Έκκληση για βοήθεια στον Λεωνίδα Κουτσούκη

[fon7]

Ο Λεωνίδας Κουτσούκης πάσχει από λεμφοβλαστική λευχαιμία και έκανε έκκληση στους πάντες να βοηθήσουν όσο μπορούν οικονομικά για να μεταφερθεί στη Βοστώνη και να κάνει επέμβαση.

Από οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία πάσχει τους τελευταίους μήνες, όπως έχει διαγνωστεί, ο ποδοσφαιριστής της Ζακύνθου, Λεωνίδας Κουτσούκης. Ο παίκτης των νησιωτών χρειάζεται επέμβαση και πρέπει να μεταφερθεί στις ΗΠΑ και στη Βοστώνη για να χειρουργηθεί.

Όμως, οικονομικά δεν μπορούν να τον βοηθήσουν οι δικοί του άνθρωποι, γι' αυτό και έκανε έκκληση στους πάντες να βοηθήσουν όσο μπορούν, ώστε να καταφέρει να βγει νικητής από αυτόν τον αγώνα και να επιστρέψει υγιής στην οικογένειά του και στο ποδόσφαιρο που αγαπά.

Αναλυτικά το κείμενο του Λεωνίδα Κουτσούκη

Με λένε Λεωνίδα Κουτσουκη και είμαι 21 ετών. Αγαπώ το ποδόσφαιρο και τα 2 τελευταία χρόνια αγωνίζομαι για την ομάδα της Ζακύνθου.... Δυστυχώς εδώ και κάποιους μήνες έχω διαγνωστεί με οξεία λεμφοβλαστικη λευχαιμία. Πρέπει να μεταφερθώ σε εξειδικευμένο κέντρο στη Βοστώνη για μεταμόσχευση μυελού των οστών εκεί όπου θα έχω τη δυνατότητα να θεραπευτώ...

Η οικονομική δύναμη της οικογένειάς μου δεν επαρκεί για τη νοσηλεία μου γι' αυτό σας ζητώ να μου προσφέρετε ότι μπορείτε ώστε να παλέψω για να κερδίσω το μεγαλύτερο και πιο σημαντικό μου αγώνα αυτόν της διάσωσης της ίδιας μου της ζωής. Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων...!!!

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΡΙΘ.ΛΟΓ/ΣΜΟΥ 345/557171-55 ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΗΣ ΛΑΜΠΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΙΒΑΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ GR9101103450000034555717155 ΚΩΔ. SWIFT ΤΡΑΠΕΖΑΣ (BIC) ETHNGRAA

gazzetta.gr

[ΛΑΜΙΑ FANS]

[pagourenko1966]

ποσο γαμημενη κοινωνια ειμαστε που μπορει καποιος να γυρισει να πει σε εναν αλλο ανθρωπο:
"Για να ζησεις χρειαζεσαι 1 εκατομμυριο ευρω"

που ειναι το γαμημενο το κρατος σας?
που ειναι το γαμημενο το παπαδαριο σας?

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Γκολ στην ζωή για τον 22χρονο ποδοσφαιριστή της Ζακύνθου!

Ο 22χρονος Λεωνίδας Κουτσούκης, ο οποίος δίνει δίνει την δική του μάχη με την λευχαιμία έδωσε τα πρώτα αισιόδοξα μηνύματα από το Αμβούργο, όπου υπεβλήθη σε εγχείρηση μεταμόσχευσης μυελού των οστών.

Ενθαρρυντικά είναι τα μηνύματα στην μεγάλη μάχη που δίνει ο Λεωνίδας Κουτσούκης. Ο 22χρονος ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίστηκε με την Ζάκυνθο στην Football League και συγκλόνισε το πανελλήνιο όταν ανακοίνωσε ότι πάσχει από λευχαιμία ανέβασε ένα αισιόδοξο μήνυμα από το Αμβούργο, όπου συνεχίζει την αποθεραπεία του.

Ο νεαρός ποδοσφαιριστής υπεβλήθη πριν από 7 μήνες σε επέμβαση μεταμόσχευσης μυελού των οστών και όπως αναφέρει στο μήνυμα του, τα πρώτα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά.

