Παιχνίδι της χρονιάς, όπως και όλα τα τελευταία δίνει η ομάδα μας, τη Κυριακή, κόντρα στον Εργοτέλη. Άγγελος Αναστασιάδης και ποδοσφαιριστές, δίνουν τη μάχη τους και μας έχουν χαρίσει το χαμόγελο, που τόσο μας λείπει τελευταία. Για τον κόπο και τον αγώνα που δίνουν, αξίζουν μια κερκίδα από τα παλιά, κερκίδα, που έχουν καιρό να βιώσουν οι Ζωσιμάδες.
Πρόκειται χωρίς υπερβολή γία το ματς που ίσως ορίσει την πορεία της ομάδας μας, αλλά και του ποδοσφαίρου της Ηπείρου για τα επόμενα 10 χρόνια.
Ενδεχόμενη πτώση στην Β -και δεδομένων των συνθηκών και της εποχής- δεν θα έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες φορές και ίσως αποτελέσει το ''τέλος εποχής'' για την ομάδα που λατρεύουμε και είναι για τον κάθε Γιαννιώτη ένα κομμάτι ( μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία ) της καρδιάς του, του μυαλού του, των αναμνήσεών του, της πόλης του, της ΖΩΗΣ του!
Πρέπει όλοι να κάνουν την υπέρβαση και να βρεθούν στο γήπεδο, δίνοντας μια ευκαιρία ακόμη στον ΠΑΣ και στον εαυτό τους...
Φωνή και πάθος για 90 λεπτά, για να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει αυτό που αντιπροσωπεύει ο ΠΑΣ για τον καθένα...
Παιδική ηλικία, χαρές, λύπες, κλάμα, φασαρίες, ο γλυκός ύπνος την Κυριακή το βράδυ έπειτα από νίκη, εκδρομές, βόλτες στο γήπεδο το προηγούμενο βράδυ πριν τον αγώνα, κάτοικοι που μας κυνηγούσαν από τις ταράτσες, οι πορείες πριν το ματς, αλλά και μετά εάν είχαμε νικήσει, οι εφημερίδες ''ΠΑΣΠΟΡ'' και ''ΣΟΥΤ'' κάθε Δευτέρα, τα φλιπεράκια του Κούτσικου, το ''Foxy'', η ''Ίριδα'', τα μπιλιάρδα στην στοά ΟΡΦΕΑ, οι ενδεκάδες της ομάδας γραμμένες στα θρανία μας, ο ποδαρόδρομος μέχρι το ''κλειστό'' της Λιμνοπούλας έπειτα από το ματς για να παρακολουθήσουμε τον ΑΓΣΙ στο μπάσκετ, η Θύρα 7, τα αμέτρητα μποτιλιαρισμένα πούλμαν στο ΑΛΚΑΖΑΡ το 1984, ο Σύνδεσμος της Πλατείας, τα χαρτάκια που κόβαμε όλη την νύχτα στο Σύνδεσμο ''Ταύροι'' στα τέλη της 10ετίας του 80, το ταμπλώ που ενημέρωνε για τα κυριακάτικα ματς στην βρύση της ΟΑΣΗΣ, η μυρωδιά του γκαζόν, οι μαλλιάδες Αργεντίνοι που περνούσαν από την πλατεία και τους βλέπαμε τεράστιους, τα χωριά, ο παππούς και η γιαγια, τα πανηγύρια, τα χαρτάκια PANINI, η μπάλα που παίζαμε στις αλάνες και όλοι είχαμε ονόματα παιχτών του ΠΑΣ, το ραδιοφωνάκι κάθε Κυριακή μεσημέρι στα ''μεσαία'', η ''Αθλητική Κυριακή'' όπου εμφανιζόταν ΠΑΣ μόνο όταν έπαιζε με τους ''μεγάλους'', οι ''βόλτες'' στα Ξενοδοχεία των αντιπάλων το προηγούμενο βράδυ ( συνήθως ''Βυζάντιο'' ή Ξενία'' ), τα φελιζόλ που πετάγονταν 5 λεπτά πριν λήξει ο αγώνας...
Ας βρει ο καθένας όποιον λόγο θέλει...
Απλά ας πάει στο γήπεδο !!!
ΚΑΨΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥΣ ΖΩΣΙΜΑΔΕΣ. ΤΟ ΜΑΤΣ ΤΟ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ.
