Κι αν δεν ξεχώριζες τα χρώματα στη φανέλα της ομάδας σου;
Η Κάθριλ Άλμπανι-Γουόρντ, επικεφαλής του οργανισμού Colour Blind Awareness μιλάει στο gazzetta.gr για ένα θέμα-ταμπού στο ποδόσφαιρο, το οποίο σταδιακά ανακαλύπτουν όλο και περισσότεροι.
Ένα παιδί σε σχολική ηλικία ξεκινά να λατρεύει το ποδόσφαιρο. Μπαίνει στην ομάδα του σχολείου, το απολαμβάνει, όμως ξαφνικά ανακαλύπτει ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά. Δυσκολεύεται να ξεχωρίσει τους συμπαίκτες από τους αντιπάλους. Οι "σαλιάρες" της προπόνησης μοιράζονται διαφορετικά κάθε μέρα και ο μικρός πρέπει συνεχώς να απομνημονεύει τα πρόσωπα των υπόλοιπων παιδιών που βρίσκονται στην ίδια ομάδα. Χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να λάβει μια απόφαση, γεγονός που πιθανόν στα μάτια των υπολοίπων να τον κάνει να δείχνει αργός. Δεν αρκεί μια φευγαλέα αποτύπωση της φανέλας στην άκρη του ματιού για να στείλει τη μπάλα εκεί που χρειάζεται. Πρέπει να δει πρόσωπο πριν πέσει για τάκλιν. Κι όταν το βράδυ γυρίζει σπίτι, βάζοντας να δει την αγαπημένη του ομάδα, αλλάζει κανάλι απογοητευμένος, αφού η οθόνη είναι μικρή και οι φανέλες μοιάζουν παντού ίδιες.
Ένα παιδί σαν το παραπάνω, αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινήσει η Κάθριν Άλμπανι-Γουόρντ την έρευνα σχετικά με την αχρωματοψία, η οποία τελικά δημιούργησε το
www.colourblindawareness.org και έφερε την Βρετανίδα να συνεργάζεται με την UEFA και την FA. Στην Αγγλία, μόνο, υπολογίζεται ότι 3 εκατομμύρια άνθρωποι δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν τα χρώματα, αρκετοί για να γεμίσουν 30 φορές το Γουέμπλεϊ. Σύμφωνα με τα δεδομένα που υπάρχουν, ένας στους 12 άνδρες αντιμετωπίζει σε έναν βαθμό, ανάλογο πρόβλημα, το οποίο μπορεί να επηρεάσει τη σχέση του με το ποδόσφαιρο. Οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή η σχέση. Είτε είναι παίκτης, είτε προπονητής, είτε φίλαθλος, είτε εργαζόμενος σε έναν σύλλογο, το οτιδήποτε.
Η Κάθριν Άλμπανι-Γουόρντ εξηγεί στο gazzetta.gr τις προεκτάσεις του ζητήματος και αναφέρεται στις λύσεις που μπορούν να δοθούν. Για να καταλάβει κάποιος την οπτική των ανθρώπων αυτών, αρκεί να ρίξει μια ματιά στο παρακάτω βίντεο!
https://vimeo.com/216162765Πότε ξεκινήσατε τον αγώνα για την ευαισθητοποίηση και πώς;
«Ξεκίνησα πριν από 10 χρόνια, αφού ο 7χρονος γιος μου είχε προβλήματα να ξεχωρίσει τα χρώματα στις ποδοσφαιρικές φανέλες όταν άλλαξε σχολείο. Είπε ότι δεν ήξερε ποτέ ποια ήταν η ομάδα του, επειδή κάθε φορά οι ομάδες άλλαζαν και έπρεπε να προσπαθεί να θυμάται ποια παιδιά επιλέγονταν για συμπαίκτες του κάθε μέρα. Όταν τελικά κατάλαβα ότι πρέπει να έχει πρόβλημα, επειδή είχε αχρωματοψία, προσπάθησα να ερευνήσω την πάθηση για να δω πώς θα τον υποστηρίξω καλύτερα. Ανακάλυψα έτσι ότι δεν υπήρχε πουθενά πληροφόρηση για να βοηθηθούν γονείς όπως εγώ, ή να βοηθηθούν οι δάσκαλοι. Έτσι, αποφάσισα να δημιουργήσω ένα site με όλες τις πληροφορίες που κατάφερα να συλλέξω, ώστε άλλοι άνθρωποι που βρίσκονται στην ίδια θέση να έχουν έναν τρόπο για να ενημερωθούν».
