ΜΗΝ ΓΡΑΦΕΤΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ!
Ακόμη ένας από τους μεγάλους ποδοσφαιριστές του παρελθόντος έφυγε από την ζωή! Ο Σόκρατες άφησε την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα της Κυριακής (04.30) στο νοσοκομείο «Αλμπερτ Αϊνστάιν» στο Σάο Παόλο υποκύπτοντας σε σηψαιμικό σοκ.«Το νοσοκομείο Άλμπερτ Αϊνστάιντ ενημερώνει με βαθιά θλίψη τον θάνατο του πρώην ποδοσφαιριστή Σόκρατες στις 4.30 τα ξημερώματα από σηψαιμικό σοκ», αναφέρει το ιατρικό ανακοινωθέν το οποίο εξέδωσε το νοσοκομείο και ενημερώνει για τον θάνατο του «γιατρού».Ο Σόκρατες αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα με την υγεία του, τους τελευταίους μήνες. Είχε μεταφερθεί εκτάκτως σε νοσοκομείο δύο φορές, στο τρέχον έτος. Οι γιατροί έκαναν λόγο για γαστρεντερική αιμορραγία, αποδίδοντας την στην μεγάλη του αδυναμία το ποτό.Όπως αναφέρουν τα βραζιλιάνικα ΜΜΕ, το βράδυ της Πέμπτης ο Σόκρατες ένιωσε αδιαθεσία κατά τη διάρκεια γεύματος σε εστιατόριο του Σάο Πάολο. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Υποβλήθηκε σε εξετάσεις από τις οποίες διαπιστώθηκε ότι η λοίμωξη στο γαστρεντερικό συστήμα είχε εξαπλωθεί και σε άλλα όργανα.
Mεγάλη παιχτούρα ο επονομαζόμενος και "λευκός Πελέ"
Το ποδόσφαιρο της ΟυτοπίαςΕνα από τα πράγματα που το Βατικανό δεν αντέχει να ακούει είναι η Θεολογία της απελευθέρωσης. Εκείνο το ιδεολογικό μονοπάτι του μαρξισμού, που τον παντρεύει με την χριστιανική διδασκαλία. Η μπορεί να συμβαίνει και το αντίστροφο. Η Θεολογία της απελευθέρωσης είναι πολύ δημοφιλής στην Λατινική Αμερική και οι εκπρόσωποί της, ιερείς ή και καρδινάλιοι, μπορούν από την λειτουργία να βρεθούν στην διαδήλωση και το αντίστροφο. Ενσαρκώνουν μία ρήση του Σαρτρ για τον μαρξισμό, σύμφωνα με την οποία «αριστερά, είναι να βλέπεις τα πράγματα από την πλευρά των αδύνατων». Για τους εκπροσώπους της Θεολογίας της Απελευθέρωσης, η θρησκεία είναι η πρόφαση να μιλήσουν για την κοινωνική ανισότητα και να την πολεμήσουν. Και από ανισότητα και φτώχεια στην Λατινική Αμερική, υπάρχει περίσσευμα. Αν η Θεολογία της Απελευθέρωσης είχε εκπρόσωπό της στο παιχνίδι, στο ποδόσφαιρο, αυτός δεν μπορούσε να ήταν άλλος από τον Σόκρατες. Δεν ήταν απλά μόνο ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Και άλλοι είναι. Ο Βραζιλιάνος αγαπούσε το παιχνίδι, τόσο, που δοκίμαζε τις αντοχές και τα όριά του, κυρίως έξω από τις τέσσερις γηρααμμές του γηπέδου. Ηταν από τους εμπνευστές της «δημοκρατίας της Κορίνθιανς», ένα πείραμα αυτοδιαχείρησης στο ποδόσφαιρο, μία ουτοπία, όπου όλες οι επιλογές, από το μεσημεριανό φαγητό των ποδοσφαιριστών μέχρι και την σύνθεση της εντεκάδας, ήταν ζητήματα που έμπαιναν σε ψηφοφορία. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του πειράματος, που άρχισε να εφαρμόζεται από το 1978 όταν ο Σόκρατες πήγε στην Κορίνθιανς, ήταν πως επιχειρήθηκε τον καιρό που η Βραζιλία ήταν δέσμια μάς στρατιωτικής χούντας. Ο Σόκρατες, που αμέσως μετά το μουντιάλ του 82 ετοιμαζόταν να δώσει καθυστερούμενα μαθήματα για το πτυχίο της ιατρικής, ήταν αυτός που επεισε τους συμπαίκτες του να γράψουν πάνω στις φανέλες τους, το σύνθημα «ψηφίστε στις 15», καθώς οι εκλογές του Νοεμβρίου του 1979 ήταν το πρώτο βήμα εκδημοκρατισμού της Βραζιλίας. Ο Γιατρός, ποτέ δεν