η πλαταια ηταν γιοματη
κι η ‘λπίδα στ μέσ’
η Αγανάχτησ’ για καθι λογο κι αιτιο ειν’ μνια προσωρνη εντυπωσ’
απ’ σ’ λεει οτ’ είσι δυνατος κι εχς κι το δικιο δκος
κι για λιγο σ’ φαίνται ακόμ’ πως η ‘λπίδα σ’ βαραει τν πορτα
αλλα δυσκολα θα το διαβει το κατωφλσ’
αμανε σι ειδει μουτρουμένο κι σαλταρζμενο κι έτμο για το Γκατζόγια
---θα κόψει περα η ‘λπίδα κι θα παθς σιοκ
περασαν δγυο μηνες απ’ εκοψα το τζγαρο κι ουλου μινια ………
κι θα ναταν αυτοχτονια να τ’ αρχινικω πίσω
οχι μη κι πεσω θυμα τ’ παπαστράτ’
λογον τα ωραια ματια τσ’ περιπτερους στν πλαταία
απ’ δε προφτέν’ να ξυπηρετάει τσ’ αγναχτηζμένς
αλλα λογον υγειας
κι ευχ’τώς απ’ δεν είμ’ «αγαναχτζμένος»,
ωστενε να το ματαρχινίκω
πέρα απ’ με βλάφτει θανατερα πλέο
διότ’ χρόνια θιωρούμαν επικίντνος καπνιστης στν έννομ πιατσα τν υγιων
κι γραφ’κός κι ουτοπ’κός κι κουλτουρουφανής κι ιδιολόγος για τσ’ μοδάτσ’ς στ’ ξουσίας κι τσ’ παραξουσίας
από ποιον θιωρούμαν ούλα αυτήνα απ’ λεω;;;;
απ’ τσ’ νυν {τωρα απ’ λεμε} Αγαναχτιζμένς κι απ’ το συστ’μα
το συστ’μα απ’ το προσκύναγαν κι το ‘πηρέταγαν μι θρησκευτικιά μπανταλοχαζοσυμφιροντομαρα οι νυν Αγαναχτιζμέν’
παραυτήνα-- για τα φιδροτατα τ’ παρελθόν-ντός κι προκειμέν’ να ‘χω μια διακριτ’κιά παρουσία στ’ αγαναχτηζματα τν ναυαγζμένων καιρων μας απ’ κραβγάζνε
- θελτε πέτετ’ τσάρκα, θελτε πετετ’ παλιό συνηθειο μ’, θελτε πετετ’ μπουρδιλοτσαρκα -
πηγα κι ματαπήγα [οσο να βαγίρου για τσ’ Βρυξέλαι Μπας χαϊρ] στν πλαταία τσ’ αγανάχτ’σης
πως ΠΑΣ όμως στν πλαταία;;;
κι γιατί ΠΑΣ;;;;
δ’λαδής, περ’ς τν αγανάχτήσ’ στν ντροβά σ’ κι ΠΑΣ
ΠΑΣ για να βάλς μυαλό στα πράματα ή για να σ’ αποπάρουν το μυαλό τα πράματα;;;
σκέφτομαν το λπόν κι ειπα,
αφ’ όσον παιδίμ’ Χάρ’ ΠΑΣ -- να χς κι ένα ‘πιχείρμα απ’ θα απανταει αχπάν ζν ουσια τσ’ αγανάχτσης κι όχι να ΠΑΣ να τν αυγατίσεις τη ρμάδα κι να τν αντραλέψεις,
κ μη αστοχάτε περσσοτρο Αγαναχτηζμεν’ είν’ οι πολιτκοι κι τα κομματα
διοτ’ δε πιστευαν ποσον μουφις είνι
διοτ’ η πεθερα τσ’ ήταν ο αξιολογητής τσ’ κι ο μέντορας τσ’
οντες Τροικαρίσκαν καταλαβαν κι τι ειν’ η πολιτκή
κι αυτηνη θα εφαρμόσνε – Βουρδουλα κι Αλσίδα
κι ειπα
να ‘χς Χαρ παιδι μ’ κι ένα ‘πιχείρμα απ’ δε θα τυμπανίζ’ απλά τν κατάστασ’ απ’ ειμαστε τωρια, μι γαμωτα κι καταπιωματα
κι δε θα τν αφορίζ’ τν κατάστασ’ ανιμιστ’κά, καίοντας τοτέμια κι πογτγέτα τσ’ πολιτ’κης υποτελιας
αλλα ένα επιχειρ’μα απ’ θα προτείν’ κάτ’ συγκεκριμένο, αν όχι για τν ανατροπή τσ’ κατάστασ’ς σι σχέσ’ μι τα πρόσωπα απ’ τνε κατήντσαν κι τν αβέβια προπτικη τσ΄ κατ’αστασ’σης αυτηνς