Πόσο σημαντική είναι η αχρωματοψία στον αθλητισμό και συγκεκριμένα στο ποδόσφαιρο;
«Η αχρωματοψία μπορεί να έχει επιπτώσεις σε διαφορετικά αθλήματα και με πολλούς διαφορετικούς τρόπους που αρχικά μπορεί να μην έχεις καν σκεφτεί. Όπως σας είπα, ανακάλυψα για την αχρωματοψία λόγω της αδυναμίας του γιου μου να ξεχωρίσει τις ομάδες στη σχολική προπόνηση. Η αδυναμία αντίληψης δεν έχει να κάνει απλά με το να μπερδεύεις τους κόκκινους και τους πράσινους, πολλοί χρωματικοί συνδυασμοί μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα. Είναι τόσες πολλές οι εμφανίσεις που φαίνονται ίδιες σε ανθρώπους που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα χρώματα. Για παράδειγμα, πολύς κόσμος σοκάρεται όταν μαθαίνει ότι για πολλούς ανθρώπους με αχρωματοψία οι κόκκινες και οι μαύρες εμφανίσεις μπορούν να δημιουργήσουν σύγχυση, είναι αδύνατον να τις ξεχωρίσουν. Κάποια χρώματα δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από άλλα. Συγκεκριμένα, όλες οι κόκκινες, οι πράσινες και οι πορτοκαλί φανέλες μπορούν να εμφανιστούν ως το ίδιο χρώμα και ίδιες με το χρώμα του αγωνιστικού χώρου. Μερικές φορές, οι παίκτες που φορούν πάνω-κάτω κόκκινο είναι σχεδόν αόρατοι σε όσους βλέπουν από την τηλεόραση.
Φανταστείτε πόσο δύσκολο πρέπει να είναι να προσπαθείς να παρακολουθήσεις έναν τέτοιο αγώνα. Κι όμως, συμβαίνει πολύ συχνά. Τα προβλήματα όμως δεν αφορούν μόνο τις εμφανίσεις. Εμφανίζονται και με τα φανελάκια προπόνησης. Συχνά οι άνθρωποι με αχρωματοψία δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα σήματα στον προπονητικό εξοπλισμό, ή τους πορτοκαλί και κόκκινους κώνους προπόνησης, επειδή τους φαίνονται ίδιοι με το χορτάρι στο γήπεδο. Μερικές φορές, ακόμα και το χρώμα της μπάλας μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα. Συχνά, τα site από τα οποία αγοράζεις εισιτήρια για το γήπεδο μπορούν να αποδειχθούν τρομερά δύσκολα: Οι πληροφορίες για το πλάνο του γηπέδου και τα εισιτήρια της ημέρας μπορούν να μπερδέψουν και συχνά τα σήματα για τις εξόδους κινδύνους δεν είναι ευδιάκριτα. Αυτό σημαίνει ότι τα γήπεδα δυνητικά είναι λιγότερο ασφαλή για άτομα με αχρωματοψία. Αυτά τα ζητήματα δεν αφορούν μόνο τους παίκτες ή τους οπαδούς. Το να μην τα λύνεις ενδέχεται να επιφέρει εμπορικές συνέπειες για τα κλαμπ, τους χορηγούς, ακόμα και τα τηλεοπτικά δίκτυα».