υπήρξε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Επαιζε μπάλα γιατί του άρεσε το παιχνίδι. Οπως του άρεσε το ποτό, ιδίως με φίλους και το κάπνισμα. Οπως του άρεσε το διάβασμα και το γράψιμο. Ετοίμαζε ένα μυθιστόρημα φαντασίας με άξονα το παγκόσμιο κύπελλο του 2014 και αναρωτιέμαι αν θα δούμε κάτι από αυτό. Εστω και τις σημειώσεις του. Ο Σόκρατες, ήξερε ότι το ποδόσφαιρο, όπως η θεολογία, όπως ο ακτιβιμός και η πολιτική δράση, όπως το γράψιμο, όλα αυτά είναι διαφορετικές γλώσσες για να μιλήσεις στους ανθρώπους. Αλλά να τους μιλήσεις για πράγματα που έχουν σημασία. Για την ανισότητα, την φτώχεια, την υπεράσπιση των αδύνατων, ένα καλύτερο κόσμο που είναι εφικτός. Ενα λαμπρότερο αύριο. Ο Σόκρατες, που οι συμπαίκτες του αποκαλούσαν «φιλόσοφο», είναι ο εκπρόσωπος της ουτοπίας. Οχι γιατί έδινε απαντήσεις. Σήμερα, όλοι δίνουν ακόμη κι οι υπολογιστές. Ο Σόκρατες ήξερε να θέτει τις σωστές ερωτήσεις. Και ήταν τόσο σοφός, που βρίσκεται στο ίδιο σκαλί με τον έλληνα φιλόσοφο Κώστα Αξελό ο οποίος υποστήριζε ότι ο άνθρωπος μαθαίνει τον κόσμο και απελευθερώνεται με το παιχνίδι και την περιπλάνηση. Και ο Σόκρατες, από τα ξημερώματα της Κυριακής της 3ης Δεκεμβρίου, με ένα τσιγάρο στο στόμα, μία μπάλα στο αριστερό πόδι, το βαλιτσάκι του γιατρού στο δεξί και μία καινούργια ουτοπία στο μυαλό, θα βρίσκεται όπου του κάνει κέφι. Γιατί γνωρίζει τον στίχο του ποιητή που λέει ότι «κανείς χάρτης του κόσμου δεν είναι πλήρης αν λείπει από αυτόν η νήσος ουτοπία».http://theinsiders.gr/2011/12/04/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B1%CF%82/
O φιλέλληνας επαναστάτης!Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗΤο πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι τον Σόκρατες, πέρα από το ελληνικό όνομά του, είναι το πόσο έμοιαζε στον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.Πολλοί έχουν συνδέσει τον Κουβανό επαναστάτη με τον Ντιέγκο Μαραντόνα, ωστόσο η παρουσία και η προσωπικότητα του Βραζιλιάνου καλλιτέχνη, που έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της Κυριακής (4/12), απέδειξε ότι αυτός ήταν ο μεγάλος αναρχικός του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Ανθρωπος που σπούδασε ιατρική, με ειδικότητα στη φαρμακευτική, έκανε διδακτορικό στη φιλοσοφία, έπαιξε θέατρο, αρθρογράφησε -όχι μόνο για το ποδόσφαιρο- σε πολλά έντυπα, ενώ δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη του για την Ελλάδα, απόδειξη το όνομά του αλλά και η επιλογή του να βαφτίσει τα τρία από τα έξι παιδιά του Σωκράτη, Σοφοκλή και Σωσθένη. Διόλου τυχαίο και το Φιντέλ Κάστρο που έδωσε στον τέταρτο γιο του.Ο Σόκρατες θύμιζε... Γερμανό!Ο Σόκρατες πρέπει να είναι ο μοναδικός Βραζιλιάνος που μπορούσε να κοντρολάρει τα συναισθήματά του εντός αγωνιστικού χώρου. Δεν έφτανε σε ακρότητες ακόμη και όταν σκόραρε, θύμιζε μάλλον… Γερμανό στις αντιδράσεις του.Τον ενδιέφερε κυρίως η ομορφιά του παιχνιδιού παρά το αποτέλεσμα και γι' αυτό ίσως έμελλε να είναι ο αρχηγός της μίας εκ των δύο ομάδων (η άλλη ήταν η Ουγγαρία του 1954) που άξιζαν να σηκώσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο αλλά δεν τα κατάφεραν.O φιλέλληνας επαναστάτης!Το 1982 απέτυχε στο Μουντιάλ της Ισπανίας να φτάσει με τη Βραζιλία στα ημιτελικά, ωστόσο τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς κατέκτησε το πρωτάθλημα με την Κορίνθιανς.