πλέον περισσότερα από 230.000 κι εμείς θυμόμαστε μια από τις πιο εντυπωσιακές, παλιές, γηπεδικές φωτογραφίες που έχουμε δει.

Η μαγεία της Μπενφίκα


Η εντυπωσιακή φωτογραφία που βλέπεις παραπάνω κέρδισε τον Μάιο του 1988 το πρώτο βραβείο σ’ ένα διαγωνισμό με τίτλο ‘Η μαγεία της Μπενφίκα’, τον οποίο διοργάνωσε η ίδια η ομάδα, αυτή που εξαιτίας της μερικά χρόνια πριν σταματούσε ένας πόλεμος. Παρά τις προσπάθειες αρκετών Πορτογάλων οπαδών σε διάφορα φόρουμ και μπλογκ δεν έχουν γίνει γνωστά περισσότερα στοιχεία, όπως το ποιος την τράβηξε ή από ποια χρονιά και ποιο παιχνίδι είναι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τραβήχτηκε μια πολύ βροχερή μέρα, η οποία δεν πτόησε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να πάνε στο γήπεδο αλλά τους ανάγκασε να κουβαλήσουν μαζί τους ομπρέλες, στο παλιό ‘Στάδιο Ντα Λουζ’, που μεταφράζεται ως ‘Στάδιο του φωτός’, δεδομένο που προσθέτει ένα πασπάλισμα ειρωνείας στη συγκεκριμένη περίπτωση.
sombrero.gr

Παράθεση
Η ομάδα που σταματούσε για λίγο έναν πόλεμο

(Μπενφίκα 2012-13: Ο δρόμος για τον τελικό του Άμστερνταμ)

Ο Αντόνιο Λόμπο Αντούνες, ένας πολυβραβευμένος Πορτογάλος συγγραφέας του οποίου τα βιβλία έχουν εκδοθεί σε δεκάδες χώρες, βρέθηκε τη δεκαετία του 60′ στην Αγκόλα  συμμετέχοντας με την ιδιότητα του στρατιωτικού γιατρού στην απέλπιδα προσπάθεια των Πορτογάλων να διατηρήσουν με πολέμους τις αποικίες που τους είχαν απομείνει στην Αφρική (προσπάθεια που είναι γνωστή και ως ‘Πορτογαλικός Αποικιακός Πόλεμος‘).

Σε μια από τις αμέτρητες εξιστορήσεις του από εκείνη την περίοδο της ζωής του ο, σχεδόν μόνιμος για ένα διάστημα προτεινόμενος από την Πορτογαλία για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, Αντούνες διηγήθηκε την παρακάτω απίστευτη ιστορία που φαίνεται βγαλμένη από τον κινηματογράφο (όπως αυτή), αλλά δεν είναι:

«Όταν η Μπενφίκα έπαιζε κάποιον αγώνα οι στρατιώτες μας συνέδεαν το ραδιόφωνο με τα μεγάφωνα και τα έστρεφαν προς τη μεριά του δάσους. Μ’ αυτόν τον τρόπο δεν δεχόμασταν επίθεση! Τις στιγμές εκείνες ο πόλεμος σταματούσε γιατί ακόμα και στο MPLA (Λαϊκό Κίνημα για την Απελευθέρωση της Αγκόλας) άρεσε η Μπενφίκα. Ήταν τόσο αλλόκοτο γιατί δεν έβγαζε κανένα νόημα το να πολεμάς κάποιον με τον οποίο μοιράζεσαι τον ίδιο σύλλογο».


(2 Μαΐου 1962: Ο Ούγγρος προπονητής Μπέλα Γκούτμαν κρατάει το δεύτερο συνεχόμενο Κύπελλο Πρωταθλητριών που λίγο πριν είχε κατακτήσει η Μπενφίκα, νικώντας στον τελικό με 5-3 τη Ρεάλ. Μαζί του στη φωτογραφία δυο από τους μεγαλύτερους θρύλους της ομάδας, ο Εουσέμπιο και ο Μάριο Κολούνα. Και οι δυο γεννημένοι σε μια άλλη αποικία της Πορτογαλίας, την Μοζαμβίκη.)
sombrero.gr

Αποσυνδεδεμένος fon7

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 26.038
    • Προφίλ
Απ: Πορτογαλικό ποδόσφαιρο
« Απάντηση #9 στις: Σαβ 28 Σεπ 2019 17:26 »

Φαμαλικάο, μια Σταχτοπούτα που είχε ήδη καλές γόβες

Αντεπίθεση στο 88′ από τα δεξιά. Παράλληλη συρτή μπαλιά στο κέντρο της άμυνας της Σπόρτινγκ. Ο Σεμπαστιάν Κόατες δεν υπολογίζει σωστά και στέλνει την μπάλα στην εστία της ομάδας του. Είναι το δεύτερο αυτογκόλ του Ουρουγουανού αμυντικού φέτος και έρχεται σε συνδυασμό με τα τρία πέναλτι που έχει κάνει, καταστροφική σεζόν. Οι οπαδοί της Πόρτο και της Μπενφίκα χασκογελούν για μια ακόμα αυτοκτονική εμφάνιση της Σπόρτινγκ που βρίσκεται στη μέση της βαθμολογίας.



Τα εύσημα όμως πρέπει να πάνε στον αντίπαλο. Η Φαμαλικάο βρέθηκε πίσω στο σκορ, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Στο δεύτερο ημίχρονο κυριάρχησε μέσα στο Εστάδιο Ζοσέ Αλβαλάδε, έχασε ευκαιρίες, ισοφάρισε με ένα πολύ όμορφο γκολ και λίγο πριν τη λήξη, έστω και με το αυτογκόλ, πήρε τη σπουδαία νίκη. Μια νίκη που φέρνει τη “Φάμα” στην 1η θέση του πρωταθλήματος στην Πορτογαλία μετά από 6 αγωνιστικές. Μοναδική αήττητη ομάδα μαζί με την Μποαβίστα (που όμως έχει 4 ισοπαλίες, σε αντίθεση με το 5 στα 6 της Φαμαλικάο), μπροστά από τις παραδοσιακές δυνάμεις του πρωταθλήματος.