Ποια είναι τα πιο κοινά προβλήματα σε ένα γήπεδο;
«Σε ένα γήπεδο, τα άτομα με αχρωματοψία ενδέχεται να αντιμετωπίσουν προβλήματα στο να καταλάβουν πώς να βρουν τις θέσεις τους, αν το πλάνο και η σηματοδότηση έχουν χρώματα που μπερδεύουν. Μπορεί να αντιμετωπίσουν πρόβλημα στο να διακρίνουν τα σήματα κινδύνου και τον εξοπλισμό, ή τα μενού και τις πληροφορίες για τις αλλεργίες. Όπως είπαμε δεν επηρεάζει μόνο τους οπαδούς, αλλά και τους εργαζόμενους. Οι υπεύθυνοι των γηπέδων πρέπει να γνωρίζουν ότι οι πληροφορίες για τα άτομα της ιδιωτικής ασφάλειας ίσως δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτές αν τα χρώματα που υπάρχουν στα πάσα τους μοιάζουν ίδια. Άνθρωποι με αχρωματοψία ενδέχεται να δουλεύουν και στις αίθουσες ελέγχου και να έχουν δυσκολία να ξεχωρίσουν τα διαφορετικά φωτάκια στους πίνακες πυρασφάλειας, το λογισμικό στους υπολογιστές, ή να ακολουθούν τεχνικά πλάνα. Το πλάνο εξόδου κινδύνου συχνά μπερδεύει αυτούς τους ανθρώπους, επειδή συχνά έχει πληροφορίες σε κόκκινο και πράσινο, που για εκείνους είναι ακριβώς το ίδιο».
Υπάρχουν δεδομένα που αφορούν το ποσοστό των ποδοσφαιριστών που έχουν αχρωματοψία; Πώς επηρεάζει την απόδοσή τους;
«Αυτή είναι μια ερώτηση ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για εμάς. Όπως φαντάζεστε, οι ελίτ ποδοσφαιριστές με αχρωματοψία είναι σχεδόν απίθανο να αποκαλύψουν ότι έχουν πρόβλημα να ξεχωρίσουν τα χρώματα, λόγω του φόβου να μείνουν εκτός από συγκεκριμένους αγώνες ή ακόμα κι από την ομάδα τους. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να πουν ότι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις "σαλιάρες" ή τον προπονητικό εξοπλισμό και σε ημέρες αγώνων δεν πρόκειται να παραδεχθούν ότι δεν μπορούν να διακρίνουν τις ομάδες, ή να ξεχωρίσουν τον τερματοφύλακα σε ένα κόρνερ.
Μου έχουν πει πολλοί άνθρωποι στο ποδόσφαιρο ότι είναι πολύ δύσκολο ποδοσφαιριστές με αχρωματοψία να φτάσουν στο κορυφαίο επίπεδο. Δεν πιστεύω ότι αυτό είναι αλήθεια και νομίζω ότι ο λόγος που δεν ξέρουμε ποιοι έχουν αυτό το πρόβλημα, είναι επειδή δεν θέλουν να αποκαλύψουν ότι πάσχουν από κάτι που ενδεχομένως θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μειονέκτημα. Πάντως, γνωρίζουμε κάποιους ελίτ ποδοσφαιριστές που πλέον έχουν σταματήσει και έχουν παραδεχθεί ότι έχουν αχρωματοψία. Επίσης, ξέρουμε έναν νυν διεθνή ποδοσφαιριστή που είχε πρόβλημα σε φιλικό αγώνα πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018. Γνωρίζω επίσης έναν πρώην ελίτ ποδοσφαιριστή που έχει παίξει συμπαίκτης σε μεγάλη ομάδα με άλλον ποδοσφαιριστή που είχε το ίδιο πρόβλημα, ενώ έχει δουλέψει και με προπονητή που είχε αχρωματοψία. Εκείνη τη στιγμή όμως δεν το είχε καταλάβει.
