Ο Πελέ για τα παιδιά της δεκαετίας του '70 ήταν το μυθικό όνομα πάνω στο οποίο οικοδόμησαν όλη τους την λατρεία για το ποδόσφαιρο.
Η φήμη του κατέκλυζε τον πλανήτη σε μια εποχή, που η εικόνα ήταν πραγματική πολυτέλεια.
Ωστόσο, αρκούσαν μόνο λίγα λεπτά τηλεθέασης για να αντιληφθείς ότι αυτός ήταν ένας αληθινός μάγος που, αντί να εξαπολύει ξόρκια με μια φωτεινή σφαίρα μπροστά του, το έκανε με μία απλή μπάλα στα πόδια του και μάγευε όλον τον κόσμο!
Τον γνωρίσαμε μέσα από την ασπρόμαυρη τηλεόραση και μέσα από μία εικόνα λιτή και πιό γρήγορη από την φυσική της ροή, αλλά χαραγμένη με ανεξίτηλες ασπρόμαυρες και γκρι αποχρώσεις στα παιδικά μας μάτια.
Τον "κυνηγήσαμε" και τον κολλήσαμε με ευλάβεια στα ποδοσφαιρικά άλμπουμ της εποχής, ώστε να μην τσαλακώσει ούτε χιλιοστό της φωτογραφίας του...
Είχαμε ίσως την ατυχία να τον προλάβουμε στη δύση της καριέρας του, αλλά πολλοί από εμάς θα θυμούνται ακόμα τον σκεπτικισμό, έως αρνητισμό, με τον οποίο μεγάλη μερίδα των φιλάθλων της εποχής υποδέχτηκε το καινούριο τότε 16χρονο ταλέντο που άκουγε στο όνομα Μαραντόνα, ο οποίος και έμελλε να αποτελέσει το ίνδαλμα των αιώνων!
Το ερώτημα του 20ου αιώνα για το ποιος από τους δύο ήταν ο καλύτερος, ήταν το μόνιμο ενδιαφέρον παλαιών και νεότερων ποδοσφαιρόφιλων.
Το βέβαιο είναι ότι σήμερα έκλεισε η ποδοσφαιρική ιστορία του 20ου αιώνα.
Ο Πελέ θα μονοπωλεί για πάντα τις ασπρόμαυρες αναμνήσεις μας, σαν ένα φιλμ νουάρ, όπου θα είναι για πάντα ο μοναδικός πρωταγωνιστής και ο μόνος κινηματογραφικός αστέρας της ποδοσφαιρικής μας ταινίας.
Η μυθική παρέα των ουρανών υποδέχεται τον μεγάλο αρχιερέα της.
