Πως τα καταφερνουμε, μερα διπλου και γιορτης για την ομάδα, να "πλακωνομαστε μεταξύ μας", ειναι απο τα ανεξηγητα.
(γενικότερη παρατήρηση)
Για το ματς.
Ξεκινήσαμε πολυ ασχημα, το κολπο με Παντο - Ντασιο δεν επιασε. Ο αρχηγός ηταν πηγή κινδυνων πισω, αντιθετα μπροστα ηταν πολυ καλός. Βεβαια σε ματς που ξεκινησε μπροστα εγινε αλλαγή στο ημίχρονο. (απο τα ανεξηγητα φετεινα). Στο κεντρο ελλειπε ο οργανωτής (ντε Βικ), οποτε μπροστα δεν καναμε τιποτα, παρα μονο την φασάρα του Γεωργίου.
Θεμα ξεκαθαρου μυαλου ειναι το ποτε σκαβουμε, ποτε σκοτωνουμε και ποτε πλασσαρουμε στην γωνία. Ο Γεωργίου δεν το εχει φετος, το ξεκαθαρο μυαλό, ισως λογω αγχους, ισως λογω προηγουμενων χαμένων ευκαιριων.
Βεβαια και η Ξανθη δεν εκανε ευκαιρια- ευκαιρια, εκτος ενα σουτ του Σουανη. Τα αλλα ηταν σουτ απο 25-30 μετρα, τα οποια γενικά ευκολα τα ελεγχει ο τερμας. Τα δικά τους πηγαν εξω βεβαια.
Στο β παρολο που εμεις ημασταν οι κουρασμένοι, ημασταν καλυτεροι και δικαια κερδισαμε. Ο Παντος υπεροχος πισω και ως αριστερός μπάκ, και ως εμπόδιο στα σουτ (Μαρκοφσκι?)
Πολυ καλο το κεντρο αμυνας, ο Αντραλας εσφιξε τον Αξονα, ακόμα κι ο CJ ετρεχε και αν ο Βιλα δεν ετρεχε κι αυτος, θα μπορουσε να σκοραρει. Πιο ξεκαθαρη η ευκαιρια του Ζαμπρελα(τετατετ), θα επρεπε να μπει.
Γενικά δεν ημασταν καλοι, αλλα ειναι επιτυχία το διπλό που σε συνδυασμό με το Χ των Αγρινίων μας εδωσε εναν αερα 4 βαθμών.
Δυσκολα οι αντιπαλοι θα τους καλυψουν, και με το αγχος που εχουν ακομη δυσκολότερα.
Νικη με τον Τελη κι ας κοψει τον λαιμό του ο προεδρας της σουπρολιγκας.