αλλα για τν ασκησ’ αποτελζματ’κης πιεσης στο εκλεγμένο κοινοβούλιο, διοτ' εχμε βαθια κι πλατια Δμοκρατια κι τνε προασπιζμε διοντως
μιας πιεσ’σης, απ’
θα προστατέψ’ κι θα εγγυηθει τσ’ συνεχησ’ τσ’ λειτουργίας τσ’ πολιτεβματος κι τσ’ διακυβέρνσης τ’ κράτους, με αυτήνους [όχι απαραιτ’τα τσ’ ίδιοι] αφ’ όσον
αφ’ όσον οι γκυβερνώνται γίν’νε υπάκουα πολιτ’κά όντα κι εκτελεστ΄κα οργανα προσκαλεζμενων Προσόπων (εξωτερκό – εσωτερκο) επιστμονων - ακαδμαϊκων κι κοψοκεφαλων πιδιων μας μι μυαλό, τολμη κι ανυπακοή
πρόσωπα μνιας αναγνωρζμένης κι αποδεχτης από το κοινοβούλιο ομαδας
απ’ ειδ’κούς επιστημομονες αναγνωρζμένης αξίας κι καθαρότ’τας
προσωπα απ’ εχνε μιλήσει κανα γκαιρό μπροστα για ερχόμνα κι τσ’ έλεγαν Κασάντρες τα λαμόγια τσ’ συντέλειας τσ’ χωρας μας
κι τσ’ εγραφαν στα αρχιδια τσ’ τα τζούφια κι έστναν το γκωλλο στο Νταβός 2 κι Λισαμβωνα 3 κι Μαάστριξτ 4 κι σ’στ’ φαλλογρηπιδαι
κι όλα αυτηνα --- προτου δακρύσ’ η εξουσια --- να γέν’νε στη βασ’ τ’ Συντάγματος κι τσ’ Δ΄ Περγιόδου τσ’ αδιατ’αραχτς Δημοκρατίας απ’ διερχομέστε αταλάντιυτα κι μακρια ‘πό κάθι ‘πίδοξο κουντουμουστακο
οσο κι αν καταστρατγηθκε το Συνταγμα κι υπουργαι αποφάσεις κι τροπολογίαι παρακαμψαν τσ’ νομς
κι να σταματησνε τα τούμπανα κι τα ψαλτηρια, διοτ’ κι ο αντικανονικός ιεράρχς Ρωμλιας απ’ έγραψε στα καλιμάφχια τ’ τσ’ κανόνες περ’ ιεραρχια, αγανάχτσε
διοτ’, σι οποίον κράτος εν κράτ’ θα κράτει πλεο αυτηνος;;;;
[δε μπορει κύργιοι, ο Διρμιτζής να είν’ διαυθυντής στ διαστημκά τσ’ ΝΑΣΑ
κι ο HarmPas διπλωμάτς – ανθρωπολογος ερευντης
κι να εχμε τον καθι Κιφαλογιαννακο υπουργο Ναυτλίας κι να μη μπορεί να βγάλ’ ακρ’ για το σιτήργιο Πόρο - Ερμιόν--- κι τα λεει Κινεζκα
δε μπορει οΠας Γιανν’να ναχει το καθι μουσκλο στελεχο κι να περ’ μαθηματα απ’ το Παστζιααρ --- βαλ’ το Παστζιαααρ διοικησ’ ρε νουμρο]
ηθηλα ένα ‘πιχείρμα για να πάνω στν πλαταία
κι περιμνα να ειδω κι το πειχήρμα τσ’ πλαταίας
τετοιο όμως ‘πιχειρμα δε διαμορφωθκε στν πλαταία
κι οσο αργει να τοιχοκολλθει το πειχήρμα, θα επικρατησ’ το προβλμα
κι θα κολλησνε τν πλαταία στο ντοιχο, ορθη
για τν ωρα δγιαπίστωσα το φαιδρό τσ’ υπερβολής απ’ ειπι κι
Ταουρις_7 πολύ ευστοχα
μακάρι να βγω ψεύτης ο κιαρατάς
απ’ τσ’ πλαταιάζμένς κι λεω για τν πλαταία απ’ πηγα ‘γώ, στν Καλαμαρια
οι μσοί αγαναχτζμένοι ήταν μέχρινι εχτε το <πρόβλ’μα> μας,
ήταν οι δγιαβιούντες και ξεραγλείφντες δγιαχρονκά το τσιόφλι τ’ αυγού τ’ προβλήματος