Και σίγουρα, πίσω στη Βίλα Νόβα ντε Φαμαλικάο, μια πόλη λίγο έξω από την Μπράγκα το γιορτάζουν. Όσοι ασχολούνται δηλαδή με την ομάδα και πηγαίνουν στο δημοτικό στάδιο των 5.000 θέσεων. Η Φαμαλικάο, σύμφωνα με την ιστορία, ιδρύθηκε το 1931 από έξι φίλους. Κατάφερε να βρεθεί στην Α’ εθνική τη δεκαετία του 1940 και ξανά τη δεκαετία του 1970, αλλά και τις δύο φορές ήταν one-hit-wonder και έπεσε αμέσως. Η καλύτερη περίοδός της ήταν το 1990-94 όταν και συμπλήρωσε για πρώτη φορά συνεχόμενες σεζόν στη μεγάλη κατηγορία, για να έρθει σταδιακά η παρακμή και να φτάσει μέχρι τα τοπικά της Μπράγκα και την πλήρη ανυποληψία.

Φέτος, βρίσκεται για 7η φορά μόλις στην 1η κατηγορία και την οδηγεί λίγο πριν αντιμετωπίσει την Μπελενένσες. Σίγουρα όχι ως φαβορί, αλλά από την άλλη, χωρίς να το κάνει με κλεφτοπόλεμο. Παίζει πολύ καλό ποδόσφαιρο και προσφέρει διασκέδαση στον ουδέτερο θεατή. Μια πόλη γνωστή για τα υφάσματά της, χωρίς πολλά πολλά για τον τουρίστα, μπήκε για τα καλά στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Πορτογαλίας και έχει στόχο να μείνει εκεί.


Η Φαμαλικάο ήταν πρώτη σε Μ.Ο. εισιτηρίων με 3.200 στη Β’ εθνική

Καλή μπαλίτσα, μικρό γηπεδάκι, πρώτη θέση, παίκτες άγνωστοι στο ευρύ κοινό. Ο ποδοσφαιρικός χίπστερ έχει βγάλει το δίσκο “κι άλλες Λέστερ” και τον τοποθετεί στο πικ-απ που χρυσοπλήρωσε. Και γιατί όχι άλλωστε; Ποιος δεν θέλει τέτοιες εκπλήξεις; Μόνο που τα πράγματα δεν είναι ακριβώς τόσο ρομαντικά, όσο θα θέλαμε. Βλέπετε πέρσι, η Φαμαλικάο άλλαξε ιδιοκτήτη. Η Quantum Pacific Group αγόρασε το 51% των μετοχών της μικρής ομάδας. Κι αν το όνομα σας φαίνεται λίγο παρωδία, σαν εταιρεία-φάντασμα Έλληνα ομογενή επενδυτή που κατέθεσε προσφορά για ταλαιπωρημένο σύλλογο, δεν θα μπορούσατε να έχετε πέσει πιο έξω. Πρόκειται για την εταιρεία του Ισραηλινού επιχειρηματία Ιντάν Οφέρ, που κατέχει εκτός των άλλων και το 33% στην Ατλέτικο Μαδρίτης.

Είναι λοιπόν κάτι παραπάνω από υπαρκτό μέγεθος κι οι ιδιοκτήτες της, από την αρχή προσπάθησαν να κάνουν τη διαφορά στο μικρό σύλλογο. Τα γραφεία στελεχώθηκαν με ανθρώπους σε θέσεις “άγνωστες” μέχρι πρόσφατα για την ομάδα, από διευθυντή για το μάρκετινγκ και τιμ μάνατζερ, μέχρι ένα πλήρως οργανωμένο τμήμα με γυμναστές, φυσιοθεραπευτές και διατροφολόγους. Διόρθωσαν το χορτάρι στο γήπεδο, έφτιαξαν προπονητικό δίπλα του και ήρθαν σε συμφωνία με το δήμο, ώστε το Εστάδιο Μουνισιπάλ 22 ντε Ζούνιο να φτάσει στις 7.000 θέσεις και παράλληλα να ανακαινιστεί. Η Φαμαλικάο έγινε από ένα επαρχιακό κλαμπ, ένας σοβαρός σύλλογος. Οι ιδιοκτήτες έθεσαν ως στόχο να ανέβει η ομάδα στην Α’ εθνική, να διατηρηθεί εκεί και στη συνέχεια να μπει στην 8αδα και να διεκδικήσει μια θέση στην Ευρώπη. Ο πρώτος στόχος επιτεύχθηκε πέρσι, ο στόχος της παραμονής φαίνεται ότι είναι κάτι παραπάνω από εφικτός και για τα υπόλοιπα θα δούμε. Η Quantum Pacific Group δεν έχει σκοπό να μοιράζει χρήματα. Θέλει η Φαμαλικάο να βασίζεται σε νέα παιδιά, να τα εξελίσσει και να ζει με τα χρήματα από τις πωλήσεις τους. Πριν λίγο καιρό μάλιστα, αύξησε το ποσοστό ιδιοκτησίας στο 85%.


Ο Μέντες μαζί με έναν πελάτη του

Και κάπου εδώ έρχεται το “αλλά”. Μέχρι στιγμής τίποτα δεν είναι κακό, τίποτα δεν μπορεί να μας κάνει να μην συμπαθήσουμε τη μικρούλα ομάδα που ήρθαν κάποιοι να εκτοξεύσουν, με σωστή οργάνωση και χωρίς πακτωλό χρημάτων. Το θέμα είναι ότι στην εξίσωση εμπλέκεται και ένας ακόμα παράγοντας. Ο Ζόρζε Μέντες. Ο άνθρωπος που ουσιαστικά κάνει κουμάντο στο πορτογαλικό ποδόσφαιρο, ο μάνατζερ που πλέον δεν είναι απλά μάνατζερ, αλλά συχνά ελέγχει ομάδες όπως η Βαλένθια κι οι Γουλβς πιο πρόσφατα, που έχει δεκάδες παίκτες δικούς του, είναι μέσα και στο πρότζεκτ Φαμαλικάο. Μεσολάβησε και ουσιαστικά πρότεινε στον Οφέρ να αγοράσει τη μικρή ομάδα. Και φυσικά, όπως μαντεύετε, δεν έμεινε σε μια απλή συμβουλή.

