Υπόλοιπη Ευρώπη

[fon7]

Όπως έχουμε γράψει παλιότερα, για να παίξεις μπάλα στη Γροιλανδία πρέπει να το θέλεις πολύ. Μιλάμε για ένα νησί που καλύπτεται κατά 80% από πάγο, που οι μετακινήσεις από πόλη σε πόλη είναι είτε αδύνατες είτε πανάκριβες, που το χειμώνα κάνει αδιανόητο ψοφόκρυο και το καλοκαίρι σκέτο ψοφόκρυο.
Ακόμα κι έτσι όμως το ποδόσφαιρο λατρεύεται σαν θρησκεία και παίζεται με κάθε ευκαιρία. Από τους 50.000 κατοίκους του νησιού σχεδόν το 10% έχει ποδοσφαιρικό δελτίο! Λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών το πρωτάθλημα διαρκεί μια εβδομάδα τον Αύγουστο, κατά την οποία οι παίκτες παίρνουν άδεια από τις δουλειές τους, όλες οι ομάδες που προκρίθηκαν στην τελική φάση ( συνήθως είναι 8 ) συγκεντρώνονται σε μια πόλη, κοιμούνται χύμα σε γυμναστήρια και δίνουν αγώνες κάθε μέρα!
Σήμερα ξεκινάει αυτή η εβδομάδα που σε εκείνα τα απομακρυσμένα μέρη αποκαλείται και "53ο πρωτάθλημα της Γροιλανδίας".


Όποιος ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα γι'αυτήν την εβδομάδα του πρωταθλήματος, μπορεί να διαβάσει το πολύ καλό παλιότερο άρθρο των New York Times.
https://www.nytimes.com/2019/09/20/sports/greenland-soccer.html?fbclid=IwAR05eQ1eIkZ5tdyMQ-WUCKd0vyNA0UQ4hdDIrKuK84hicQOBV9CzkmmbERM
El Sombrero

[fon7]

Το πρωί της Τρίτης ο 31χρονος Άρνι Φρέντερικσμπεργκ ξύπνησε όπως κάθε μέρα πολύ νωρίς γιατί έπρεπε να είναι στο γραφείο του στις 8. Εκεί, ως υπεύθυνος μιας εταιρείας εισαγωγής τροφίμων στα Νησιά Φερόε, πέρασε από μερικά απάλευτα μίτινγκς, τσέκαρε αμέτρητα (λέμε τώρα) τιμολόγια και μίλησε για ώρα στο τηλέφωνο με προμηθευτές από διάφορες χώρες (ανάμεσα τους βρίσκονται και κάποιοι από τη Νορβηγία, που προμηθεύουν την εταιρεία του και κατ'επέκταση τα Νησιά Φερόε με νορβηγικές κατεψυγμένες πίτσες).
Νωρίς το απόγευμα έφυγε από τη δουλειά, πήγε σπίτι να αλλάξει, πήρε την αθλητική του τσάντα, πήγε στο γήπεδο, έπαιξε 90' ως δεξί εξτρέμ και με δυο δικά του γκολ γύρισε ένα παιχνίδι προκριματικών Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στην πρωταθλήτρια Νορβηγίας, Μόλντε!
Χάρη σε αυτό το 2-1 η απίθανη και διάσημη πλέον Κλάκσβικ, μια ομάδα αποτελούμενη κυρίως από ηλεκτρολόγους, μηχανικούς, φοιτητές και λοιπούς ημιεπαγγελματίες, που κάνουν χωριστά προπόνηση, ανάλογα με το αν δουλεύουν πρωί ή απόγευμα στις κανονικές τους δουλειές, βρίσκεται μια ισοπαλία μακριά από τα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ.


Με αυτά τα γκολ έφτασε τα 6 (+2 ασίστ) σε 5 ματς απέναντι στις πρωταθλήτριες Ουγγαρίας, Σουηδίας και Νορβηγίας!
Εδώ το άψογο τελείωμα του στο 2-1: https://twitter.com/to_amajewski/status/1689011139286601728
El Sombrero

[fon7]

Κι η κυρία προεδρίνα, έφτιαξε μια ομάδα φίνα
Αν μέχρι χθες κάποιος μη-Αυστριακός έψαχνε στο ίντερνετ το όνομα Μπριγκίτε Άνερλ θα του έβγαινε φάτσα κάρτα στην αναζήτηση ένα προφίλ στο LinkedIn. Μια σοβαρή κυρία, με ντύσιμο στελέχους πολυεθνικής. Ένας άνθρωπος που σου δίνει την εικόνα ότι ξυπνάει το πρωί σε ένα μίνιμαλ σπίτι που όλα είναι λευκά, φτιάχνει καφέ, διαβάζει τα e-mail, μπαίνει σε πολύ σοβαρά site για να μάθει τα οικονομικά νέα και στη συνέχεια μπαίνει στο ακριβό αυτοκίνητο για να πάει στα γραφεία μιας μεγάλης εταιρείας και να κάνει “σοβαρές” δουλειές και άλλα τέτοια. Αν σήμερα κάποιος κάνει αναζήτηση με το όνομα Μπριγκίτε Άνερλ θα βρει μεν πάλι το προφίλ, αλλά και την ίδια είδηση, το ίδιο βίντεο σε ένα σωρό σάιτ. Μια κυρία να χοροπηδάει σαν το κατσίκι και να μοιράζει χρήματα στους εκδρομείς οπαδούς μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, πίσω από τα κάγκελα μιας εξέδρας ενός γηπέδου, κάτω από τον ήλιο.

