Η διοίκηση τι θα πρέπει να κάνει;; Να ακούσει εμάς ή τον προπονητή;;;;
Nα ακούσει εμάς.
Θα μπορούσε να μας ακούσει γιατί όχι;
Τώρα, για το "
Ποιοί μένουν, ποιοί φεύγουν, ποιοί έρχονται", είναι μια υπόθεση για πολλές τσέπες και για πολλά ετήσια εισοδήματα, με εφήμερα κίνητρα που είναι άσχετα με την προοπτική του Πας για καταξίωσή στη SL.
Πώς να μας ακούσει όμως;
Αν είχαμε (έχουμε) να πούμε κάτι, που να αφορά την «Υγεία της Παε – Ομάδας», σε όλα τα επίπεδα και τις προοπτικές της και όπως εμείς την εννοούμε την υγεία, σύμφωνα με τους προβληματισμούς μας και με τις εκφραζόμενες απόψεις μας (για τα επίμαχα) , θα έπρεπε τότε να τους το πούμε φοβερά κατάμουτρα και αδιαπραγμάτευτα, μετατρέποντας τους Ζωσιμάδες σε τραπέζι διαβουλεύσεων και διαπραγματεύσεων με την επίδοση ηχηρού τελεσίγραφου, για όλη την ύλη.
Από μακριά, ούτε δέος υπάρχει, ούτε αίτημα και σκεφτείτε ότι, από ιδρύσεως Πας Γιάννινα 1966, για πρώτη φορά αναρτήθηκε πανό από «αντιφρονούντες», φαίνεται ότι ήρθε ο καιρός να εκφραστούν όλες οι "απόψεις", όταν απουσιάζει η Κυρίαρχη και εννοώ τις 7.000.
Η απουσία – σιωπή του κόσμου, είτε αυθόρμητη, είτε καθοδηγούμενη (με αφήνει αδιάφορο), φαίνεται όμως (με τη ρότα που παίρνει η Παε) να ήταν μια χαμένη ευκαιρία για ηχηρή κριτική, σε ότι θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο στο ξεμπάζωμα και στο χτίσιμο του Πας, όπως το εννοούμε "εμείς" και όχι ο κάθε Προεδρικός επιχειρηματικός βιοπορισμός.
Μια φιέστα που αντί να γίνει ανάχωμα στα παραστρατήματα και στα αμφιλεγόμενα λάθη της Παε, (που όπως λέει αγαπάει τον κόσμο και τον Πας) μάλλον αυτή η σιωπή της έδωσε ένα ισχυρό άλλοθι και ένα δικαίωμα στο μέλλον, ώστε οι όποιες αποφάσεις της και τα επόμενα βήματα, να γίνονται ελαφρά τη καρδία και ερήμην μας.
Ώρα είναι λοιπόν να μας την πει κιόλας η Παε κάποια στιγμή, ότι τον Πας και μόνο τον αφήσαμε και τα χιλιόμετρα τελικά μας φάνηκαν πολλά και ότι όλοι οι Πασολέδες είναι αποθεραπευμένοι από την αρρώστια που λέγεται Πας. Είδωμεν και όσο θα υπάρχει Παε, γιατί θεωρώ αποσταθεροποιημένο το διοικητικό της.
Αν και αρχικά πίστεψα ότι, δεν την πολυένοιαξε η απουσία του κόσμου, το χειρότερο που θα πει όμως, είναι ότι, ενώ μας έκανε νόημα σε μια δύσκολη στιγμή «της», δεν την βοηθήσαμε δια βοής μας, ώστε αν ήταν να πάρει κάποιες κρίσιμες αποφάσεις (π.χ. πρόσωπα - πράματα) θα τη διευκολύναμε να τις πάρει, έστω με το πρόσχημα της κερκιδικής οργής και απαίτησης.
Η Παε, δε ξέρω τελικά πόσο υγιής είναι ή αν επιδιώκει την εξυγίανσή της, καίγοντας τον ντόπιο Κορυφαίο Μέλος – Χορηγό της (για χατήρι και προσφορά τίνος;) και τι έχει ή δεν έχει στο ταμείο της σε ρευστό ή σε επιταγή και ακόμα τί συνθήκες δουλειάς θα εξασφαλίσει στην Ομάδα, που είναι το βασικό αίτημα Ντεμόλ.