οι άλλ’ μσοί <οι προβληματ’κοί> απ’ εχνε τωρα τ’ αυγό στο γκωλο συνέπεια τ ,προβλήματος.,
κι γω ανταμα μ’ αφνους,
κι οποίοι όλ’ εμεις--- δγιαπίστωσαμαν ότ’ τελκά υπάρχει <πρόβλ’μα> μι στ’ προπηρητησαντες το, <πρόβλ’μα>
μι όλνούς εκεινούς απ’ τσ’ οποιοι καητερουσαμαν να μας λυσ’νε τα προβλήματα
όλ’ οι μαστόρ’ τ’ <προβλήματο> πέρασαν να ειπουν ένα ααα γεια σ’ ετσ’
στσ’ πρώη πελάτες τσ’ κι νουρές των,
διοτ’ ο πελάτς έχει πάντοτες το δίκιο όντας υπάρχει κάποιο πρόβλημα σ’τσ’ σ’ναλλαγες αυτήνες, μι τον κομπο στο χτέν’, στν πλαταια
οι <προβληματκοί> συνεπιια τ’ <προβλήματο>, ενθουσιάστκαν μι τν παρουσία τν μαστόρων κι τν καλφάδων τ’ <προβληματο>,
θιωρώντας ότ’ το <πρόβλμα>, είν’ λιγότρο πρόβλμα κι βρίσκει τορό για τν λυση τ’ αφ’ οσο τ’ αναγνωρίζνε έστων κι ως μούλ’κο οι τ’ <προβλήματο>
αφ’ οσο αυτηνοι οι αλλ’ οι μσοί, απ’ ηταν το <πρόβλημα> ή παρα το <πρόβλμα> δλαδης δγιαβιουντες κι ξεραγλείφοντες, απ’ λεμι
δλώνουν κι αυτήνοι φάτσα μπάλα <προβληματκοί>
κι συναγαναχταν μι τσ’ αγαναχτηζμενοι
κι ως έμπειρ οι οντες το <προβλμα> αναγνωρίζνε το <προβλμα> κι μπορει ναχνε κι καμινια πθανή λύσ’ αργότρα
κατως η αγανάχτησ’ μανιφιστοποιώτε σγα σγα κι μι το πασο στν πλαταια
μανιφιστοποιώτε στν βάση το ότ’, το <πρόβλημα> το ίδιο μπορεί να δώκει λύση στο <πρόβλμα> μεσ’ ‘πο το ιδιο το <πρόβλμα> κι απ’ οντες – δμιουργούς τα’ <προβλήματος>
και καένας άλλος δε μπορεί κι δεν είν’ κατάλ’λος εξον τα’ μουσλέραι
εξόν απ’ οσνούς είχαν σκέσ’ κι γνώσ’ μι τν κατασκευή τ’ προβλήματος
δγια τοποιο οι μεν αγαναχταν κι δε, αναγνωριζνε τν αγανάχτησ’ ως δίκιο κι μη παρέκεια,
αφ’ οσον τσ’ ειπουν οι μουσλέραι ---- εχτε απόλτο δίκιο λαε μ’ τσ’ πλαταιας – αλλα πιστρεψτε σγα σγα στο σπίτ’ σας κι γλέπμπε
ηταν κι ενας Κινεζος απ’ πούγαε ομπρελες κι αλλοι ομπρελάδαι κομματκοι παραβρίσκονταν αναμσα χαμοιτιές για να μη φαίνται
το ζητμα είν’ φιδρό κι ‘πικύντνο ν’ ακους μερκους να τραγναν σαβόπλο
το ζητμα ειν’ χλωμό ν’ ακους το ρεπα (τι λδεια εμαθ’ αυτήνος στα νιαάτα τ’ αραγέ;;
το καρατζιαχλερ μι το ντοριδγιο κι το μαργκαρεταρενιο μουτσκακλι κι αλλα κανα δγυο γρουνια τ’ παλατιου
το ζητμα τσ’ πλαταιας είν’ χαμένο από χέρ’ όντας τν ντουντουκα τσ’ αγανάχτ’σης, τνε βασταει το ιδιο το <πρόβλμα> δγια των εκπροσώπων των
εκεινων απ’ σιγονταρζαν κι ψηφομάζωναν για να εκλέγτνται τα Συδικατα στ’ προδοσίας τσ’ κοινωνκου μοχθ’ κι τσ’ κοινωνικιας προοσδοκιας για το μέλλο
διοτ’ μι καμια κυβέρνησ’ δγιαχειρίστρια στ’ αγανάχτ’σης
δε σκοπεβω να πάνω στο χωριο μ’ στν Κοντσα