Πιείτε μια μπιρίτσα από μένα

Τίποτα από τα δύο δεν είναι ψέμα. Και τα δύο είναι αλήθεια, δείχνοντας ότι στο ποδόσφαιρο όλα συνδυάζονται. Δεν πρόκειται για συνωνυμία, δεν είναι κάποιο ψεύτικο βίντεο που έφτιαξε το Α.Ι. Η Μπριγκίτε Άνερλ είναι όντως μια σοβαρή και επιτυχημένη επιχειρηματίας. Και μάλιστα αυτοδημιούργητη. Μεγάλωσε στη Βιέννη σε ένα σπιτικό που δεν ήταν πλούσιο. Ξεκίνησε να σπουδάζει ιατρική, αλλά τα παράτησε όταν απέκτησε το πρώτο της παιδί. Στη συνέχεια πήγε σε μια φαρμακευτική εταιρεία ως σύμβουλος, ενώ παράλληλε σπούδαζε management υγείας. Το μεγάλο βήμα το κάνει το 2006, όταν ιδρύει τη φαρμακευτική εταιρεία Lenus Pharma στην οποία εξακολουθεί να είναι CEO. Η εταιρεία έχει μεγαλώσει πλέον αρκετά, έχει περίπου 500 υπαλλήλους και το πιο επιτυχημένο προϊόν της είναι το Profertil, ένα φάρμακο για την ανδρική γονιμότητα το οποίο διαφημίζεται με το έξυπνο σλόγκαν: «Ταχύτητα στο σπέρμα». Το φάρμακο εξάγεται κατά 90% σε περίπου 70 διαφορετικές χώρες σε πέντε ηπείρους και θεωρείται ιδιαίτερα επιτυχημένο.

Το 2013 η Μπριγκίτε, που αγαπά και ασχολείται με το ποδόσφαιρο, μαθαίνει για τη Χάρτμπεργκ. Μια μικρή ομάδα της Αυστρίας από μία μικρή πόλη 6-7.000 κατοίκων στη Στυρία. Η Άνερλ εντυπωσιάζεται από το πάθος των ανθρώπων του συλλόγου, την αγάπη για την μπάλα και κυρίως την ανιδιοτέλειά τους αφού όλοι είναι εθελοντές, κανένας δεν πληρώνεται για να τρέξει την ομάδα, το κάνουν χαραμίζοντας τον προσωπικό τους χρόνο. Η ίδια όπως είπαμε δεν είναι άσχετη με το ποδόσφαιρο. Παρακολουθεί, της αρέσει. Αυτό που βλέπει στο Χάρτμπεργκ την πείθει. Αποφασίζει να βοηθήσει την ομάδα με μια χορηγία αρχικά. Αλλά το μεράκι γίνεται κόλλημα. Το 2017 θα γίνει πρόεδρος της ομάδας.


Η κεντρική πλατεία του Χάρτμπεργκ (η φωτογραφία είναι 15ετίας οπότε μπορεί να έχει αλλάξει, αλλά δεν νομίζουμε να έχει ουρανοξύστες τώρα)

H ομάδα βρίσκεται στη Γ’ εθνική, αλλά υπό την προεδρία της ανεβαίνει στη Β’. Παρότι νεοφώτιστη δεν θα έχει πρόβλημα να κάνει ακόμα μια εξαιρετική χρονιά και να τερματίσει 2η, κερδίζοντας έτσι την απευθείας άνοδο στην Μπουντεσλίγκα της Αυστρίας. Είναι όμως διαφορετικό να κερδίζεις την άνοδο και διαφορετικό να παίρνεις την άδεια της συμμετοχής.  Η αρμόδια επιτροπή της Λίγκας αρνείται δύο φορές να δώσει άδεια στη Χάρτμπεργκ για διάφορους λόγους. Από θέματα υποδομών, μέχρι οικονομικά θέματα σχετικά με τη μορφή της εταιρείας. Η Άνερλ δίνει μεγάλη μάχη μαζί με τους  ανθρώπους του συλλόγου και τελικά η τρίτη απόπειρα θα είναι και η φαρμακερή. Η ομάδα θαύμα κατάφερε να επισημοποιήσει αυτό που είχε καταφέρει και στο χορτάρι, παίρνοντας τελικά την πολυπόθητη άδεια και ξεκινώντας παράλληλα τα έργα στο γήπεδο που είχε υποσχεθεί να φτιάξει. Στέγαστρα, φωτισμός επιπέδου αυστριακής Μπουντεσλίγκα, νέες (πτυσσόμενες) εξέδρες, το Profertil Arena (που έχει το όνομα του φαρμάκου που έκανε διάσημη την Μπριγκίτε) δίνει αγώνα με τον χρόνο για να φιλοξενήσει τους μεγάλους της Αυστρίας. Και τα καταφέρνει.


