Μας μάθανε να σ'αγαπάμε σαν AJAX της Ηπείρου.
Και μεις σ'αγαπήσαμε, σ'ακολουθήσαμε παντού, μα σε είχαμε συνηθίσει σαν ΠΑΣ Γιάννινα.
Και συ κάποιες στιγμές θυμώσουν ποιος είσαι, φόραγες τη φανέλα με την μεγάλη μπλε ρίγα στη μέση και μας έκλεινες το μάτι, σαν να μας έλεγες ότι ήσουν ακόμη AJAX.
Έτσι αντέχαμε να συνεχίζουμε κάθε φορά, μα εσύ πεισματάρης συνέχιζες να μας παιδεύεις.
Μέχρι που ήρθε ένας "ξένος" που ήξερε πόσο βαριά είναι η φανέλα σου. Είναι βαριά από αγάπη, όνειρα, ελπίδα και νοσταλγία. Αργήσαμε να το καταλάβουμε αλλά δεν πτοήθηκε, επειδή είναι τόσο πεισματάρης όσο εσύ.
Και στο έδειξε με τον καλύτερο τρόπο σ'όλο το μαγικό δεύτερο γύρο.
Σήμερα κλείνεις μια χρονιά, περίεργη, με ένα μεγάλο χαμόγελο. Γιατί μας έκλεισες πάλι το μάτι, αποδεικνύοντας ότι μπορείς και ότι τόσα χρόνια δεν κάναμε λάθος.
Μακάρι να μείνει αυτός ο "ξένος" και του χρόνου.
Κι εσύ να συνεχίσεις να είσαι AJAX, γιατί σου πάει, γιατί αυτό είσαι, γιατί πρέπει κάποιος να τους πολεμάει...
Κι όσο για μας να μην ανησυχείς. Άμα είσαι εσύ καλά, καλά θα είμαστε και μεις και θα σου κλείνουμε το μάτι