Έχουμε και λέμε:
4-2-3-1. Καθαρό. Με Πάντο αριστερά, Τσουκαλά-Λίλα 6άρια, Villa πιο μπροστά τους ελεύθερο, Κοροβέση αριστερό χαφ.
Ίδια τακτική με τα προηγούμενα ματς, διαφορετική προσέγγιση.
Για 65' περίπου πιέσαμε με αξιοσημείωτη επιτυχία στα 3/4 του γηπέδου και με τρομερά μαν-2-μαν στο κέντρο καταφέραμε και εξουδετερώσαμε τα ατού της Λιβαδειάς.
Έτσι, μια ομάδα που είναι πρώτη σε τελικές προσπάθειες στο πρωτάθλημα περιορίστηκε σε 1 κλασσική ευκαιρία και σε 2-3 αρκετά καλές φάσεις,
όλες αποτέλεσμα ατομικών ενεργειών ποιοτικών παιχτών και λιγότερο ομαδικής δουλειάς. Το είπε κι ο Παράσχος.
1ο μπράβο στο Χριστόπουλο που διαβασε τα μαθήματά του και έβαλε με οδηγία μαν-2-μαν Λίλα σε Ναπολεόνι(του γάμησε τα ράματα).
2o μπράβο σε Χριστόπουλο για τα 65' λεπτά πρέσινγκ. Δε νομίζω πολλές ομάδες Σούπερ Λιγκ να μπορούν να αντέξουν σε τέτοιο ρυθμό.
Από κει κι έπειτα, φταίμε κι εμείς και γενικά όσοι διαμορφώνουν κλίμα, που παρουσιάσαμε το ματς σαν τελικό των τελικών και δε ξερω και γω τι θα γινόταν αν δε κερδίζαμε.
Φάνηκε ότι δεν άφησε κανέναν ανεπηρέαστο, ξεκινόντας από το Χριστόπουλο, τον κόσμο, αλλά και τους νεαρούς κυρίως παίχτες, που τους έβλεπες να έχουν τρακ περισσότερο απ' ό,τι προβλέπεται.
Τέτοιο άγχος και τέτοιος πανικός, ούτε Τσάμπιονς Λιγκ να ταν.
Έτσι, λοιπόν, με το σωστό πρες, το γεμάτο κέντρο, το τρομερό ματς του Λίλα και την σχετικά μέτρια μέρα της Λιβαδειάς, καταφέραμε και κερδίσαμε με 1-0.
Η εικόνα μας όμως, απ' το 65' και μετά, είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία.
Με την είσοδο του Πάτσα στο γήπεδο, η ομάδα έχασε όλα τα μαρκαρίσματα του Λίλα στο κέντρο κι έτσι φάνηκε περισσότερο η "γύμνια" του Τσουκαλά μεσοαμυντικά. Ο Λίλα αναγκάστηκε να γίνει στόπερ, με αποτέλεσμα ναι μεν η Λιβαδειά να μην πατήσει περιοχή, αλλά να χάσουμε μεγάλο ποσοστό κατοχής στο κέντρο.
Με αποτέλεσμα: Περισσότερη άμυνα = περισσότερη κούραση.
Πιστεύω πως αν δεν είχε τραυματιστεί ο Οικονόμου, μπορούσαμε να κρατήσουμε περισσότερο τη μπάλα στα πόδια μας, να κινδυνέψουμε ελάχιστα και γιατί όχι να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε, όπως και ό,τι...
Στο γήπεδο έκρινα πολύ αυστηρά το Χριστόπουλο για το κοουτσάρισμα, χωρίς όμως να ξέρω το ότι τραυματίστηκε ο Οικονόμου. Με την είσοδο του Πάτσα άλλαξε όλο το ματς. Αυτό που λέμε "βαρόμετρο". Με τη κακή έννοια.
Και λίγο ατομική κριτική, καθώς είδαμε αρκετά νέα πρόσωπα:
Φεγκρούς: Μία φορά που ήταν να μπλοκάρει, έδιωξε με γροθιές. Μία φορά που ήταν να διώξει, παραλίγο να δώσει ασίστ. Ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο.
Ντάσιος: Ενώ αμυντικά τα πήγε σχετικά καλά με αντιπάλους τον ντεφορμέ Πόυ και το Ροτζέριο, επιθετικά και πάλι ήταν αρνητικός. Υπήρξαν τουλάχιστον 3 φάσεις στο πρώτο ημίχρονο που είχε όλο το χώρο να ανέβει στη πλευρά, στη πλάτη του Γεωργίου που είχε συγκλίνει(όβερλαπ) και ήταν πάντα 4-5 δευτερόλεπτα πίσω απ' τη φάση. Πολύ κακές εντυπώσεις.