Δεν το λες και Μπερναμπέου, αλλά κάτι κάνει

Η Χάρτμπεργκ έκανε μια πρώτη χρονιά για να σωθεί, αλλά έκανε και μερικά σπουδαία αποτελέσματα, απέναντι σε ιστορικούς αντιπάλους στο κατάμεστο γηπεδάκι της, κερδίζοντας 3-0 τη Ραπίντ Βιέννης και 2-0 τη Στουρμ Γκρατς. Καταφέρνει να μείνει κατηγορία και την επόμενη σεζόν, 2019-20, τερματίζει 6η στην κανονική διάρκεια και μπαίνει αυτή τη φορά στα πλει-οφ για το πρωτάθλημα και την Ευρώπη. Κατακτά τελικά την 5η θέση και μόλις στη 2η σεζόν της στην Α’ εθνική κερδίζει την έξοδό της στην Ευρώπη αφού στα μπαράζ θα επικρατήσει της Αούστρια σε διπλούς αγώνες. Θα είναι όμως άτυχη, καθώς λόγω του COVID τα προκριματικά ματς είναι μονά, θα κληρωθεί με την πολωνική Πιαστ Γκλίβιτσε και θα χάσει με 3-2 εκτός έδρας, χωρίς τη δυνατότητα ρεβάνς. Δυστυχώς, ο κόσμος της δεν θα μπορέσει να την απολαύσει να παίζει στην Ευρώπη.

Την επόμενη χρονιά παραλίγο να μπει στα πλει-οφ της Ευρώπης ξανά, αλλά θα ακολουθήσουν δύο μέτριες σεζόν που θα κινδυνεύσει με υποβιβασμό. Προς το παρόν καταφέρνει κάθε χρόνο να σώζεται. Δεν είναι η ομάδα με τον πολύ κόσμο, είπαμε μιλάμε για μια μικρή πόλη, δεν είναι η ομάδα με τα πολλά λεφτά, αλλά είναι μια ομάδα που προσπαθεί με την αγάπη των ντόπιων και την τεχνογνωσία μιας επιτυχημένης ιδιοκτήτριας να κρατηθεί στα πόδια της. Φέτος η ομάδα έχει ξεκινήσει συμπαθητικά και αυτό το εκτός έδρας 0-3 μέσα στη Φόλφσμπεργκ έφερε τεράστια χαρά στον κόσμο και την Μπριγκίτε. Και κάπως έτσι έγινε viral, πηγαίνοντας κοντά στους εκδρομείς οπαδούς και μοιράζοντας 300€. Δεν το έκανε για ελεημοσύνη, ούτε γιατί… τα χώνει τους οργανωμένους. Όπως είπε και η ίδια: «Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω. Οι οπαδοί αντιμετώπισαν τρομερή ζέστη σήμερα. Οι εξέδρες ήταν συνέχεια κάτω από τον ήλιο. Οδήγησαν για να έρθουν εδώ. Ξόδεψαν τον χρόνο από το Σαββατοκύριακό τους για να έρθουν σε μας. Το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να πληρώσεις για να πιουν κάτι.»

&t=53s
Στιγμές χαράς για τον σύλλογο και την προεδρίνα

Η Μπριγκίτε δεν είναι ο απόμακρος ιδιοκτήτης από την πρωτεύουσα που ήρθε να ξεβλαχέψει τους Χαρτμπεργκέους. Τη βλέπεις ανάμεσά τους, δίπλα στον πάγκο να χορεύει (μεταξύ μας, όχι τόσο επιτυχημένα) και να πανηγυρίζει στις επιτυχίες της ομάδας. Να αγκαλιάζει τους παίκτες, να τραγουδάει live στην τηλεόραση με ένα μπουκέτο λουλούδια στο ένα χέρι και τη σημαία της ομάδας στο άλλο. «Το ποδόσφαιρο είναι συναίσθημα» θα πει η CEO της Lenus Pharma. Οι παίκτες μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για την ενέργεια που τους μεταδίδει και πόσο ζεστός άνθρωπος είναι. Και κυρίως, έχει καταφέρει να ξεπεράσει όλες τις προκαταλήψεις που ακολουθούν τις γυναίκες στο ποδόσφαιρο. «Για μένα δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες. Δεν βλέπω και δεν νιώθω κάτι τέτοιο. Αλλά δεν ένιωσα και ποτέ να βρίσκομαι σε μειονεκτική θέση. Για μένα, αξίες όπως η αφοσίωση και ο ενθουσιασμός είναι πιο σημαντικές από το φύλο». Προσπαθεί να κανονίζει το πρόγραμμά της με βάση τους αγώνες της ομάδας, αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Κλείνει τον προπονητή, ενώ βρίσκεται στη Σιγκαπούρη, μαθαίνει για μεταγραφές ανάμεσα σε meeting στην Κίνα. Όταν η ομάδα κατάφερε να πάρει την άνοδο, έστειλε με δικά της έξοδα όλη την ομάδα διακοπές στη Μαγιόρκα. Μάλιστα, ήταν πριν ακόμα πάρει την άδεια η ομάδα και οι παίκτες εμφανίστηκαν με μπλουζάκια: «Δεν έχουμε άδεια για την Μπουντεσλίγκα, αλλά έχουμε άδεια να πιούμε».

