ΜΠΟΚΑ ΤΖΟΥΝΙΟΡΣ
Οι Γενοβέζοι «μποστέρος» του Μπουένος Άιρες
Αν κάποιος οπαδός θέλει να εκθειάσει την… ιστορική θύρα της ομάδας του, αν θέλει να δώσει το στίγμα του πόσο δυνατή είναι η έδρα της και αν θέλει να καταδείξει πόσο «άρρωστος» είναι με τη λατρεία που τρέφει γι’ αυτήν, ένα πράγμα μπορεί να επικαλεστεί για να γίνει όσο το δυνατόν πιο πιστευτός: το στάδιο «Λα Μπομπονέρα»! Το ιστορικό στάδιο της επίσης ιστορικής Μπόκα Τζούνιορς από το μακρινό Μπουένος Άιρες.
Κάποιοι έχουν πει, ότι ιδρύθηκε για να αποτελέσει το αντίπαλο δέος της Ρίβερ Πλέιτ. Δεν έχουν και τόσο άδικο… Άλλωστε, οι δύο ομάδες όχι μόνο εδρεύουν στην ίδια πόλη, αλλά κατάγονται και από την ίδια περιοχή, στην περιοχή Λα Μπόκα. Αργότερα οι της Ρίβερ έγιναν από εργάτες… αστοί και μεταφέρθηκαν λίγο πιο βόρεια. Η Μπόκα οφείλει την ύπαρξή της σε πέντε Ιταλούς μετανάστες δεύτερης γενιάς από τη Γένοβα, που έδρευαν στο λιμάνι του Μπουένος Άιρες και αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους ομάδα έχοντας ως κίνητρο και τους αστούς από ένα σημείο κι έπειτα της Ρίβερ. Από τους ιδρυτές της ομάδας προέκυψε και το προσωνύμιο της, οι «Γενοβέζοι».
Στις 3 Ιουνίου του 1905 ο Εστέμπαν Μπιλιέτο, ο Αλφρέντο Σκαρπάτι, ο Σαντιάγκο Σάνα και οι αδελφοί Χουάν και Τεόντορο Φαρένγκα συναντιούνται στο σπίτι του πρώτου, προκειμένου να οργανώσουν την ίδρυση της ποδοσφαιρικής τους λέσχης. Ο πατέρας του πρώτου όμως, τους διώχνει από το σπίτι, πριν οι… πρωτεργάτες της Μπόκα ολοκληρώσουν τα σχέδιά τους, με αποτέλεσμα η… σύσκεψη να ολοκληρωθεί στην πλατεία «Σολίς» της Λα Μπόκα, η οποία σήμερα αναγνωρίζεται ως η βάση των «Γενοβέζων».
Το μοναδικό αγγλικό στοιχείο στην ομάδα -μιας και δε νοείτο ομάδα χωρίς αγγλικό στίγμα εκείνη την εποχή ειδικά στην Αργεντινή- ήταν το όνομά της. Άλλωστε μία αγγλική λέξη δίπλα στο «Μπόκα» θα έδινε λίγο πρεστίζ στην κακόφημη περιοχή του λιμανιού και εκτός αυτού οι πολλοί Άγγλοι εργάτες στην περιοχή είχαν προλάβει από πολύ νωρίς να δώσουν το αγγλικό στίγμα στα ποδοσφαιρικά κλαμπ της πόλης.
Από «Γενοβέζοι»… Σουηδοί
Αυτό, που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με την Μπόκα, είναι ο τρόπος με τον οποίο πήρε τα χρώματά της, το μπλε και το κίτρινο. Στην αρχή η ομάδα σχεδόν άλλαζε χρώματα κάθε σεζόν. Από το ροζ, με το οποίο ξεκίνησε, συνέχισε με τα ασπρόμαυρα. Έλα, όμως, που τα ασπρόμαυρα τα φορούσαν και αντίπαλοι από την περιοχή Λα Μπόκα! Έτσι λοιπόν το ποια εκ των δύο ομάδων θα κρατούσε τα ασπρόμαυρα θα κρινόταν σε -τι άλλο;- έναν ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ τους. Η Μπόκα έχασε και επομένως έπρεπε να βρει και τα καινούρια της χρώματα. Έτσι, το 1907, οι άνθρωποι της ομάδας αποφάσισαν να τις δώσουν τα χρώματα της σημαίας που θα έφερε, το πρώτο καράβι, που θα προσέγγιζε το λιμάνι του Μπουένος Άιρες. Το καράβι αυτό ήταν το κάργκο «Drottning Sophia» που έφτανε στη Λα Μπόκα από τη μακρινή… Σουηδία! Τα χρώματα της σουηδικής σημαίας είναι ως γνωστόν το μπλε και το κίτρινο κι έτσι το «Drottning Sophia» ήταν η αιτία, ώστε τα δύο αυτά χρώματα να συμβολίζουν μέχρι και σήμερα μία από τις μεγαλύτερες και πλέον ιστορικές ομάδες του πλανήτη.