Αυτό αναδεικνύει την απροθυμία τους να μιλήσουν για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. Ενώ από τη μία είναι κατανοητό το γιατί θέλουν να κρατήσουν την πάθησή τους κρυφή, την ίδια στιγμή γίνεται ξεκάθαρο πως αν δεν βγουν να μιλήσουν και να δώσουν το παράδειγμα, το στίγμα της αχρωματοψίας θα παραμείνει. Θα πρέπει να υπάρξει μια δυναμική γιατί στατιστικά μιλώντας, πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ένας παίκτης με αχρωματοψία σε κάθε αντρική ομάδα. Θα πρέπει να υπάρχουν και κάποιες γυναίκες επίσης, αλλά η αχρωματοψία επηρεάζει 1 στις 200 γυναίκες.
Εμείς σχεδιάζουμε να διεξάγουμε έρευνα ώστε να ανακαλύψουμε αν οι παίκτες με αχρωματοψία υπάρχουν στο κορυφαίο επίπεδο σε αντίστοιχη αναλογία με τον γενικό πληθυσμό, δηλαδή ένας στους 12 άνδρες (το 8% των ανδρών). Σε συνεργασία με Εθνικές Ομοσπονδίες και συλλόγους, πρόσφατα καταθέσαμε πρόταση για χρηματοδότηση έρευνας των παιδιών με αχρωματοψία σε ακαδημίες. Ελπίζουμε να ανακαλύψουμε πόσοι φτάνουν με αυτή τη δυσκολία στις ακαδημίες και έπειτα να συγκρίνουμε τους αριθμούς ώστε να δούμε πόσοι με την συγκεκριμένη πάθηση μπαίνουν στις ακαδημίες και πόσοι βγαίνουν από αυτές για να ακολουθήσουν επαγγελματική καριέρα. Έτσι, θα γνωρίζουμε την αναλογία των παικτών με αχρωματοψία που χάνονται από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο επειδή δεν τα καταφέρνουν στις ακαδημίες. Αν η πρόταση μας εγκριθεί, σκοπεύουμε να αναπτύξουμε την έρευνα στους παίκτες που τα κατάφεραν, ώστε να καταλάβουμε καλύτερα τις στρατηγικές αντιμετώπισης και τα πιθανά εμπόδια στην εξέλιξή τους.
Από τις αρχικές μελέτες, ξέρουμε ήδη ότι η αχρωματοψία επηρεάζει την περιφερειακή όραση και ότι αυτό μπορεί να καθυστερήσει το παιχνίδι τους, γιατί χρειάζεται να σταματήσουν την μπάλα για να αναγνωρίσουν έναν συμπαίκτη τους πριν κάνουν πάσα. Κάποιοι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές με αχρωματοψία έχουν εκφράσει τον προβληματισμό τους για το ότι κάποιες φορές δεν είναι σίγουροι αν ένας παίκτης που οδεύει προς το μέρος τους είναι συμπαίκτης ή αντίπαλος και την ώρα που ετοιμάζονται για τάκλιν, δεν ξέρουν αν πρέπει να το κάνουν. Αυτό αυξάνει το ρίσκο του τραυματισμού. Ωστόσο, υπάρχει πολλή δουλειά που μπορεί να γίνει. Πρόκειται για ένα εντελώς νέο θέμα για το ποδόσφαιρο και δεν υπάρχει έρευνα για να βασιστείς πάνω της».
Οι παίκτες αυτοί μιλούν ή ντρέπονται; Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που δεν το καταλαβαίνουν;
«Οι παίκτες με αχρωματοψία δύσκολα μιλούν, κυρίως από φόβο ή ντροπή. Κανείς δεν θέλει να κάνει πάσα σε αντίπαλο κατά λάθος, όμως πιθανότατα όσοι αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο πρόβλημα το έχουν κάνει αρκετές φορές ως παιδιά. Όλοι θα θυμούνται πώς αισθάνθηκαν όταν συνέβη και δεν θέλουν να το επαναλάβουν. Ως επαγγελματίες, κάθε αντίστοιχο λάθος θα προκαλέσει άσχημες αντιδράσεις στον κόσμο και στα ΜΜΕ.