Η Φαμαλικάο βασιζόταν κατά κύριο λόγο σε δικά της παιδιά. Πλέον παίζει κατά κύριο λόγο με νεαρούς παίκτες που ανήκουν στο ευρύτερο δίκτυο του Μέντες. Το καλοκαίρι πήρε καμιά δεκαριά δανεικούς και σε κανέναν δεν προκαλεί έκπληξη ότι ανάμεσά τους είναι παίκτες από την Ατλέτικο Μαδρίτης, τη Βαλένθια και τους Γουλβς. Υπάρχει η παλιοσειρά, ο 35χρονος Βραζιλιάνος τερματοφύλακας κι ο Φάμπιο Μαρτίνς (στόχος ελληνικών ομάδων) και από εκεί και πέρα αρκετοί νέοι παίκτες που προσπαθούν να κάνουν το όνομά τους και να κερδίσουν ένα συμβόλαιο σε μια μεγαλύτερη ομάδα ή, στην περίπτωση των δανεικών, να επιστρέψουν στις ομάδες τους και να διεκδικήσουν μια θέση στο ρόστερ. Ο Μέντες παρκάρει παίκτες εκεί για να τους αυξήσει την τιμή και την επόμενη χρονιά να τους μετακινήσει κάπου αλλού στο δίκτυό του.


Το αχώριστο δίδυμο έσπασε φέτος

Αυτό το κράμα παικτών πάντως έχει καταφέρει να κάνει ομάδα ένας γνώριμος στους φίλους του Ολυμπιακού. Ο Ζοάο Πέδρο Σόουζα ήταν για χρόνια ο βοηθός του Μάρκο Σίλβα σε διάφορους πάγκους, ανάμεσα και σε αυτόν του Καραϊσκάκη. Ο Σόουζα, θυμίζοντας την περίπτωση Μιγκέλ Καρντόσο, διέκοψε το ρόλο του ως βοηθός στην Έβερτον και στα 48 του αποφάσισε να αναλάβει ο ίδιος για πρώτη φορά μια ομάδα. Προς το παρόν δείχνει να τα καταφέρνει εξαιρετικά, παίζοντας καλό ποδόσφαιρο και φτιάχνοντας κι ο ίδιος ένα όνομα για τον εαυτό του. Ο Μέντες άλλωστε δεν έχει πελάτες μόνο παίκτες.


Χιτάκι με σκηνές από την πορεία της “Φάμα”

Διαβάζοντας τα παραπάνω, ο ενθουσιασμός για τη Λέστερ της Πορτογαλίας πιθανότατα να έχει κοπάσει σε αρκετούς που αποκαλούνται «ρομαντικοί». Το πρόβλημα δεν είναι οι ιδιοκτήτες, στο κάτω κάτω βελτιώνουν μια ομάδα. Το πρόβλημα είναι το σύγχρονο ποδόσφαιρο των μάνατζερ που πλέον δεν είναι ασχολούνται μόνο με το καλό των παικτών και μία προμήθεια, αλλά κάνουν κουμάντο, μετατρέποντας συλλόγους σε σούπερ μάρκετ, ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Αλλά εμείς, τα λέμε έξω από το χορό. Οι άνθρωποι που αγαπούν μια μικρή, άσημη ομάδα που είχε να ανέβει στην Α’ εθνική περίπου 30 χρόνια, βλέπουν τα όνειρά τους να γίνονται πραγματικότητα. Και τα βλέπουν μάλιστα με αξιόλογο ποδόσφαιρο. Μια νίκη στη Λισαβόνα, μια έξοδος στην Ευρώπη. Δεν αξίζουν κάτι κι αυτοί που έβλεπαν την ομάδα τους που να βολοδερένει στα τοπικά της Μπράγκα; Έστω κι αν το παραμύθι της Σταχτοπούτας βρίσκεται σε μια σύγχρονη, διαφορετική πορτογαλική έκδοση.
blog.stoiximan.gr
El Sombrero

Αποσυνδεδεμένος fon7

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 26.038
    • Προφίλ
Απ: Πορτογαλικό ποδόσφαιρο
« Απάντηση #10 στις: Παρ 05 Μάρ 2021 18:00 »


Τα λιοντάρια βγάζουν επιτέλους δόντια

Υπάρχουν κάποιες ομάδες που λες και τραβάνε το δράμα, δεν μπορούν να έχουν ηρεμία με τίποτα, ακόμα και όταν όλα πάνε καλά, τα πράγματα θα βρουν τρόπο να στραβώσουν. Ομάδες που παρά την ιστορία τους, μένουν μακριά από τίτλους, καταλήγουν να μονοπωλούν τους τίτλους των ειδήσεων για άσχημα γεγονότα. Μια από αυτές είναι κι η Σπόρτινγκ της Λισαβώνας, ένας από τους πιο σημαντικούς συλλόγους της Πορτογαλίας. Μια ομάδα που κάποτε ήταν 2η σε πρωταθλήματα στη χώρα και πλέον βλέπει από μακριά Μπενφίκα και Πόρτο. Με τελευταίο πρωτάθλημα το μακρινό 2002, η φετινή Σπόρτινγκ έχει φτάσει στο σημείο “δεν χάνεται αυτή η κούπα“, αλλά επειδή μιλάμε πάντα για την Σπόρτινγκ, αν δεν τελειώσει και μαθηματικά η υπόθεση θα είμαστε στο “πώς θα καταφέρει να χάσει και αυτή την κούπα”. Το πιο περίεργο όμως είναι ότι η Σπόρτινγκ προς το παρόν τα καταφέρνει με έναν δικό της παράλογο τρόπο, σχεδόν χωρίς σχέδιο. Μέσα σε λίγους μήνες, από τα λαϊκά δικαστήρια, φτάσαμε σε μια ονειρική πορεία. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.

Μετά από μία δεκαετία περίπου αποτυχιών, τα χρέη τού συλλόγου ήταν παραπάνω από 250 εκατομμύρια €. Το 2013, ο πρόεδρος Γκοντίνιο Λόπες παραιτήθηκε και ανέλαβε ο Μπρούνο ντε Καρβάλιο. Ο ντε Καρβάλιο θα γινόταν μια σημαντική προσωπικότητα στα επόμενα χρόνια, όχι μόνο στη Σπόρτινγκ, αλλά και στο ποδόσφαιρο της χώρας. Είχε χάσει την προεδρία για λίγες ψήφους το 2011, αλλά το 2013 πέτυχε μεγάλη νίκη. Ένας άνθρωπος που λατρεύει τη δημοσιότητα και φρόντισε από την αρχή να κάνει αισθητή την παρουσία του, ο ντε Καρβάλιο δεν δίσταζε να τα βάζει με οποιονδήποτε βρισκόταν απέναντί του. Το ξεκίνημά του ήταν καλό. Παρέλαβε τη Σπόρτινγκ 7η, σε μια τραγική σεζόν, και με τα χρέη που είπαμε. Γρήγορα ήρθε σε συμφωνία με τις τράπεζες και κατάφερε να σώσει τον σύλλογο από χρεοκοπία. Μείωσε χρέη, λειτουργικά έξοδα και μισθούς, ενώ παράλληλα έκλεισε συμφωνίες και απομάκρυνε τους μάνατζερ που έκαναν κουμάντο. Την ίδια στιγμή, σε ένα πρωτάθλημα που έχει αντιμετωπίσει ένα σωρό σκάνδαλο και στο οποίο υπάρχει πάντα κλίμα πόλωσης, η Σπόρτινγκ βρήκε τη φωνή της και σταμάτησε να είναι θεατής απέναντι στους άλλους δύο. Ο πρόεδρος κυνήγησε τη μεγαλύτερη διαφάνεια στη διαιτησία, προστατεύοντας την ομάδα του. Όλα αυτά άρεσαν στον κόσμο, ειδικά στους οργανωμένους οπαδούς.