Το ιστορικό «Λα Μπομπονέρα» έχει επίσης ιδιαίτερη ιστορία… Και ειδικά όσον αφορά τον τρόπο που πήρε το όνομά του. Αν είστε γνώστες της ισπανικής, ήδη θα έχετε καταλάβει για ποιο πράγμα μιλάμε. Η αλήθεια είναι ότι την πρώτη δεκαετία της η Μπόκα δεν είχε σταθερή έδρα με αποτέλεσμα να αγωνίζεται σε διάφορα γήπεδα της περιοχής. Στο πρώτο της ιδιόκτητο γήπεδο έπαιξε από το 1916 ως το 1924, όταν και άνοιξε τις πύλες της η σημερινή της έδρα, η οποία διαμορφωνόταν ανά δεκαετίες με βελτιωτικές κινήσεις, όπως ήταν η αντικατάσταση των ξύλινων κερκίδων από τσιμεντένιες το 1938, αλλά κυρίως η προσθήκη και κατασκευή του τρίτου διαζώματος το 1953. Μ’ αυτή του τη μορφή, το γήπεδο της Μπόκα άρχισε να μοιάζει στους Αργεντίνους με… κουτί από σοκολατάκια, που στα ισπανικά είναι η λέξη «bombonera»! Από προσωνύμιο κατέληξε σήμερα να αποτελεί σήμα κατατεθέν του ποδοσφαίρου σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Κι ας ονομάζεται επισήμως η έδρα της Μπόκα «Estadio Alberto J. Armando»! Τα τελευταία έργα στο στάδιο έλαβαν χώρα το 1996 και στη σημερινή του μορφή το «Λα Μπομπονέρα» μπορεί να φιλοξενήσει 61.000 θεατές, επειδή όμως οι φίλοι της ομάδας, δεν είναι πάντα και τα πιο… ήσυχα παιδιά στον κόσμο, σε αγώνες, που διοργανώνονται με πιο αυστηρά μέτρα ασφαλείας, οι θέσεις μειώνονται ουσιαστικά σε 49.000. Χαρακτηριστικό του γηπέδου, είναι οι δονήσεις που προκαλούνται στη μοναδική κάθετη εξέδρα του γηπέδου, όταν οι οπαδοί που βρίσκονται σ’ αυτήν, χοροπηδούν συγχρονισμένα στο ρυθμό των συνθημάτων τους! Εξ’ ου και το… «Το Μπομπονέρα, δεν τρέμει. Χτυπά» («La Bombonera no tiembla. Late»).
Το σήμα της ομάδας έχει αλλάξει πέντε με έξι φορές μέχρι σήμερα, με το περίγραμμά της να είναι το μόνο που έχει παραμείνει σταθερό. Το 1955 με αφορμή τον εορτασμό της 50ης επετείου από την ίδρυση της ομάδας προστέθηκαν στο σήμα φύλλα δάφνης, ενώ άλλαξε και ο… χρωματικός τονισμός (τα χρώματα παρέμειναν ίδια), προκειμένου το σήμα να ταιριάζει ακόμη καλύτερα με τη φανέλα. Το 1970 άρχισαν να μπαίνουν και τα πρώτα αστέρια. Ένα για κάθε τίτλο εντός συνόρων έμπαινε πάνω από τα αρχικά της ομάδας και ένα για κάθε τίτλο, που αφορούσε διοργανώσεις εκτός Αργεντινής έμπαινε κάτω από τα αρχικά της ομάδας. Και φυσικά οι οπαδοί της Μπόκα έβλεπαν στην πορεία τα αστέρια να αυξάνονται όλο και περισσότερο κάθε φορά που η ομάδα τους έφτανε στην κορυφή.