Η μεγαλύτερη νίκη για τον ίδιο όμως δεν ήταν αυτή. Επεισε τη διοίκηση εκείνη την εποχή ότι στις αποφάσεις έπρεπε να έχουν λόγο και οι ποδοσφαιριστές. Κατάφερε στις μπλούζες της ομάδας να μην υπάρχει χορηγός, αλλά στην πλάτη να αναγράφεται η λέξη «δημοκρατία». Σε κάποιο παιχνίδι μάλιστα η Κορίνθιανς βγήκε στο γήπεδο καλώντας τους οπαδούς να ψηφίσουν στις εκλογές του 1982.«Είδα την κοινωνία που είχε τα πάντα»«Αυτή ήταν η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα μου» είχε δηλώσει πολλά χρόνια αργότερα. «Το ποδόσφαιρο μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τα ανθρώπινα όντα. Ηξερα μέχρι τότε ότι υπήρχαν άνθρωποι που υπέφεραν από τη φτώχεια. Είδα όμως και την άλλη πλευρά της κοινωνίας, που είχε τα πάντα…»Όλα αυτά ήταν μια σειρά από αντιδράσεις στο στρατιωτικό καθεστώς που ζούσε η Βραζιλία επί πολλά χρόνια. Δεν ήταν δηλαδή μόνο τα μηνύματα στην κορδέλα που φορούσε στο κεφάλι του ο Σόκρατες.Στην Βραζιλία υποστηρίζουν ακόμη ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο χάθηκε το 1982, διότι σε αντίθεση με την αυστηρή πειθαρχεία που υπήρχε στην ομάδα του 1970, ο Σόκρατες είχε «επιβάλλει» -σε συνεννόηση με τον ομοσπονδιακό προπονητή Τελέ Σαντάνα- ένα πιο χαλαρό πρόγραμμα προετοιμασίας. Ο σκοπός ήταν ξεκάθαρος και αποτελούσε στάση ζωής για τον… αρχαίο Ελληνα: «Πάνω από όλα η απόλαυση του παιχνιδιού.»«Ηταν σαν Ελληνας Θεός»Ο σημερινός προπονητής της Αστον Βίλα, Αλεξ ΜακΛις, είχε αντιμετωπίσει τη Βραζιλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 και ακόμη θυμάται τι συνέβη πριν και μετά τον αγώνα. «Θυμάμαι όταν τον είδα στο τούνελ για την έξοδο στον αγωνιστικό χώρο πόσο επιβλητικό και αρχοντικό ύφος διέθετε. Ηταν πραγματικά σαν Ελληνας θεός. Όπως δεν θα ξεχάσω μετά τη λήξη του ματς, όπου είχαμε ηττηθεί 4-1, το πώς εμφανίστηκε για το ντόπινγκ κοντρόλ. Εμείς είχαμε πάει με δύο μπουκάλια νερό και ο Σόκρατες ήρθε με δύο μπίρες στο ένα χέρι και ένα τσιγάρο στο άλλο…»Βέβαια, στην επιστροφή της εθνικής ομάδας από την Ισπανία εκείνο το καλοκαίρι, μετά το αποκλεισμό από την Ιταλία, ο κόσμος ζητούσε το κεφάλι του Σαντάνα στο πιάτο, όχι αυτό του Σόκρατες ή του γκολκίπερ Βάλντιρ Πέρεζ, που ήταν ο αρνητικός πρωταγωνιστής εκείνης της συγκλονιστικής ομάδας.«Είχαμε την πιο όμορφη γυναίκα, αλλά δεν...»Η εξήγηση που έδωσε ο ίδιος για την ήττα σε εκείνο το ματς με την «σκουάντρα ατζούρα» έκανε πολλούς να γελάσουν. «Είχαμε κατακτήσει την πιο όμορφη γυναίκα στον πλανήτη, όμως δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα μαζί της. Συμβαίνουν αυτά στη ζωή και στον αθλητισμό. Πάντως εκείνη την ομάδα θα τη θυμάστε πάντα γιατί έχασε, όχι επειδή νίκησε…»Ο Σόκρατες, όπως έγραψαν πολλοί συμπατριώτες του πριν αλλά και μετά το θάνατό του, ήταν ένας αντικομφορμιστής και πιθανότατα ο τελευταίος ρομαντικός του ποδοσφαίρου. Λάτρευε την μπάλα, όπως το αλκοόλ και το τσιγάρο, γι' αυτό έπαιζε μέχρι τα 50. Ηταν πιο (ώριμα) αντιδραστικός από τον Μαραντόνα, περισσότερο μαρξιστής από τον Μπράιτνερ και του άρεσε να φιλοσοφεί όπου και αν βρισκόταν, αρκεί να είχε καλή παρέα. Ταυτόχρονα ήταν αυτοκαταστροφικός όσο και ο Τζορτζ Μπεστ. Ετσι ήταν όμως πάντοτε οι μεγάλοι καλλιτέχνες...