Πλέον η ομάδα είναι πολύ οργανωμένη. Η πρόεδρος αναγκάζεται συχνά να ταξιδεύει στο εξωτερικό, δεν μπορεί να βρίσκεται πάντα κοντά στην ομάδα, αλλά έχει στελεχώσει τα γραφεία με ικανούς ανθρώπους και σε συνδυασμό με τους εθελοντές συνεχίζει να λειτουργεί όσο καλύτερα μπορεί. Προσπαθεί να μην μπλέκεται στο αμιγώς αγωνιστικό. Μιλάει με τους προπονητές πριν τους προσλάβει, αλλά περισσότερο για να δει τον χαρακτήρα τους, την προσωπικότητά τους. Για τα άλλα, ασχολείται ο αθλητικός διευθυντής. Θεωρείται τόσο επιτυχημένη που το όνομά της ακούστηκε για την προεδρία μεγάλων συλλόγων της χώρας, ενώ κυκλοφόρησε η φήμη ότι θέλει να επενδύσει και σε ξένες ομάδες.


Το ΣΚ χοροπηδάμε σαν τα κατσίκια, τη Δευτέρα έχουμε τρία calls, 3209 e-mail και ένα Δ.Σ.

Ο μεγάλος επόμενος στόχος της προέδρου είναι το νέο στάδιο της ομάδας. Ο σύλλογος έχει άδεια μέχρι το 2025-26 και μετά θα τη χάσει εξαιτίας της μορφής του σταδίου και του τρόπου κατασκευής του. Η Μπριγκίτε προσπαθεί να βάλει τις βάσεις για το έργο και ελπίζει σε οικονομική βοήθεια από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Στυρίας. «Δεν θα είναι ένα έργο μόνο για μας, αλλά για ολόκληρη την περιοχή. Το μοναδικό γήπεδο 4 αστέρων ΟΥΕΦΑ ανάμεσα στη Βιέννη και το Γκρατς».
blog.stoiximan.gr
El Sombrero

[fon7]

Το 2005 η Ρέντ Μπουλ αγόρασε την Αούστρια Σάλτσμπουργκ και, αδιαφορώντας για τα 72 χρόνια ιστορίας της, άλλαξε άμεσα το όνομα της, τα χρώματα της και το σήμα της. Κάποιοι οπαδοί της Αούστρια δεν είχαν πρόβλημα με τις αλλαγές αυτές και απλώς μια μέρα άλλαξαν τη γκαρνταρόμπα τους και το όνομα στα συνθήματα τους. Κάποιοι άλλοι αδιαφόρησαν για τις κούπες που θα έρχονταν με το τσουβάλι και ίδρυσαν από την αρχή μια νέα Αούστρια Σάλτσμπουργκ, που ξεκίνησε από την 7η κατηγορία.

Σήμερα για πρώτη φορά οι δυο τους βρέθηκαν αντιμέτωπες σε αγώνα κυπέλλου Αυστρίας. Οι οπαδοί της Αούστρια γέμισαν το γήπεδο και υποδέχτηκαν τους αντιπάλους με ένα κορεό που δείχνει τον (ντόπιο) Μότσαρτ να βαράει με το βιολί του τον ταύρο της εταιρείας. Αν και έχαναν από τα πρώτα λεπτά δεν σταμάτησαν να τραγουδούν ενώ στην αρχή του 2ου ημιχρόνου έκαναν κι ένα σόου με πυρσούς και πυροτεχνήματα και κάπως έτσι υπενθύμισαν σε όλη τη χώρα πως η Αούστρια Σάλτσμπουργκ είναι ακόμα ζωντανή και θα παραμένει ζωντανή όσο υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που τη στηρίζουν ανεξαρτήτως επιτυχίας και κατηγορίας. Η κανονική Αούστρια, με τα παραδοσιακά μοβ της, αυτά που φορούσαν οι παππούδες και οι μπαμπάδες τους όταν πήγαιναν στο γήπεδο.