Αργεντίνικη… παράνοια
Κι αν εδώ μιλάμε πολλές φορές για… οπαδική παράνοια, τότε, είναι πολύ πιθανό να αλλάξουμε γνώμη αν βρεθούμε στο Μπουένος Άιρες και συνομιλήσουμε με οπαδούς της Μπόκα ή αν ακόμη καλύτερα βρεθούμε στο «Λα Μπομπονέρα». Και ειδικά σε αγώνα κόντρα στη… μισητή Ρίβερ.
Η αιώνια κόντρα των δύο ομάδων ξεκινά φυσικά από τις κοινωνικές τάξεις, τις οποίες αντιπροσωπεύουν η κάθε μία ξεχωριστά. Γιατί μπορεί και οι δύο να οφείλουν την ύπαρξή τους σε ναυτεργάτες, δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως, ότι οι της Ρίβερ λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή της, έγιναν οι γνωστοί «Εκατομμυριούχοι», μεταφέρθηκαν στα βόρεια προάστια και φυσικά μετατράπηκαν σε εκπροσώπους της αστικής τάξης. Σε αντίθεση πάντα με την Μπόκα που παραμένει γνήσιο παιδί της εργατιάς του Μπουένος Άιρες.
Αιώνιο θέμα συζητήσεων στην πρωτεύουσα της Αργεντινής είναι το ποιοι οπαδοί είναι οι περισσότεροι: της Μπόκα ή της Ρίβερ; Μάλιστα οι «Γενοβέζοι» αυτοαποκαλούνται «la mitad más uno», δηλαδή «μισοί και ένας παραπάνω» για να καταδείξουν… ποιος είναι το αφεντικό της πόλης ή και της χώρας ολόκληρης. Η αλήθεια είναι, ότι μία έρευνα, που έγινε στην Αργεντινή το 2006, κατέδειξε, ότι οι «Γενοβέζοι» αποτελούν το 40% του οπαδικού κινήματος στη χώρα. Μπορεί δηλαδή να μην είναι το… 51%, σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα όμως κατέχουν το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας στη σχετική αναλογία.
Επιπλέον, οι οπαδοί της Μπόκα είναι γνωστοί και ως «δωδέκατοι». Προφανώς, θα πείτε, είναι πεπεισμένοι, ότι η ομάδα τους στο «Λα Μπομπονέρα» δεν παίζει ποτέ με 11 παίκτες, αλλά με δώδεκα, με τους ίδιους να ενισχύουν την προσπάθεια των παικτών από τις κερκίδες. Άλλωστε το ίδιο λέμε αρκετές φορές και για ελληνικές ομάδες, που φημίζονται για την αφοσίωση των οπαδών τους. Κι αυτό ισχύει. Όντως οι οπαδοί της Μπόκα θεωρούν ότι είναι ο «12ος παίκτης» της ομάδας.
Η ιστορία όμως από την οποία προέκυψε το προσωνύμιο είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα. Όταν το 1925 η Μπόκα έκανε την πρώτη της ποδοσφαιρική επίσκεψη στην Ευρώπη, ένας φανατικός οπαδός της με… γερό πορτοφόλι, ο Βικτοριάνο Καφαρένα, ακολούθησε την ομάδα στη Γηραιά Ήπειρο και χρηματοδότησε την προσπάθεια, που έκανε η Μπόκα επί ευρωπαϊκού εδάφους. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της Μπόκα στην Ευρώπη, ο Καφαρένα ανέπτυξε τόσο δυνατές σχέσεις με τους παίκτες της ομάδας, που οι ίδιοι τον αποκαλούσαν από ένα σημείο κι έπειτα ως τον 12ο συμπαίκτη τους! Κι έτσι, ακόμη κι όταν οι «Γενοβέζοι» επέστρεψαν στην Αργεντινή, ο Καφαρένα είχε την τύχη να αναγνωρίζεται ως ένας από την ομάδα!
