Φρένο πάτησε ο ΠΑΣ στην Ηλιούπολη, παίρνοντας μάλιστα τον βαθμό της ισοπαλίας στο 90'. Αν και έχασε πάμπολλες ευκαιρίες, για ένα άνετο διπλό, τελικά, όπως είπε και ο προπονητής της ομάδας μας, μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι με το χι, έτσι όπως ήρθε.
Ενα από τα ευχάριστα ποδοσφαιρικά απογεύματα, το κυριακάτικο.
Κάτι οι (καλώς εννοούμενες) συνθήκες 70's που ζήσαμε στην κερκίδα και το γήπεδο, κάτι η διάθεση των παικτών μας για θεαματικό ποδόσφαιρο, κάτι η ισοφάριση-λύτρωση στο τέλος... έπαιξαν ρόλο.
Η ομάδα είναι τόσο καλύτερη από όλους τους αντιπάλους της και αποπνέει τέτοια "υγεία" που μας παίρνει να είμαστε άνετοι και χαλαροί απολαμβάνοντας το εκάστοτε ματσάκι.
Στα του ματς:
Στο Α ημίχρονο μπήκαμε πολύ πιο επιθετικά από ότι σε προηγούμενα εκτός έδρας ματς. Κάναμε
όμορφους συνδυασμούς, αλλά δε μπορούσαμε να σκοράρουμε.
Δεν απειληθήκαμε ούτε μία φορά από την Ηλιούπολη.
Η Ηλιούπολη είναι μεν, μία από τις χειρότερες -ποιοτικά- ομάδες, αλλά από την άλλη είναι όλοι συνειδητοποιημένοι και πάνε
με τον τσαμπουκά και τη δύναμη να πάρουν ό,τι μπορούν.
Κι όταν τους παίρνει, πετάνε μπάλες μέσα, πέφτουν κάτω, κόβουν τα δοκάρια κλπ...
Μιλάμε για ομάδα (υψηλού) επιπέδου μουντιαλίτο.
Ούτε ένας παίκτης τους δε θα ήταν καν στη 18αδα του ΠΑΣ.
(πλην ίσως του τερματοφύλακα Μαραμα).
Στο Α μέρος παίζαμε στρωτά και με κάτω τη μπάλα, στο Β μέρος δε γινόταν αυτό και αναγκαστικά παίξαμε μόνο από τα πλάγια, κυρίως από τα δεξιά και κυρίως με σέντρες. Σέντρες με καλές προϋποθέσεις συνήθως, όχι γιόμες.
Ηλιούπολη - ΠΑΣΥπήρχε μια κίνηση που έκαναν συνέχεια οι δικοί μας στο Α μέρος:
Από το αμυντικό χαφ, (ή το πλάγιο μπακ) η μπάλα πήγαινε προς τον Μπακαγιόκο ο οποίος είχε πάντα από πίσω του έναν παίκτη (είτε τον εξτρέμ της αντίθετης μεριάς, είτε τον επιθετικό χαφ -Ντε Βισέντι ή Τζάνης).
Ο Μπάκα άφηνε τη μπάλα για τον παίχτη πίσω του με προσποίηση και έφευγε προς την περιοχή. Ο αποδέκτης προσπαθούσε να παίξε το 1-2 με ταχύτητα και να σπάσουν την άμυνα.
Έτσι κάναμε τις 3 από τις 5 φάσεις για γκολ στο Α μέρος.
Μετά μας κατάλαβαν και πιο μετά, αφού προηγήθηκαν, είχαν κλείσει τους χώρους στον άξονα και δε γινόταν δουλειά.
Από κάποιο σημείο κι έπειτα, σταμάτησε τελείως η κίνηση χωρίς μπάλα και όλοι περίμεναν τη μπάλα στα πόδια τους με αποτέλεσμα να κάνουν εύκολη τη δουλειά των αμυντικών.
Ειδικά ο Μπακαγιόκο ήταν πολύ στατικός χωρίς μπάλα.
Στο Β μέρος δε, ήταν εξαφανισμένος.
Πρώτη φορά ακούμπησε μπάλα με αξιώσεις μετά το 70ο λεπτό.
Τότε η διάταξή μας είχε γίνει καθαρό
2 - 4 - 4 με 2 τους Κώτσιο - Πάντο.
Ο Ντάσιος είναι πεσμένος στο δημιουργικό κομμάτι αλλά
το γκολ είναι 95% δικό του! ΕΞΙΛΕΩΣΗ! Παλικαρίσιο κλέψιμο λίγο πιο κάτω από το κέντρο, σέντρα λουκούμι εκεί που κανείς τερματοφύλακας δε μπορεί να αντιδράσει και πάρε να χεις. Κι όλα αυτά στο 89ο λεπτό!
Φαινόταν πόσο εξιλεωμένος ήταν στο βλέμμα του όταν γύρισε να πανηγυρίσει μπροστά μας.
Μια προπονητική ένσταση κύριε Ντε Μολ.
Ο Χρήστος Τζάνης αποδίδει καλύτερα στην υπάρχουσα διάταξη όταν αγωνίζεται στον άξονα και όχι στα πλάγια αριστερά. Λίγο πιο πίσω από τον Μπακαγιόκο σε ελεύθερο ρόλο.
Θυμηθείτε: Το γκολ στη Βέροια, το 1-0 με τον Παναιτωλικό, το 1-0 με τον Εθνικό, την ασίστ στην Καισαριανή, το χαμένο τετ-α-τετ στη Λειβαδιά.
Είναι προτιμότερο να αγωνίζεται ο ΝτεΒισέντι πλάγια αριστερά. Έχει καλύτερη σέντρα, καλύτερη ντρίμπλα και λιγότερους (και λιγότερο σκληρούς) αντιπάλους να αντιμετωπίσει εκεί στα πλάγια.
Επικό σχόλιο από το live: "Comment from Δοκάρι: Ευτυχώς σήμερα δε με έκοψε ο Τσακογιάννης"
Ματς στην Αττική ΤΕΛΟΣ για φέτος μιας και στη Νίκαια δε θα υπάρχουν οπαδοί.
Ήταν ένα ιδανικό αποχαιρετιστήριο σε μια ονειρεμένη χρονιά όπου είμαστε αήττητοι στο λεκανοπέδιο μετά από 5 ματς και θα παραμείνουμε αήττητοι και στο 6ο.
Να'μαστε καλά, να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε...
Περισσότερα
ΕΔΩ