Όσο για το αποτέλεσμα; Στο 75' η ομάδα της Ρέντ Μπουλ βρίσκεται μπροστά στο σκορ με 0-3, κάτι απόλυτα φυσιολογικό αφού η διαφορά δυναμικότητας είναι τεράστια: Η μια παίζει στο CL, η άλλη αγωνίζεται στην 3η κατηγορία. Όπως σχολιάσαμε και πιο πάνω όμως, οι οπαδοί της Αούστρια δεν φάνηκαν να πτοούνται από τη σίγουρη ήττα. Άλλωστε, αν ήταν από αυτούς που τους νοιάζει μόνο το αποτέλεσμα ενός αγώνα, το σημερινό παιχνίδι δεν θα γινόταν ποτέ.


Η (πιο αναλυτική) ιστορία της Αούστρια και των οπαδών της είναι μια από τις 45 που υπάρχουν στο βιβλίο "Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο" που μας το προτείνουν συνέχεια διάφοροι γνωστοί και άγνωστοι. Κάποια στιγμή θα το διαβάσουμε κι εμείς. Εσείς πάντως το βρίσκετε στα περισσότερα βιβλιοπωλεία και για ηλεκτρονικές παραγγελίες εδώ: https://mikk.ro/DGdb


Η κερκίδα των γηπεδούχων την ώρα που η ομάδα τους έχανε με 0-1:


O τερματοφύλακας της Αούστρια με την απαραίτητη κοιλίτσα της 3ης κατηγορίας και με φανέλα που γράφει "Not for sale". 😎
El Sombrero

[fon7]

"Δεν είχες κι εσύ κάποτε αυτό το όνειρο;"
Οι οπαδοί της Βασιλείας το πήγαν σε άλλο επίπεδο!
El Sombrero (βίντεο)

[fon7]

Στις αρχές της χρονιάς το Σαν Μαρίνο βρισκόταν στη 211η θέση της κατάταξης της ΦΙΦΑ, δηλαδή είναι και επίσημα η χειρότερη εθνική ομάδα του πλανήτη.
Εφτά ήττες, 0-24 γκολ αλλά και αρκετή θετική αύρα αργότερα έχει σκαρφαλώσει στη θέση 207! Κάποιος κακοπροαίρετος, από αυτούς που αποκαλούμε "η ψυχή του πάρτι", θα πρόσθετε ότι αυτό έγινε μόνο και μόνο γιατί τέσσερις χώρες που βρίσκονταν πάνω του αφαιρέθηκαν από τη λίστα, μιας και δεν έχουν δώσει αγώνα τα τελευταία 4 χρόνια, αλλά ας μην αφήσουμε μερικές ανούσιες, τεχνικές λεπτομέρειες της διεφθαρμένης ΦΙΦΑ να χαλάσουν μια όμορφη ιστορία.
Τον Απρίλιο η ομάδα θα συμπληρώσει 20 χρόνια από τη μέρα που έκανε την τελευταία και ταυτόχρονα πρώτη νίκη της, εκείνο το θρυλικό 1-0 με το Λίχτενσταϊν. Εχθές στο Μπέλφαστ η ομάδα των αλύγιστων ερασιτεχνών έδωσε τον 133ο αγώνα της από τότε. Μιας και η αντίπαλος Β. Ιρλανδία βρίσκεται σε κακή κατάσταση τελευταία (με 2 νίκες σε 13 ματς), στις τάξεις του γκρουπ των πιστών οπαδών που ακολουθεί παντού το Σαν Μαρίνο (δεν το βγάλαμε από το μυαλό μας), γνωστό και με το υπέροχο όνομα "Η ταξιαρχία που δεν χαίρεται ποτέ" (ούτε αυτό το βγάλαμε από το μυαλό μας), υπήρχε μια συγκρατημένη αισιοδοξία του στιλ "μήπως έφτασε η μεγάλη μέρα;". Όπου «μεγάλη μέρα» μπορείς να πεις οποιαδήποτε θα περιλάμβανε μια νίκη, μια ισοπαλία ή έστω ένα γκολ στην αντίπαλη εστία που θα ήταν και το πρώτο επίσημο μετά από δυο χρόνια.
Στο 5' το σκορ ήταν 1-0. Στο 11' είχε γίνει το 2-0. Στο τέλος το ματς έληξε 3-0. Τελικά δεν ήταν ούτε αυτή η μεγάλη μέρα. Η προσπάθεια συνεχίζεται.
"Δεν ειν' αργά, δεν ειν' αργά ποτέ, φτάνει να θέλεις, να επιμένεις, να πιστεύεις. Για νέες ήττες, για νέες συντριβές. Για όσα ποθείς μονάχα αξίζει να παλεύεις" που τραγουδούσαν (για άλλους λόγους) και κάτι Έλληνες ροκάδες τριάντα χρόνια πριν.