να καλλεργήσω μνιαν αβραγιά μαρουλ κι τριαντα βραγιες υποτελια στν Τροικα Δεξια, Κεντροδεξια κι Ακροστοιχειά
κι να παραδιχτώ έτσ’ ότ’ εγω ηξηρα για το <προβλμα>
κι καμωνομαν τον αισιόδοξο διοτ’ ημαν βουλεμενος κι τρισλήθιος
επδής γουσταρα να καταντησω <προβληματκος> μνια μερα κι πλακα
ο Αντώνς τσ’ πλαταιας Συνταματος δε θα ηθηλα να ενοησω ότ’
βρεθκε σι αγαναχτησιακο παραλήρμα
κι ειπι λογια μι πλατες ή μι διχως πλατες
αλλα
καλα ειν να πάνει στν παιδικιά χαρα
παραυτηνα μ φανκε ετμος για καποιο ντου
αλλα δεν ηξηρε στι που να το κάμ’;;;
τον παραδέχμε όμως, αλλα κι απουρού
το στενος τ’ ν’ αναλάβ’ το <πρόβλμα>
όπως παραδεχμε κι το άλλο το επικίντνο, απ΄ λεει οτ’,
πολλοι Αντωνδες στο Συνταμα μπορουν να φκιακουν ένα οχλο ανεξέλγκτο
οπ’ μερκοι αγαναχτ’ζμενοι απ’ το <προβλμα>
κι διχως ‘πειχήρμα, σαν τεμενα,
μπορει να φτακουν σι ακραια πραματα κι φαινομνα προβοκατορκα
κι να γιομισ’ η Πλαταια κι το Μιτρό Γιαπωνεζς
ψωμι κι βουτρο
βουτρο κι ψωμι
κι να ξαγλιστύσνε ούλοι οι Αγαναχτηζμέν, απχτάν τ’ φετα
κι να μαζωχτουν κατόπ’ οι μύγαι κι να τσ’ φανε
κοβω κι γκαιντερω ότ’ οι Αντώνδες
είν’ Κωλαουζοι
απ’ θα μετατρεψνε τν αγαναχτησ’ σι παραφροσύν’ κι τσιαλιό
κι μερκοι αλλ’ κατοπ’ θα μιταστρέψνε τν παραφροσυν’ σι εχταχτα μετρα
δγια του αποφασιζουμε κι δγιαταζουμε
δγια τ’ τριπτύχ’ απουειπε κι ο Σύνταβρος Μουλωσός κατά πως επεσε στν αντιληψήτ’
δγια το τριπτ’χο απ’ κρατάει ο Αντωνακς σ’μαία
κι λαιμαργάει για τα κοινοβουλευτ’κά τα λάχανα να τα φάει
κατοπ’ αλλαγής φρουράς βάρδγιας Ευζώνων Αγνωστ’ Στρατιώτ’
κι βεβια μιλσε σαν εκπροσωπος τ’ ευατου τ’, βιβέως ο Αντωνακς,
μιλσε, εναντια στ’ μαστοροι κι τσ’ καλφαδαι τ’ <προβληματος>
κι εφ’ οσον προφτακε να αποσυμβιβαστει εργασιακα ο Αντωνακς προ Τσαντ
απολαυμάν’ντας τωρα τα ελευθερια ιδιολογηματά του απ’ ηυραν Δημόσια ανταπόκρισ’ κι βηκε απ’ το χαλε τσ’ ανεργια --- τωρα φωναζ’ – μπροστύτρα έγλφε --- κι κλβαλάει το <πρόβλμα> τωρα ο Αντωνάκς, απ’ δεν ήταν πρόβλμα πρωτυτρα
παραυτηνα
μέσ’ στο καζάν’ τσ’ αγανάχτ’σης
όπ’ η απειλή κι η βια φαίν’ται να καμουφλέτ΄τε κι να δικιολογιέτε μι αγαναχτησ’
δυστχως,
αυτήνο είν’ το επιχείρμα κι η πρότασ’ τ’ Αντωνάκη απ’ αμανε πεσ’ στο καζάν’ θα ζιωματστουμι για τα καλα
ετσ’ βηκε εψε κι ο αργιος ο αντρας μι το τσλουφ το μπριγιαντιζμενο
κι εκαμι λογο για πετροβολτές κι για ακροστοιχεία απ’ θα καμουν ζ’μια
στν πατριδα, στο έθνο, στν θρησκεια κι τσν οικογενεια
απουρου που τν ειδε τν οικογενεια!!!!!!!!!!!!
