Ήταν ένας τελικός απολαυστικός. Η Μπάρτσα απέδειξε για μιαν ακόμη φορά (ακόμη και σε μας που είμαστε παραδοσιακά Ρεάλ) ότι είναι η κορυφαία ομάδα της τελευταίας 5ετίας και μαζί με Ρεάλ, Άγιαξ, Λίβερπουλ. Μίλαν μέσα στην κορυφαία 5άδα για την Ευρώπη σε όλες τις εποχές. (Πολλοί θα έβαζαν μέσα και την Μπάγερν της 3ετίας 74-76, προσωπικά όμως επειδή θυμάμε και τους 4 τελικούς* της τότε δεν θα την συνέκρινα με τις υπόλοιπες. Δε λέω καλή ομάδα ήταν, αλλά συνάμα βοηθήθηκε πολύ από τη διαιτησία στα ματς με Λίντς και Σεντ Ετιέν).
Η Μπάρτσα έδειξε και πάλι ότι απέναντι σε ομάδες που θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο δεν παίζεται. Και τι ευτύχημα είναι ότι η Μαν. Γιουνάιτεντ προχτές έπαιξε. Ανοιχτά καθαρά κι έχασε φυσιολογικά, θα μπορούσε να είχε φάει κι άλλα. Και η Ρεάλ στο ματς του 1ου γύρου -που ο ΜΕΓΑΣ Μουρίνιο δεν είχε πολυ καταλάβει τι παίζεται- πήγε να παίξει μπάλα και έφυγε με 5!! Μετά το γύρισε το κόλπο .... πήρε το κύπελλο και σχετικά δυσκόλεψε την Μπάρστα στον ημιτελικό. Πέρυσι μ ετην Ίντερ τα κατάφερε καλύτερα μιας και είχε -σε σχέση με τη φετινή Ρεάλ- παίκτες που παίζουν πολύ καλύτερη άμυνα.
Σίγουρα το ποδόσφαιρο που παίζει η Μπάρτσα είναι το κάτι άλλο. Απλά πολλοί το έχουν συνηθίσει και το βλέπουν κάτι απλό ή και βαρετό!! Δεν είναι έτσι. Το απλό στη μπάλλα είναι και το πιο όμορφο και συνάμα και το πιο δύσκολο να παιχτεί. Φυσικά και είναι σπουδαία η φουρνιά αυτή των χαφ που προέρχεται από τις ακαδημίες, ενώ επίσης και οι προσθήκες γίνονται προσεκτικά και με βάση το αγωνιστικό προφίλ της ομάδας. Έφυγε ο Ετό (σηκώνοντας κούπα), ήρθε Ιμπραίμοβιτς, έφυγε κι αυτός, ήρθε Βίγια πήρε κι αυτός κούπα. Τώρα ακούγεται έντονα για Φάμπρεγκας.
Συγκρίσεις με τις ομάδες που προανέφερα δύσκολα γίνονται. Άλλες εποχές, άλλες παραστάσεις. Για παράδειγμα το ποδόσφαιρο που είδα από Άγιαξ από 71-73 έμοιαζε εξωγήινο, εξωπραγματικό σε σχέση με ότι είχαμε δει μέχρι τότε. Η διαφορά με το σήμερα είναι, ότι τον Άγιαξ τον βλέπαμε 5 Τετάρτες όλο το χρόνο, ενώ τώρα την Μπάρτσα 2 φορές εβδομαδιαία!!!!!!
Επίσης το ίδιο ισχύει και για τους παίκτες. Γενικά θα έλεγα ότι κάθε 10ετία έχει σε παγκόσμιο επίπεδο και τον παιχταρά της. Την 10ετία του 60 ο Πελέ, 70 ο Κρόιφ μετά ο Μαραντόνα, έπειτα Ζιντάν και τώρα Μέσι. Δυστυχώς για τον παμέγιστο Γιόχαν Κρόιφ δεν ευτύχησε να πάρει μουντιάλ. Οι άλλοι 3 το πήραν. Αν το καταφέρει κι ο Μέσι θα είναι ισάξιος, ισως και καλύτερος των προαναφερθέντων. Ο Μαραντόνα δεν πήρε C.L, απλά ένα ΟΥΕΦΑ με τη Νάπολη, αλλά εκτός από το μικρό πέρασμά του από Μπάρτσα δεν έπαιξε σε επίπεδο συλλόγων με κάποια ευρωπαίκή υπερδύναμη. Προφανώς όμως και όσα κατάφερε με την Νάπολη δεν είναι αμελητέα!!!
*4 τελικοί σε 3 χρόνια, διότι το 1974 με την Αθλέτικο το πήρε η Μπάγερν σε 2ο τελικό. Δεν υπήραν πέναλτυ ακόμα και είχαμε επαναληπτικό. 1-1 ο 1ος τελικός με την Μπάγερν (ως συνήθως) να ισοφαρίζει στο 91 με μακρυνόσ ουτ του Σβάρτσεμομπεκ, και 4-0 στον επαναληπτικό!!