Αν θέλεις να διαβάσεις περισσότερα, πριν λίγες μέρες ανέβηκε αυτό το ωραίο αφιέρωμα στο ESPN:
https://www.espn.com/soccer/story/_/id/38519669/san-marino-worst-national-team-massive-pride-euro-2024

"Μη λες ποτέ, ποτέ μη λες ποτέ
Τ' αύριο πάντοτε θα' ναι μια άλλη μέρα
Καινούριοι θρήνοι και πιο βαθιές πληγές
Σε περιμένουνε λιγάκι παραπέρα"

Τα παιδιά στην κερκίδα είναι η μόνη σου ελπίδα:

El Sombrero

[fon7]

Ο Μπο Λάρσον έπαιξε για 14 χρόνια στη Μάλμε, κέρδισε 6 πρωταθλήματα και 4 κύπελλα, έβαλε κοντά στα 300 γκολ, αναδείχθηκε τρεις φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, έγινε αρχηγός της εθνικής Σουηδίας και έπαιξε σε τρία Μουντιάλ. Μέχρι και σήμερα θεωρείται ένας από τους καλύτερους και πιο ολοκληρωμένους παίκτες που έχουν περάσει από την ομάδα αλλά και το σουηδικό πρωτάθλημα.

Όλα αυτά βέβαια παλιά. Ο Λάρσον έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι πριν από 45 χρόνια. Οι περισσότεροι που πηγαίνουν στο γήπεδο τώρα δεν τον έχουν δει ποτέ να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα. Αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία, όπως είδαμε και πρόσφατα όταν 30.000 άνθρωποι στη Σαρδηνία πήγαν σε μια κηδεία ενός ανθρώπου που έπαιζε μπάλα στην Κάλιαρι 50-60 χρόνια πριν. Αυτές οι ιστορίες περνάνε από στόμα σε στόμα, από μπαμπά σε παιδί κι έτσι μένουν ζωντανές για πάντα.

Ο Μπο Λάρσον έφυγε από τη ζωή πριν από λίγους μήνες. Στο χθεσινό παιχνίδι της Μάλμε οι οπαδοί τον τίμησαν με αυτό το εκπληκτικό σχέδιο, που επιβεβαιώνει ότι η οπαδική σκηνή της χώρας έχει περάσει σε άλλο δημιουργικό επίπεδο. Σε αυτό, τον Λάρσον υποδέχονται στον παράδεισο διάφοροι θρύλοι του συλλόγου που έχουν φύγει από τη ζωή ενώ στο βάθος τον περιμένει ο «Αρχηγός», ο Έρικ Πέρσον, ο εμβληματικός πρόεδρος που έκανε κουμάντο στην ομάδα για σχεδόν 40, άκρως επιτυχημένα, χρόνια.

El Sombrero

[fon7]

Κάποιες φορές είναι δύσκολο να καταλάβεις αν τα δάκρυα είναι χαράς ή λύπης από μια φωτογραφία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το δεύτερο και μάλιστα όχι για κάποια εφήμερη αποτυχία, αλλά για ένα οριστικό τέλος. Η Οστάνδη είναι μια παραλιακή πόλη στη Φλάνδρα του Βελγίου με ομάδα με ιστορία από το 1904. Το 2020 την K.V. Oostende αγόρασε ένα επενδυτικό γκρουπ από τις ΗΠΑ. Το ίδιο γκρουπ έχει αγοράσει πολλές ομάδες, όπως την Τουν, την Μπάρνσλεϊ, την Έσμπιεργκ και τη Νανσί. Aρκετές από αυτές με φριχτά αποτελέσματα (η Νανσί έπεσε, η Μπάρνσλεϊ αντιμετώπισε προβλήματα). Η Οστάνδη από την Α' εθνική και κέρδη 2 εκατομμυρίων το 2020, έφτασε να βρίσκεται στον πάτο της Β' εθνικής με ζημίες άνω των 5 εκατομμυρίων. Ο Πολ Κόνγουεϊ, ένας από τους συνιοδιοκτήτες, αναγκάστηκε να φυγαδευτεί στις τουαλέτες του γηπέδου πριν λίγους μήνες, καθώς θεωρείται υπεύθυνος. Για να σώσει τη Νανσί (που δεν τα κατάφερε), η Οστάνδη αγόρασε έναν παίκτη της για... 5 εκατομμύρια €, ουσιαστικά πήρε τα λεφτά από τη μία ομάδα για να σώσει την άλλη. Τα χρέη οδήγησαν την Οστάνδη όχι μόνο στην 13η θέση της Β' εθνικής, αλλά και στο να μην μπορεί να πάρει άδεια. Ο ίδιος ο Κόνγουει σαμποτάρισε κάθε προσπάθεια ώστε να βρεθεί κάποιος αγοραστής για τον σύλλογο και αφού τελικά φάνηκε να πείθεται να δώσει την ομάδα με τιμή 1€ (και μαζί όλα τα χρέη), άλλαξε απόφαση και ζήτησε άλλες 600.000. Το αποτέλεσμα είναι η Οστάνδη να πρέπει να οδηγηθεί στα ερασιτεχνικά, κάτι που με τα χρέη της είναι μη βιώσιμο. Έτσι, μετά από 100+ χρόνια ζωής η ομάδα έκανε τα "χαρτιά" της για χρεοκοπία και διάλυση. Ο κόσμος μαζεύτηκε για μια τελευταία φορά και κήδεψε την αγαπημένη του ομάδα (δεν κάνουμε πλάκα). Παιδιά και ηλικιωμένοι, ντυμένοι με τα χρώματα του συλλόγου, έκλαιγαν στις εξέδρες του γηπέδου και είπαν το τελευταίο αντίο στην ομάδα τους.