Ας επανέρθουμε όμως, στην αντιπαλότητα του Μπουένος Άιρες… Το επονομαζόμενο «Σούπερκλασικο» («Superclásico») θωρείται ως ένα από τα κορυφαία ντέρμπι του πλανήτη και όχι άδικα. Μάλιστα, η αγγλική εφημερίδα «The Observer» τοποθετεί το «Σούπερκλασικο» σε ένα από τα 50 πράγματα αθλητικής φύσης, που πρέπει να κάνεις κάποιος πριν πεθάνει! Σε 327 μεταξύ τους αναμετρήσεις η Μπόκα έχει κερδίσει 121 φορές, η Ρίβερ έχει επικρατήσει 105 φορές, ενώ ισόπαλα έχουν λήξει 101παιχνίδια. Για τους οπαδούς της Μπόκα, οι της Ρίβερ είναι οι «γκαλίνας», δηλαδή οι… κότες, ενώ αντίστοιχα για τους φίλους της Ρίβερ οι της Μπόκα είναι οι «μποστέρος», δηλαδή ρακοσυλλέκτες, ή απλά σκουπίδια ή… ακόμη καλύτερα τα γουρούνια! Γι’ αυτό άλλωστε και όταν τους υποδέχονται στο «Μονουμεντάλ» αμολούν στον αγωνιστικό χώρο γουρούνια φορώντας πολλές φορές ακόμη και χειρουργικές μάσκες και γάντια! Για την ακρίβεια το «μποστέρος», σημαίνει συλλέκτες κοπριάς και έχει προκύψει από την κοπριά αλόγου, που χρησιμοποιείτο στο εργοστάσιο, που βρισκόταν στη σημερινή τοποθεσία του «Λα Μπομπονέρα». Και αν και ξεκίνησε ως ένας προσβλητικός χαρακτηρισμός από τους ανταγωνιστές της Ρίβερ, σήμερα οι της Μπόκα είναι μάλλον περήφανοι «μποστέρος», μιας και έτσι καταδεικνύουν ακόμη περισσότερο την εργατική τους τάξη.
Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά της έχθρας μεταξύ των δύο ομάδων είναι το γεγονός, ότι στον αντίστοιχο μωσαϊκό νόμο των οπαδών της Μπόκα, μία εκ των εντολών, αναφέρει, ότι κάθε οπαδός της ομάδας πρέπει λίγο πριν πεθάνει να δηλώσει οπαδός της Ρίβερ, προκειμένου να μην πεθάνει οπαδός των «Γενοβέζων», αλλά αντίθετα να μείνουν οι «γκαλίνας» με έναν λιγότερο!
Το τι γίνεται βέβαια στο Μπουένος Άιρες πριν και μετά από κάθε αγώνα, είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί. Δυστυχώς οι εκδηλώσεις λατρείας δεν είναι πάντα αναίμακτες. Τον Ιούνιο 1968 σε ένα παιχνίδι μεταξύ των δύο «αιώνιων» αντιπάλων στο γήπεδο της Ρίβερ γράφτηκε μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, όταν 74 οπαδοί των γηπεδούχων χάνουν τη ζωή τους στις κερκίδες από τα φλεγόμενα αντικείμενα που τους πετούν οι οπαδοί της Μπόκα. Το 1994 ένα λεωφορείο που μετέφερε οπαδούς της Ρίβερ για κακή τύχη των επιβατών βρέθηκε στο δρόμο των οπαδών της Μπόκα. Αποτέλεσμα; Δύο νεκροί οπαδοί των «εκατομμυριούχων». Το ακόμη πιο μακάβριο φανερώθηκε όταν, παρότι το ματς είχε λήξει 2-0 υπέρ της Ρίβερ Πλέιτ, οι οπαδοί της Μπόκα γέμισαν την αργεντίνικη πρωτεύουσα με συνθήματα που έδειχναν το σκορ 2-2…
Και δεν είναι μόνον αυτά τα δύο περιστατικά. Πολλά από τα μεταξύ τους παιχνίδια έχουν λήξει με σφοδρές συγκρούσεις είτε μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων, είτε μεταξύ των οπαδών και της αστυνομίας. Βέβαια, η έχθρα μεταξύ των δύο ομάδων δεν εμπόδισε ποδοσφαιριστές όπως ο Γκάμπριελ Μπατιστούτα και ο Κλαούντιο Κανίγια να φορέσουν τη φανέλα και «εκατομμυριούχων» και των «μποστέρος».
Όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι…
Το 1908 οι «Γενοβέζοι» αποστέλλουν αίτηση συμμετοχής στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας, η οποία και γίνεται αποδεκτή, με τον Χουάν Μπρικέτο, να αποτελεί τον βασικό… χορηγό της ομάδας όντας ο οπαδός που χρηματοδοτεί ουσιαστικά την ομάδα. Έπρεπε να περάσουν πέντε χρόνια, προκειμένου η Μπόκα να βρει το δρόμο που θα την οδηγούσε στη μεγάλη κατηγορία.
Αυτό έγινε το 1913, όταν η Λίγκα αποφάσισε να αυξήσει τις ομάδες της πρώτης κατηγορίας από έξι σε 15 κι έτσι η Μπόκα Τζούνιορς συμμετέχει για πρώτη φορά στο πρώτο τη τάξει πρωτάθλημα της χώρας. Από τότε μάλιστα, δεν έχει λείψει ποτέ από τα μεγάλα σαλόνια του αργεντίνικου ποδοσφαίρου. Κατά την ερασιτεχνική περίοδο του ποδοσφαίρου στην Αργεντινή, που κράτησε μέχρι και την αρχής της δεκαετίας του 1930, η Μπόκα κατέκτησε έξι φορές την πρώτη θέση, αλλά οι ακόμη μεγαλύτερες στιγμές της ήρθαν τα επόμενα χρόνια, όταν οι Αργεντινοί άρχισαν να παίζουν μπάλα επαγγελματικά.
Στις 20 Ιανουαρίου του 1920 η Μπόκα φτάνει στην κατάκτηση του πρώτου της πρωταθλήματος επικρατώντας της Σπορτίβο ντε Αλμάγκρο με 4-0. Ο δεύτερος τίτλος έρχεται την αμέσως επόμενη σεζόν με μία νίκη επί της Μπάνφιλντ με 2-0. Το 1923 η Μπόκα φτάνουν να παίζουν και πάλι τον τίτλο αυτή τη φορά με αντίπαλο την Ουρακάν την οποία χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν τέσσερις φορές, προκειμένου να στεφθούν και πάλι πρωταθλητές. Το 1924 η Μπόκα πετυχαίνει το εξής εκπληκτικό: τελείωσε τη σεζόν με 67 γκολ στο ενεργητικό της και μόλις οκτώ παθητικό, ενώ ο μέσος όρος επίτευξης τερμάτων για τους «Γενοβέζους» ήταν 3,52 ανά αγώνα!
Η Μπόκα στην Ευρώπη
Το 1925 και το 1926 ήταν δύο σπουδαίες χρονιές για τους Αργεντίνους, που πραγματοποίησαν το πρώτο τους ταξίδι στην Ευρώπη, προκειμένου να δώσουν μία σειρά φιλικών αγώνων κυρίως επί ισπανικού, γαλλικού και γερμανικού εδάφους με ομάδες, όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Θέλτα και η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Αποτέλεσμα; Αργεντινή-Ευρώπη, σημειώσατε… ένα, μιας και σε 19 παιχνίδια επί ευρωπαϊκού εδάφους η Μπόκα επικράτησε στα 15! Στις 28 Ιουνίου του 1926 η ομοσπονδία της Αργεντινής αποφασίζει να αποδώσει ειδικές τιμές στην Μπόκα και τους παίκτες της διακηρύσσοντάς τους ως «Πρωταθλητές της Τιμής» για την προηγούμενη σεζόν και κάθε μέλος της ομάδας τιμάται με το ειδικό βραβείο τιμής.
Το 1926 η Μπόκα κατακτά αήττητη το πρωτάθλημα, το οποίο εξακολουθεί να είναι ερασιτεχνικό. Στο τέλος της σεζόν αποφασίζεται να διοργανωθεί αγώνας μεταξύ της Μπόκα και της Ιντεπεντιέντε για να επικυρωθεί έτσι η ενοποίηση των δύο πρωταθλημάτων (αυτού της ομοσπονδίας της Αργεντινής και αυτού της ομοσπονδίας ερασιτεχνών). Το παιχνίδι ορίζεται στις 20 Φεβρουαρίου 1927, αλλά δεν ολοκληρώνεται ποτέ λόγω της εισβολής οπαδών στον αγωνιστικό χώρο. Ορίζεται εκ νέου για τις 3 Μαρτίου, ο αγώνας όμως δε βγάζει νικητή και η επικείμενη έναρξη της νέας σεζόν δεν άφηνε περιθώρια για τρίτο παιχνίδι. Η Μπόκα συνεχίζει να αγωνίζεται ερασιτεχνικά μέχρι και το 1930, όταν και κατέκτησε τον τελευταίο της τίτλο στο εν λόγω πρωτάθλημα κερδίζοντας τη Ατλάντα με 4-1.
