Όντως η Ισπανία είναι εντυπωσιακή. Κατάφερε σε Ευρωπαϊκό επίπεδο να κάνει κάτι το μοναδικό, ενώ αν συνεχίσει και στο Παγκόσμιο του 14 θα κάνει ότι και η Βραζιλία το 58 και του 62 με 2 συνεχόμενες κατακτήσεις.
Σε επίπεδο Εθνικών ομάδων έχω δει όλες τις μεγάλες ομάδες από το 70 και μετά. Την Βραζιλία του 70 την είδα (εκ των υστέρων) σε μερικά ματς ολόκληρα, ενώ μόνο φάσεις έχω δει από αγώνες της Βραζιλίας που προανέφερα (58 και 62) και της Ουγγαρίας του 54. Συνεπώς αυτές τις 2 δεν μπορώ να τις κρίνω.
Για μένα ακόμη η Βραζιλία του 70 είναι ότι καλύτερο έχει υπάρξει ποτέ στο παγκόμιο football. Δεν ξέρω αν ευτή η Ισπανία την φτάσει ή την ξεπεράσει - το μέλλον θα δείξει-. Παρότι είναι αδόκιμο να συκρίνουμε ποδόσφαιρο διαφορετικών εποχών, πιστεύω ότι η Βραζιλία του 70 ήταν καλύτερη και γιατί είχε κι αυτή πολλούς παικταράδες (όσο κι αν ο Πελέ δικαιωματικά έχει την πρωτοκαθεδρία), όσο και γιατί αντιμετώπισε και πολύ καλές αντιπάλους. Πράγμα που ας μου επιτραπεί δεν αντιμετώπισε η Ισπανία ούτε τώρα, ούτε το 10 ούτε το 2008!!! Η Βραζιλία τότε αντιμετώπισε ίσως την καλύερη Αγγλία όλων των εποχών (και κάτοχο του τίτλου από το 66), μια φοβερή Γερμανία (έστω κι αν δεν έπαιξαν αντίπαλοι στο Μεξικό), μια Γερμανία που μετά πήρε EURO το 70, μουντιάλ το 74 κι έπειξε τελικό στο Euro του 76 χάνοντας στα πέναλτυ. Μια Γερμανία που δεν ξανάβγαλε τέτοιους παικταράδες (Μπεκεμπάουερ, Μύλερ, Νέτεσερ, Μπράιτνερ, Χένες, Όβερατ, Χιολτσεμπάιν κλπ κλπ). Επίσης το 70 υπήρχε μια εκπληκτική Ιταλία νικήτρια του Euro το 68 (εφάμιλλη ίσως και καλύτερη εκείνης του Μπεαρζότ το 82) με Ρίβα, Ριβέρα, Ματσόλα, Αγκοστίνι, Μπονισένια, Ντεσίστι, Μπούρνιτς, Αλμπερτόζι κλπ. Ο ημιτελικός τότε μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας που κρίθηκε στην παράταση υπέρ των Ιταλών θεωρείται ( και όχι άδικα ) το καλύερο ματς όλων των εποχών σε μουντιάλ!!.
Ακόμη και οι άλλες ομάδες τις Λατινικής Αμερικής ήταν πολύ ισχυρές (Περού, Μεξικό, Ουρουγουάη) με εξαίρεση την Αργεντινή που 8 χρόνια μετά έγινε πρωταθλήτρια.
Αντίθετα η Ισπανία τα 4 τελευταία χρόνια που σαρώνει, δεν έχει σοβαρές αντιπάλους, με εξαίρεση την Ολλανδία του 10. Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία πολύ πεσμένες σε σχέση με το παρελθόν, Πορτογαλία looser, ενώ Βραζιλία και Αργεντινή παρότι έχου παίκτες με ταλέντο δεν έχουν ομάδες. Απλά δείτε τον Μέσι στην Μπάρτσα και τον Μέσι στην Αργεντινή και καταλαβαίνουμε την διαφορά.
Παρόλα αυτά οι επιτυχίες της Ισπανίας δεν μειώνονται, ενώ και η συνέχεια διαγράφεται εξίσου λαμπρή, μιας και συνεχώς βγαίνουν νέοι πάικτες (κυρίως από Μπάρτα, αλλά κι από Ρεάλ), το δε στυλ παιγνιδιού ίσως να κουράζει μερικούς, πάντως δείχνει άλυτο σταυρόλεξο μέχρι στιγμής για τους αντίπαλους προπονητές. Παίκτες με σπουδαία τεχνική κατάρτιση, άριστη φυσική κατάσταση (εδώ κάποιοι θα μιλήσουν για ντόπες, αλλά λες και οι άλλοι δεν παίρνουν, αν και κατά τη γνώμη μου όσο ντόπα και να πάρεις, αν δεν το κατέχεις το τόπι δεν κάνεις τίποτε, δεν είναι άλμα σε μήκος ή 100αρι στο στίβο!!)
Τολμώ να πω ότι αυτή η Ισπανία ξεπερνά και την Ολλανδία του Κρόιφ, μιας κι εκείνη δεν κέρδισε τίτλους και είχε μικρότερη διάρκεια (μιλώ για Εθνικές και όχι για συλλόγουσ π.χ Αγιαξ). Όσο για την Αργεντινή του Μαραντόνα, εκεί είχαμε one man show ... σίγουρα η σημερινή Ισπανία δεν έχει Μαραντόνα, αλλά είναι πολύ πιο ομάδα!!!!
Τελειώνοντας για την Ισπανία, την θεωρώ καλύερη κι από τη Γαλλία του Ζιντάν και των λοιπών κι ας κέρδισε εκείνη η Γαλλία ένα μουντιάλ το 98 και ένα Euro το 2000!!!
