Απολυτα δικαιη η θεση μας στον βαθμολογικο πινακα. Μεχει στιγμης τουλαχιστον.
Μετρια ομαδα, με μετρια επιθεση και μετρια αμυνα.
Και με μέτριους οπαδούς αφού το σύνολο τους επέλεξε τον καναπέ
και μείνανε οι ίδιοι και οι ίδιοι να στέκονται δίπλα στην προσπάθεια της ομάδας,
να ξεπεράσει τον εαυτό της και να μπει σφήνα σε 10πλάσια μπάτζετ και ομάδες δορυφόρους.
Αν θέλουμε πορεία πρωταθλητισμού,αλλεπάλληλες ευρωπαϊκές εμπειρίες και μεγάλη μπάλα,
πρέπει να βγουμε όλοι από τη μετριότητά μας.
Πρώτα ο πρόεδρος που με τις δόσεις σε εφορία και ΙΚΑ, οι οποίες εξοφλούνται από τα όποια έσοδα της ομάδας,
έχει υποθηκεύσει το μέλλον της. Πρέπει με κάποιο να τρόπο να υπάρξει μια ανεξάρτητη ροή χρηματοδότησης
(όσο αλλόκοτο και να ακούγεται αυτό σε συνθήκες οικονομικής κρίσης) ώστε να μπορούμε να ισχυροποιούμαστε
όταν το έχουμε ανάγκη(μεταγραφές Ιανουαρίου) και να μην καίμε παίκτες που παίζουν σερί,
χωρίς να έχουν το δικαίωμα στο λάθος.
Ο ποδοσφαιριστής δεν είναι υπάλληλος πρωτοκόλλου στο δημόσιο,
που και λιώμα να πάει στο γραφείο θα χτυπήσει 50 σφραγίδες και θα βγάλει το μεροκάματο.
Ο ποδοσφαιριστής πρέπει να είναι σε μόνιμη εγρήγορση και γι αυτό χρειάζεται βοήθειες
(άριστες συνθήκες προπόνησης, βάθος στο ρόστερ, κίνητρα κλπ).
Φέτος τα λάθη γίνονται μαζεμένα και σε συνδυασμό με 4-5 πόντους που μας έκοψε η διαιτησία
και λίγο τον παράγων τύχη που ειδικά φέτος μας δίνει 1 και μας παίρνει 5,
οδηγηθήκαμε μακρυά από ένα μεγάλο στόχο.
Γνωρίζουμε ότι ο ΠΑΣ έχει ως ατού το γεγονός πως με φθηνά υλικά δημιουργεί αξιόλογο σύνολο.
Αυτό δεν δύναται να σε ξελασπώνει εσαεί.
Και όσο δεν το καταλαβαίνουμε αυτό τόσο σε λάθος συμπεράσματα θα οδηγούμαστε.
Ο κόσμος είναι απών με 1000 δίκια? δεκτόν!!! αλλά δε γίνεται να βγαίνει η οικονομική χρονιά με 1000 διαρκείας.
Ειδικά όταν ο στόχος οριοθετείται στο δίπτυχο 5άδα-τελικός κυπέλλου.
Και μη βγείτε να πείτε ότι από τα εισιτήρια δεν έχει έσοδα.
2 μεταγραφές να κάναμε από τα απολεσθέντα έσοδα των 2-3000 φίλων που δεν πατάνε γήπεδο αρκούσε.
Γενικώς φίλοι είμαστε μπλεγμένοι σε μια περίεργη κατάσταση,όπου η φθορά με την αφθαρσία είναι εφαπτόμενες.
Η ομάδα δεν παίζει καλή μπάλα και δεν έχει διάρκεια, αλλά έχει μερικές στιγμές που μας κάνει
να τρίβουμε τα μάτια μας και με αυτές τις στιγμές ξελασπώνει και βρίσκεται όπου βρίσκεται.
Προσωπικά το να μιλάμε για 5άδα Φλεβάρη- Μάρτη το θεωρώ σημαντικό, όταν γνωρίζουμε τι συνέβη πέρισυ
και τι πορεία έχουν συνήθως οι ομάδες την επόμενη χρονιά.
Η πίκρα και η απογοήτευση έφθασε στο απόγειο στο 1-2 με ανατροπή από τον αστέρα,
στο 2-1 με ανατροπή από τον ηρακλή στο 1-1 στο οακα, στο 3-3 στον πλατανιά από 0-2
και στο 2-1 στη λιβαδειά με ανατροπή. Δε μας πειράζει το 1-1 σε ομάδα που καιγόταν
και που χρησιμοποίησε όλες της διαθέσιμες μεθόδους για να πάρει το 3ποντο.
Φυσιολογικά με τέτοιες εμφανίσεις θα έχουμε κι ανάλογα αποτελέσματα στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος.
Μπορούμε όμως να μην θάψουμε την ελπίδα, γιατί έτσι θάβουμε το στόχο
και να διεκδικήσουμε ότι είναι ακόμη διεκδικήσιμο.