Διαβάστε την συγκινητική του ανακοίνωση μέσω του Facebook, όπου τονίζει για μία ακόμα φορά πως η υγεία είναι πάνω από όλα

«Νιώθω πραγματικά ευλογημένος και ευτυχισμένος και ευχαριστώ τον θεό που μετά από τόση ταλαιπωρία, δίνοντας τον δυσκολότερο αγώνα της ζωής μου, παλεύοντας με την Λευχαιμία, μπορώ και χαμογελώ ξανά. Ενάμιση χρόνο μετά από όλη την ταλαιπωρία και 7 μήνες από την μεταμόσχευση μυελού των οστών μπορώ να πω πως είμαι καλά και οι εξετάσεις μου δόξα τω Θεώ συνεχίζουν να είναι καλές και εύχομαι και προσεύχομαι να παραμείνουν έτσι και τους επόμενους μήνες, χρόνια. Όλους αυτούς τους μήνες ονειρευόμουν αυτές τις ημέρες που θα είμαι ξανά έξω, έξω από τα νοσοκομεία, που θα έχω γυρίσει σπίτι μου και θα ζω την κάθε μέρα ξανά όπως παλιά και που θα κάνω ξανά σχέδια και όνειρα για το μέλλον μου. Θα ήθελα να πώ ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους σας, στους:

ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ, ΦΙΛΟΥΣ, ΓΝΩΣΤΟΥΣ, ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ που ευαισθητοποιήθηκατε με την περίπτωσή μου και με βοηθήσατε οικονομικά, ώστε να καταφέρω να ταξιδέψω και να νοσηλευτώ σε εξειδικευμένο κέντρο στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στο Αμβούργο Γερμανίας,όσο και ψυχικά βοηθώντας με, με την αγάπη και τα μηνύματά σας να μου ανεβάζετε το ηθικό και να μου δίνετε δύναμη και κουράγιο να συνεχίζω την κάθε μέρα δυναμικά μέχρι να τα καταφέρω. Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου και ευχαριστώ ξανα τον Θεό που τους είχα κοντά μου απο την πρώτη στιγμή μέχρι και την τελευταία, χωρίς να παραπονεθούν ούτε δευτερόλεπτο που ό,τι ζήτησα το είχα και που πάντα προσπαθούσαν να με κάνουν να νιώθω σαν να μην συνέβαινε τίποτα και πως ολα θα πάνε καλά αρκεί να κάνω υπομονή.

Νιώθω πραγματικά πολύ τυχερός που είχα δίπλα μου τόσους πολλούς ανθρώπους, ανθρώπους που έτρεξαν και έκαναν τα πάντα για εμένα, ανθρώπους που δεν με γνώριζαν καν και μου κράτησαν συντροφιά όλους αυτούς τους μήνες και που πλέον είμαστε φίλοι, ανθρώπους που πιστεύω τους έστειλε όλους ο Θεός για να με βοηθήσουν στον δύσκολο αγώνα μου και πιστεύω τα καταφέραμε όλοι μαζί. Αυτό που θα ευχηθώ μα φυσικά είναι Υγεία σε όλους μας, να είμαστε πάντα καλά, να μπορούμε να ζούμε την κάθε μέρα και να απολαμβάνουμε αυτό το όμορφο δώρο που μας χάρισε ο Θεός, που είναι η ζωή. Όσα ευχαριστώ και να πω δεν πιάνουν μια μπροστά σε όλη αυτήν την αγάπη, στήριξη και βοήθεια προς το πρόσωπο μου, αλλά είναι το λιγότερο που μπορώ να πω και πραγματικά είμαι ευγνώμων σε όλους σας Επίσης θα ήθελα να πω ότι οποιος μπορεί να συνεχίσει να βοηθάει ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάλογη περίπτωση, γιατί πραγματικά υπάρχουν άνθρωποι που όπως εγώ σας χρειάστηκα, σας χρειάζονται και εκείνοι. Ο Θεός είναι μεγάλος και είναι πάντα δίπλα μας, αρκεί να είμαστε και εμείς δίπλα σε αυτόν».

