ΜΗΝ ΓΡΑΦΕΤΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ!
Ο ιδρυτής των Στέρεο Νόβα σε ένα βιβλίο με στίχους, ανέκδοτα σχέδια, ποιήματα και εικόνες μέσα από την πορεία του.μένει μόνο να περάσουμε αυτά τα σύνοραμε οποιονδήποτε τρόποκαι θα αγαπήσεις μαζί μου τον ανοιχτό ουρανόγιατί η γη είναι πιο όμορφη από εμάςΣτα όνειρα μου συχνά είναι ένας άνθρωπος που πετάει, όταν αποφασίζει να πάει στον κινηματογράφο συνήθως χάνει το δρόμο και μένει για ώρες στους διαδρόμους ενός σούπερ μάρκετ, μετά βρίσκει μια πόρτα που γράφει έξοδος και όταν την ανοίγει βλέπει ότι βρίσκεται στην άκρη ενός γκρεμού μα δεν μπορεί να πετάξει και τότε πέφτει, πέφτει, έχοντας το συναίσθημα ότι μισοπνίγεται στον πάτο μιας πισίνας ενός άγνωστου διαμερίσματος. Ο οικοδεσπότης είναι ένας γερμανός συγγραφέας του 18ου αιώνα που ζει σ΄ ένα γυάλινο βάζο μαρμελάδας, γιατί οι γιατροί τού είπαν πως έχει βρογχικό άσθμα. Όταν αποφασίζει να τον ελευθερώσει και ανοίγει το καπάκι, ο συγγραφέας συρικνώνεται μέχρι που γίνεται ήχος ραδιοφώνου, ένας ήχος που ακούγεται παντού, σε ολόκληρη την πόλη. Κάτι δεν πηγαίνει καλά. Διασχίζει τρέχοντας τον κήπο και βγαίνει στους δρόμους. Προσπαθεί να θυμηθεί πού είναι το σπίτι του και πέφτει πάνω σε μία κόκκινη λιμουζίνα. Σωριάζεται. Ο κόσμος μαζεύεται και όλοι τον κοιτούν. Είναι σωριασμένος, όμως ξέρει πως αν κουνήσει τα χέρια του θα άρχίσει να πετά πάνω από αυτή την κατακόκκινη κηλίδα, αν μπορέσει να πετάξει στα πέντε επόμενα δευτερόλεπτα…Όπως το χάος έρχεται μέσα μας για να τοποθετηθεί, έτσι και ο άνθρωπος προσπαθεί μέσα από την καθημερινότητά του να καταλάβει.Να κάνει συνείδηση την εσωτερική του γεωγραφία, ένα κόσμο από λέξεις και νοήματα που υπήρχαν πριν από αυτόν.Η σκέψη είναι ένας αγωγός που έρχεται από το σύμπαν. Ο άνθρωπος αγγίζει ένα μέρος της αλήθειας.Αυτή τη χώρα που καθημερινά κρύβει από τον εαυτό του και τους άλλους.Όπως η αδυναμία που μερικές φορές μας ξεγελάει και νομίζουμε ότι είναι δύναμη.Όπως μια απλή θέση που ο άνθρωπος νομίζει ότι είναι θρόνος.Όπως η άγνοια, που πολλές φορές στη ζωή, μάς εξαπάτησε ότι είναι η γνώση.Ο καθένας βρίσκει το σημείο της συναρμογής ώστε να νοιώσει μέρος του κόσμου.Τώρα που περισσότερο από ποτέ μέσα από το κενό η λέξη θέλει να μιλήσει.Κ.Β.Απόσπασμα από το βιβλίο:γιατί, όταν κοιμάσαι γίνεσαι παιδίχαρταετός, παλίρροια, ταξιδιάρικο πουλίμπορείς να καθορίσεις τη ζωή με τη σκανδάληνα πατήσεις σαν τσιγάρο έναν παραπάνωμπορείς να πας όπου θες να βρεις ελευθερίανα πετάξεις τα λεφτά σουσε μια μεγάλη πλατείαεσύ έφυγεςεγώ είχα μείνει εκείμέχρι που έσπασε το χρώμα και ήρθε το πρωί
