Κάπου σ' έναν τοίχο στα Γιάννενα, πριν από αρκετά χρόνια κάποιος είχε γράψει:
"Σύντροφοί μας όσοι δε μας γαμούν την αξιοπρέπεια" (ήταν κοντά στο στάδιο και νομίζω φαίνεται ακόμη).
Πέρα από την όποια πολιτική υπόσταση του εν λόγω συνθήματος, καθώς είχε πολιτική υπογραφή, θεωρώ πως είναι από τα καλύτερα που έχουν γραφτεί ποτέ. Γιατί πέρα από τις όποιες χρωματικές διαφορές υπάρχουν, ο άνθρωπος πάντα είναι άνθρωπος, πάνω απ'όλα. Αν ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά, υπάρχουν αξιοπρεπείς άνθρωποι σε όλες τις ομάδες.
Ένας γαύρος π.χ που έχει μεγαλώσει βλέποντας τον Ντέταρι, τον Φούνιες και τους Ουκρανούς προς το τέλος του '80 (με μόνο ένα κύπελλο στην κατοχή τους) είναι δικαιολογημένος για μένα να υποστηρίζει αυτή την ομάδα καθώς έχει δει-ζήσει κάτι άλλο. Από την άλλη μπορεί να μου πει κάποιος πως αυτούς τους έφερε ο Κοσκωτάς και ο Σαλιαρέλης. Ναι οκ αλλά τότε ο Μπουμπλής τί ήταν...? Επίσης πολύ καλά κάνει και είναι Πανιώνιος ένας που είναι γέννημα θρέμμα Νεοσμυρνιώτης, από τη στιγμή που υποστηρίζει κάτι το οποίο υπάρχει 120 χρόνια. Δικαιολογημένος είναι και ο θεσσαλονικιός ξάδερφός μου που μεγάλωσε βλέποντας τον Άρη του Γκάλη και του χει μείνει από τότε.
Κάφροι υπήρχαν και θα υπάρχουν παντού
ανεξαρτήτως χρωμάτων.
Όπως και υποκειμενικές συμπάθειες ή αντιπάθειες. Καθώς από τις καταβολές του το ποδόσφαιρο εμπεριείχε πολιτικές-κοινωνικές-τοπικιστικές διαφορές οι οποίες ανάλογα την περίσταση (και τον εκάστοτε άνθρωπο πάντα) είναι εμφανείς ή υποβόσκουν.
Έτσι για κάποιον ο Παναθηναϊκός που μέχρι πριν από κάποια χρόνια πρέσβευε το κατεστημένο, την Χούντα (βλ. το μεγάλο ψέμα του Γουέμπλεϊ), το βασιλιά (καθότι ο Κοκός είναι επίτημος πρόεδρος του βάζελου), του φίλους των ναζί (έχουν παίξει φιλικό με τα SS), τους νεοναζί (βλ. ΝΟΠΟ) τώρα για κάποιον άλλον μπορεί να πρεσβεύει την αντίδραση στην κυριαρχία του γαύρου, τον καλύτερου εκπρόσωπο του A.C.A.B και ultras κινήματος στην Ελλάδα (βλ. επεισόδια στο τελευταίο ντέρμπυ στο ΟΑΚΑ και γενικότερη στάση κερκίδας, ύπαρξη της θύρα 13 από το 1966) κτλ κτλ.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως πάντα, μα πάντα, σε τέτοιες ερωτήσεις ελοχεύει το υποκειμενικό στοιχείο. Και δεν υπάρχει ουσιαστικό μέτρο σύγκρισης καθότι δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια. Αλλά για να απαντήσω στο ερώτημα που τίθεται, πιο κοντά στο να μη μου γαμούν την αξιοπρέπεια είναι: οι Fentagin, οι Πινέζες, η Αυτόνομη Θύρα 10, κάποια club της Οriginal, οι Καρδιτσιώτες, οι Δραμινοί, οι της Νικης Βόλου, οι Alternatives (Εργοτέλη), η Ελαφρά Ταξιαρχία (Απόλλων Αθηνών), ο κόσμος του Φωστήρα ίσως ακόμη και κάποιος κόσμος από τη Λάρισα αξίζουν τον σεβασμό μας γιατί η πλειοψηφία τους και ξέρει από μπάλα και έχει περάσει δύσκολες στιγμές και δεν είναι κατά βάση hooligans.
Τα περί Ευρώπης είναι μια τελείως διαφορετική κουβέντα κυρίως γιατί επικρατούσαν και επικρατούν διαφορετικές συνθήκες σε σχέση με το εδώ "οπαδικό" κίνημα.
Όλα τα παραπάνω παραδείγματα ήταν εσκεμμένα.