Ο πρόεδρος ντε Καρβάλιο κοντά στους οπαδούς (πριν αρχίσει ο κατήφορος)

Τα πάντα όμως στο ποδόσφαιρο κρίνονται από την απόδοση στο χορτάρι. Εκεί αποθεώνεσαι, εκεί χάνεις τη λαϊκή στήριξη. Ο ντε Καρβάλιο επέλεξε κατά σειρά Ζαρντίμ, Μάρκο Σίλβα και Ζόρζε Ζεζούς. Επί Μάρκο Σίλβα, η Σπόρτινγκ κέρδισε το κύπελλο του 2015, σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι απέναντι στην Μπράγκα. Έχανε μέχρι το 84′ με 0-2, αλλά πήγε το ματς στα πέναλτι και κατέκτησε την πρώτη κούπα της από το 2008. Ο ντε Καρβάλιο στη συνέχεια έκανε το “κόλπο γκρόσο”, χρυσοπληρώνοντας τον Ζεζούς. Μπορεί να ήταν μια “περήφανη” αρπαγή, αφού η Σπόρτινγκ έδειξε δύναμη, κλέβοντας τον προπονητή της μισητής Μπενφίκα και χαρίζοντας μια ψυχολογική ανάσα στον κόσμο της, αλλά πολλοί είπαν ότι η αποπομπή του κυπελλούχου Μάρκο Σίλβα ήταν μεγάλο λάθος. Αρχικά, η επιλογή φάνηκε εξαιρετική, η Σπόρτινγκ έκανε καλή χρονιά, οδήγησε το πρωτάθλημα μέχρι και την 24η αγωνιστική, αλλά το φοβερό φίνις της Μπενφίκα την έφερε πρώτη με 2 βαθμούς διαφορά. Ο ντε Καρβάλιο επανεκλέχθηκε πανηγυρικά το 2017, αλλά ο Ζεζούς είδε την Σπόρτινγκ να τερματίζει 3η για δυο συνεχόμενες χρονιές και μάλιστα με διψήφια διαφορά βαθμών.


Ο συγκλονιστικός τελικός κυπέλλου του 2015

Το 2018 θα ήταν η μοιραία χρονιά για την Σπόρτινγκ και για τον ίδιο τον ντε Καρβάλιο. Ο πρόεδρος αρχίζει μια ανοιχτή κόντρα με τους παίκτες του, ενώ η αποτυχία φέρνει οργή στο κοινό του συλλόγου. Και κάπως έτσι έρχεται “ο πόλεμος του Αλκοτσέτε”. Η Σπόρτινγκ χάνει το εισιτήριο του Τσάμπιονς Λιγκ, αποκλείεται στην Ευρώπη και μια ωραία μέρα του Μαΐου του 2018, οργανωμένοι οπαδοί με κουκούλες κάνουν ντου στο προπονητικό κέντρο της ομάδας. Το ντου δεν μένει στα “προσέξτε καλά” ή σε βρισιές. Πέφτουν μπουνιές, κλοτσιές, μέχρι και επίθεση με ζώνη (!). Ο Ολλανδός Μπας Ντοστ, ο αρχισκόρερ της ομάδας, μεταφέρεται στο νοσοκομείο με χτυπήματα στο κεφάλι. Αυτή η μαύρη μέρα αποτέλεσε το τέλος της εποχής ντε Καρβάλιο. Ο πρόεδρος που απειλούσε να διώξει τους μισούς παίκτες του, θεωρείται ότι βρίσκεται πίσω από τα επεισόδια. Ο ίδιος το αρνείται.

Τα μέλη της Σπόρτινγκ έχουν άλλη άποψη, στη Γ.Σ. του συλλόγου τον Ιούνιο του 2018, το 71% ψηφίζει την καθαίρεσή του. Ο ντε Καρβάλιο γίνεται ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία της Σπόρτινγκ που αποπέμπεται. Ο ίδιος αμφισβητεί το αποτέλεσμα, αλλά αυτό δεν αλλάζει. Λίγο αργότερα, ξεκινά εισαγγελική έρευνα και τελικά ο ντε Καρβάλιο κατηγορείται για τρομοκρατία (!), απειλές, απαγωγές και ένα σωρό αδικήματα. Δεν υπάρχουν όμως πουθενά αποδείξεις, το κατηγορητήριο είναι κάπως βιαστικό, κυρίως για να ανταποκριθεί στο κοινό αίσθημα, δεν στοιχειοθετείται ποτέ. Τελικά, τον Μάρτιο του 2020, ο ντε Καρβάλιο αθωώνεται πανηγυρικά. Ο κόσμος που πήγε στο προπονητικό, δεν το έκανε κατόπιν εντολών του προέδρου. Η αλήθεια είναι όμως ότι οι συνεχείς επιθέσεις του προέδρου στους παίκτες, φρόντισαν να μεγαλώσουν την οργή του κόσμου. Ο ντε Καρβάλιο ίσως πονηρά πήγε να ρίξει τις ευθύνες στους παίκτες για να γλιτώσει τη διοίκηση, αλλά αυτό του γύρισε μπούμερανγκ και έτσι μετά από μια 5ετία αποχώρησε.


