τρεις κουρακοπερδκες κι δυο κουραξουλια
κι ν' αλλάξνε κι καέναν αντρα, για τίπτα αν'πακοή κι αμα παράβκε κανα κώδκα, δε πράζει
αρκει να μη πειράξνε τσ γναικες
κι πρεπ να πάρμε σιτήριο απ αγλήγορις
αγαπτοι κερκιδικοί Πασοέδες γιατίς να σφεντονάτε τα μπουκάλια στο γήπδο;
γιατίς να βάνμε σι κίνδνο τσ επόπται κι να τσ χαλάμι τν καρδιά κι το κεφαλ' τν ανθρώπων
κι να βάνμε σι πονοκεφάλς τν ομάδα, τν Παε κι τ οπαδκή φήμ' μας, σαν ταεπρόχτες;
όλ' υπολογίζμε, να έχμε κάποτες σ αυτήνον τον τόπο, μινια ανεξάρτητ' κι αμερόληπτ' δγιατησία
καένας δγιατητής δεν είν' στόχος κι στο γηπδο δεν υπάρχνε στόχοι κι στοχοποιημέν'
αν στοχεύμε σι κάτ, είν' το καλο κι το καθαρό ποδόσφρο κι η ασφάλεια τ Πας, όχι η ανασφάλεια κ η τιμωρια
για ταύτο, λέω, μεθαύριο, να πετάξμε τριαντάφλλα στ δγιατητίνες - κορίτσια
αλλά σκιάζμε ότ' εκειός ο διαολοΚΑΠς, θα τα ποιν'κοποιήσ' κι τα τριαντάφλλα
σα μια "ρίψ' αντικειμένων"
εγω πάντος, λέω να ρίξμε (από ενα) τριαντάφλλα σ'τσ' δγιατητίνες, πρώτ φορά τρεις γναίκες αντάμα σ τσ Ζωσμάδες
(διοτ κι τζεντελμάνδες είμεστε κι πάσλες ειμεστε)
χαρ, μΠας κι κόψμε σγα σγα κι αυτήνο το χούι, τσ ρίψ'σς των καταστροφκων αντικειμενων
ααα, μη αστοχησω
κι λίγα γαρούφλα στο Βούλ' τον κακομοίρ, θχιός ...