Κάποιοι πρώην επαγγελματίες μας έχουν πει ότι συμβουλεύτηκαν τους ατζέντηδές τους για το ζήτημα γιατί δεν ήθελαν να δημιουργηθούν περίεργες καταστάσεις στον αγώνα ή την προπόνηση. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι παραμένουν χωρίς διάγνωση στην εφηβεία και οι περισσότερες ομάδες δεν τσεκάρουν τους ποδοσφαιριστές για το αν έχουν προβλήματα όρασης που αφορούν τα χρώματα, οπότε είναι πιθανόν να υπάρχουν ποδοσφαιριστές που να μην κατανοούν ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οφείλονται στην εν λόγω κατάσταση.
Νομίζω ότι θα βοηθούσε τους πάντες που εμπλέκονται στο ποδόσφαιρο να κατανοούσουν τα προβλήματα που οι άνθρωποι με αχρωματοψία αντιμετωπίζουν ως ποδοσφαιριστές. Σίγουρα θα ευνοούσε την ομάδα ως σύνολο αν έβρισκαν υποστήριξη, γιατί θα διαβεβαίωνε ότι θα έπαιζαν στο καλύτερο των δυνατοτήτων τους. Προφανώς, δεν είναι καλό για την ομάδα όταν κάποιος υφίσταται τραυματισμό λόγω του ζητήματος. Είναι ένα ρίσκο που πρέπει να αποφεύγεται και μπορεί να αποφεύγεται γιατί δεν είναι δύσκολο για τους προπονητές να αφαιρούν όλον τον εξοπλισμό που το χρώμα του δημιουργεί δυσκολίες. Κάποιοι ελίτ προπονητές που έχουν οι ίδιοι δυσκολία το κάνουν ήδη, για παράδειγμα δεν επιτρέπουν συνδυασμούς σε προπονητικά φανελάκια ή εξοπλισμό που οι ίδιοι δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν. Τέτοια απλά βήματα μπορούν να ωφελήσουν όλους τους παίκτες και να έχουν άμεσο θετικό αντίκτυπο στην απόδοσή τους. Παρομοίως, δεν υπάρχει λόγος για χρωματικές συγκρούσεις στις φανέλες σε όλα τα επίπεδα του παιχνιδιού. Στο κορυφαίο επίπεδο οι χορηγοί στις φανέλες το κάνουν πιο σύνθετο, όμως δεν υπάρχει λόγος ώστε να μην επιλυθούν αυτά τα ζητήματα. Σε τελική ανάγνωση, αν κάποιοι φίλαθλοι δεν μπορούν να παρακολουθήσουν ένα ματς στην τηλεόραση θα αλλάξουν κανάλι και αυτό από μόνο του μπορεί να είναι αρκετό για τους χορηγούς να σκέφτονται διαφορετικά για τον σχεδιασμό των λογότυπών τους».
Υπάρχουν διακρίσεις ή bullying προς τους αθλητές με αχρωματοψία;
«Δεν γνωρίζω κάποια συγκεκριμένη περίπτωση, εκτός αν μπορούμε να πούμε ότι σε κάθε επίπεδο του παιχνιδιού αν κάποιος κάνει ένα λάθος λόγω της αδυναμίας του να ξεχωρίζει χρώματα, για παράδειγμα μια λάθος πάσα, τότε θα γίνει αντικείμενο χλευασμού από τους ίδιους τους συμπαίκτες και τους οπαδούς της ομάδας του. Η έλλειψη κατανόησης στο εν λόγω ζήτημα οδηγεί σε αυτή τη μορφή bullying. Γνωρίζουμε επίσης για κάποιους ποδοσφαιριστές που οι συμπαίκτες τους κάνουν πλάκα με την κατάστασή τους και την αντιμετωπίζουν ως αστείο, οπότε υπάρχει σίγουρα μια έλλειψη ενσυναίσθησης προς τους παίκτες με αχρωματοψία. Ωστόσο πιστεύω ότι από τη στιγμή που οι άλλοι ποδοσφαιριστές καταλάβουν πώς είναι να παίζεις ποδόσφαιρο και να δυσκολεύεσαι να διακρίνεις τα χρώματα, βλέποντας σχετικές εικόνες με το πώς οι φανέλες φαίνονται σε αυτά τα άτομα, o σεβασμός τους θα αυξηθεί μαζικά!