Οι «μποστέρος» γίνονται επαγγελματίες
Στην πρώτη χρονιά του επαγγελματικού πρωταθλήματος στην Αργεντινή η Μπόκα ήταν η ομάδα που κατέκτησε τον τίτλο. Όσο ακόμη το πρωτάθλημα στη χώρα ήταν ενιαίο, διεξαγόταν δηλαδή σε ημερομηνίες ευρωπαϊκές, ο τίτλος βρέθηκε στα χέρια των «μποστέρος» τις χρονιές 1934, 1935, 1940, 1943, 1944, 1954, 1962, 1964 και 1965. Μετά τον πρώτο διαχωρισμό η Μπόκα κατέκτησε τρεις φορές το Νασιονάλ, το 1969, το 1970 και το 1976, όταν βγήκε πρώτη και στο Μετροπολιτάνο, πράγμα που συνέβη και το 1981. Στο δεύτερο διαχωρισμό του πρωταθλήματος της Αργεντινής η Μπόκα έχει κατακτήσει μέχρι σήμερα το Απερτούρα έξι φορές, το 1992, το 1998, το 2000, το 2003, το 2005 και το 2008 και δύο φορές το Κλαουσούρα το 1999 και το 2006.
Επειδή όμως οι οπαδοί της Μπόκα χρειάζεται να προβάλλουν επιχειρήματα στους εντός συνόρων πολυνίκεις οπαδούς της Ρίβερ, προτιμούν να ξεκινούν την απαρίθμηση των τίτλων τους από τα Κόπα Λιμπερταδόρες, που έχουν κατακτήσει και τα οποία είναι έξι στον αριθμό (1977, 1978, 2000, 2001, 2003, 2007) καθώς και τα δύο Κόπα Σουνταμερικάνα (2004, 2005), ενώ οι «μποστέρος» έχουν κατακτήσει επίσης τρεις φορές το διηπειρωτικό Κύπελλο.
Αυτήν τη στιγμή πάντως η Μπόκα δε θυμίζει σε τίποτα τα δοξασμένα χρόνια του παρελθόντος. Η ομάδα βρίσκεται σε αγωνιστική και οικονομική παρακμή και προσπαθεί να αναγεννηθεί, προκειμένου να καταφέρει και πάλι να πρωταγωνιστήσει στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της Αργεντινής και της Λατινικής Αμερικής. Είναι χαρακτηριστικό, ότι το 2009 οι «μποστέρος» επισκέφθηκαν εκ νέου την Ευρώπη έχοντας ως επιπλέον κίνητρο την οικονομική ενίσχυση της ομάδας. Μάλιστα, οι Έλληνες φίλαθλοι είχαν την ευκαιρία να δουν την ομάδα από κοντά και στη Θεσσαλονίκη σε φιλικό αγώνα κόντρα στον Άρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης» στις 6 Αυγούστου 2009, αλλά και στην Αθήνα στο ΟΑΚΑ κόντρα στην ΑΕΚ τρεις μέρες μετά.
Ο Μαραντόνα, ο δημοσιογράφος και το τηλέφωνο!
Η ιστορία της Μπόκα Τζούνιορς είναι γεμάτη με πραγματικά ενδιαφέρουσες αφηγήσεις! Μία εξ αυτών αφορά και τον τρόπο, που έφτασε να φορά τη φανέλα της ομάδας ο σούπερ σταρ, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ο Μαραντόνα ήταν οπαδός της Μπόκα, όπως και ο πατέρας του και γενικότερα το οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο μεγάλωσε, μιας και προερχόταν από την εργατική τάξη. Η επιθυμία του λοιπόν, ήταν να παίξει στην Αργεντινή για τους «μποστέρος». Η ομάδα που του έκανε την πρόταση όμως ήταν η Ρίβερ Πλέιτ. Οι «εκατομμυριούχοι» άλλωστε είχαν την οικονομική δυνατότητα να τον αποκτήσουν.