από Sdna.gr

[thodoris]

αιντε να διαβαζουμε και κανα καλο νεο γιατι μας εχει μαυρισει η ψυχη με αυτα που ακουμε και βλεπουμε γυρω μας
καλο αγωνα ρε μαχητη

[ΛΟΚΟ]

psap.gr

«Χρειάζεται θετική σκέψη»


Ηταν Μάρτιος του 2016, όταν ο Λεωνίδας Κουτσούκης άρχισε να δίνει τον πιο σημαντικό αγώνα της ζωής του. Ο νεαρός ποδοσφαιριστής της Ζακύνθου διαγνώστηκε τότε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία, αλλά ο 22χρονος δεν το… έβαλε κάτω. «Πάλεψε», πλέον βγαίνει δυνατός από τη «μάχη» και πρόσφατα, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook  μετέφερε πως η υγεία του βαίνει καλώς. Ο νεαρός, μέσω της ιστοσελίδας του Π.Σ.Α.Π., έστειλε σε όλους το «μήνυμα» πως ανάλογες παθήσεις δεν είναι ανίκητες.

-Λεωνίδα καλησπέρα. Ευχόμαστε τα καλύτερα και όλοι μας χαιρόμαστε για σένα.

Πρέπει να έχεις θετική σκέψη και καλή ψυχολογία. Είναι το Α και το Ω. Μόλις μπήκα στο νοσοκομείο, οι γιατροί μου έλεγαν να έχω καλή ψυχολογία και όλα θα πάνε καλά. Να υπάρχει ανεβασμένο ηθικό και επικοινωνία με τον κόσμο. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο βοηθάει. Εμενα προσωπικά με βοήθησε πολύ ο κόσμος, με τον οποίο ερχόμουν σε επαφή. Μίλαγα κάθε μέρα για διαφορετικά πράγματα και δεν είχα το μυαλό μου στην πάθηση. Δεν το σκεφτόμουν. Το περνούσα σαν να είχα ένα κρύωμα. Ετσι δεν ξέσπαγα.

-Ο κόσμος τι σου έλεγε;

Είχα διάφορα μηνύματα. Από ανθρώπους που μου έλεγαν ‘περαστικά’, ‘όλα θα πάνε καλά’, ‘να είσαι δυνατός’ αλλά και από εκείνους που πέρασαν ακριβώς την ίδια πάθηση με εμένα, οι οποίοι μου μετέφεραν τι θα επακολουθήσει.

Τη διαδικασία που έπρεπε να γίνει. Οτι χρειάζεται υπομονή και αν έχω θετική σκέψη, όλα θα πάνε καλά. Με άλλους μίλαγα και για το ποδόσφαιρο. Το έβλεπα σαν κάτι που έπρεπε να αντιμετωπίσω. Υπήρχαν πολλά μηνύματα στήριξης και αγάπης. Οτι όλα θα πάνε καλά και τους ευχαριστώ όλους.

Οτι πρόβλημα υγείας και να μας παρουσιαστεί, πρέπει το αντιμετωπίσουμε. Στη ζωή δεν πρέπει να τα παρατάς, αλλά να δίνεις τη μάχη μέχρι τέλους. Να έχουμε στο μυαλό μας ότι όλα θα πάνε καλά.

-Σου λείπει η μπάλα;

Πάρα πολύ. Δεν φαντάζεσαι πόσα όνειρα έχω δει ότι είμαι στο γήπεδο με την ομάδα μου και μόλις ο αγώνας είναι έτοιμος να αρχίσει, εγώ δεν ξεκινάω. Αυτό το όνειρο το έχω δει πολλές φορές. Σαν να είμαι τραυματίας και κάνω κύκλους γύρω γύρω. Στο επόμενο όνειρο που θα δω, ελπίζω να κάνω κανονικά προπόνηση,

-Υπήρξαν άνθρωποι που σου συμπαραστάθηκαν, χωρίς να το περιμένεις;

Πάρα πολλοί. Δεν φαντάζεσαι… Υπάρχει κόσμος που δεν θέλουν να φανούν καθόλου, αλλά με βοήθησαν λες και ήταν συγγενείς μου. Ανθρωποι που δεν με γνώριζαν καν, αλλά μόλις το έμαθαν έκαναν ότι μπορούσαν. Ηθικά και οικονομικά.

Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Οπως τους διεθνείς μας, οι οποίοι αυτές τις ημέρες έχουν κρίσιμα ματς με την Κροατία. Τους εύχομαι κάθε επιτυχία.