Το εντυπωσιακό βίντεο από το "τελευταίο αντίο" των οπαδών στην ομάδα τους που διαλύεται:

El Sombrero

[fon7]

Όσο εμείς ασχολούμαστε με τα ευρωπαϊκά παιχνίδια και τους Ολυμπιακούς Αγώνες κάπου στα βορειοδυτικά της ηπείρου παίζεται το 54ο πρωτάθλημα Γροιλανδίας. Όχι κάποια αγωνιστική. Όλο το πρωτάθλημα! Ξεκίνησε το προηγούμενο σ/κ και θα ολοκληρωθεί το Σάββατο με τον τελικό.
Παρά τις αμέτρητες αντιξοότητες που υπάρχουν σε ένα νησί που δεν έχει δημιουργηθεί για να παίζεις μπάλα, το ποδόσφαιρο παραμένει η μεγάλη αγάπη των ντόπιων. Γι'αυτό για άλλη μια χρονιά οι καλύτερες ομάδες της περιοχής συγκεντρώθηκαν σε μια πόλη και παίζουν σχεδόν κάθε μέρα για να αναδείξουν τον νέο πρωταθλητή.
Το φετινό πρωτάθλημα φιλοξενείται μόλις για τρίτη φορά στο δροσερό Κεκερταρσουάκ, μια μικρή, απομακρυσμένη πόλη 839 κατοίκων στην οποία φτάνεις το καλοκαίρι μόνο με καράβι και το χειμώνα μόνο με ελικόπτερο. Επειδή η πόλη διαθέτει μόνο ένα μικρό ξενοδοχείο, κάποιες αποστολές κοιμούνται στρωματσάδα σε ένα κλειστό γυμναστήριο. Ακόμα και σε αυτό το μέρος όμως υπάρχει ένα γήπεδο ποδοσφαίρου που, όπως βλέπουμε στη φωτογραφία, έχει και μια θέα που σε ανταμείβει για την ταλαιπωρία που πέρασες για να φτάσεις ως εκεί.
Αν για κάποιο δικό σου μαζοχιστικό λόγο ενδιαφέρεσαι να παρακολουθήσεις την αγωνιστική δράση (τα παιχνίδια μεταδίδονται ζωντανά στο youtube), ενημερώνουμε πως τα μεγάλα φαβορί για άλλη μια σεζόν είναι η Β-67 και η Ν-48 που δεν είναι ονόματα υποβρυχίων αλλά οι σύλλογοι με τους περισσότερους τίτλους.


Αν είσαι λάτρης των ποδοσφαιρικών σημάτων, αυτός είναι ένας χάρτης με όλες τις ομάδες του νησιού. Δεν γνωρίζουμε πόσες εξ αυτών λειτουργούν μέχρι και σήμερα. Σύμφωνα με κάτι παλιότερα στατιστικά το 10% του πληθυσμού έχει περάσει από μια ποδοσφαιρική ομάδα.



Εχθές ένας παίκτης της Β-67 την είδε ξαφνικά Ζιντάν και πέτυχε αυτό το γκολ:
https://x.com/sombrerogr/status/1821205710618726517
El Sombrero

Παναγιωτάκη ξέρεις...

[dk]

Εχθές ένας παίκτης της Β-67 την είδε ξαφνικά Ζιντάν και πέτυχε αυτό το γκολ:
https://x.com/sombrerogr/status/1821205710618726517
El Sombrero
Παναγιωτάκη ξέρεις...

τα εισιτήρια από Γροιλανδία για Γιάννενα καθιστούν ανέφικτη την πρόταση...

[fon7]

Μπορούν να τα βάλουν από την τσέπη τους.Οι παίχτες.

[ΛΑΜΙΑ FANS]

«Αντίο» στον σπουδαίο Σβεν Γκόραν Έρικσον

Πενθεί το παγκόσμιο ποδόσφαιρο έναν μεγάλο προπονητή, ο οποίος είχε συγκλονίσει μιλώντας ανοιχτά για τη μάχη του με τον καρκίνο.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών ο σπουδαίος Σουηδός προπονητής, Σβεν Γκόραν Έρικσον, έπειτα από μεγάλη μάχη με τον καρκίνο.

