Το τάκλιν στον Μαρσιάλ, που έρχεται ως βοήθεια από μπροστά.
Το τάκλιν που κερδίζει κόρνερ ρίχνοντας τη μπάλα πάνω σ' ένα Γάλλο στο 45+1, στο οποίο αν δε βρεις μπάλα, του κόβεις τη καριέρα.
Το τάκλιν στον Παγιέ, που τον αφήνει μαλάκα.
Το τάκλιν.
Ο Λίλα.
Αυτά. Κι ας χάσανε.
Υ.Γ. Κι όσο σκέφτομαι πόσο ελαφρά τη καρδία έλεγαν ορισμένοι "Ε, ας φύγει, το μοναστήρι να 'ναι καλά", και τώρα μπορεί να παίζαμε με κάνα Γαρουφαλιά και το ΠΕΑΚΙ να 'χε σήμερα 10 νοματαίους.