και σένα τι σε πειράζει η καψούρα;;; 
Τόσα ναρκωσυνθήματα έχουμε...ας κάνουμε και κανένα χωρίς ναρκωτικά 
Αντε ντε fon7
Ο Χαρς λέει μια παροιμία «η πορδή του γέρου βρωμάει, όχι ο λόγος του»
Εντάξει … θα πείτε τώρα, το παρατραβάς τώρα ρε Νιου Πας Πας
Κατ’ αρχήν να πω ότι, κερκίδα χωρίς συνθήματα, είναι εκκλησία χωρίς ψάλτη.
Δόξα τω Θεώ και μεγάλη η χάρη του, εμείς έχουμε απ’ αυτά. 8)
Οπωσδήποτε όμως, τα συνθήματα θα πρέπει να είναι «πιασάρικα» και «καθολικά», φαρμακερά και έξυπνα σε στίχο και ρυθμό και να μη υποδηλώνουν διχασμένη κερκίδα.
Θα μου πείτε, να είναι λάιτ για τη σκεπαστή;
Η σκεπαστή πάντα ακολούθαγε, εκτός από μερικά και από κάποιο καιρό.
Σίγουρα να μη εμπίπτουν στον Π.Κ., αλλά πάνω απ’ όλα να μη ξεπερνάνε τα όρια μιας ηθικής και όπως «εμείς» την εννοούμε διαχρονικά στην κερκίδα μας.
Όχι όπως τα «γνωστά οφητζίδικα», αυτά που λέγονται σε βάρος και εμείς προκειμένου να ανταπαντήσουμε, μπαίνουμε στο τρυπάκι τους κι έχουμε βρεθεί ίσια με εκατό επίπεδα κάτω από το ανύπαρκτο δικό τους.
Το «πιασάρικο» σύνθημα νομίζω ότι πρέπει να είναι μέσα στο γενικό πλαίσιο των κοινόχρηστων – συχνόχρηστων και εν μέρει των κοινά αποδεκτών, στο φραστικό και νοηματικό, που έχει το συνηθίσει και αποδεχτεί ο μέσος οπαδός - φίλαθλος.
Να έχει μέσα, από όλα τα ζαρζαβατικά, τα μαγειρευτά, της σχάρας, της σούβλας, όλα τα καρυκεύματα και όλα εκείνα που σοκάρουν, ψαρώνουν, χλευάζουν, τριάρουν, κοροϊδεύουν, τη σπάνε κι αν το θέλετε τακτοποιούν και κάποιους λογαριασμούς, όπου υπάρχουν.
Υπάρχουν τα καθιερωμένα κοπυράιτ συνθήματα Πας, τρελλογιατρός, δεν παντρεύομαι, το αεροπλάνο, τα δισύλλαβα, το γέρο μου κ.τ.λ.
Αλλά νομίζω, χρειαζόμαστε ένα Σουπερλιγκάτο για την επόμενη δεκαετία, τουλάχιστο, που να έχει μέσα το αγωνιστικό και το αντίπαλο. Κάποια να λέμε την αλήθεια, είναι παρωχημένα, ξεχυλωμένα και εκτός τόπου και χρόνου.
Και δεν σας κάνω κατηχητικό τώρα, μη το γ… το πράμα, κουβέντα κάνουμε.
Εντάξει;
Απλά λέω ότι, το σύνθημα πρέπει να είναι μαγκιόρικο, κιμπάρικο, ακραία σπαστικό και να ρίχνει κορμιά, που λέει ο Βαζάκ.
Γιατί, ο σκοπός του συνθήματος, πέρα απ την εσωτερική οπαδική διασκέδαση και τα κλασικά επικοινωνιακά πέρα – δώθε των «αντίπαλων» κερκίδων, δλδ. του στυλ, «μας είπαν τους είπαμε», σκοπός είναι να τον αποσυντονίσεις τον «απέναντι», να τον εκνευρίσεις και να τον κάνεις να ξεχάσει ότι είναι εκεί για να υποστηρίξει την ομάδα του, να τον εκτροχιάσεις και αυτός με τη σειρά του, να εκνευρίσει την ομάδα του
και μοιραία τον Π.Κ. (απευκταίο αυτό).
Αυτό, πλάκα πλάκα το έχουν καταφέρει ειδεχθώς μεν (η τυφλή η μάνα σας - χυσοσπέρματα), αλλά τέλεια απέναντί μας οι οφητζήδες.
Και όπως ξέρετε μας βάλαν στο λούκι κι αρχίσαμε (μιλάω ως κερκιδικός πάντα) να συνθηματολογούμε επικίνδυνα, δυστυχώς μέχρι και Σπιναλόγκας.
Επίσης, πιστεύω ότι, υπήρξαν αρκετές φορές που εκνευρίσαμε την ομάδα και τον Π.Κ..
Κανενός άλλου δεν ιδρώνει το αυτί, γι’ αυτά.
Σίγουρα η «μαστούρα» είναι υποκειμενικό και δηλώνει το «κόλλημα» προς την Ομάδα, αλλά έχει μεγάλο ποσοστό 70%.
Όπως και η «καψούρα» είναι αντικειμενικό και δηλώνει το «μοναδικότητα» της σχέσης με την Ομάδα, αλλά έχει μικρό ποσοστό,30%.
Και τα δυο είναι, δυνατά, αλλά να έχουν ως επίκεντρο τον Πας και όχι έναν άλλο κόσμο που δεν είναι πραγματικός.
π.χ. να αναφέρω εδώ ένα απ τα συνθήματα, που μου ήρθε πρόχειρα στο μυαλό, δε θυμάμαι πότε το άκουσα και δεν θα ήταν κολάσιμο, ούτε κερκιδική ρετσινιά:
«Τι έχω τώρα τι μου συμβαίνει
βλέπω το χόρτο να ανεβαίνει
βγαίνει τώρα ο ταυρος με την η ομαδάρα
φόρτσα κι όλα ...... μωρή Γιαννενάρα
- Είμαι καψούρης;
- Ολέ.
- Είμαι μαστούρης;
- Πας.
Τώρα κατάλαβα τι μου συμβαίνει
είναι ο Άγιαξ που με τρελαίνει
Φέρτε μου λουλάδες μες στους Ζωσιμάδες
και για χανουμάκια του του γαυρου τα …………. (π.χ.)
- Είμαι καψούρης;
- Ολέ.
- Είμαι μαστούρης;
- Πας.
Τώρα κατάλαβα τι μου συμβαίνει
είναι ο Άγιαξ που με πεθαίνει
Πας Πας Πας και τίγκα ο λουλάς
παίζει με τον Άγιαξ του ΠΟΚ ο μαχαλάς»
Αυτό, κατά τη γνώμη, δεν μου ανεβάζει την ομάδα.
Τι λέτε εσείς κ.κ. ΗarmPas και Paspaliaris που είστε ποέτες;
