Ο χθεσινός αγώνας ήταν πολύ διδακτικός για όλους μας.
Προσωπικά έβγαλα χρήσιμα συμπεράσματα:
Πρώτον: Ομάδα δεν έχουμε. Θα μου πείτε τώρα το κατάλαβες;Όχι αλλά περίμενα να δω πως θα αντιδράσουμε σε οριακές καταστάσεις που πρέπει πάση θυσία να πάρεις το ματς. Σε καταστάσεις που μπορεί να μιλήσει η φανέλα, το πάθος, η έδρα. Τίποτα από αυτά τα τρία δεν μας έμεινε πλέον.
Δεύτερον: Ο κόσμος έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο απάθειας και αδιαφορίας που μοιραία οδηγεί την ομάδα στα υπόγεια της Β΄Εθνικής. Αυτό δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση.
Τρίτον: Ως τώρα πίστευα και πολλοί άλλοι φαντάζομαι ότι αν δεν σωθούμε αγωνιστικά, όλο και κάτι θα γίνει και θα σωθούμε εξωαγωνιστικά. Λίγο με καμιά φιλική διαιτησία σε κάποιο κρίσιμο ματς, λίγο ο αντίπαλος δεν θα θέλει το ματς το ίδιο με εμάς, λίγο το ένα, λίγο το άλλο. Το χθεσινό ματς με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι το παρασκήνιο δεν ενδιαφέρεται εάν θα πέσουμε. Κακά τα ψέματα τώρα. Η αδιάφορη Ξάνθη δεν θα ενδιαφερόταν να μας χτυπήσει σε άλλες εποχές και υπό άλλες συνθήκες. Δεν θα ερχόταν να μας κόψει βαθμούς. Ούτε το κοράκι θα μας άφησε με 10 σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή, σε μια τόσο αμφισβητούμενη φάση.
Τέταρτον: Ήταν τεράστιο λάθος ότι ο Χοντρός δεν έδιωξε τον Πετράκη το Νοέμβρη. Ίσως λέω ίσως η χρονιά να σωνόταν με την αλλαγή κόουτς.
Πέμπτον: Το καλοκαίρι γίνανε εγκλήματα. Τρομακτικά εγκλήματα. Δεν ξέρω ποιος είναι υπεύθυνος πάντως ο Χοντρός έπεσε θύμα της υπέρμετρης αλαζονείας και της κουτοφραγκιάς του. Κορόιδευε σχεδόν τρία χρόνια τώρα. Τα γνωστά, δεν τα ξαναλέμε. Μοιραία θα γυρίσει το κουμπί, μοιραία θα πληρώσεις τις πράξεις σου.
Κατά τη γνώμη μου χθες πέσαμε κατηγορία. Δυστυχώς. Αν δεν υπάρξει έξωθεν βοήθεια, που δεν τη βλέπω, αυτή η ομάδα αδυνατεί να μείνει στην κατηγορία με τις δικές της δυνάμεις. Μόνη μας ελπίδα να πέσουν δύο ομάδες.