Κολοβέτσιος: Απλά αλάνθαστος. 2 παρατηρήσεις: α) Να μη φοβάται και να πετάει τη μπάλα οπου να ναι όταν πιέζεται. β) Να μη πέφτει όπως να ναι στα μαρκαρίσματά του. Γενικά, τον πιστεύω, μου αρέσει πολύ.
Οικονόμου: Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις ένα τόσο συγκροτημένο ντεμπούτο, ως κεντρικός αμυντικός. Πάρα πολύ σωστές τοποθετήσεις, σωστή αντίληψη χώρου, δυνατά στις διεκδικήσεις. Ήξερε πότε έπρεπε να διώξει, πότε να προσποιηθεί, πότε να πασάρει. Μου άρεσε, δε λέω μεγάλα λόγια, θέλω (και ελπίζω) να τον ξαναδώ.
Πάντος: Ο γνωστός Πάντος. Επιθετικά δε μπορείς να ζητήσεις και πολλά, αλλά στα 35 του ένα πλάγιο σε συμπαίχτη πρέπει να το κάνει.
Λίλα: MVP MVP MVP! Με διαφορά απ' το δεύτερο. Κυριολεκτικά εξαφάνισε Ναπολεόνι. Κι όχι μόνο απροσπέλαστος αμυντικά, αλλά μου έκανε εντυπωση πόσο καθαρό μυαλό είχε σε ορισμένες φάσεις. Επίσης, έκανε 2-3 30άρες μπαλιές, που σοκαρίστηκα. Μπράβο. Και σαν στόπερ ανταπεξήλθε τέλεια.
Τσουκαλάς: Είναι καλύτερος από Πάτσα, σίγουρα. Απλά γενικά είναι "λίγος". Επιθετικά κάνει μία καλή ενέργεια, τρία λάθη. Αμυντικά δεν τον λες και βράχο. Γενικότερα, ελάχιστη συνεισφορά(Teamwork 0). Ευελπιστώ να δούμε Κεϊτά και να με δικαιώσει.
Βίλα: Με διαφορά ο χειρότερος του γηπέδου. Έπαιξε στη θέση για την οποία τον αγοράσαμε ως μεταγραφή και ήταν το απόλυτο μηδέν. Δε βγήκε μια φορά, σαν επιτελικός χαφ, μόλις κερδίσουμε τη μπάλα, να τη ζητήσει για να κάνει παιχνίδι. Αόρατος.
Γεωργίου: Γενικά ήταν κακός, ναι. Αλλά δεν είχε καθόλου βοήθειες επιθετικά από Ντάσιο. Έπαιρνε τη μπάλα κι είχε να αντιμετωπίσει και το χαφ και το μπακ. Αναγκαστικά συνέκλινε και είτε την έχανε ή τη γύριζε πίσω. Δε τον δικαιολογώ, απλά το αναφέρω. Δε ξέρω αν μπορεί να διαχειριστεί το χαρακτηρισμό "παλιός" με ό,τι αυτός συνεπάγεται.
Κοροβέσης: Προσωπικά, δεν ενθουσιάστηκα. Πάρα πολύ άγχος, βεβιασμένα λάθη, κυρίως στο β' ημίχρονο και κακές μεταβιβάσεις. Στα θετικά: Έχει μία Α ντρίμπλα, μια ταχύτητα, ένα εκρηκτικό 1ο, 2ο βήμα και μαχητικότητα. Δεν είδα σέντρα. Αναμφίβολα, είναι ό,τι καλύτερο έχουμε εκεί μπροστά αριστερά... Μαζί με Οικονόμου, θέλω (και ελπίζω) να τους ξαναδώ.
Ίλιτς: Μια κουβέντα θα πω και δε νομίζω ότι χρειάζεται να το κουράζουμε παραπάνω. Τελικά, δεν έχει και μεγάλη σημασία αν είσαι αριστερό χαφ ή σέντερ φορ. Σημασία έχει αν έχεις ποδοσφαιρικά αρχίδια. Κι ο Σέρβος δεν έχει. Ας με διαψεύσει. Το εύχομαι.
Οι αλλαγές:
Πάτσα: Το "βαρόμετρο". Με το που μπήκε έπεσε κατακόρυφα η απόδοσή μας.
Τζάνης: Ευτυχώς δεν έκανε τίποτα για να μας εκνευρίσει. Κάτι είναι κι αυτό. Εντάξει, εκτός απ' την ενέργεια που κάνει στη φάση που βγαίνει στη κόντρα(κοντρόλ με το μάγουλο και ασίστ-λόμπα στο στόπερ της Λιβαδειάς, που παραλίγο να βάλει αυτογκόλ).
Αυγενικός: -
Ας ελπίσουμε από δω και πέρα να λυθούν τα πόδια των παιχτών, να καθαρίσει το μυαλό του Χριστόπουλου και να βρει η ομάδα το δρόμο της.
Έχει φτιάξει καλό σύνολο ο Ελέ. Δε θα ναι εύκολο.
Ψηφοφορία