-Θες να στείλεις  ένα μήνυμα;

Θα πρέπει να ζούμε την κάθε μέρα σαν είναι η τελευταία και να απολαμβάνουμε τη ζωή. Οτι πρόβλημα και αν έχουμε, να το αντιμετωπίζουμε με χιούμορ. Τα καθημερινά προβλήματα της ζωής είναι απλοί προβληματισμοί. Που εμείς τα θεωρούμε προβλήματα. Αυτό κάνει κακό σε εμάς, γιατί χαλάμε την ψυχολογία μας.

Ετσι δημιουργούνται οι αρρώστιες. Από την κακή ψυχολογία. Χρειάζεται θετική σκέψη. Να ζούμε τη κάθε μέρα ευχάριστα

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Ο ΚΟΥΤΣΟΥΚΗΣ ΣΤΟ GAZZETTA.GR ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ

Λεωνίδας Κουτσούκης: «Η μάχη με τη λευχαιμία άλλαξε το νόημα της ζωής!»

Ο 22χρονος Λεωνίδας Κουτσούκης μιλάει στο gazzetta.gr για τη νίκη του στον αγώνα με τη λευχαιμία και παραδίδει μαθήματα ζωής και δύναμης!

Στα 21 του ο Λεωνίδας Κουτσούκης είχε «αποφοιτήσει» από τις Ακαδημίες του Ατρόμητου και έπαιζε μπάλα στην ομάδα του νησιού του, τη  Ζάκυνθο. Πρόσεχε τη ζωή του και έκανε όνειρα. Σε μια στιγμή όμως γκρεμίστηκαν όλα. Ο νεαρός ποδοσφαιριστής διαγνώσθηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. και ξεκίνησε μια μάχη διαφορετική από τις υπόλοιπες. Στο μεγαλύτερο αγώνα της ζωής του όμως δεν ήταν μόνος. Η περιπέτειά του συγκίνησε όλη τη φίλαθλη Ελλάδα και η έμπρακτη αλληλεγγύη τον βοήθησε να πετύχει τον μεγάλο του στόχο. Να νικήσει την ασθένεια, ολοκληρώνοντας με επιτυχία τη  μεταμόσχευση μυελού των οστών στο Αμβούργο της Γερμανίας.

Ο Κουτσούκης, ο οποίος πλησιάζει στον ένα χρόνο από την μέρα της μεταμόσχευσης, έμαθε να ζει ξανά. Να αντιμετωπίζει διαφορετικά τη ζωή, να μην αγχώνεται για τα μικρά και τα ασήμαντα, να απολαμβάνει την κάθε μέρα. Χαμογέλασε ξανά και η παρουσία του ξεχώρισε στην τελετή των βραβείων του ΠΣΑΠ, όπου τιμήθηκε από τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο. Έχοντας επιστρέψει στη Ζάκυνθο, ο νεαρός άνοιξε την καρδιά του στο gazzetta.gr για την περιπέτεια υγείας του, τη μάχη που έδωσε και τον τρόπο που τον άλλαξε ως άνθρωπο. Όσο για το ποδόσφαιρο; Ήταν από τους λόγους που τον βοήθησαν να ονειρεύεται και να ξεχνά τον εφιάλτη. Από τους στόχους που ελπίζει να πετύχει ξανά!



Ας ξεκινήσουμε λίγο ανάποδα, από τα βραβεία του ΠΣΑΠ και τη δική σου απονομή από τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο...


«Ένιωσα πάρα πολύ όμορφα. Ήταν τιμητικό πολύ γι εμένα, που ήμουν ανάμεσα σε τόσο σπουδαίους και αξιόλογους αθλητές όπως ο Σωκράτης. Ήταν πραγματικά, για να είμαι ειλικρινής, μια από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου».

Τόσο από τον ΠΣΑΠ όσο και γενικότερα ο κόσμος του αθλητισμού κινητοποιήθηκε πολύ στην περίπτωσή σου. Πώς μπορούν να βοηθήσουν περισσότερους;

«Έχει να κάνει με τη δημοσιότητα που θα πάρει το θέμα κάθε ανθρώπου και το πόσοι θα μεσολαβήσουν. Το να το κουβεντιάσουν, ώστε από στόμα σε στόμα να γίνει πιο γνωστό το θέμα του κάθε ανθρώπου που αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας. Εμένα με βοήθησαν πολύ και ο ΠΣΑΠ και οι υπόλοιποι, έπαιξε και ρόλο το ότι ήμουν ποδοσφαιριστής και με αυτό τον τρόπο μου στάθηκαν αρκετά και οι ποδοσφαιριστές των κάθε ομάδων και φυσικά η Εθνική Ελλάδας».