Αντίο, δόκτορα...ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΙΧ. ΓΚΙΟΥΛΕΝΟΓΛΟΥ & ΔΗΜ. ΚΑΡΑΜΦΥΛΛΙΔΗΣΓια χρόνια έπινε το δικό του «κώνειο». Ο «θάνατος», στον οποίο επέβαλε τον εαυτό του, αργός και βασανιστικός.Η κατάχρηση του αλκοόλ έχει τούτη την... παρενέργεια. Υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση ήπατος και ήλπιζε πως τα προβλήματά του τελείωσαν.Η εσπευσμένη είσοδός του στο νοσοκομείο του Σάο Πάουλο, το «Αλμπερτ Αϊνστάιν», το βράδυ της Πέμπτης, λόγω τροφικής δηλητηρίασης από μοσχάρι, ήταν και η τελευταία. Το νήμα της ζωής του «κόπηκε» από σηπτική καταπληξία.Η εικόνα του, λίγες ημέρες προτού χάσει τη ζωή του στα 57 του χρόνια, καταβεβλημένη. Οχι για όλους.Οι περισσότεροι θέλουν να θυμούνται τον Σόκρατες ως τον πανύψηλο (σχεδόν ξερακιανό) ποδοσφαιριστή, με το αρχοντικό παράστημα, την επιμελημένη αφάνα και την μπαντάνα στο κεφάλι που ζητούσε «δικαιοσύνη». Οσοι τον πρόλαβαν να αγωνίζεται, θα πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς.Ο ίδιος επαναλάμβανε πως εκείνη η ομάδα της Βραζιλίας, η οποία δεν κατάφερε να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία, ήταν η καλύτερη όλων των εποχών. Στην ιστορία έμεινε ως «η καλύτερη που δεν κέρδισε το Μουντιάλ».Αντίο, δόκτορα...Εκείνο το «άγιο δισκοπότηρο» δεν κατέληξε ποτέ στα χέρια του. Ούτε η μεγάλη καριέρα στην Ευρώπη. Μόλις μία σεζόν στη Φιορεντίνα, προτού γυρίσει στην αγαπημένη του Βραζιλία. Δεν μετάνιωσε ποτέ γι' αυτό. Εξάλλου, συνήθιζε να συνδέει το ποδόσφαιρο με τη διασκέδαση. Και στην Ευρώπη, όπως έχει δηλώσει επανειλημμένα, δεν ήταν χαρούμενος.Κάτοχος πτυχίου αθλητικού γιατρού, σπάνιο για ποδοσφαιριστή, δεν άσκησε ποτέ το λειτούργημά του. Αρκέστηκε μόνο να κλωτσάει την μπάλα. Και το έκανε διαβολεμένα καλά. Ποτέ του δεν ήταν ο πιο γρήγορος του γηπέδου. Ηταν πάντοτε, όμως, ο πιο περίτεχνος.Η επική αναμέτρησή του με τη Γαλλία του Μισέλ Πλατινί, κάτω από τον καυτό μεξικάνικο ήλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, έχει μείνει στην ιστορία. Στο τέλος, ο Δόκτορ ήταν ο χαμένος, αστοχώντας στην πρώτη εκτέλεση πέναλτι...Το ταλέντο έφυγε, η σκέψη μένειΣτο τελευταίο του άρθρο για το περιοδικό «Carta Capital» ο Σόκρατες ήταν σκεπτικός για τις επιπτώσεις που θα έχει η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014 στη Βραζιλία. Στο κλίμα και στην οικονομία. Ασκησε κριτική στους συμπατριώτες του γιατί δεν δίνουν την απαραίτητη προσοχή στη μετά Μουντιάλ εποχή.Ενα μόνο παράδειγμα ενός ανθρώπου με ιδιαίτερη σκέψη στον κόσμο του ποδοσφαίρου, που χαρακτηρίζεται συντηρητικός. Πέραν του αναμφισβήτητου ταλέντου του, ο θρύλος του Σόκρατες επεκτάθηκε σε όλο τον κόσμο για τις πολιτικές πεποιθήσεις του και την περίφημη «Δημοκρατία της Κορίνθιανς».Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 η «Τιμάο» άλλαξε διοίκηση. Ο νέος πρόεδρος Βαλντεμάρ Πίρες επέλεξε ως διευθυντή του ποδοσφαιρικού τμήματος τον κοινωνιολόγο Αντίλσον Μοντέιρο Αλβες. Εκείνος βρήκε στα αποδυτήρια τον Σόκρατες αρχίζοντας μια επανάσταση.Από εκεί κι έπειτα ακολούθησε η αυτοδιαχείριση. Ποδοσφαιριστές, τεχνικό τιμ, υπάλληλοι και διοίκηση αποφάσιζαν για τα πάντα -μεταγραφές, απολύσεις, ενδεκάδα, έσοδα, έξοδα κ.ά.- ψηφίζοντας.Το σημαντικό: η ψήφος του φροντιστή μ' αυτήν του προέδρου είχε το ίδιο βάρος. Το 1982 και το 1983 η πιο δημοφιλής ομάδα της Βραζιλίας -τότε- κατέκτησε δύο πολιτειακά πρωταθλήματα του Σάο Πάουλο και το σύστημα λειτουργίας της αποτέλεσε ξεκάθαρη απειλή για το δικτατορικό καθεστώς της χώρας, όπως και οι φράσεις στη φανέλα της: «δικαιώματα τώρα» και «εγώ θέλω να ψηφίσω πρόεδρο».