Ποια Σίτι και ποια Λίβερπουλ: Μιλήσαμε μ’ έναν Έλληνα φανατικό οπαδό non-league βρετανικής ομάδας
Η Premier League ξεκινάει σήμερα, ωστόσο, τον Χρήστο Καζαντζόγλου δε δείχνει να τον ενδιαφέρει καν. Όλη του η προσοχή είναι στραμμένη στην έκτη κατηγορία Αγγλίας, εκεί όπου αγωνίζεται η Μπλάιθ Σπάρτανς, η αγαπημένη του ομάδα.
Βρισκόμαστε στις 18 Φεβρουαρίου 1978. Το γήπεδο της Ρέξαμ, μίας από τις τρεις παλιότερες και πιο ιστορικές ομάδες στον πλανήτη, είναι έτοιμη να υποδεχτεί την ερασιτεχνική ομάδα από τον βρετανικό Βορρά, τους Μπλάιθ Σπάρτανς, που έχουν κάνει τη μεγάλη έκπληξη και έχουν φτάσει στον πέμπτο γύρο του FA Cup. Στην πόλη βρέχει όλη μέρα και το γήπεδο είναι πολύ βαρύ.
Και ενώ όλοι περιμένουν πως οι ερασιτέχνες από το Μπλάιθ, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, θα αποκλειστούν από τη συνέχεια του πιο ιστορικού ποδοσφαιρικού θεσμού στον κόσμο, τελικά τα καταφέρνουν μια χαρά και αποσπούν την ισοπαλία με σκορ 1-1. Όλα θα κριθούν σε δεύτερο επαναληπτικό.
Το ματς, ωστόσο, δεν πραγματοποιείται στη φυσική έδρα της ομάδας, η οποία αδυνατεί να χωρέσει περισσότερους από 4 χιλιάδες φιλάθλους, αλλά στο St James’ Park της Νιούκαστλ. Στο γήπεδο υπολογίζεται πως φθάνουν 40 χιλιάδες κάτοικοι του Μπλάιθ που ζουν με τον όνειρο της πρόκρισης, η οποία θα τους γράψει με χρυσά γράμματα στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Οι Μπλάιθ Σπάρτανς παίζουν στα ίσια την ανώτερη Ρέξαμ, ωστόσο, ηττώνται με σκορ 1-2. Ο σεβασμός όλων των ποδοσφαιρόφιλων της Αγγλίας απέναντι στους ερασιτέχνες που έφτασαν μια ανάσα από την κατάκτηση του τροπαίου είναι πρωτόγνωρος. «Πρόκειται για την πιο γνωστή non-league ομάδα στον πλανήτη» δηλώνει μετά τη λήξη του αγώνα στο Νιούκαστλ, ο πρόεδρος της Ρέξαμ.
Τα χρόνια περνούν, χωρίς η ομάδα να καταφέρει να ξεκολλήσει από τα αλώνια της Conference League. Μια δεκαπενταετία αργότερα, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, ένα παιδί που αγαπάει το ποδόσφαιρο όσο τίποτα, παίρνει στα χέρια του ένα τεύχος του βρετανικού ποδοσφαιρικού περιοδικού Match, το οποίο εξιστορεί την τρομερή της πορεία στο FA Cup. Αμέσως ενθουσιάζεται και προσπαθεί να ανακαλύψει όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία για αυτήν. Κάτι που αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο, ελλείψει, μάλιστα, ίντερνετ.
Να ‘ναι καλά, όμως, το Football Manager. Ο Χρήστος Καζαντζόγλου, έφηβος πλέον, επιλέγει τη βρετανική ομάδα σε κάθε save του στο παιχνίδι. Μαθαίνει τους ποδοσφαιριστές της, την ιστορία της, τους παράγοντες, τις ιστορικές μορφές της πόλης. Ένας Έλληνας, από το πουθενά, είχε γίνει φανατικός οπαδός μιας ερασιτεχνικής ομάδας, 3,600 χιλιόμετρα μακριά.