Σου έχει λείψει το ποδόσφαιρο;

«Πάρα πολύ. Πραγματικά πολύ».



«Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει». Νιώθεις ότι σε εκφράζουν αυτά τα λόγια του Μπέρτολτ Μπρεχτ;

«Ναι. Αγωνίστηκα αρκετά. Σκεφτόμουν πάντα το μέλλον μου, το τι θα κάνω μετά από αυτό που μου έτυχε. Προσπάθησα να μην έχω αρνητική σκέψη. Σκεφτόμουν πάντα θετικά, είχα θετική ενέργεια και κοιτούσα πάντα μπροστά, το τι θα κάνω αφού τελειώσει. Και τις στιγμές που θα ζω από εδώ και πέρα».

Υπήρχαν στιγμές που κλονιζόταν η εμπιστοσύνη και αυτή η θετική ενέργεια;

«Nαι, αλλά με βοήθησαν και τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Όταν άκουγα ότι όλα πήγαιναν καλά, αυτό με βοηθούσε επιπλέον. Υπήρχαν στιγμές που πόνεσα, έκλαψα, είπα "γιατί σε εμένα", "γιατί συμβαίνει όλο αυτό", αλλά μίλησα με αρκετούς ανθρώπους και με βοήθησαν αρκετά στο ψυχολογικό κομμάτι με αποτέλεσμα να σκέφτομαι μόνο θετικά. Γιατί κι αυτός ήταν ο στόχος μου».

Κοιτάζοντας πίσω, ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή;

«Ήταν κατά τη διάρκεια των θεραπειών που έκανα. Τον χημειοθεραπειών. Εκεί έπεφτα και σωματικά και κατά κάποιο τρόπο ψυχολογικά. Με επηρέαζε λίγο γιατί ήμουν πολύ αδύναμος, δεν είχα όρεξη για φαγητό, δεν είχα γενικά διάθεση για τίποτα. Ήθελα απλά να είμαι ξαπλωμένος και να κοιμάμαι και να περνάει ο χρόνος και οι μέρες μέχρι να ολοκληρωθούν οι χημειοθεραπείες».



Για ένα παιδί που παίζει ποδόσφαιρο, είναι αθλητής, έχει γενικά έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, πόσο δύσκολο είναι να αποδεχτεί κάτι τέτοιο; Σε ρίχνει; Σε πεισμώνει;

«Εμένα με επηρέασε αρκετά, επειδή πρόσεχα πολύ τον εαυτό μου. Δεν έπινα, δεν κάπνιζα, δεν πολυξενυχτούσα. Και όταν έμαθα ότι πάσχω από αυτό το πράγμα αναρωτήθηκα γιατί, αφού δεν πήγαινα κόντρα. Αλλά μου είπαν οι γιατροί ότι δεν παίζει ρόλο, μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε και παρότι ήμουν αθλητής μπορούσα να το πάθω».

Άλλαξε η ψυχολογία σου γρήγορα μετά τα πρώτα «γιατί;»

«Να σου πω την αλήθεια στην αρχή δεν γνώριζα ότι πάσχω από αυτό. Δεν μου το έλεγαν οι γιατροί. Μου είχαν πει ότι έχω ένα μικρόβιο στο αίμα. Αυτό με βοήθησε κατά κάποιο τρόπο, γιατί ήμουν λίγο πιο ήρεμος. Δεν μπήκα κατευθείαν στα βαθιά. Όταν το έμαθα στεναχωρήθηκα αρκετά, αλλά όπως προείπα η βοήθεια πολλών ανθρώπων με βοήθησε στο ψυχολογικό κομμάτι και γρήγορα άρχισα να σκέφτομαι θετικά».