απ’ εδώ κι κατ’ χρόνια, η οικογενεια είνι βάρδια Βέγγου [Αθάνατος ο Θανάσς, απ’ τον ανάφρα]
κι ενψε μνια χαρα τα χερακια κι τα τριψε κιόλι ο άργιος αντρας
προσοχή προσοχη <αγαναχτζμενοι μ’>
οι μ’σοι απ’ βρίσκ’ντε στν πλατέα, είν’ το ιδιο το <πρόβλαμα>
οι αλλ’ οι μ’σοί κάν’νε παρεα στο πρόβλμα
διοτ’
αμανε κι θελς να συντονισεις μια «ΒΕΛΟΥΔΙΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣ»
χωρίς ντραβαλα για να τρίβ’ τα χέρια το <προβλμα>
εκείνο απ’ βόηθαε στο φ’νάλε τν αγανάχτησ’
θάηταν, <να ξέρς κι τι ΠΑΣ να πετύχς κι μι ποιον>
μι ΑΓΑΝΑΧΤΗΣ’ κι μόν’ δε γέν’ται ---
πρεπ’ να ξερς από χέρ’ <ΟΧΙ το Γιατί αλλα Πως κι μι Ποιον>
έχμε μυλό;;;
διαθέτ’με ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΛΙΤ’ΚΗ ως αγαναχτηζμέν’ Πολιται;;;;;;
ή θα μας περάσνε τα Κομματα στν πολιτικιά ατζιντούλα κι θα τελειώσ’ το το <προβλμα>;;;;
χωρίς σκέδιο δράσ’σης στη βάσ’ τσ’ Λαικής κυριαρχίας κι τσ’ Συνταγματικότ’τας
πάπαλα ο αγωνας
διοτ’
μι σύμβουλο κι πρότασ’ τν αναναχτησ’ θα φάμι τα μουτρα μας
κι κατοπ, θα νάρθνε οι στασιαστές κι θα μας ειπουν εμας στασιαστές
θα μας θιωρήσνε αντιδημοκρατκους κι ατραγγαλσταις τ’ κυνοβουλευτζμου
κι θα μας πάρνε τα πέταλα κι σεπαλα
κι θα μας ρουφίσνε το νεχταρ
απ’ δε το γευκαμαν ιτς ποτες
όπως αυτηνοι κι φαρα τα
κι πεθερα τσ’
πααινω στν πλαταια <αγαναχτζμενοι> σμαινει
οτ’ πρεπ’ να ξερς από χέρ’
<ΟΧΙ το Γιατί κι μι το Ποιον στέκοσαν κι αγανάχταες,
αλλα μι το Πως κι μι τι Ποιον θα φυγς ξαγαναχτζμενος>υγγ: μ’ περασ’ απ’ το μυλό μ’ να ημαν τωρα νιος κι να ερωτευομαν από αγανάχτησ’
αλλα μι προφτακαν παλιοτρα κι ίδια γιγονοτα (εξωτερκο) μι μεγαλ’ ικανοποιησ’ ως προς αυτηνο
κι αυτήνο ειν’ μνια ελπιδα για τσ’ νεοι μας, διοτ’ οι αγωνες μας θελνε συναισθματκα κι ψυχοσωματκά πληρης από ερωτα
διοτ’ ερωτας ειν’ δωρο απ’ τν αθρωπο προς τν αθρωπο κι κι απ’ τν ζωη προς τν ζωη,
δγιαφορετκα ειν’ αγαναχτησ’
κι αγαναχτησ’ ανικανοποιητ’
ειν’ μιλαχολια κι δουλουπρέπια
νομιζω πως, σημερις κι στν καταστασ’ απ’ βροσκομεστε
ενας άλλος κοζμος δεν ειν’ απλα εφιχτος, ειν’ πολύ κοντα κι μας χουγιάζ’
κι πρεπ’ να τ’ απλώσμε το χερ’ ειρηνκα κι δμιουργικά ααα γεισ' ετσ'
ΔΙΑΒΑΛΚΑΝΚΟ 5.6.11