Ο πρόεδρος πριν γίνει πρόεδρος, κάπου στο Αφγανιστάν

Η αποπομπή ντε Καρβάλιο δεν ήταν όμως μια μέρα χαράς για τον σύλλογο. Με όλα τα αρνητικά της προσωπικότητάς του, άφησε μια καλύτερη Σπόρτινγκ από αυτή που ανέλαβε. Τόσο οικονομικά, όσο και αγωνιστικά. Ο φόβος ανάμεσα στον κόσμο ότι η Σπόρτινγκ θα γυρίσει στην προηγούμενη εποχή ανυποληψίας ήταν μεγάλος. Διάδοχος του ντε Καρβάλιο, ο Φρεντερικό Βαράντας. Βγαλμένος από οικογένεια Σπορτινγκίστας, ο Βαράντας σπούδασε ιατρική και μετά έγινε στρατιωτικός γιατρός. Και όταν λέμε για στρατό, μη φανταστείτε κάποιον που απλά έκανε εμβόλια και έδινε αναρρωτικές. Ο Βαράντας είναι κανονικό μαχίμι, καθώς πήγε στο Αφγανιστάν με τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις και μάλιστα σε εμπόλεμη ζώνη, παίρνοντας μάλιστα και μετάλλιο. Σίγουρα απαραίτητα συστατικά για έναν πρόεδρο που έχει να αναλάβει μια ομάδα με τόσο ταραχώδες παρελθόν.

Ο Βαράντας δεν ήταν απλώς οπαδός και μέλος του συλλόγου, αλλά και υπεύθυνος του ιατρικού τιμ του πριν αναλάβει πρόεδρος. Ανέλαβε ένα ποδοσφαιρικό τμήμα που έχασε παίκτες μετά το ντου, χάνοντας όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και οικονομικά, αφού έφυγαν σημαντικά περιουσιακά στοιχεία, χωρίς η ομάδα να αποζημιωθεί επαρκώς. Ο στρατιωτικός γιατρός δεν είχε εύκολο έργο. Η Σπόρτινγκ δεν μπόρεσε χτύπησε το πρωτάθλημα, αλλά χάρη στον Μπρούνο Φερνάντες κατέκτησε το κύπελλο εντυπωσιακά, επικρατώντας επί της Μπενφίκα και της Πόρτο. Αυτό το κύπελλο έδωσε μια σχετική περίοδο χάριτος που γρήγορα εξαντλήθηκε. Τα αποτελέσματα στο χορτάρι δεν ήρθαν, η Σπόρτινγκ την περσινή χρονιά τερμάτισε μόλις 4η, 22 βαθμούς μακριά από την κορυφή. Την ίδια στιγμή, ο Βαράντας άλλαζε τους προπονητές σαν τα πουκάμισα.


Πριν μόλις έναν χρόνο, ο κόσμος ζητούσε την παραίτηση του Βαράντας

Όλα αυτά έφεραν αντιδράσεις, άλλωστε ο Βαράντας κέρδισε με ελάχιστη διαφορά την προεδρία. Για να είμαστε ακριβείς, βγήκε 2ος σε ψήφους, αλλά καθώς οι ψήφοι των παλιών μελών μετρούν περισσότερο, πήρε τελικά την προεδρία. Δεν ήταν όμως μόνο οι αλλαγές προπονητές, καλοί παίκτες έφυγαν για να εξοικονομηθούν χρήματα και οι καινούριοι δεν βοηθούσαν. Οι οργανωμένοι οπαδοί δεν άργησαν να τα βάλουν με τον νέο πρόεδρο. Έτσι, πέρσι τον Φεβρουάριο επιτέθηκαν σε μέλη της διοίκησης και τα χτύπησαν, ενώ αρκετοί συγκεντρώθηκαν έξω από το γήπεδο της ομάδας, ζητώντας την αποχώρησή του προέδρου και νέες εκλογές. Ο Βαράντας πάντως δεν πτοήθηκε. Αναγκαζόταν να κυκλοφορεί με φρουρούς εξαιτίας των απειλών, αλλά πέρσι έθεσε εαυτόν στην επιστήμη, καθώς ξανάβαλε τα ιατρικά του κατά τη διάρκεια της πανδημίας, βοηθώντας στο νοσοκομείο, κάνοντας μέχρι και 12ωρες βάρδιες στη μάχη ενάντια στον κορωνοϊό.

Όλα αυτά δεν θα είχαν σημασία και δεν θα άξιζαν ένα άρθρο, αν μια σειρά γεγονότων δεν δημιουργούσε ένα ντόμινο προπονητικών αλλαγών. Το καλοκαίρι του 2019 ο ΠΑΟΚ χάνει ξαφνικά τον Λουτσέσκου και βρίσκεται σε αναζήτηση προπονητή. Αναγκάζεται να δώσει χρήματα για να σπάσει το συμβόλαιο του Άμπελ Φερέιρα με την Μπράγκα. Η τελευταία, με τον χρόνο να την πιέζει, καταλήγει στη λύση του Σα Πίντο. Η ομάδα κάνει κακή σεζόν κι ο Σα Πίντο απολύεται. Αντικαταστάτης είναι ο 34χρονος Ρούμπεν Αμορίμ. Σε ηλικία που άλλοι παίζουν μπάλα, αναλαμβάνει την Μπράγκα τον Ιανουάριο του 2020. Ο Αμορίμ, παλιότερα διεθνής χαφ της Μπενφίκα και ξάδερφος του Νταβίντ Σιμάο, γνωστού για το αποτυχημένο πέρασμά από την ΑΕΚ, δεν έχει σχεδόν τίποτα να επιδείξει προπονητικά. Σταμάτησε την καριέρα του στα 32 του και πρώτη προπονητική δουλειά του ήταν μια άσημη ομάδα Γ’ εθνικής. Εκεί όμως αποδείχθηκε ότι δεν είχε κατάλληλο δίπλωμα προπονητή, με αποτέλεσμα η ομάδα να τιμωρηθεί με αφαίρεση βαθμών. Ο Αμορίμ τελικά δικαιώθηκε, αλλά για λόγους ευθιξίας παραιτήθηκε. Από τον Ιανουάριο του 2019 και το πέρασμά του από την άγνωστη Κάζα Πία, φτάνουμε στον Σεπτέμβριο, όταν και αναλαμβάνει τη 2η ομάδα της Μπράγκα.


Ο αναμορφωτής της Σπόρτινγκ. Ο Ρούμπεν Αμορίμ μόλις στα 36 του και με ελάχιστη προπονητική εμπειρία, πάει να καταφέρει κάτι που έγινε τελευταία φορά το 2002.