Η τρέλα των Άγγλων μαζί του
Ο Χρήστος είναι ένας από τους δύο μόλις Έλληνες που έχουν αγοράσει φανέλα των Μπλάιθ Σπάρτανς.
Το δέσιμο αυτό έγινε ακόμη μεγαλύτερο το 2018, όταν αποφάσισε να δημιουργήσει ένα fan club της ομάδας στην Ελλάδα. Αρχικά στο Facebook και έπειτα στο Twitter. Από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες, οι σελίδες στα social media άρχισαν να μαζεύουν κοινό τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας. Δεν άργησαν, λοιπόν, πολύ να πέσουν στην αντίληψη των Βρετανών οπαδών του συλλόγου, ακόμη και της διοίκησης του συλλόγου.
«Όταν έφτιαξα τη σελίδα, δεν περίμενα πως θα είχε τέτοια ανταπόκριση. Οι φίλοι της ομάδας δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως υπήρχε ένας σαν κι αυτούς στην Ελλάδα» λέει γελώντας ο Χρήστος σήμερα. Με τον καιρό, απέκτησε στενές επαφές με ανθρώπους του συλλόγου, οι οποίοι του έχουν προτείνει να επισκεφτεί το Μπλάιθ για να δει από κοντά έναν αγώνα της ομάδας.
Εκείνος ήταν πανέτοιμος να το κάνει, αγοράζοντας φανέλα και κασκόλ της ομάδας, ωστόσο, ο κορονοϊός πήγε πίσω τα σχέδιά του. «Είναι μεγάλη ιστορία. Αρχικά είχα κανονίσει να πάω το 2019, αλλά λίγο πριν αναχωρήσω για την Αγγλία, με ενημέρωσαν πως είχε πάρα πολύ κακό καιρό και το ματς θα αναβαλλόταν. Εκεί, όπως ξέρεις, δεν είναι όπως στα σύγχρονα γήπεδα που είτε βρέχει, είτε χιονίζει, δεν τους νοιάζει. Γίνεται λάσπη, πλημμύρα. Μετά έσκασε ο κορονοϊός. Τον Σεπτέμβριο, όμως, που μας έρχεται θα πάω. Κι ας χαλάσει ο κόσμος» προσθέτει.
Ένας σύνδεσμος οπαδών που αποτελείται από τρία άτομα
«Στην Ελλάδα είμαστε δύο άτομα με φανέλα των Σπάρτανς. Εγώ και ο Αναστάσης από την Άρτα που υποστηρίζει κι αυτός φανατικά την ομάδα. Έχουμε μια ομάδα στο Telegram για να επικοινωνούμε. Σε αυτή υπάρχει ένας Ρώσος, δυο - τρεις Άγγλοι και εμείς».
Πέραν, όμως, από τη σχέση αγάπης με τους Άγγλους οπαδούς, ο Χρήστος Καζαντζόγλου έχει καταφέρει μέσα από τη σελίδα του να δημιουργήσει έναν μικρό πυρήνα οπαδών της ομάδας στην Ελλάδα. Πέρυσι, μάλιστα, αποφάσισαν να κάνουν την πρώτη συνάντηση, στην οποία εμφανίστηκαν τρία άτομα.
«Στην Ελλάδα είμαστε δύο άτομα με φανέλα των Σπάρτανς. Εγώ και ο Αναστάσης από την Άρτα που υποστηρίζει κι αυτός φανατικά την ομάδα. Έχουμε μια ομάδα στο Telegram για να επικοινωνούμε. Σε αυτή υπάρχει ένας Ρώσος, δυο – τρεις Άγγλοι και εμείς» εξηγεί. Ο ίδιος δεν έχει στόχο να μεγαλώσει τη βάση του συλλόγου στη χώρα μας, αλλά να συνεχίσει να στηρίζει την ομάδα, η οποία, όπως εξηγεί, τα τελευταία χρόνια, δεν περνά και την καλύτερη φάση της.