Στο κορυφαίο επίπεδο, το bulliyng από τους οπαδούς στο γήπεδο ή στα Social Media είναι ένας ακόμα λόγος που κρατά τους παίκτες σιωπηλούς. Για το αν η τεχνική ηγεσία κάνει διακρίσεις δεν έχουμε γνώση, όμως κάποιοι προπονητές μας έχουν πει ότι θα άφηναν στον πάγκο παίκτες που θα είχαν πρόβλημα στο να ξεχωρίσουν τις εμφανίσεις από το να πιέσουν μια από τις δύο ομάδες να αλλάξει φανέλα. Από την άλλη, σε ένα παιχνίδι Premier League Κ-23 πέρυσι, η Λιντς στήριξε τον τερματοφύλακά της που έχει αχρωματοψία και καθυστέρησαν την σέντρα για να φορέσουν φανέλες που δεν θα του δημιουργούσαν πρόβλημα. Στο τέλος, γιατί να αφήσει στον πάγκο ένας προπονητής έναν καλό παίκτη που έχει επιλεγεί για την ικανότητά του, όταν μια αλλαγή στις εμφανίσεις μπορεί να λύσει εύκολα το πρόβλημα;
Αν μπορέσουμε να προχωρήσουμε με την έρευνά μας, θα καταφέρουμε να ανακαλύψουμε αν οι προπονητές και οι παίκτες παίρνουν αποφάσεις που συνιστούν διάκριση για τους παίκτες με αχρωματοψία και θα αναπτύξουμε οδηγίες για να το αποτρέψουμε. Οι διοργανωτές μπορούν επίσης να βοηθήσουν, διαβεβαιώνοντας ότι οι εμφανίσεις εγκρίνονται από πριν, ώστε να μην δημιουργούν πρόβλημα και ακόμα και στο ερασιτεχνικό παιχνίδι δεν είναι δύσκολο να υπάρχουν κίτρινα και μπλε φανελάκια διαθέσιμα για μια τέτοια περίπτωση».
twitterΤι προβλήματα δημιουργούνται για τους φιλάθλους που προσπαθούν να δουν τους αγώνες από την τηλεόραση; Υπάρχει τρόπος να βοηθηθούν;
«Το βασικό πρόβλημα για τους φιλάθλους, είτε παρακολουθούν ζωντανά είτε από την τηλεόραση, τους υπολογιστές ή τα τάμπλετ τους, είναι η αδυναμία να ξεχωρίσουν τα χρώματα των ομάδων. Για ανθρώπους που παρακολουθούν σε μικρές οθόνες, όπως για παράδειγμα αυτές των κινητών τηλεφώνων, είναι πολύ δυσκολότερο να τα καταφέρουν. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι περίπου 5.500 άτομα που θα βρεθούν στο γήπεδο θα έχουν πρόβλημα να ξεχωρίσουν τα χρώματα σε ένα παιχνίδι στο γεμάτο Γουέμπλεϊ και ξέρουμε επίσης ότι για το Euro 2016 σχεδόν 140 εκατομμύρια από το συνολικό τηλεοπτικό κοινό των 2.5 δις είχαν σε κάποιο βαθμό πρόβλημα με τα χρώματα.