Στις 8 Δεκεμβρίου κάνει πρεμιέρα ντοκιμαντέρ για εκείνο το κίνημα με τίτλο «Ser Campeao e detalhe: Democracia Corintiana» (σ.σ. «το να είσαι πρωταθλητής είναι λεπτομέρεια: Κορινθιακή Δημοκρατία). Ο Σόκρατες έφυγε, η σκέψη του μένει. Μπορείς να χάσεις ή να κερδίσεις, αλλά πάντα με δημοκρατία, όπως ήταν το σύνθημα εκείνης της Κορίνθιανς.ΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ1954: Ο Σόκρατες γεννιέται στο Μπελέμ Ντο Παρά, στις 19 Φεβρουαρίου.1974: Κάνει το επαγγελματικό του ντεμπούτο με την Μποταφόγκο–Σάο Πάουλο.1978: Γίνεται μέλος της Κορίνθιανς, στην οποία θα «γράψει» σχεδόν 300 συμμετοχές.1979: Φοράει για πρώτη φορά τη φανέλα της Βραζιλίας. Συνολικά θα σημειώσει 60 συμμετοχές και 22 γκολ.1982: Φοράει το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο Μουντιάλ της Ισπανίας, αλλά η «σελεσάο» αποτυγχάνει να κερδίσει το τρόπαιο.1984: Μεταγράφεται στη Φιορεντίνα.1986: Επιστρέφει στη Βραζιλία και τη Φλαμένγκο. Συμμετέχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικό, αλλά χάνει στα πέναλτι, στον προημιτελικό, απ' τη Γαλλία.1989: Επιστρέφει στην Μποταφόγκο–Σάο Πάουλο.2004: Σε ηλικία 50 ετών συμφωνεί με την άσημη αγγλική ομάδα Γκράφορντ Τάουν για συμβόλαιο ενός μήνα, με την ιδιότητα παίκτη–προπονητή. Συμμετέχει σε μία αναμέτρηση για 12 λεπτά.2008: Εγινε μέλος του βραζιλιάνικου «Χολ οφ Φέιμ»2011: Πεθαίνει στο Σάο Πάουλο.Η επιλογή του ονόματός του δεν ήταν τυχαία. Ο πατέρας του ήταν λάτρης της αρχαίας Ελλάδας και του φιλόσοφου Σωκράτη. Δεν δυσκολεύτηκε να βρει το όνομα του γιου του. Και εκείνος φρόντισε να το γράψει στην ιστορία, προσθέτοντας και ολίγο από το «cool» ύφος του.Οταν επισκέφτηκε την Ελλάδα, πριν από λίγα χρόνια, βούρκωσε από συγκίνηση όταν επισκέφτηκε διάφορα μνημεία και έλεγε πως αισθάνεται σαν να έχει περπατήσει ξανά στα ίδια σημεία! Πίσω του άφησε τη γυναίκα του και τα έξι παιδιά του.«Ασχημος τρόπος να ξεκινήσεις την ημέρα. Αναπαύσου εν ειρήνη, δόκτορ» ήταν το μήνυμα του Ρονάλντο στο Twitter, ενώ ο Ριβάλντο έγραψε: «Είναι δύσκολο να ξυπνάς και να μαθαίνεις ότι ο δρ. Σόκρατες πέθανε». Για μία «χαμένη ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα» έκανε λόγο ο Ντενίλσον.
ΕΙΔΕΧΘΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΑΝΕΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥΜαχαίρωσε παίκτη και τον αποκεφάλισαν!Δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους... Ερασιτεχνικός αγώνας ποδοσφαίρου στην νοτιοανατολική Βραζιλία οδήγησε σε σειρά αποτρόπαιων εγκλημάτων, καθώς όπως αναφέρει ο Τύπος της χώρας ένας ποδοσφαιριστής μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου από τον διαιτητή της αναμέτρησης, ενώ οι φίλοι και οι συγγενείς του ποδοσφαιριστή για να πάρουν εκδίκηση αποκεφάλισαν τον διαιτητή κι έβαλαν το κεφάλι του σε πάσαλο!Συγκεκριμένα ο 20χρονος διαιτητής Οκτάβιο ντα Σίλβα Κατανέντε Τζόρνταν μαχαίρωσε τον 31χρονο ποδοσφαιριστή Χοσενίρ ντος Σάντος Αμπρέου μετά από διαπληκτισμό που είχαν σε αγώνα που έλαβε χώρα στις 30 Ιουνίου για ένα σκληρό φάουλ και για μια κλωτσιά του παίκτη στον διαιτητή!Ο ποδοσφαιριστής διακομίστηκε στο νοσοκομείο όπου απλά διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Ωστόσο, με το που έγινε αντιληπτό το συμβάν από τους συγγενείς και τους φίλους του ποδοσφαιριστή, εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο και λιντσάρισαν τον διαιτητή! Το συμβάν όμως δεν έληξε εκεί... Αφού τον διαμέλισαν του έκοψαν το κεφάλι και το κάρφωσαν σε έναν πάσαλο!