Αγανάκτηση.
Αυτό είναι το αίσθημα που έχω 1 ώρα μετά το τέλος του ματς.
Και αυτό προκύπτει από όλους όσοι ασχολούνται και απασχολούνται από την ΠΑΕ (μέλη διοίκησης, προπονητές, παίκτες και ορισμένοι φίλαθλοι).
Το γήπεδο τραγικό και επικίνδυνο, το ξέραμε.
Δε το περιλαμβάνω στα όσα τραγικότερα γίνονται, άλλωστε με τέτοια διοίκηση τι καλό μπορείς να περιμένεις ;
Οι παίκτες σε σχέση με τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ, είχαν πάθος.
Το παιχνίδι χάθηκε στις λεπτομέρειες και στην απουσία στελεχών στην άμυνα που να ξέρουν να παίζουν τις θέσεις.
Δε θέλω να πω κάτι άλλο, όλοι είδαμε το παιχνίδι.
Είναι κρίμα να χάνουμε έτσι, περίμενα σίγουρα περισσότερα από όλους.
Μακροπρόθεσμα αν το δούμε, πρώτα ορισμένες τραγικές επιλογές στις μεταγραφές και έπειτα η χρήση του παρόντος ρόστερ μας έφερε στο σημείο που είμαστε σήμερα.
Το αρνητικό είναι πώς το μέλλον οι περισσότεροι το βλέπετε μαύρο και άραχνο.
Και αυτό πονάει πιο πολύ από τον υποβιβασμό.
Η διοίκηση κρίθηκε μετεξεταστέα, σε όλα της, οφείλει είτε να αλλάξει είτε να φύγει.
Αυτό το οφείλει απέναντι σε αυτό τον μοναδικό ΛΑΟ, που αναδεικνύεται η 6η δύναμη σε εισιτήρια πίσω από ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Αρη και που αξίζει τόσα πολλά, λαμβάνοντας πολύ λίγα.
Kαι είναι τουλάχιστον άδικο να λέγεται ότι φέτος ο κόσμος δε βοηθάει (φωνές, ξεσηκωμός κτλ.). Να βοηθήσει τι και ποιον ;
Αυτούς που δείχνουν κάθε εβδομάδα ότι ο ρόλος τους είναι διακοσμητικός ; Μέσα και έξω από το γήπεδο...Δε με απασχολεί ποιος θα είναι ο επόμενος διοικητικός ηγέτης, το μόνο που με νοιάζει είναι να ξεριζωθούν όλα αυτά που κρατάνε τον ΠΑΣ χαμηλά και μέσα στη μιζέρια.