Δεν είναι ασυνήθιστο για οπαδούς με αχρωματοψία που παρακολουθούν στην τηλεόραση να μπερδεύουν τους διαιτητές ή τους τερματοφύλακες με τους υπόλοιπους παίκτες, γεγονός που επιφέρει ακόμα μεγαλύτερο μπέρδεμα. Ωστόσο, όπως και με τους παίκτες, είναι εύκολο να βοηθήσεις τους φιλάθλους με κανονισμούς για τις φανέλες. Μέχρι να υπάρξουν, τότε θα συνεχιστούν τα προβλήματα. Αλλά με απλούς όρους, αν κάθε ομάδα έχει μια σκούρα εμφάνιση και μία ανοιχτή, οι περισσότερες πιθανές συγκρούσεις χρωμάτων θα μπορούσαν να αποφευχθούν.
Οι οπαδοί επίσης έχουν προβλήματα στην αγορά εισιτηρίων και στην κατανόηση των τηλεοπτικών γραφημάτων. Για παράδειγμα, η εμφάνιση των ποινών στην τηλεόραση ή η διαθεσιμότητα των εισιτηρίων με μόνο πράσινες ή κόκκινες βούλες δεν είναι καλή ιδέα. Όμως μόνο με το να αλλάξουν τα σχήματα, δίνεις λύση. Είχαμε πρόσφατα μια ειδική ημερίδα και κάποιοι σοκαρίστηκαν όταν κατάλαβαν ότι οι πίνακες που οι δείχνουν τις αλλαγές έχουν πάνω από ένα χρώμα. Κανείς από τους οπαδούς με αχρωματοψία δεν είχαν καταλάβει ότι ο παίκτες που αποχωρεί από το γήπεδο εμφανίζεται με κόκκινο και αυτός που μπαίνει με πράσινο. Το να λύνεις τέτοια θέματα χρειάζεται πολύ λίγο κόπο, αλλά μπορεί να διαβεβαιώσει ότι το παιχνίδι είναι περισσότερο προσβάσιμο για εκατομμύρια ανθρώπων».
Συνεργάζεστε με την UEFA και με κάποιες ομοσπονδίες χωρών για να βοηθήσετε τα άτομα με αχρωματοψία στο ποδόσφαιρο. Τι δράσεις κάνετε;
«Δημιουργήσαμε κάποιες κατευθυντήριες γραμμές σε συνεργασία με την UEFA και την Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, η οποία είναι διαθέσιμη σε όλες τις Εθνικές Ομοσπονδίες της UEFA σε οκτώ γλώσσες, μαζί με κάποιους ακόμα πόρους, όπως βίντεο και ενημερωτικά δελτία για προπονητές και επιπρόσθετες οδηγίες, κάποιες από τις οποίες δημιουργήσαμε σε συνεργασία με την Premier League και την αγγλική Football League. Ελέγχουμε επίσης όλα τα γήπεδα που χρησιμοποιούνται σε διοργανώσεις της UEFA, δίνοντας συμβουλές για τα σήματα και τα ζητήματα ασφαλείας. Δουλεύουμε επίσης με προπονητές για να βελτιώσουμε την ευαισθητοποίηση στο θέμα και χρησιμοποιούμε το βραβείο του Ιδρύματος της UEFA για τα Παιδιά που κερδίσαμε νωρίτερα στη χρονιά, για να αναδείξουμε την δύναμη του ποδοσφαίρου και να ευαισθητοποιήσουμε για την αχρωματοψία σε καθημερινά σχολικά μαθήματα, μέσω γυμναστών. Είμαστε πολύ τυχεροί που δουλεύουμε με το πρόγραμμα #EqualGame της UEFA για την ανάδειξη των προβλημάτων που μπορεί να δημιουργήσει η αχρωματοψία στο ποδόσφαιρο, ως μέρος των Fan Festival του Champions League και του Europa League. Αυτό μας έχει επιτρέψει να διαδίδουμε το μήνυμα σε χιλιάδες κόσμου, συμπεριλαμβανομένων κάποιων ελίτ παικτών».
gazzetta.gr