Ο Αμορίμ, με 11 μόλις ματς στην Μπράγκα Β’ (και απ’ ό,τι λέγεται χωρίς το κατάλληλο πτυχίο για Α’ Εθνική), αντικαθιστά τον Σα Πίντο κι οι περισσότεροι γελάνε. Κι όμως. Η Μπράγκα ξεκινά με 5 σερί νίκες, εκ των οποία ένα μαγικό 1-7 επί της Μπελενένσες, ένα 1-2 μέσα στο Οπόρτο επί της Πόρτο και στη συνέχεια δύο νέες νίκες με Πόρτο και Σπόρτινγκ στο Λιγκ Καπ, το οποίο και κατακτά. Τα απίστευτα δεν σταματούν εκεί. Ο Βαράντας αποφασίζει να αλλάξει ακόμα μια φορά προπονητή στη Σπόρτινγκ και επιλέγει τον Αμορίμ που δεν έχει μετά βίας ένα τρίμηνο στην Μπράγκα. Η Μπράγκα καταφέρνει κάτι μοναδικό, να πουλήσει προπονητή για δεύτερη φορά μέσα στην ίδια σεζόν. Τα “λιοντάρια” της Λισαβώνας, έχουν πάρει ζεστό χρήμα από τον Μπρούνο Φερνάντες και αποφασίζουν να δώσουν 10 εκατομμύρια € για έναν κόουτς με προϋπηρεσία 13 αγώνων στην Μπράγκα. Η καζούρα στην Πορτογαλία πάει σύννεφο κι οι ίδιο οι οπαδοί της Σπόρτινγκ, μαθημένοι σε όλα τα παράλογα, γελάνε με τα χάλια τους. Η οργή για τον Βαράντας μεγαλώνει. Η ομάδα τους έχει μόλις κάνει μια από τις ακριβότερες μεταγραφές προπονητή ποδοσφαίρου (3η ακριβότερη μετά τον Βίλας Μπόας και τον Μπρένταν Ρότζερς) για έναν άνθρωπο με προπονητική εμπειρία ενός εξαμήνου. Κι όμως, αυτό το γαϊτανάκι αλλαγών δικαιώνει στο τέλος τον Βαράντας και τη διοίκηση της Σπόρτινγκ. Τερματίζει μεν 4η πέρσι, αλλά βάζει τις βάσεις και φέτος κάνει απίστευτα πράγματα μέχρι στιγμής.

Ο Αμορίμ δείχνει ότι τα αποτελέσματα στην Μπράγκα πέρσι δεν ήταν τυχαία. Δουλεύει πολύ, βγάζει νέους παίκτες και έχει μια ομάδα προς το παρόν αήττητη στο πρωτάθλημα, με σημαντική διαφορά από τη 2η θέση. Βασίζεται σε ένα ιδιότυπο 3-4-3, μια άμυνα που δεν δέχεται γκολ με τίποτα, καθώς οι πλάγιοι χαφ μετατρέπουν την αμυντική τριάδα σε πεντάδα. Αυτή τη στιγμή, η ομάδα του δείχνει το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, αλλά όπως είπαμε και στην αρχή, όταν μιλάς για τη Σπόρτινγκ πρέπει να είσαι επιφυλακτικός. Έτσι κι αλλιώς πάντως, έχει φτιάξει ήδη το όνομά του και ήδη ακούγεται ενδιαφέρον από τις Λέστερ και Λιντς (σε περίπτωση που ο Μπιέλσα δεν ανανεώσει). Ο γιατρός-πρόεδρος Βαράντας όμως, έχει φροντίσει ήδη, βάζοντας μια ρήτρα 20 εκατομμυρίων Ευρώ. Και σίγουρα, όσοι πέρσι μαζεύονταν έξω από το στάδιο ζητώντας την παραίτησή του, φέτος έχουν μετανιώσει, βλέποντας την ομάδα τους να μάχεται για το πρώτο πρωτάθλημα από το μακρινό 2002. Τα συνηθισμένα λαϊκά δικαστήρια, μοιάζουν παρελθόν.
blog.stoiximan.gr
El Sombrero

Αποσυνδεδεμένος fon7

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 26.038
    • Προφίλ
Απ: Πορτογαλικό ποδόσφαιρο
« Απάντηση #11 στις: Τρι 22 Ιούν 2021 20:10 »


Ο τελικός που κλόνισε μια δικτατορία
«Τι πρωτάθλημα μου λέτε; Αύριο γράφω γερμανικά!»: είμαστε στα 1967. Ο στρεσαρισμένος φοιτητής-ποδοσφαιριστής που αποπαίρνει τον δημοσιογράφο είναι ο Άρτουρ Ζόρζε, παίκτης τότε της Ακαντέμικα Κόιμπρα –αργότερα θα κάνει καριέρα στην Μπενφίκα, θα αφήσει ένα μουστάκι-φόρο τιμής στον Φρίντριχ Νίτσε, θα κερδίσει ευρωπαϊκό τίτλο ως προπονητής και, κυρίως, θα πραγματοποιήσει το όνειρό του, θα πάρει το πτυχίο της Γερμανικής Φιλολογίας.

Οι Πορτογάλοι προπονητές, σα να μην τους φτάνουν οι τίτλοι που κερδίζουν με χαρακτηριστική ευκολία, είναι και κουλτουριάρηδες. Έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση, είναι γλωσσομαθείς, διαβάζουν φιλοσοφία, φιλοσοφούν οι ίδιοι ή, τέλος πάντων, αφήνουν φιλοσοφικά μουστάκια. Από πού έρχεται αυτή η παράδοση «πρώτοι στα μαθήματα-πρώτοι στον αγώνα» –ή «στους αγώνες», όπως θα δούμε στη συνέχεια;

22 Ιουνίου 1969. 70.000 θεατές στριμώχνονται στο Εστάδιο Νασιονάλ Ζαμόρ της Λισαβόνας για να παρακολουθήσουν τον τελικό του Κυπέλλου Πορτογαλίας. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν πως συμμετέχουν στη μεγαλύτερη πολιτική συγκέντρωση που έγινε στη ποτέ στη χώρα, μια διαδήλωση εναντίον του Εστάδο Νόβο, του δικτατορικού καθεστώτος που εγκαθίδρυσε ο Αντόνιο Σαλαζάρ το 1933.