Ξέρω όμως ότι παγιδεύεται στα αλλότρια.
Αναγκαστικά θα κάνει «καλές» μεταγραφές και σύμφωνα με τα αντίπαλα ρόστερ – μπάτζετ (μπορεί και να τους ξεπεράσει!), προωθώντας ένα προϊόν ποιότητας που θα υποστηρίξει το οικονομικό και το αγωνιστικό της πλάνο στην κατηγορία SL, όπου το πελατολόγιο είναι σταθερή αξία και εγγύηση ... διαρκείας.
Αν κράτησε λοιπόν τον Ντεμόλ ως απόδειξη, για να κάνει παρελθόν την ιδέα για «προπονηταράδες ασανσέρ», ας κάνει παρελθόν και την ιδέα για «παιχταράδες ασανσέρ», με καθαρές μεταγραφές και με άξια στελέχη (κοινά αποδεκτά) που θα δουλεύουν για τον Πας.
Σίγουρα θα έχει φροντίσει για τις SLικές της σχέσεις και όλα φαίνεται να είναι τακτοποιημένα με τη σταθερή παρουσία Ντεμόλ, του Ντεμόλ που όλη αυτή η πρεμούρα και η κατάληξη, δυστυχώς, τον πήγε προς στιγμή στη μεριά των αμφιλεγόμενων ζητημάτων και των ευθυνών.
Ο Ντεμόλ μπορεί να ανέβασε ή να ανέβηκε με μια ομάδα στη SL, μια ομάδα που είχε την ποιότητα και τη δυναμική για άνοδο, αλλά από δω και πέρα, καλείται να αποδείξει την προπονητική του αξία κατεβάζοντας ομάδα καταπέλτη και σε κάθε περίπτωση θα φανεί και το πως και γιατί τα βρήκε με το Χριστοβασίλη.
Εκτιμώ όμως ότι η καθυστέρηση των υπογραφών, είχε να κάνει με την αποδοχή ή μη, ενός προδιαγραμμένου φινάλε, απ’ τη στιγμή που το πρόβλημα δεν φαίνονταν να αφορά τα οικονομικά, ούτε τις ήδη συμφωνημένες υποδομές, που ήταν τα τυπικά αυτονόητα για τη συνέχιση της συνεργασίας του.
Εκείνο που ξέρω είναι ότι, μετά την 1η αγωνιστική και ενώ τα άλλα γήπεδα θα είναι στο 50% και κάτω από κόσμο, όταν οι προπονητές θα αλλάζουν από Κυριακή σε Κυριακή, όταν τα χαμηλά συμβόλαια θα κουράζουν τα πόδια των παιχτών, όταν οι σφυρίχτρες θα γράφουν σκορ κ.α. θα καταλάβουμε τι μπορούμε σαν Πας.
H αγωνιστική μας παρουσία στη SL και από τις δυο – τρεις πρώτες Αγωνιστικές, ιδιαίτερα στα εντός και σε κάποια εκτός, θα μας περιγράψει και το στόχο μας - τους.
Νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε πολύ κοντά στα πράματα της Παε και της Ομάδας και ότι είναι να πούμε να το λέμε κατάμουτρα με την παρουσία μας και όχι να μας ερμηνεύουν οι δημοσιογράφοι ή να χρησιμοποιούν την απουσία μας όπως τους βολεύει.
Σε σχέση με τη γενική εικόνα της ομάδας, διοικητικά - αγωνιστικά και έχοντας γνώση των φαρ γουεστ κανόνων των ελληνικών πρωταθλημάτων, σε θεσμικό και παραγοντικό επίπεδο, αισιοδοξώ (?) για καλύτερες μέρες στην Παε και στην Ομάδα, εφ’ όσον ο κάθε κατεργάρης καθίσει στον πάγκο του.
Η χρονιά θα βγει όπως και να γίνει, αλλά για να σταθεί Ομάδα θα πρέπει να είναι μια γροθιά και να αξιοποιεί το ντόπιο δυναμικό, οικονομικά, διοικητικά και αγωνιστικά.
Διαφορετικά θα γελάει ο μάντης Αλέφαντος.
ΥΓ: Μπερδεμένα τα πράματα
