Καλά λες μωρέ EL TORO, αλλά να, καμιά φορά μας θυμώνει το παρελθόν με τις όποιες και με όποιων τις εμπλοκές και τις μιζέριες ΄96+-, μας ενθουσιάζει όμως η σαφέστατη και ξεκάθαρη αγωνιστική μας πορεία και πραγματικότητα σχετικά με το αύριο, αλλά μας παραξενεύει (εμένα 35+) το παρόν ετούτο, όταν:
π.χ. «μου» ακυρώνουν γνήσια τέρματα ή πεναλτάκια και αλλού κατακυρώνουν τα μαϊμού τερματάκια αγκαλίτσες και δωρίζουν και κανένα πεναλτάκι.
π.χ. ακόμα, όταν «κάποιες» σκυλιάζουν παίζοντας «μαζί μου» κι αλλού το παίζουν βοήθεια στο σπίτι, τροχαία και «κάποιοι» κάνουν δηλώσεις κάσιους μπέλι έναντι Πας.
Επίσης κάποιοι «εμείς», καταγγέλλουν ή ζητάνε συγνώμες και χωρίς να επιμένουν πολύ, μία κι έξω, για διαιτησία και για οικείες παραβάσεις.
Κι εδώ μπερδεύομαι τελικά και για αυτό ο jimakos, μου «λέει κάτι», όπως προείπα.
Αυτά, πέρα από ιστορίες και προϊστορίες, όλα αυτά δημιουργούν στον κοινό νου, που ξέρει στοιχειωδώς κανόνες, την εντύπωση για έναν εικονικό ανταγωνισμό στην κορυφή με προγραφές και σασπένς ανατρεπτικό εν τέλει, νομίζω.
Ευτυχώς όμως ο Τσάτσος δε θα πιεί νερό, δυστυχώς όμως, θα πιει νερό ο «αντ’ αυτού» και με την ίδια διαδικασία.
Το μόνο που αποδέχομαι κι επικροτώ, είναι το στυλ και μέτρο της ομάδας «μου».
Κι επιμένω στο επί πτωμάτων, γιατί τα περιθώρια στενεύουν.
Το θετικό είναι ότι, οι παίχτες έχουν το «παιχνίδι» στα χέρια τους και τώρα μπόρεσα να εξηγήσω την υπόθεση του Fair Play, γιατί οι παίχτες με Ντεμόλ, έχουν τελικά το «παιχνίδι» στα χέρια τους στο αγωνιστικό τους κομμάτι και με έναν Χριστοβασίλη πάρα πολύ «έξυπνα ήπιο» που θέλει να τσουλήσει τις αγωνιστικές «του» ήρεμα, σχετικά με το επικοινωνιακό του κομμάτι.
Διαγόρας έπαιξε με τον ανθό του και ρεαλιστικά τέλος στο μεταξύ μας.
Καλό μας ταξίδι προς τα Τρίκαλα.
Ψηφοφορία