Τώρα πώς είσαι;

«Δόξα τω Θεώ είμαι πολύ καλύτερα, αλλά πρέπει ακόμα να προσέχω. Να μην αρρωστήσω, να μην κολλήσω κάποιο μικρόβιο. Γενικά είμαι λίγο απομονωμένος, να φανταστείς για καφέ δεν έχω πάει ακόμα με τους φίλους μου! Παίρνω φάρμακα και μου είχαν πει οι γιατροί ότι τον πρώτο χρόνο πρέπει να προσέχω αρκετά, μέχρι να δέσει τελείως το μόσχευμα μέσα μου. Σε δύο μήνες περίπου κλείνω έναν χρόνο. Όταν περάσουν τα δύο χρόνια από την ημέρα της μεταμόσχευσης και είναι όλα καλά, σημαίνει ότι το έχεις ξεπεράσει τελείως, αυτό λένε οι γιατροί».

Δεν έχεις πάει για καφέ, όμως έκανες το ταξίδι για τη βράβευση...

«Δεν γινόταν να μην πάω. Αυτοί οι άνθρωποι με βοήθησαν πάρα πολύ και έπρεπε να τους τιμήσω. Ο γιατρός μου έχει πει ότι όσο περνάει ο καιρός μπορώ να κάνω περισσότερα πράγματα, αλλά θέλω όσο μπορώ να προσέχω. Δεν θέλω να μου τύχει κάτι και να τρέχω πάλι στα νοσοκομεία. Ας περάσει το χρονικό διάστημα που είναι να περάσει και θα κάνω πράγματα από εκεί και πέρα».



Τώρα που είσαι  σε αυτήν την τελική ευθεία, πώς αισθάνεσαι σαν Λεωνίδας μετά από όλη την περιπέτεια; Πιο δυνατός;

«Καταρχάς είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή. Που έχω καταφέρει να ξεπεράσω κατά κάποιο τρόπο το πρόβλημα υγείας. Είμαι σίγουρα και πιο δυνατός και βλέπω πολύ διαφορετικά τα πράγματα στη ζωή. Δεν κάθομαι να αγχώνομαι για το παραμικρό. Θα αγχωθώ πλέον για ένα πρόβλημα υγείας. Και επίσης βλέπω τελείως διαφορετικά όλο το νόημα της ζωής. Ακόμα και μια βόλτα που μπορεί να κάνω στην παραλία με χαροποιεί αφάνταστα. Κάτι που ήταν συνηθισμένο και απλό πριν, που έλεγα για παράδειγμα "που να πάω τώρα στην παραλία για περπάτημα", τώρα πάω με... χίλια και το ευχαριστιέμαι πολύ».

Υπάρχει κάποια στιγμή από την περίοδο της θεραπείας που σου έμεινε περισσότερο;

«Πιο πολύ όταν έκανα τη μεταμόσχευση στη Γερμανία, είχα επηρεαστεί πάρα πολύ. Και γενικά είχα πόνους, ήμουν ταλαιπωρημένος αρκετά, με φόρτωναν με πολλά φάρμακα μέχρι να δέσουν όλα μέσα και να αρχίσουν να βγαίνουν τα πρώτα κύτταρα. Είχα και κάποιες αντιδράσεις από τις ακτινοβολίες και της χημειοθεραπείες στην αρχή και μετά από τη μεταμόσχευση. Όλα αυτά με επηρέασαν αρκετά. Αλλά όσο περνούσε ο καιρός αισθανόμουν καλύτερα. Μου έδιναν και δύναμη οι γιατροί που μου εξηγούσαν ότι είναι φυσιολογικά τα όσα νιώθω».

Όταν με το καλό περάσει ο χρόνος και είσαι σίγουρος ότι το έχεις αφήσει οριστικά πίσω σου, τι στόχους έχεις;

«Να πω την αλήθεια θέλω να κάνω πολλά πράγματα στη ζωή μου. Σκέφτομαι ακόμα το ποδόσφαιρο, δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου. Εάν μου πουν οι γιατροί ότι μπορώ να ξαναπαίξω και νιώθω κι εγώ έτοιμος θα το επιχειρήσω. Και θα δείξει. Δεν το βάζω κάτω, όταν αγαπάς κάτι πολύ κάνεις τα πάντα γι' αυτό. Και επίσης σκέφτομαι και το να σπουδάσω, να μπω παράλληλα σε κάποια σχολή».