Πήρε εξιτήριο από την κλινική ο ΑνένH FIFA απέβαλε το Καμερούν!Αρπάχτηκε με τον Καπέλο ο Μέσι και ακυρώνει την περιοδεία!Τα ειδεχθή αυτά εγκλήματα έλαβαν χώρα στην Σάντα Ινιές του Μαρανάο με τον αστυνομικό διευθυντή της περιοχής, Βάλτερ Κόστα να μην αποκαλύπτει πολλά στοιχεία και να τονίζει ότι υπάρχει έρευνα σε εξέλιξη.«Αναφορές από αυτόπτες μάρτυρες μας κατέδειξαν κάποια άτομα, που βρίσκονταν στο γήπεδο την ώρα που λάμβανε χώρα το τραγικό αυτό συμβάν. Θα ταυτοποιήσουμε τους δράστες και θα τους φέρουμε προ των ευθυνών τους. Ένα έγκλημα δεν απαλείφεται με ένα άλλο. Ενέργειες σαν κι αυτή δεν συνάδουν με τους νόμους που διέπουν ένα κράτος».Σύμφωνα με την αστυνομία τρεις δράστες έχουν ταυτοποιηθεί κι ένας εξ αυτών, έχει συλληφθεί. Ο Λουίζ Μοράες Σόουζα συνελήφθη το πρωί της Πέμπτης, ενώ αναζητούνται δυο ακόμα γνωστά άτομα στην κοινωνία της μόλις 26.000 κατοίκων πόλης, ο Πιρόλο κι ο Τσικίνιο.Οι έρευνες της αστυνομίας συνεχίζονται, ενώ οι αρχές έχουν στη διάθεσή τους βίντεο και φωτογραφίες από το συμβάν...
76 τελικά οι νεκροί στο αεροπορικό δυστύχημα στην ΚολομβίαΣτους 76 ανέρχονται τελικά οι νεκροί του αεροπορικού δυστυχήματος στην Κολομβία. Στην πτήση μεταξύ άλλων επενέβαινε η ομάδα της Βραζιλιάνικης ομάδας Chapecoense.Οι επιζώντες ανέρχονται σε 5. Σε αυτούς περιλαμβάνονται τρεις ποδοσφαιριστές, ο τερματοφύλακας Alan Luciano Ruschel, και οι Marcos Danilo Padilha και Jacson Ragnar Follmann. Οι άλλοι δύο επιζήσαντες είναι η αεροσυνοδός Ximena Suarez και ο δημοσιογράφος Rafael Henzel, ο οποίος αν και δεν βρίσκεται στην λίστα των επιβατών, επιβεβαιώθηκε ως διασωθείς.Οι πρώτες πληροφορίες θέλουν τον πιλότο να αναγκάζεται να αδειάσει καύσιμα στον αέρα, προκειμένου να αποφύγει την έκρηξη λόγω ηλεκτρικής βλάβης.
Η Νασιονάλ ζητάει να απονείμουν στην Σαπεκοένσε τον τίτλο!Συγκινητική κίνηση από την ομάδα του Μεντεγίν, που ζήτησε να τιμηθούν έτσι οι αδικοχαμένοι της τραγωδίας της Κολομβίας. Σε μία πολύ συγκινητική κίνηση προχώρησε η ομάδα της Ατλέτικο Νασιονάλ, η οποία επρόκειτο να αντιμετωπίσει στον τελικό του Copa Sudamericana την Σαπεκοένσε. Ο σύλλογος από το Μεδεγίν, ζήτησε από την διοργανώτρια αρχή, να απονείμει το Κύπελλο στον σύλλογο από τη Βραζιλία, προκειμένου να τιμήσει έτσι την μνήμη των αδικοχαμένων μελών αυτής, αλλά και τους υπόλοιπους επιβαίνοντες στο μοιραίο αεροπλάνο που συνετρίβη στην Κολομβία.
Συγκλόνισε ο ακρωτηριασμένος πορτιέρο της Σαπεκοένσε Με δάκρυα στα μάτια, καθηλωμένος στο καροτσάκι και γνωρίζοντας πως η καριέρα του έλαβε άδοξα και πολύ πρόωρα τέλος, ο Τζάκσον Φόλμαν συγκλόνισε στο πρώτο παιχνίδι της Σαπεκοένσε μετά την αεροπορική τραγωδία...Ο μόλις 24 ετών ποδοσφαιριστής, ήταν εκ των ελάχιστων επιζώντων στα βουνά της πόλης Μεντεγίν όπου έπεσε το αεροπλάνο το οποίο μετέφερε την αποστολή της Σαπεκοένσε στην Κολομβία για τον πρώτο τελικό του Κόπα Σουνταμερικάνα απέναντι στην Ατλέτικο Νασιονάλ, στα τέλη του περασμένου Νοέμβρη.Από το δυστύχημα, ο Φόλμαν έχασε το δεξί του πόδι και κινδύνευσε να χάσει και το αριστερό και πλέον η καριέρα του κάπου εδώ έχει ολοκληρωθεί...Το βράδυ του Σαββάτου, η νέα γενιά της Σαπεκοένσε, μαζί με τους Φόλμαν, Χέλιο Νέτο και Ράσελ που βγήκαν ζωντανοί από τα συντρίμμια, βρέθηκαν στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της ομάδας πριν από το φιλικό με την Παλμέιρας, στο πρώτο ματς του ανδρικού τμήματος της «Σάπε» μετά την τραγωδία και ο πορτιέρο του συλλόγου ήταν εκείνος που συγκλόνισε άπαντες...
