Τραγικη πολη η πατρα...
- Η Πάτρα είναι η αποθέωση του κλασσικού του μαλ@κα του έλληνα των τελευταίων δεκαετιων...
Η πλειοψηφία των κατοίκων είναι βολεμένη κάπου, όλοι πάνω-κάτω τα βγάζουν πέρα, έχουν πιάσει πόστα και δουλειές με μέσο και με τα πολιτικά βύσματα των τελευταίων δεκαετιών (στεφανόπουλοι, ανδρέες, σπηλιοτόπουλοι και πολλοί άλλοι). Έχουνε δικά τους σπίτια, εξοχικά, τρίτα-τέταρτα σπίτια κλπ και για την πόλη τους δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτε...
Όταν περπατάς στην πάτρα σε πιάνει κατάθλιψη...πλατείες αδιαμόρφωτες και παρατημένες, βρωμιά παντού, οι δρόμοι ειναι εντελώς φθαρμένοι και δεν μπορείς να οδηγήσεις νορμάλ, το λιμάνι είναι απαράδεκτο και γενικά όλη η παραθαλάσσια περιοχή είναι ΓΤΠ. Είναι η μόνη παραθαλάσσια πόλη που δεν μπορείς να κάεις βόλτα δίπλα από τη θάλασσα. Αίσχος..
Και είχε όλες τις προδιαγραφές να γίνει σούπερ γιατί είναι πλήρως τετραγωνισμένη (όπως και ο βόλος) με πολλές κάθετες που οδηγούν στη θάλασσα. Κρίμα...
- Το Ηράκλειο Κρήτης (ή Χάνδαξ) αντιπροσωπεύει τη μοδάτη πλευρά των κρητικών σε αντίθεση με το γειτονικό Ρέθυμνο και τα χωριά των Χανίων που εκφράζουν τους hardcore παραδοσιακούς μαυροπουκαμισάδες με τα όπλα. Δεν είναι ωραία πόλη. Είναι μια μεγαλούπολη που βρίσκεις τα πάντα, αλλά στερείται γραφικότητας. Το μόνο που είναι γραφικό είναι οι άνθρωποι. Το λιμάνι και η παραθαλάσσια περιοχή είναι λίγο καλυτερη από της Πάτρας, αλλά και πάλι είναι ΓΤΠ. Αυτό που έχει σε πληθώρα είναι τα πολλά μοντέρνα μπαρ με διακόσμιση βορείων προαστίων Αττικής (να κι ένας άλλος ορισμός της λέξης "μοδάτος"). Και για να μιλήσουμε με ενδοφορουμιακούς όρους, όποιος είναι λάτρης του Ρεμέτζο στο Ηράκλειο θα την καταεύρισκε. Εγώ πάντως οχι...
- Η Λάρισα είναι παράδειγμα προς μίμηση παρόλο που δεν έχει φυσική ομορφιά. Αν πήγαινες εκεί κάπου στα 80’s θα συναντούσες ένα απέραντό βοσκοτόπι, ένα αίσχος. Κι όμως το πιάσανε το νόημα και με 2-3 γενναίες αποφάσεις φτιάξανε καλύτερα την καθημερινότητά τους. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους δημάρχους των τελευταίων 20 ετών. Έχουν πεζοδρομήσει όλο το κέντρο, όπου απαγορεύεται η διέλευση αυτοκινήτων, φτιάξανε ένα ωραίο περιβάλλον στις πλατείες και το αποτέλεσμα είναι όλος ο κόσμος να βγαίνει για βόλτα σε καθημερινή βάση χωρίς άγχος να περπατάει με τις σακούλες από τα ψώνια άνετα, τα παιδάκια να παίζουν στις πλατείες και άλλες τέτοιες αμερικανιές. Πραγματικά χαίρεσαι να βγαίνεις βόλτα και να περπατάς. Και οι λαρισινοί σε γενικές γραμμές ευχάριστοι άνθρωποι και εξυπηρετικοί, καμία σχέση δλδ με τους οπαδούς της ομάδας. Βέβαια είναι ακάματος λαός γιατί τα’ χουν σιαζμένα, δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους (έχουν χωράφια και κάθονται όλη μέρα) και γι αυτό μπορείς εύκολα να τους κοροιδέψεις.
ΥΓ. Η ποιότητα ζωής δεν είναι ούτε η φυσική ομορφιά, ούτε η διασκέδαση, ούτε το να κάθεσαι όλη μέρα και να πίνεις ούζα. Ποιότητα ζωής είναι η καθημερινότητα χωρίς άγχος με τα βασικά προβλήματα λυμένα. Να έχεις πεζοδρόμους να περπατάς άνετα, να έχεις αποχετευτικά και βιολογικούς καθαρισμούς και όχι βόθρους, να μην έχεις θορύβους, άγχος που θα παρκάρεις και άλλες τέτοιες αμερικανιές....
ΥΓ2. Και επειδή η ομορφιά μιας πόλης κρύβεται στη γαστρονομία, γουστάρω Λιβαδειά, Λαμία, Κεφαλλονιά, Σκύρο, παρόλο που δε λένε και πολλά από φυσική ομορφιά..
