Να πω το δικό μου συμπέρασμα από αυτό το πολύ καλό μουντιάλ, χωρίς να κατέχω από σύγχρονα συστήματα και προπονητική γενικότερα.
Όσα μουντιάλ και να περάσουν, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο και να αλλάξει το ποδόσφαιρο, όσο να αλλάξουν τα συστήματα, ένα είναι αυτό που δεν αλλάζει ποτέ για να κάνεις τη διαφορά:
Δείξε μου τα χαφ σου να σου πω ποιός είσαι. Τα χαφ του άξονα. Οι γραμμές κοντά.
Το φώναζε όλο το Ζωσιμάδες τον τελευταίο 1,5 χρόνο, το βλέπουμε σε κάθε μουντιάλ, είτε στο παλιό στατικό ποδόσφαιρο, είτε στο σύγχρονο.
Με άμυνα μπετό παίρνεις αποτελέσματα, με επίθεση φωτιά κάνεις μεγάλες νίκες, αλλά για να κάνεις τη διαφορά πρέπει να έχεις χαφ που να πατάνε και στις 2 περιοχές.
Δείξε μου τα χαφ σου να σου πω ποιός είσαι. κανόνας απαράβατος!
Τα χαφ του άξονα. Παλιές θέσεις 6, 8, 10, οι οποίες στο σύγχρονο ποδόσφαιρο που τρέχουν περισσότερο οι ομάδες έχουν εξελιχθεί ας πούμε σε εξαροοχτάρι, οχταροδεκάρι, εξαροοχταροδεκάρι (τύπου Ντε Βινσέντι).
Το πήρε η Γαλλία. Εμένα δε με εντυπωσίασε. Πάρα πολύ τυχερή σχεδόν σε όλα τα ματς. Αλλά πήρε τον κρίσιμο ημιτελικό στα σημεία επειδή κατέβηκε με 5 στο κέντρο, πήρε και τον τελικό με τον Πογκμπά να κάνει όργια. Σε όλο το μουντιάλ σε ποιά θέση είπαμε οτι έπαιζε ο Γκριεζμάν; Δεκάρι παρακαλώ!
Κροατία φοβερή. Ο ορισμός των χαφ που πατάνε και στις 2 περιοχές. Γιαυτό και έκανε τη διαφορά. Οι γραμμές κοντά. Ποιόν να πιάσεις και ποιόν να αφήσεις από τους διακριθέντες. Χαφάρες όλοι τους.
Το Βέλγιο με Αζάρ παιχταρά, ίσως η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης (τα σκάτωσε στην άμυνα).
Η Ουρουγουάη είχε 2 στόπερ παγκόσμιας κλάσης, 2 φορ παγκόσμιας κλάσης, έφτασε μέχρι τους 8, αλλά μέχρι εκεί επειδή τα χαφ της ήταν απλά μετριοκαλούτσικα. Άμα η Ουρουγουάη είχε 2 εξαροοκτάρια παγκόσμιας κλάσης θα το είχε πάρει περίπατο.
Η Πορταγαλία είναι μια σχολή που βγάζει πάντα εξτρέμ. Φοβερά εξτρέμ πάντα αλλά πάντα φτάνει το πολύ μέχρι τους 4 επειδή δεν έχει χαφ παγκόσμιας κλάσης. Πήρε πρόπερσι το γιούρο με τον Σάντος να κατεβαίνει με 7-8 χαφ μπας και ενώσει τις γραμμές και με αντιποδόσφαιρο.
Η Αργεντινή μου θύμησε τον ΠΑΣ με τις γραμμές της ασύνδετες στα 30 μέτρα και τον Μέσι σε ρόλο Μπρούνο Χαλκιαδάκη να παλεύει με γιόμες. Σόρι αλλά αυτό είδα.
Στο Γερμανία-Μεξικό, οι αληταράδες Μεξικανοί κατάπιανε τα γερασμένα παντσερ στο χώρο του κέντρου.
Η Βραζιλία μου άρεσε σαν ευρωπαική λογική αλλά έχασε το dna της. Ήταν η πιο Ιταλία-Βραζιλία και σε αυτό το ρόλο δε μπόρεσε να προσαρμοστεί πλήρως. Έχασε ένα ματς από μια πολύ καλή ομάδα επειδή έφαγε 2 γκολ στην αρχή. Αν ο Νειμάρ είχε ισοφαρίσει στο 90, πιστεύω οτι θα το σήκωνε.
Η Κολομβία με Χάμες να μοιράζει ασίστ ήταν άλλη ομάδα στα 2 πρώτα. Αποκλσίστηκε επειδή ο Κιντέρο δεν είναι Χάμες και επειδή ο Κουαδράδο πετούσε αετό. Εμφατικός παίκτης ο Χάμες. Ίσως το τελευταίο παλιακό δεκάρι που έχει ξεμείνει στο ποδόσφαιρο.
Μου άρεσαν Σενεγάλη και Νιγηρία παρόλο που αποκλείστηκαν άδικα. Και η Ιαπωνία ήταν καλή αλλά αφελής. Αγγλία, Δανία, Ρωσία, Σουηδία, Ελβετία πέτυχαν ακριβώς επειδή είχαν τις γραμμές ενωμένες.
Η Ισπανία είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα που λέω. Απέτυχε μάλλον επειδή είναι κορεσμένη.
Δείξε μου τα χαφ σου να σου πω ποιός είσαι. Κανόνας απαράβατος.
Εμείς που πηγαίναμε με Κοζορώνη-Χαλκιαδάκη ήθελα να' ξερα..