Ο θρυλικός «ποδοσφαιράνθρωπος» είχε συγκλονίσει μιλώντας ανοιχτά για τη μάχη του με τον καρκίνο, ενώ μόλις πριν από μερικές ημέρες έκανε την τελευταία του δημόσια παρέμβαση με ένα βίντεο που είχε προκαλέσει συγκίνηση.

«Ελπίζω ότι θα με θυμάστε ως έναν θετικό τύπο, που προσπαθούσε να κάνει ό,τι μπορούσε. Μην λυπάστε. Χαμογελάστε. Σας ευχαριστώ για όλα - προπονητές, παίκτες, το κοινό. Ήταν όλα φανταστικά. Φροντίστε τον εαυτό σας, φροντίστε τη ζωή σας και ζήστε την. Αντίο!» ήταν τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν δημόσια.

Η ανακοίνωση του θανάτου του ανέφερε «Ο Σβεν-Γκόραν Έρικσον απεβίωσε. Μετά από μακροχρόνια ασθένεια, ο Σβεν πέθανε το πρωί στο σπίτι του περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του. Οι πιο στενοί συγγενείς η κόρη Λίνα, ο γιος Γιόχαν με τη σύζυγο Αμάνα και την εγγονή Σκάι, η σύντροφός του Γιανισέτ με τον γιο Alcides, ο αδελφός Λαρς Έρικμε με τη σύζυγο Γιούμνογκ. Η οικογένεια ζητάει σεβασμό στην επιθυμία τους να θρηνήσουν ιδιαιτέρως και να μη δεχθούν επικοινωνία. Συλλυπητήρια και χαιρετισμούς μπορείτε να αφήσετε στον ιστότοπο www.svengoraneriksson.com».

Ο Σβεν Γκόραν Έρισκον είχε καριέρα 42 ετών στους πάγκους, πανηγύρισε 18 τρόπαια, καθοδήγησε ομάδες όπως η Ρόμα, η Φιορεντίνα, η Μπενφίκα, η Λάτζιο, η Μάντσεστερ Σίτι, ενώ είχε βρεθεί για αρκετά χρόνια και στον πάγκο της εθνικής Αγγλίας, οδηγώντας τα «τρία λιοντάρια» τρεις διαδοχικές φορές σε προημιτελικά μεγάλων διοργανώσεων (Μουντιάλ 2002, 2006 και Euro 2004).

Μία από τις τελευταίες του επιθυμίες ήταν να καθίσει στον πάγκο της Λίβερπουλ, με τους «κόκκινους» να του δίνουν αυτή τη δυνατότητα σε ένα φιλικό που πραγματοποιήθηκε προς τιμήν του.

https://www.efsyn.gr/athlitismos/podosfairo/444324_antio-ston-spoydaio-sben-gkoran-erikson

[fon7]

Τον λένε Σωτήρη Παπαγιαννόπουλο, είναι 34 ετών, παίζει στην άμυνα, έχει καταγωγή από την Μουσιωτίτσα Ιωαννίνων, έχει περάσει από διάφορες σουηδικές ομάδες αλλά και την εθνική Σουηδίας και το 2015 φόρεσε για μερικούς μήνες τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Από το 2020 αγωνίζεται στην ΑΙΚ.
Τις τελευταίες εβδομάδες οι φίλαθλοι της Μάλμε κάνουν μια μεγάλη προσπάθεια για να βοηθήσουν έναν νεαρό συνοπαδό τους. O 16χρονος Γιόναταν Έκμπεργκ αντιμετωπίζει θέματα με την καρδιά από μωρό. Τον Αύγουστο μια ίωση έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή του και από τότε βρίσκεται στο νοσοκομείο σε μηχανική υποστήριξη. Για να στηρίξουν οικονομικά τη μητέρα του, που δεν μπορεί να δουλέψει γιατί είναι συνεχώς δίπλα του, εκατοντάδες οπαδοί συγκέντρωσαν χρήματα στα προηγούμενα παιχνίδια. Στη λίστα αυτών που συνείσφεραν, υπήρχαν και κάποιοι παίκτες της Μάλμε αλλά και ένας «ξένος». Ο Σωτήρης Παπαγιαννόπουλος που παίζει σε μια ανταγωνιστική ομάδα που, όπως και η Μάλμε, κυνηγάει φέτος το πρωτάθλημα.
Όταν το όνομα του διέρρευσε και οι δημοσιογράφοι τον ρώτησαν για το θέμα η απάντηση του ήταν: "Έμαθα για αυτό βλέποντας μια ανάρτηση στο ίνσταγκραμ που έκανε ένας παίκτης της Μάλμε. Σε τέτοια θέματα δεν έχει καμία σημασία ποια ομάδα υποστηρίζεις. Αν μπορείς, γιατί να μη βοηθήσεις;"

El Sombrero