Οι «Γενοβέζοι» από την πλευρά τους, πρόταση δεν του κατέθεσαν ποτέ. Όταν όμως ένας δημοσιογράφος του έκανε ένα τηλεφώνημα για να τον ρωτήσει, αν τελικά θα δεχθεί την πρόταση, που του έκανε η Ρίβερ, ο Μαραντόνα του είπε, ότι πρέπει να το σκεφτεί, μιας και του είχε γίνει πρόταση από την Μπόκα! Κάτι που, όπως καταλαβαίνετε, δεν έγινε ποτέ! Ο δημοσιογράφος όμως, όπως είναι λογικό, έδωσε την απάντηση του Μαραντόνα στη δημοσιότητα. Άλλο που δεν ήθελαν και οι οπαδοί. Άπαξ και είδαν τέτοια δήλωση από τον Ντιέγκο, άρχισαν να πιέζουν τη διοίκηση της ομάδας να τον πάρει στην ομάδα. Κι όταν πιέζουν οι «μποστέρος», άντε να τους αρνηθείς! Είδε κι απόειδε η τότε διοίκηση της Μπόκα και φυσικά τον έφερε στην ομάδα! Έτσι λοιπόν, ο Μαραντόνα έκανε την επιθυμία του πραγματικότητα και φόρεσε τη φανέλα της ομάδας της καρδιάς του απαξιώνοντας την πρόταση των «εκατομμυριούχων» και απορρίπτοντάς την μια για πάντα!
Το «εργοστάσιο παραγωγής» παικτών
Ένα από τα λιγοστά πλέον κοινά της Μπόκα με τη Ρίβερ για όλους εμάς που κατοικούμε στην Ευρώπη και φυσικά δε βάζουμε καν σε σύγκριση στην ιεραρχία των ποδοσφαιρικών μας προτιμήσεων το Τσάμπιονς Λιγκ με το Κόπα Λιμπερταδόρες, είναι, ότι και οι δύο ομάδες έχουν αποτελέσει πολλές φορές στο παρελθόν και εξακολουθούν να αποτελούν ένα από τα καλύτερα… εργοστάσια παραγωγής παικτών! Και ξεκινάμε… Ούγκο Ιμπάρα, Ροντόλφο Αρουμπαρένα, Ντιέγκο Κάνια, Έντσο Φερέρα, Ρομπέρτο Αμπονταντσιέρι, Νίκολας Μπουρντίσο, Φερνάντο Γκάγκο, Κλαούντιο Κανίγια, Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, Χουάν Ρικέλμε, Κάρλος Τέβες και φυσικά Ντιέγκο Μαραντόνα, είναι μερικά μόνο από τα πολύ μεγάλα ονόματα που οι Ευρωπαίοι οπαδοί είχαν την ευκαιρία να δουν στα ευρωπαϊκά γήπεδα, προερχόμενα πάντα από την Μπόκα Τζούνιορς.
TRIVIA
Πρώτος σκόρερ της Μπόκα Τζούνιορς είναι ο Μάρτιν Παλέρμο, που από το 1997 ως το 2001 και από το 2004 μέχρι σήμερα με τη φανέλα των «μποστέρος» έχει πετύχει 230 τέρματα.
Πρώτος σε συμμετοχές είναι ο Ρομπέρτο Μούτσο, που από το 1971 ως το 1986 συμπλήρωσε 426 συμμετοχές.
Η Μπόκα Τζούνιορς μαζί με τη Μίλαν είναι οι δύο ομάδες που κρατούν το παγκόσμιο ρεκόρ σε διεθνείς τίτλους
έχοντας κατακτήσει συνολικά 18.
Οι «μποστέρος» μετρούν 41 επίσημους τίτλους σε επαγγελματικές διοργανώσεις και εντός αλλά και εκτός Αργεντινής, που είναι και οι περισσότεροι για οποιοδήποτε αργεντίνικο κλαμπ.
Η Μπόκα κρατά το ρεκόρ αγώνων χωρίς ήττα στην πρώτη κατηγορία της Αργεντινής με 40 αγώνες από τις 5 Μαΐου 1998 ως τις 2 Ιουνίου του 1999 με 29 νίκες και 11 ισοπαλίες.
απο cobrasports.gr
http://cobrasports.gr/index.php/2011-12-12-03-29-30/2011-12-13-12-17-33/556-2012-01-06-09-59-56