Οι ομάδες που διεκδικούν το Κύπελλο; Από τη μια, το μεγάλο φαβορί, η δυο φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπενφίκα, η ομάδα που και την προηγούμενη χρονιά είχε φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών –έχασε από τη Μάντσεστερ– με παίκτες σαν τον Αντόνιο Σιμόες, τον Μάριο Κολούνα και κυρίως τον μεγάλο Εουσέμπιο. Από την άλλη, η Ασοσιασάο Ακαντέμικα ντε Κόιμπρα, ή σκέτο Ακαντέμικα, η  ομάδα του συλλόγου φοιτητών του Πανεπιστημίου της Κόιμπρα. Ομάδα κυριολεκτικά φοιτητική: μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70, οι παίκτες της, φοιτητές ή μαθητές σχεδόν όλοι, εκμεταλλεύονται το ταλέντο τους στην μπάλα ώστε να έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν τις σπουδές τους, οι οποίες συχνά τους ενδιαφέρουν περισσότερο. Είναι ερασιτέχνες, η αθλητική προετοιμασία τους δεν είναι συχνά η ιδανική αλλά το παιχνίδι τους, φανταζόμαστε, είναι πιο εγκεφαλικό. Το παρατσούκλι της ομάδας είναι Εστουντάντες (Φοιτητές), ενώ οι οπαδοί της είναι συνήθως συμφοιτητές των ποδοσφαιριστών.



Οι περισσότεροι παίκτες της ομάδας του τελικού του 1969 θα κάνουν καριέρα ως γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί. Αυτό δεν τους εμπόδισε να βγουν δεύτεροι στο πρωτάθλημα το 1967 –τη χρονιά που ο Άρτουρ Ζόρζε ανησυχούσε για τα γερμανικά– πίσω από την Μπενφίκα και μπροστά από την Πόρτο, ή να φτάσουν στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1970. Ή, να φτάσουν, λοιπόν, στον τελικό Κυπέλλου του 1969 με πειστικές νίκες που συνοδεύτηκαν από πρωτοφανείς εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Είπαμε: πρώτοι στα μαθήματα κλπ.

Το Πανεπιστήμιο της Κόιμπρα είναι ένα από τα παλαιότερα στον κόσμο –ιδρύθηκε το 1290– κι εκεί ξεκίνησε την πολιτική και την ακαδημαϊκή του καριέρα ο δικτάτορας Σαλαζάρ. Το 1969, ο Σαλαζάρ έχει ήδη αποσυρθεί, μετά από ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, αλλά η πολιτική του συνεχίζεται, μέσα κι έξω από τη χώρα. Πάνω από ένα εκατομμύριο Πορτογάλοι έχουν οδηγηθεί στη μετανάστευση από τις αρχές της δεκαετίας του ’60, όχι μόνο για να αναζητήσουν δουλειά αλλά και για να αποφύγουν τη στράτευση: απαιτούνται όλο και περισσότερα χρήματα, όλο και περισσότερος στρατός για να κατασταλεί ο ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας στις αποικίες, την Ανγκόλα, τη Μοζαμβίκη, τη Γουινέα-Μπισάου.

Τον Απρίλιο του 1969, κι ενώ πληθαίνουν κάποιες διστακτικές αντιδράσεις ενάντια στον πόλεμο, ο πρόεδρος της χώρας, Αμέρικο Τομάς, πηγαίνει στην Κόιμπρα για να εγκαινιάσει μια καινούρια πτέρυγα του πανεπιστημίου. Ο Αλμπέρτο Μαρτίνς, πρόεδρος του συλλόγου των φοιτητών, ζητάει το λόγο μέσα στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων. Δεν θα τον πάρει. Οι αντιδράσεις του κοινού είναι τέτοιες που η εκδήλωση διακόπτεται κι ο δικτάτορας φεύγει. Την ίδια νύχτα η αστυνομία συλλαμβάνει τον Μαρτίνς. Τις επόμενες μέρες, πάνω από διακόσιοι συμφοιτητές του έχουν την ίδια τύχη και πολλοί οδηγούνται κατευθείαν στα στρατόπεδα κι από κεί στις αποικίες για να πολεμήσουν. Οι φοιτητικές διαδηλώσεις καταστέλλονται με απίστευτη βία, οι τραυματίες είναι δεκάδες. «Η ατμόσφαιρα στην Κόιμπρα θύμιζε Σαϊγκόν». Ο σύλλογος των φοιτητών αποφασίζει στην γενική του συνέλευση αποχή από τις εξετάσεις. Η κυβέρνηση διατάζει τη διάλυση του συλλόγου. Και η μπάλα; Η μπάλα είναι ευκαιρία για να γίνει γνωστό σε όλη την Πορτογαλία αυτό που συμβαίνει στην Κόιμπρα.

Οι παίκτες της Ακαντέμικα εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους προς τους φυλακισμένους ή απεργούς συμφοιτητές τους. Στα προημιτελικά του Κυπέλλου με τη Βιτόρια Γκιμαράες κρατούν ένα λεπτό σιγής πριν αρχίσει ο αγώνας –και πριν βάλουν πέντε γκολ. Στα ημιτελικά, απέναντι στη Σπόρτινγκ, δεν φορούν τις κανονικές, μαύρες εμφανίσεις τους, αλλά ολόλευκες και μαύρα περιβραχιόνια. «Το κάναμε για τη ζέστη, κανείς δεν φοράει μαύρα στην παραλία».



Κερδίζουν 2-1 αλλά οι εξηγήσεις τους δεν ικανοποιούν την Ομοσπονδία, η οποία βγάζει φιρμάνι ότι απαγορεύονται οι αυτοσχεδιασμοί στα χρώματα. Στη ρεβάνς, η Ακαντέμικα θα κερδίσει 1-0, χάρη στον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος, Μανουέλ Αντόνιο, και θα προκριθεί. Στις μαύρες φανέλες των παικτών ένα αυτοκόλλητο σκεπάζει το έμβλημα της ομάδας.

Και έτσι φτάσαμε στο Ζαμόρ της Λισαβόνας, μπροστά στους 70.000 θεατές. Ανάμεσά τους δεν βρίσκεται ο πρώτος πολίτης της χώρας –αποφάσισε τελευταία στιγμή ότι θα ήταν πιο συνετό να μην απονείμει το έπαθλο με πιθανή υπόκρουση αποδοκιμαστικά σφυρίγματα. Για παρόμοιους λόγους δεν θα υπάρχει τηλεοπτική κάλυψη. Αντίθετα, εκατοντάδες αστυνομικοί βρίσκονται παντού. Γίνονται συλλήψεις ακόμη και λίγα λεπτά πριν αρχίσει το ματς, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των ποδοσφαιριστών. Η ώρα πλησιάζει. Οι οπαδοί της Ακαντέμικα ξεδιπλώνουν πανό: «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο», «Περισσότερα σχολεία-Λιγότερη αστυνομία», «Παιδεία για τον λαό». Περνούν από χέρι σε χέρι, από θύρα σε θύρα με μεγάλη ταχύτητα, η αστυνομία τα κυνηγάει πάνω κάτω στις κερκίδες.