Το να συνεχίσεις το ποδόσφαιρο ήταν μέσα στις σκέψεις που σε βοηθούσαν;

«Εννοείται. Ονειρευόμουν στιγμές, που μπορεί να παίζω, να πανηγυρίζω μια νίκη, ένα γκολ. Τα όνειρα στην ουσία είναι αυτά που σε βοηθούν πάρα πολύ».

Τι θα έλεγες σε ένα παιδί που θα καλούταν να δώσει μια αντίστοιχη μάχη;

«Να έχει θετική ενέργεια. Να σκέφτεται πάντα θετικά, ποτέ αρνητικά. Να κάνει όνειρα και να βλέπει πράγματα που θα κάνει στο μέλλον. Και να μην πέφτει ψυχολογικά. Να μην σκέφτεται "γιατί σε εμένα και όχι σε αυτόν" όσο μπορεί, μόνο θετικά».

Ξέρεις, λέμε συχνά ατάκες όπως «ποτέ μην το βάζεις κάτω» κτλπ, αλλά όταν έρθει η στιγμή, φαντάζομαι είναι πολύ πιο δύσκολο από τη θεωρία...

«Σίγουρα, δεν το συζητάμε αυτό. Είναι δύσκολο. Εγώ πιστεύω πως χρειάζονται πολύ οι άνθρωποι σε τέτοιες στιγμές. Να έρχεσαι σε επαφή με πολλούς ανθρώπους. Να σου μιλούν, να σου φτιάχνουν κάθε μέρα το κέφι. Το να κάθεσαι και να κλαίγεσαι γι' αυτό που έτυχε είναι ό,τι χειρότερο. Αφού έτυχε, πρέπει να δώσεις τα πάντα για να το ξεπεράσεις».



Ήθελες να αναφερθείς στη σημασία της δωρεάς μυελού των οστών...

«Όσοι μπορούν πρέπει να γίνονται δότες μυελού των οστών. Με αυτόν τον τρόπο, ένας εθελοντής μπορεί να σώσει ουσιαστικά έναν συνάνθρωπό του. Αν καθαρίσεις από τα καρκινικά κύτταρα μέσω των χημειοθεραπειών και βρεις το κατάλληλο μόσχευμα, έχεις σωθεί. Και η διαδικασία είναι πολύ απλή, σαν να δίνεις αίμα στην ουσία. Στην Ελλάδα ίσως δεν το γνωρίζουν πολλοί ότι είναι τόσο απλό, ίσως ακούν μεταμόσχευση και πάει ο νους τους ότι πρέπει να δώσουν κάποιο όργανο. Στην ουσία είναι αίμα, με κύτταρα μέσα. Δεν είναι κάτι επώδυνο, αλλά είναι εξαιρετικά σημαντικό».

Είναι το ποδόσφαιρο ένα κοινωνικό «εργαλείο» που στέκεται στο πλευρό εκείνων που το έχουν ανάγκη;

«Νομίζω στην Ελλάδα στεκόμαστε δίπλα στον συνάνθρωπό μας. Τόσο στην κοινωνία γενικότερα, όσο και στο ποδόσφαιρο, το οποίο ενώνει. Η δύναμή του είναι πολύ μεγάλη στην κοινωνία. Έχει βοηθήσει πάρα πολλά παιδιά. Και η Εθνική ομάδα, αλλά και γενικότερα οι ομάδες βοηθούν, κυρίως οι μεγαλύτερες που έχουν την οικονομική άνεση. Το ποδόσφαιρο είναι δίπλα σε πολλούς ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια και ο ρόλος του είναι πολύ σημαντικός»

Πώς θα ήθελες να κλείσουμε;

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο που με στήριξε και με βοήθησε τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά...»

από Gazzetta.gr

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Ευτυχώς ο άνθρωπος βγήκε νικητής από τη μάχη με τον καρκίνο!

Καλή συνέχεια στη ζωή του! Δύναμη και να ξεχάσει γρήγορα τον Γολγοθά που πέρασε.

Το παράδειγμά του, να δώσει θάρρος σε όλους τους ανθρώπους που παλεύουν με αυτή την ασθένεια και στις οικογένειες τους.

Μια ασθένεια που θερίζει δυστυχώς στην εποχή μας, σαν ίωση. 

Να είμαστε καλά στην υγεία μας και όλα τα άλλα είναι δευτερευούσης σημασίας γιατί πολύ απλά διορθώνονται.