Ευκολάκια τα χθεσινά, ευκολάκια και τα σημερινά (θα τα δείτε σε λίγο).
Αύριο όμως θα μπουν παλούκια!
Αυτό το 2-3, που είχα την ευλογία να παρακολουθήσω από την θ.14 (εκεί κάναμαν κερκίδα), είναι κρίμα, που δεν έχουμε καταφέρει να το βρούμε σε βίντεο (αν και το ψάχνουμε πάνω από μια δεκαετία). Ενα μαγικό απόγευμα.
Ξεκινήσαμε με δοκάρι, κακός οιωνός.
Τους παίζαμε και , τι είχες ΠΑΣ μου τι είχα πάντα, σ' ένα δι - τρίλεπτο τρώμε 2 γκολάκια και σκεφτόμαστε, δε βαριέσαι θα μας μείνει η εμφάνιση.
Η ομάδα από την αρχή δεν κλείστηκε, ο Λιάκος στο κέντρο έκανε παπάδες (μάλλον τον πήγαινε η Λεωφόρος τον Νίκο και στο μεταγενέστερο 2-2, πρώτος παίχτης ήταν), ο Γκλασμάνης, δεν είχε αφήσει σπιθαμή να μη πατήσει, ο Μοντέζ μοίραζε σακούλες και ξύλο, η άμυνα εκτός του πρώτου γκολ, στεκόταν καλά, ο Λόκο σγα σγα, άρχιζε τα δικά του, όλα καλά πηγαίναν, μόνο που υπήρχε μια μικρή λεπτομέρεια ...χάναμαν 2-0.
Ολους τους απαχπάν τς ξέραμαν. Αυτόν που μάθαμε, εκείνη την υπέροχη μέρα ήταν ο Ασκαρίδης. Ενα δαντελένιο εξτρεμάκι (εθνική ερασιτεχνών), που ότι τς έκανε ο Λόκο από τη μία, τς έκανε εις διπλούν αυτός από την άλλη.
Δε μπορεί ρε πστ, τουλάχιστον ένα γκολ πριν το ημίχρονο, να το παλέψουμε στο βου...
Μα να μη μπαίνει η πτάνα. Αλλο ένα δοκάρι πριν πάμε στ' αποδυτήρια, ανησυχία απ' τς βάζελους, κατήφεια από μας.
Αρχίζει το δεύτερο και υπάρχει μόνο Ajax στο χορτάρι. Ο, όχι καλός, τέρμας του βάζελου γλυτώνει κάποια στην αρχή, αλλά στο 15λεπτο, ένα μαγικό τρίγωνο ήταν, τετράγωνο ήταν, να πω πολύγωνο νάμαι μέσα, εξαφανίζει τη μπάλα και όταν την ξαναβλέπουμε, σπαρταράει στα δίχτυα.. Στον αέρα η μισή, τουλάχιστον Αλεξάνδρας...
Πάμε στο καπάκι, να ισοφαρίσουμε, οι βάζελοι τάχουν deep χαμένα, ο σιουρήχτρας δεν μας δίνει πέναλτι.
Ε δε περνάει λίγη ώρα, φάουλ, γλυκιά σέντρα, γλυκιά κεφαλιά, γλυκιά ισοφάριση. Είχαμε ένα θέμα με τα φάουλ εκείνη τη μέρα, κάτι σα πέναλτι ήταν όλα.
Οι βάζελοι στη κερκίδα, να μην υπάρχουν πουθενά, και το "Γιαννεναααααααα", να είναι το μόνο που ακουγόταν, ίσως και μέχρι την (ftl)aμερικάνικη πρεσβεία.
Κερδίζουμε κι άλλο πέναλτι ...φάουλ δηλαδή. Να μη τα πολυλογώ, γλυκιά το ένα γλυκιά το άλλο και πανζουρλισμός 2-3.
Στα λίγα λεπτά που απέμναν, τς κάναμε πλάκα, παίζοντας το κορόιδο. Το μόνο π περιμέναμαν ήταν το σφύριγμα, για να μπουκάρουμε.
Με τον Μοντέζ γκότσια, έκανε ο τυχεράκιας Λόκος το γύρο του θριάμβου ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΛΟΥΒΙ.
Τι κι αν για 2 βδομάδες μετά ήμουν η χαρά των ωριλάδων.
Κι αφού έγινε ο κακός χαμός από πανηγύρια, ΚΟΣΗ σπίτ γιατί το είχε μαγνητοσκόπηση η ΥΕΝΕΔ. Να το ξαναδούμε, μΠΑΣ και το ονειρευτήκαμε δηλαδή.
Μακάρι οι πιτσιρικότεροι, να ζήσετε κάποια στιγμή τέτοια παραμύθια. Θα αντέχετε μετά και ασανσέρια και πέτρινα χρόνια και και και, απλά και μόνο με τη προσδοκία, ότι κάποια μέρα ...ίσως και να ξαναδείτε τέτοιες ζωγραφιές στο γήπεδο.
Υ.Γ.
Ο εριστικός τα βρήκε μπαστούνια, ή τ χάλασε το αέροπλανο, με το οποίο πήγαινε στ Σαχάρα, όπου κάνει αμμόλουτρα ο έτερος παπς, απ' τον οποίο παίρνει σκονάκια.