Οι Μπλάιθ Σπάρτανς αγωνίζονται πια στην έκτη κατηγορία της χώρας και ο μόνος τρόπος για να φανούν προς τα έξω είναι το FA Cup. Η τελευταία τους μεγάλη επιτυχία σημειώθηκε πριν από επτά χρόνια, όταν και αγωνίστηκαν στον τρίτο γύρου του κυπέλλου Αγγλίας, κόντρα στην ιστορική Μπέρμιγχαμ. Το ματς πραγματοποιήθηκε στην έδρα της Μπλάιθ και κατάφερε να προηγηθεί μέχρι και 2-0. Στο δεύτερο ημίχρονο, όμως, οι φιλοξενούμενοι άφησαν στον πάγκο τις ρεζέρβες τους και γύρισαν το ματς, επικρατώντας τελικά με σκορ 2-3.
«Αν αγαπάς το ποδόσφαιρο, στήριξε ομάδες που το έχουν πραγματική ανάγκη»
«Η πιο μεγάλη διαφορά είναι πως εκεί η ομάδα είναι ένα με την κοινότητα. Υπάρχουν παρεξηγήσεις, κόντρες, αλλά όχι όπως εδώ. Οι αγώνες είναι γιορτή. Πάνε πίνουν τις μπύρες τους. Η ομάδα ανήκει σε όλους».
Όπως εξηγεί ο ίδιος, οι οικονομικοί πόροι του συλλόγου είναι τόσο περιορισμένοι που κάθε καλοκαίρι ζητά από τους οπαδούς της να τη στηρίξουν οικονομικά μέσω του GoFundMe για να τα βγάλει πέρα στα έξοδα. Ο Χρήστος βοηθά και εκεί, δίνοντας όσα χρήματα του περισσεύουν. Αυτό είναι το παράδειγμα που θα πρέπει να ακολουθήσουν, σύμφωνα με εκείνον, όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι σήμερα, ανεξαρτήτου ομάδας που υποστηρίζουν.
«Αν ακόμη αγαπάς το ρομαντικό ποδόσφαιρο, θα βρεις ανταπόκριση σε ομάδες που το έχουν πραγματική ανάγκη. Κι αν το κάνεις με αγάπη, δεν υπάρχει περίπτωση να μην το εκτιμήσουν». Και εκείνοι το έχουν εκτιμήσει και με το παραπάνω. Σε τέτοιο βαθμό που του έχουν κάνει συνέντευξη που έχει τυπωθεί σ’ ένα από τα θρυλικά match programmes που κυκλοφορούν κάθε Κυριακή στα βρετανικά γήπεδα.
Κατά τον ίδιο, το αγγλικό ποδόσφαιρο έχει κρατήσει ακόμη την αυθεντικότητα των προηγούμενων χρόνων. Κάτι που δεν συμβαίνει πια στην Ελλάδα. «Η πιο μεγάλη διαφορά είναι πως εκεί η ομάδα είναι ένα με την κοινότητα. Υπάρχουν παρεξηγήσεις, κόντρες, αλλά όχι όπως εδώ. Οι αγώνες είναι γιορτή. Πάνε πίνουν τις μπύρες τους. Η ομάδα ανήκει σε όλους».
Ο Χρήστος περιμένει πώς και πώς να έρθει ο Σεπτέμβριος, να μπει στο αεροπλάνο και να φτάσει στο Μπλάιθ. Εκεί, όπως εξηγεί λίγο πριν τελειώσει η συνέντευξη, ήδη τον περιμένουν αρκετοί ντόπιοι για να τον φιλοξενήσουν και να τον ξεναγήσουν στην περιοχή. Είναι πια ένας από αυτούς. Παρόλο που ζει μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
oneman.gr