Το όνομά του θα μπορούσε να αποτελεί εναλλακτικό ορισμό της απάτης. Ο Βραζιλιάνος, Κάρλος Ενρίκε Ραπόζο, γνωστός με το ψευδώνυμο «Κάιζερ», είχε μια ποδοσφαιρική «καριέρα» 20 χρόνων, σε διάφορες ομάδες, όχι μόνο μην έχοντας παίξει έστω και ένα λεπτό μπάλα, άρα, φυσικά και δίχως να έχει βάλει έστω ένα γκολ, αλλά και μην έχοντας ιδέα από ποδόσφαιρο. Τουλάχιστον όχι για επαγγελματικό επίπεδο.‘Οση γνώση όμως ποδοσφαίρου του έλειπε, άλλο τόσο θράσος του περίσσευε.Όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του στην Βραζιλία, έτσι και εκείνος ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής. Γεννημένος σε φτωχή οικογένεια ονειρευόταν πλούτη και ανέσεις. Και το ποδόσφαιρο στην Βραζιλία ήταν ο πιο δημοφιλής εν δυνάμει τρόπος να αποκτηθούν.Στα 15 του μπαίνει στις ακαδημίες της «Μποταφόγκο» με την φιλοδοξία να παίξει επαγγελματικά. Συνειδητοποιώντας ότι δεν έχει τέτοιες ικανότητες, δεν απογοητεύθηκε. Αντίθετα, αποφάσισε να κατακτήσει με κάθε μέσο το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.Η στρατηγική του Κάιζερ ήταν τόσο απλή όσο και αποτελεσματική. Για αρχή έγινε φίλος με πολλά ανερχόμενα αστέρια του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, όπως ο Ρομάριο, ο Μπράνκο κ.ά.Κάθε φορά που εκείνοι υπέγραφαν τα συμβόλαιά τους, ο Κάιζερ τους παρακαλούσε να βάλουν και μια λεξούλα και για την αφεντιά του. Οι ποδοσφαιριστές έπειθαν τους υπεύθυνους των ομάδων να δώσουν μερικούς δοκιμαστικούς μήνες στον «ταλαντούχο νεαρό».Μετά την υπογραφή του συμβολαίου, ο Κάιζερ έβαζε σε εφαρμογή το δεύτερο μέρος του σχεδίου. Έλεγε στον προπονητή ότι δεν ήταν σε φόρμα εκείνη την στιγμή και θα χρειαζόταν κάποιο χρόνο να φτάσει σε καλή φυσική κατάσταση. Ακολουθούσε η περίοδος της μεγάλης ζωής: Βόλτες, γυναίκες, πάρτι, με τον «αέρα» του «αστέρα» του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου.Μετά από κανένα μήνα, ο Κάιζερ εμφανιζόταν για πρώτη φορά στις προπονήσεις, όπου έθετε σε εφαρμογή το επόμενο μέρος του σχεδίου. «Ζητούσα πάσα και μετά έστελνα την μπάλα στην άκρη. Μετά έλεγα ότι ένιωσε έναν οξύ πόνο στα πλευρά και για τις επόμενες εβδομάδες βρισκόμουν στο ιατρικό κέντρο. Τότε δεν υπήρχε έλεγχος και οι πάντες με πίστευαν» έλεγε αργότερα ο ίδιος.Στη συνέχεια ο Κάιζερ «ζύμωνε» την δημοφιλία του μεταξύ των συμπαικτών του. «Εκείνες τις εποχές οι ποδοσφαιριστές δεν είχαν δικαίωμα να αφήνουν το ξενοδοχείο πριν το παιχνίδι. Μερικές μέρες πριν την έλευση της ομάδας, έκλεινα μερικά δωμάτια και προσκαλούσα κοπέλες. Όταν έφταναν οι παίκτες δεν χρειαζόταν να το σκάσουν μυστικά για να περάσουν καλά».Οι παίκτες και οι προπονητές τον θεωρούσαν απλώς ως «άτυχο νέο» που «υπέφερε» από τραυματισμούς. Ενίοτε, ωστόσο, η αλήθεια έβγαινε στην επιφάνεια. Την εποχή που βρισκόταν στην «Μποταφόγκο», ο Κάιζερ βρήκε από κάπου ένα κινητό τηλέφωνο, ιδιαίτερα σπάνιο εκείνη την εποχή. Το κουβαλούσα συνέχεια μαζί του και έκανε ότι μίλαγε στα αγγλικά, κάνοντας ότι συζητά με ξένες ποδοσφαιρικές ομάδες. Καθώς κανείς από τους συμπαίκτες του δεν γνώριζε αγγλικά, τον πίστευαν. Κανείς, εκτός από τον γιατρό της ομάδας. Ο οποίος τον «μυρίστηκε» και όταν ο Κάιζερ ήταν στο ντουζ εξέτασε το τηλέφωνό του, για να ανακαλύψει ότι ήταν… παιχνίδι.