Προς αντον:γενικά σε όλα όσα λες έχω απαντήσει μέσα στο φόρουμ σε διάφορα θέματα...και μου κάνει εντύπωση που δεν το γνωρίζεις, διότι βλέπω πως με παρακολουθείς αρκετά (μέσα στο φόρουμ)...αλλά κάποια ερωτήματα τα έχω..παραδείγματος χάριν,το θέμα στο οποίο συζητάμε τώρα,βρίσκεις κάτι το πολιτικό;το να τιμάς και να σέβεσαι την Ελληνική σημαία δεν είναι πολιτική στάση...είναι στάση ζωής... για τα υπόλοιπα θα σου απάνταγα λέξη προς λέξη,αλλά δεν θέλω να χαλάσω την γιορτινή μου διάθεση και οποιουδήποτε άλλου συμφορουμίτη...πολιτικές απόψεις(κι όχι μόνο) θίγουν και εμένα όπως λες...δεν σε είδα να διαμαρτύρεσαι αντίστοιχα...μήπως εκεί έμεινες στην γωνία σου διότι είναι η πλειοψηφία;επίσης η ιστορία είναι ΜΙΑ και οι θεωρίες άπειρες...σφαγεία γέμισε η φτώχεια και οι κομματικές ιδεολογικές σκοπιμότητες (βλέπε εμφύλιο)...
Ο Αριστοτέλης στον τρίτο τόμο των "Πολιτικών" του προσδιορίζει τον άνθρωπο ως πολιτικό και κοινωνικό ον. Και αυτός ο ορισμός φανερώνει την έμφυτη τάση, που έχει ο άνθρωπος, να θέλει να είναι μέρος μιας πολιτικής κοινωνίας.
Η πολιτική από την άλλη είναι μια ανθρώπινη κοινωνική δραστηριότητα, η οποία αποτελεί την κινητήρια κοινωνική δύναμη «κατασκευής» θεσμών, θωράκισης των υπαρχόντων, υποκατάστασή τους από άλλους ή κατεδάφισής τους από τα εκάστοτε επαναστατικά κινήματα ανά τον κόσμο. Με βάση τα παραπάνω, θεωρώ πως ακόμη και ο "σεβασμός" απέναντι σε ένα χρωματιστό κομμάτι ύφασμα, ή την "ιερή" ελληνική σημαία κατά τη γνώμη σου, είναι μια ακόμη πράξη που πηγάζει από την πολιτική υπόσταση του καθενός. Ακόμη και το εορταστικό πνεύμα των ημερών το οποίο αναφέρεις, δεν είναι παρά παράγωγο μιας πολιτικής, η οποία "αναγκάζει" τους ανθρώπους να καταναλώνουν και τους "επιτρέπει" να χαίρονται περισσότερο από τις άλλες μέρες.
Όσο για την πλειοψηφία, που κρύβομαι από πίσω της και δεν ορθώνω ανάστημα κρυμμένος σε μια γωνιά όπως λες, δεν μπορώ παρά μόνο να γελάω δυνατά. Όσοι με γνωρίζουν εδώ μέσα ξέρουν ότι ποτέ δεν κρύφτηκα. Όταν είχα να πω κάτι το έλεγα, το έγραφα. Όταν πάλι με κάλυπτε κάποιος απλά πατούσα το "Συμφωνώ". Δεν με ενδιαφέρει να γεμίσω τον άπλετο χώρο που προσφέρει το ίντερνετ, ούτε να φορτώσω το φόρουμ με άχρηστα σχόλια και ποστ. Ούτε να ασκώ τακτικά πολιτική εδώ μέσα. Πόσο μάλλον να φτάσω τα 400+ μηνύματα μέσα σε ένα εξάμηνο. Έχω πολύ καλύτερα πράγματα να κάνω μέσα στη μέρα από το να παρακολουθώ το pas.gr 24/7 και να θυμάμαι κιόλας το μακρύ και το κοντό του καθενός.
Το μόνο κακό με την ιστορία είναι πως όσο και να διαβάσεις πάντα θα βρίσκεις κάτι διαφορετικό, μια ακόμη λεπτομέρεια σε έναν ωκεανό πληροφοριών και γεγονότων.
Τέλος δεν θα αναφερθώ καν στη σπόντα που μου πετάς για τον εμφύλιο. Αλλά αλήθεια πες μας τη γνώμη σου πως ένα αγγλικό προτεκτοράτο όπως η ελλάδα σύρθηκε "αναγκαστικά" σε πόλεμο το 1940, όντας κατά την ιστορία σου "στρατηγικότατης" σημασίας, ενώ στην πραγματικότητα μετά την παταγώδη αποτυχία του 1922, πέρα των ανύπαρκτων συμφερόντων, δεν είχε κανένα λόγο να εμπλακεί σε μια κατάσταση που μόνο θα τις κόστιζε κι άλλο ανθρώπινο δυναμικό στο ήδη αποδεκατισμένο-μαραζωμένο υπάρχον? Α και κάτι ακόμη, γιατί η ΜΙΑ ιστορία δεν μας είπε ποτέ για τους λόγους μη εμπλοκής της εξίσου στρατηγικής τουρκίας?