Οι ομάδες εμφανίζονται στον αγωνιστικό χώρο. Σιωπή, ανατριχίλα. Οι παίκτες της Ακαντέμικα μπαίνουν βαδίζοντας αργά, φορώντας ριχτή στους ώμους κι ανοιχτή μπροστά την παραδοσιακή μαύρη φοιτητική τήβεννο. «Μα γιατί πενθείτε;» ρωτάει ο ακραίος επιθετικός της Μπενφίκα, Αντόνιο Σιμόες, τον Μάριο Κάμπος. Η λογοκρισία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι τόσο αποτελεσματική που τα νέα της Κόιμπρα δεν έχουν φτάσει στην πρωτεύουσα.



Λίγο πριν, στα αποδυτήρια, ο προπονητής Φρανσίσκο Αντράντε είχε βρει τα λόγια που απαιτούσε η περίσταση: «Μπορούμε να γίνουμε αυτοί που άνοιξαν ένα παράθυρο όταν τα πάντα ήταν κλειστά». Μπόρεσαν;

Η ευθύνη είναι βαριά αλλά αντέχουν. Στο 81′ ο Μανουέλ Αντόνιο σκοράρει και φέρνει την Ακαντέμικα μια ανάσα από τον τίτλο –«Είχαμε σκεφτεί ότι αν κερδίζαμε θα καλούσαμε τον Αλμπέρτο Μαρτίνς να σηκώσει το κύπελλο μαζί μας», θα πει ο σκόρερ. Ο Σιμόες ισοφαρίζει στο 85′ και απομακρύνει αυτή την προοπτική. Στην παράταση ο Εουσέμπιο θα κάνει το 2-1 με κεφαλιά. Στο τέλος του αγώνα, οι παίκτες των δυο ομάδων κάνουν τον γύρο του θριάμβου μαζί.

Η Ακαντέμικα θα κερδίσει το Κύπελλο Πορτογαλίας το 2012 αλλά ο χαμένος τελικός του 1969 παραμένει το μεγαλύτερο τρόπαιο που κέρδισε ποτέ. Το παράθυρο που μισάνοιξαν οι φοιτητές και οι ποδοσφαιριστές της Κόιμπρα την άνοιξη του 1969, θα ανοίξει οριστικά πέντε χρόνια αργότερα, στις 25 Απριλίου 1974, όταν θα πέσει η δικτατορία.

* Το 2009, ο Ρικάρντο Αντούνες Μαρτίνς θα γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ για την εποποιία του 1969. Τίτλος του: Futebol de Causas.


sombrero.gr

Αποσυνδεδεμένος fon7

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 26.038
    • Προφίλ
Απ: Πορτογαλικό ποδόσφαιρο
« Απάντηση #12 στις: Παρ 10 Μάι 2024 18:23 »
Τον Φεβρουάριο του 1967 ο 26χρονος συνθέτης Ζακ Ρεβό, που έκανε διακοπές σε ένα ξενοδοχείο κάπου στα βουνά της δυτικής Γαλλίας, ανακάλυψε τελευταία στιγμή ότι πρέπει να παραδώσει άλλα 4 τραγούδια. Με τον χρόνο να τον πιέζει ασφυκτικά, ο Ρεβό έγραψε και τα τέσσερα μέσα σε ένα πρωινό. Λίγο καιρό αργότερα προστέθηκαν οι στίχοι και στο τέλος της χρονιάς ένα εξ αυτών κυκλοφόρησε στη Γαλλία με τίτλο «Comme d'habitude».
Ένα χρόνο μετά ο Πολ Άνκα άκουσε το τραγούδι ενώ έκανε διακοπές στη Γαλλία, ενθουσιάστηκε, αγόρασε τα δικαιώματα και έγραψε δικούς του στίχους στα αγγλικά. Αντί να το τραγουδήσει αυτός όμως, προτίμησε να το δώσει σε ένα φίλο του. Ο φίλος, γνωστός σε όλο τον πλανήτη ως Φρανκ Σινάτρα, πρόσθεσε τη φωνή και το «My way» έγινε ένα από τα πιο διάσημα τραγούδια όλων των εποχών.
Μισός (και βάλε) αιώνας έχει περάσει από τότε και η μελωδία που έγραψε στα γρήγορα ο Ρεβό ακούγεται σε όλο τον κόσμο, ακόμα και σε περιστάσεις που αποκλείεται να φανταζόταν ποτέ ο ίδιος. Οι φίλοι της Σπόρτινγκ έχουν προσθέσει δικούς τους στίχους, έχουν μετατρέψει το κομμάτι σε οπαδικό ύμνο και το τραγουδούν πριν από κάθε αγώνα. Τα πλάνα από την προχθεσινή εκτέλεση του από παίκτες και κόσμο στη διάρκεια των πανηγυρισμών για τον τίτλο στο κέντρο της Λισαβόνας είναι εντυπωσιακά.

"Ο κόσμος ξέρει ότι είμαι άρρωστος για σένα..."

El Sombrero (βίντεο)

Αποσυνδεδεμένος fon7

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 26.038
    • Προφίλ
Απ: Πορτογαλικό ποδόσφαιρο
« Απάντηση #13 στις: Παρ 10 Μάι 2024 18:28 »
Παράθεση
O Mundo sabe que,
Pelo teu amor,
Eu sou doente,
Farei o meu melhor,
Para te ver sempre na frente,
Irei onde o coração me levar,
E sem receio,
Farei o que puder,
Pelo meu Sporting,
E todo o mundo sabe que...

Παράθεση
Ο κόσμος το ξέρει,
Για την αγάπη σου,
Είμαι άρρωστος,
Θα κάνω το καλύτερό μου,
Για να σε βλέπω πάντα μπροστά,
Θα πάω όπου με πάει η καρδιά μου,
Και χωρίς φόβο,
Θα κάνω ότι μπορώ,
Για το Sporting μου,
Και το ξέρουν όλοι...