Μετά από αυτό ο Κάιζερ αναγκάστηκε να αλλάξει ομάδα, όχι όμως και τακτική. Την οποία ακολούθησε και στην «Φλαμένγκο» και στην «Βάσκο ντα Γκάμα» και σε όσες, πολλές, ομάδες ακολούθησαν.Ωστόσο, στην «Μπανγκού» και ενώ βρισκόταν στο στάδιο της… «φυσικής κατάστασης», αίφνης, ο προπονητής τον ενέταξε στην βασική ενδεκάδα. «Με διαβεβαίωσε ότι θα κάθομαι στον πάγκο, αλλά η ομάδα έχανε και ξαφνικά μου είπε να μπω αλλαγή». Ο Κάιζερ κατάλαβε ότι με το που θα ακουμπήσει την μπάλα θα καταλάβαιναν οι πάντες την απάτη. Έπρεπε κάτι να σκεφτεί και γρήγορα. Και σκέφτηκε.«Παρατήρησα ότι οι οπαδοί μας, μας έβριζαν. Κατευθύνθηκα προς τις κερκίδες και άρχισα να τους βρίζω κι εγώ». Φυσικά, αμέσως ο Κάιζερ πήρε κόκκινη κάρτα και αποβλήθηκε, χωρίς να έχει παίξει καν. Ο πρόεδρος της ομάδας, ο Καστόρ ντε Αντράντε, ζήτησε εξηγήσεις, αλλά ο Κάιζερ τις είχε έτοιμες. «Ο θεός μου έδωσε πατέρα αλλά πέθανε» είπε στον πρόεδρο. «Αλλά μου έδωσε άλλον, μου έδειξε τον ντε Αντράντε. Και δεν πρόκειται να επιτρέψω σε κανέναν να λέει τον πατέρα μου κλέφτη. Γι’ αυτό πήγα να καθαρίσω».Ο ντε Αντράντε συγκινήθηκε τόσο πολύ από τα λόγια του Κάιζερ, που τον επιβράβευσε με νέο, εξάμηνο συμβόλαιο. Μετά από μερικά χρόνια ο Κάιζερ αποφάσισε να προχωρήσει ακόμη παραπέρα. Βλέποντας πως πολλοί Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές έπαιζαν πλέον σε ευρωπαϊκές ομάδες, αποφάσισε να τους ακολουθήσει και υπέγραψε συμβόλαιο με την γαλλική «Γκαζελέκ». Δεν υπολόγισε όμως κάτι: Εκατοντάδες οπαδοί της ομάδας πήγαν στην προπόνηση να δουν τα «θαύματα» που θα έκανε ο Βραζιλιάνος «αστέρας» της ομάδας του.Ο Κάιζερ δεν ήθελε να απογοητεύσει τους οπαδούς και δεν μηχανεύθηκε κάποιο από τα κόλπα του για να ξεφύγει. Απλά πήρε μια μπάλα και την πέταξε προς το μέρος τους. Μετά κι άλλη, κι ακόμη μία. Οι οπαδοί ήταν ενθουσιασμένοι. Ο προπονητής δεν είχε άλλη λύση από το να βάλει στον Κάιζερ να κάνει μερικές απλές ασκήσεις γυμναστικής. Ο Κάιζερ παρέμεινε στην γαλλική ομάδα μερικά χρόνια ακόμη, ώσπου επέστρεψε στην πατρίδα του, το Ρίο ντε Τζανέιρο.Σήμερα ο Κάιζερ δίνει συνεντεύξεις και απολαμβάνει τον μύθο του. Τι από όσα λέει είναι αλήθεια ή όχι, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα. Όπως για παράδειγμα το ότι έπαιζε στην «Ιντεπεντέντε» όταν η ομάδα κατέκτησε το κύπελο Λιμπερταδόρες το 1984. ‘Η, ότι το παρατσούκλι του δόθηκε λόγω της ομοιότητάς του με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ. Όπως και να έχει, ο ίδιος συνοψίζει την καριέρα του ως εξής: «Αν ήμουν περισσότερο αφοσιωμένος στην δουλειά μου και περισσότερο στοχοπροσηλωμένος, θα μπορούσα να φτάσω ακόμη πιο μακριά. Πολύ πιο μακριά».
